ตอนที่แล้วตอนต่อไปบทที่ 1192 – ระดับ 3 ราชันย์สงคราม
ในตอนนั่นทางด้านอาณาเขตที่ลึกลับที่สุดของหุบเขาไม้คราม มีหอคอยโบราณตั้งสูงตระหง่าน
หอคอยโบราณนั่นสูงมาก มันสามารถมองเห็นแผ่นดินของดินแดนสงครามศักดิ์สิทธิ์จากบนท้องฟ้า ไปไกลสุดลุกหูลุกตา หอคอยโบราณมันสูงจากพื้นจนผ่านชั้นเมฆขึ้นไป
ถ้านับดีๆแล้ว หอคอยโบราณทั้งหมด มันมีถึง 1899 ชั้น เรียงกันไล่ระดับอย่างงดงาม ด้านบนเหมือนกับพระราชวังลอยบนก้อนเมฆ ด้วยอำนาจการก่อตัวลึกลับ
หอคอยโบราณ เป็นสีเขียวมรกต ดูคล้ายกับสิ่งที่ไม่อาจทำลาย ราวกับที่อยู่ของเทพที่คนธรรมดาไม่อาจเข้าไปย่างกาย
ในขณะนั้น บนยอดหอคอยสีเขียวมรกต มีชายชรา คนนึงยืนอยู่ พร้อมกับ ชายวัยกลางคนอีกคน
เสื้อผ้าของชายชราดูหรูหราอย่างมาก แม้แต่ใบหน้ายังเคร่งครึม โดยเฉพาะดวงตาของเขาน่ากลัวมาก ราวกับว่าเขานั่นดุอยู่ตลอดเวลา นั่นอาจบอกได้ว่างานที่เขาทำเป็นงานที่ต้องเด็ดขาด
แม้งานที่เขาจะทำให้เขาต้องทำหน้าเคร่งขรึม แต่ใช้ว่าเขาชอบฆ่าคน แม้มันจะมีผู้คนที่ถูกเขาฆ่ามากมาย แต่นั่นเป็นหน้าที่ ที่ต้องใช้ความเด็ดขาด
แต่สิ่งที่น่ากลัวของชายชราหน้าตาโหด นั่นคือออร่าของเขา มันเป็นอ่อร่าที่ลึกล้ำ ใกล้เคียงกับผู้จัดการอาวุโสทั้งสอง จากแผนกปรับแต่งยุทธภัณฑ์และแผนกปรุงยา และเขาก็คือ ผู้จัดการอาวุโสจากแผนกลงทันณ์ โถ่วปา ซาคัง
โถ่วปา ซาคัง มีขึ้นชื่ออย่างมากในด้านความแข็งแกร่ง ในหุบเขาไม้ครามเขา และ อาวุโสกึ่งจักรพรรดิวานรขาว ถูกย่อย่องว่าเป็นมือซ้ายและมือขวา ของประมุขหุบเขาไม้คราม คนๆนี้จึงไม่ใช่ธรรรมดา
ในตอนนั่น โถ่วปา ซาคัง ที่หน้าโหด เวลานี้ต้องพยายามทำหน้า อ่อนน้อม โดยแฝงไปด้วยความกลัว ขณะที่มองร่างของชายวัยกลางคน
ชายวัยกลางคน ไม่สูง หน้าตางั้นๆ เสื้อผ้า ก็ง่ายๆ ที่ทอขึ้นจากผ้าฝ้าย
แต่เสื้อที่ทอจากผ้าฝ้ายนั่นมีออร่าแผ่รอบๆ หากมองมันดีๆ ต้องบอกว่าสิ่งนี้ไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์สามารถสร้างขึ้นได้
เขายืนอยู่ตรงนั่น ไม่ได้ขยับเขยื่อน ขณะที่สายตามองผ่านช่องวิว เหมือนกับคนธรรมดาคนนึง แต่จริงๆแล้วเขาเป็นคนที่น่ากลัวสุดๆ
เขายืนเอามือไขว้หลัง อยู่บนยอดหอคอยโบราณ ในลักษณะที่เหมือนกับเขาจะพิชิตทั้งโลก สายตานั่น มีบางแฝงอยู่เป็นพลังที่ลึกล้ำสุดจะยั่งถึง แม้มันจะเต็มไปด้วยชีวิตชีวา แต่ไม่ต้องคิดให้มาก ว่าขนาด คนระดับอย่าง โถ่วปา ซาคัง ยังต้องกลัว
เขาจะไปใครไปนอกซะจาก อาจารย์ใหญ่ของหุบเขาไม้คราม ต้ากู๋ ฉิงเฟิง
ในขณะนั่น ต้ากู๋ ฉิงเฟิง ขณะพยามแพ่งมอง ไปยังสถานที่ที่ไกลออกไป ซึ่งทิศทางนั่นก็คือ ตำแหน่งของสระนิรันดร์บรรพกาล “ท่านอาจารย์ใหญ่ ท่านกำลังมองดูอะไรอยู่ทางนั่น หรือว่ามีอะไรเกิดขึ้น ?!”
โถ่วปา ซาคัง ที่เงียบมานานในที่สุดก็เปิดปากถามขึ้น เพราะเนื่องจากอาจารย์ใหญ่จ้องมองจุดนั่นนานเกือบทั้งวัน
แต่เนื่องความอดทนและความอยากรู้มีขีดจำกัด ดังนั่น เห็นว่าผ่านไปนานแล้ว ยังไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เขาจึงเอ่ยปากถาม “ตอนนี้ยังไม่มีความคืบหน้าอะไร แต่อีกเด๋ว ข่าวก็มาถึงเจ้าเอง”ต้ากู๋ ฉิงเฟิง กล่าวด้วยรอยยิ้ม “พรึบๆๆ พรึบๆๆ”
ในตอนนั่นหลังจากสิ้นเสียงเขาพูด นกก็บินผ่าน โถ่วปา ซาคัง ไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับบินอยู่รอบๆตัว โถ่วปา ซาคัง แล้วบนลงหาเขาช้าๆ
มันเป็นนกคริสตัล ถูกสร้างขึ้นโดยอำนาจพลังวิญญาณ เมื่อ โถ่วปา ซาคัง จับมัน มันก็กลายเป็นลำแสงกลับคืนเข้ายังร่าง โถวปา ซาคัง พร้อมกับข้อมูล
ตอนแรก โถ่วปา ซาคัง รู้เพียงว่า ต้ากู๋ ฉิงเฟิง มองไปยังทิศทางสระนิรันดร์ฯ ดังนั่นเพื่อต้องการรู้ให้ชัดๆว่าเขากำลังมองอะไรอยู่ เขาจึงใช้เทคนิคพิเศษ สร้างรูปแบบขึ้นมา เผื่อต้องการมองเห็นทุกอย่างผ่านนกคริสตัล ผู้จัดการอาวุโสแผนลงทัณฑ์จึงส่งนกออกไปสืบข่าว
ตอนนี้นกคริสตัลได้กลับมาพร้อมกับข่าว หลังจากนั่น โถ่วปา ซาคัง ก็ถึงกับมีท่าทางเปลี่ยนไป เนื่องจากเขารู้ว่า ชูเฟิง กำลังคิดจะปลุกเข็มนิรันดร์บรรพกาล
ยิ่งไปกว่านั่น ชูเฟิง ยังเดิมพันด้วยชีวิตกับ อาวุโส ว่าจะปลุกเข็มนิรันดร์ฯ หากเขาทำไม่ได้เขาต้องฆ่าตัวตาย ซึ่งพฤติกรรมของ ชูเฟิง ทำให้ โถ่วปา ซาคังไม่พอใจ
อย่างไรก็ตาม เขายังคงกังวลกับอาจารย์ใหญ่ที่อยู่นี้ เขาจึงไม่กล้าพูดอะไร นีบตั้งแต่โบราณกาล มีหลายคนเคยเข้าไปท้าทายสระนิรันดร์ฯแห่งนี้แล้วต้องล้มเหลว มานักต่อนัก แต่ตอนนี้ ชูเฟิง ที่เป็นแค่ศิษย์กับกล้าเข้าไปท้าทายสระนิรันดร์ฯนำซำยังคิดจะปลุกเข็มนิรันดร์ฯ ถ้าเขาไม่บ้า เขาก็อวดดีอย่างมาก “ดูเหมือนว่าท่าน ซาคัง จะไม่คิดว่า ชูเฟิง จะทำได้สำเร็จสินะ”ต้ากู๋ ฉิงเฟิง เปิดปากพูดขึ้น ในขณะที่สายตามองไปยังทิศทางของสระนิรันดร์ “มีอาวุโสหลายท่านล้มเหลวมานักต่อนัก ท่านอาจารย์ใหญ่ ข้าบอกตามตรงว่าข้าไม่คิดว่า ชูเฟิง จะมีความสามารถมากขนาดนั่น”
โถ่วปา ซาคัง ส่ายหน้า เพราะไม่เชื่อว่า ชูเฟิง จะทำได้สำเร็จ “ซาคังดูเหมือนตอนนี้ ท่านจะคิดผิด!”
มุมปากของต้ากู่ ยกขึ้น จากนั่นก็กลายเป็นรอยยิ้มที่แสนเบิกบาน “นั่นมันอะไร ?!”
หลังจากที่ ต้ากู๋ พูดขึ้นมา โถ่วปา ซาคัง ก็เต็มไปด้วยปริศนา แต่จู่ๆใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก
เขาประหลาดใจอย่างมาก เพราะทิศทางสระนิรันดร์ ฯ มีสายฟ้าสีทอง ทะยานขึ้นมาตามเข็มนิรันดร์ เมื่อถึงท้องฟ้าพวกมันก็กลายเป็นกระแสสายฟ้าสีทองกระจายไปทั่ว “เปรี้ยง~~~~”
สายฟ้าครั้งแรกที่พุ่งขึ้นมา ดังสนั่นหวั่นไหว จากนั่นก็มีงูสายฟ้ากระจายออกไปทั่วท้องฟ้า เสียงที่เกิดขึ้นทำให้พื้นโลกถึงกับสั่นสะเทือน ไปทั่วทั้งหุบเขาไม้คราม “นั่นใช่ เสียงของสายฟ้าที่คำรามจากเข็มนิรันดร์หรือเปล่า อย่าบอกนะไอ้เด็ก ชูเฟิง นั่นจะปลุกเข็มนิรันดร์สำเร็จแล้ว!”
ในตอนนั่น โถวปา ซาคัง ก็เต็มไปด้วยความตกใจ ตลอดเวลาทั้งชีวิต นี้เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นภาพที่งดงามเช่นนี้
ในความเป็นจริง คนทั้งหุบเขาไม้คราม ก็ต่างได้เห็นภาพนี้ ทันทีที่พวกเขาเห็น พวกเขารีบวิ่งออกมาจากตำหนักหรือที่พัก ทะยานขึ้นไปบนอากาศ จ้องไปยังทิศทางที่สายฟ้าปรากฏ
สายฟ้าที่ปรากฏ นั่นสว่างไสวอยู่ในดวงตาของพวกเขา มันเกิดขึ้นจากทิศทางของสระนิรันดร์ ที่สำคัญมันยังเป็นสีทอง
เหนือน่านฟ้า สีทองสว่างเจิดจ้าแทบจะตลอดเวลา จนทำให้ผู้คนทั่งชื่นชมความงดงาม ไปพร้อมกับความน่ากลัวของมัน “ชูเฟิง ทำสำเร็จ เขาปลุกเข็มนิรันดร์บรรพกาลได้สำเร็จ!!!”ในช่วงที่ทุกคนพากันอึ้ง จู่ๆก็มีคนตะโกนออกมา
เมื่อเสียงนั่นดังขึ้น ทุกคนที่อยู่รอบๆต่างส่งสัญญาณ บอกต่อด้วยเสียงแห่งความตื่นเต้น กระจายไปยังหลายหมื่นลี้
เข็มนิรันดร์บรรพกาล ถูกปลุกขึ้นในเวลาที่เหมาะเจาะ ผู้คนที่ได้แห่กันมาเป็นสักขีพยาน จึงเก็บภาพนี้ ไว้ตราตรึงใจ มันนับเป็นเกียรติอย่างมากที่พวกเขาได้มาเป็นพยาน นึงในเหตุการณ์ในหน้าประวิติศาสตร์ “เป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้ ไม่จริง ไม่จริงใช่ไม๊”
ในตอนนั่น ในขณะที่คนส่วนใหญ่พากันตื่นเต้น กองทัพนักล่า ต่างเกิดความกลัว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อาวุโส ฮวาง ไห่ และอาวุโสที่ให้สัจจะสาบาน ตอนนั่นใบหน้าซีดเผือด
บางคนขาอ่อนแทบจะล้มพับกับพื้น เนื่องจากไม่อาจยอมรับความจริงได้ “อาวุโส ข้า ชูเฟิง ปลุกเข็มนิรันดร์บรรพกาล สำเร็จแล้ว ถึงเวลาที่ท่านต้องทำตามสัญญา”
อย่างไรก็ตามในช่วงเวลานั่น จู่ๆก็มีเสียงคนตะโกนกู่ก้อง ราวกับมังกรคำราม ดังไปทั่วทั้งสระนิรันดร์บรรพกาล
ตอนนั่น ชูเฟิง ไม่ใช่ใช้เกราะสายฟ้า หรือ ปีกสายฟ้า แต่ออร่าที่แผ่ออกมานั่นไม่ใช่ระดับ 2 ราชันย์ แต่เป็น ระดับ 3 ราชันย์ ในการปลุกเข็มฯครั้งนี้ขนาดไม่ถึงว่าเขาจะเวลอัพขึ้น
ReaDMGA ////////////////////////////////////////