ตอนที่แล้วตอนต่อไปบทที่ 1193 – บีบคั้นอาวุโส
“นั่น ชูเฟิง!!! ชูเฟิง เขาขึ้นมาแล้ว””ชูเฟิง เจ้าปลุกเข็มนิรันดร์ได้สำเร็จ เจ้าทำสำเร็จแล้วจริงๆ!!!”
เห็น ชูเฟิง สาวกจำนวนมากไม่สามารถเก็บงำความตื่นเต้นเอาไว้ได้ จึงพาตะโกนส่งเสียงเชียร์ ชูเฟิง ตอนนี้ ชูเฟิง ได้กลายเป็นจุดสนใจของทุกๆคน
พวกเขาที่ต้อนรับ ชูเฟิง อย่างอบอุ่นเช่นนี้ แม้เขาจะแปลกใจ แต่มันไม่ได้ทำให้เขาขวยเขิน ลึกๆเขาก็แอบดีใจ เพราะเขารู้ว่าตอนนี้ผู้คนได้ยอมรับเขาเป็นที่เรียบร้อย อย่างน้อยๆในเวลานี้ คนที่อยู่นี้ต่างก็ยอมรับเขา
ชูเฟิง ไม่ได้ไร้ชื่อเสียงอีกต่อไป จากนี้จะไม่มีใครกล้าข่มเหงเขา
แต่ ยังมีคนอีกกลุ่มที่ไม่อยากจะเชื่อสายตา ว่า ชูเฟิง นั่นสามารถทำได้ นั่นก็คือ เหล่าอาวุโสของวิหารหมู่ดาวนักล่าที่ให้สัจจะวาจากับ ชูเฟิง
ชูเฟิง จำพวกเขาทั้ง 5 คน ได้อย่างแม่นยำ พวกเขาคือผู้เชี่ยวชาญ กึ่งจักรพรรดิทั้ง 5 ที่คอยออกหน้า ปกป้อง หยวน ชิง ไม่เพียงแต่เขาจะสาบานด้วยเงื่อนไขที่ร้ายแรง แต่เขายังคิดจะขัดขวาง ชูเฟิง
เมื่อเป็นหนี้ก็ต้องชดใช้ ใครทำอะไรไว้ก็ย่อมได้รับสิ่งนั่นกลับคืนไป
ตอนนี้ พวกเขาจะต้องชดใช้หนี้ทั้งหมด ที่พวกเขาก่อขึ้นเอง “อาวุโส ทำไมทำหน้าแบบนั่นหรอ หรือว่าท่านรักตัวกลัวตาย แล้วคิดจะกลับคำพูด”
ชูเฟิงยิ้มขณะที่พูดขึ้น คำพูดของเขามันแฝงไปด้วยคำเยาะเย้ย มันเป็นการด่าอ้อมๆ แม้จะฟังดูไม่เหมือน แต่มันก็เจ็บไม่น้อย “เจ้า . . . .”
ได้ยินคำพูดนั่น อาวุโสทั้ง 5 ที่นำโดยอาวุโส ฮวาง ไห่ แห่งวิหารหมู่ดาวนักล่า ถึงกับปากสั่นระรัว ทำหน้าราวกับพึ่งไปกินขี้มา
แม้พวกเขาจะมีชีวิตอยู่มาเป็นร้อยๆปี แต่ถึงยังไงเขาก็เป็นเพียงแค่มนุษย์ เป็นธรรมดาของมนุษย์ที่จะต้องกลัวความตาย อย่างน้อยๆ อาวุโสทั้ง 5 คนนี้ก็กลัวมัน “จริงๆแล้วจะให้ท่านตายก็ไม่ได้ เพราะพวกท่านเป็นถึงอาวุโส ชีวิตพวกท่านมีค่ามากกว่าสิ่งใด””งั้นก็ถือว่าเรื่องที่พวกท่านให้สัญญาในก่อนหน้านี้ไม่เคยเกิดขึ้น ข้าก็จะคิดซะว่ามันเป็นแค่เรื่องขบขัน”
เห็นอาวุโสทั้ง 5 ยังคงเงียบ ชูเฟิง ก็พูดขึ้น”ชูเฟิง อย่ามาดูถูกข้า อย่ามาดูถูกพวกเรา คนของวิหารหมู่ดาวนักล่า ในเมื่อเรากล้ารับคำท้า เราก็กล้ารับผิดชอบ เมื่อเรากล้าพูด พวกเราย่อมกล้าทำ””ในเมื่อชายชราผู้นี้ได้ลั่นวาจา คำพูดนั่นก็เหมือนสายน้ำที่ไหลผ่าน ที่ไม่อาจไหลย้อนกลับ”
ในขณะที่ อาวุโส ฮวาง ไห่ กล่าวคำนั่น เขาก็ปลดปล่อยพลังออกมา โดยที่ไม่กลัวความตาย ขณะที่เขาปลดปล่อยพลังใบหน้าของเขาก็เริ่มแดงก่ำ ร่างกายก็ขยายใหญ่ขึ้น
ท้ายที่สุด ก็เกิดเสียงระเบิดดัง ‘ บู้มม ‘ จากนั่นร่างของผู้เชี่ยวชาญกึ่งจักรพรรดิ ก็กลายเป็นละอองเลือด โดยไม่เหลือซากกระทั้ง ดวงจิต ก็ดับสูญ
เขาได้ปลิดชีพตัวเอง ต่อหน้าทุกๆคน”อาวุโส ฮวางงงง! ! ! ! ! !”
ได้เห็นฉากที่ ฮวาง ไห่ ปลิดชีพตัวเอง อาวุโสและสาวกจำนวนมากของวิหารหมู่ดาวนักล่า ก็ดวงตาแดงก่ำ ร้องไห้ครวญครางออกมา เพราะถึงยังไง ฮวาง ไห่ ก็เป็นเสมือนเสาค้ำจุนของวิหารหมู่ดาวนักล่า และยังเป็นคนที่คอยช่วยเหลือพวกเขาในหุบเขาไม้คราม การจากไปของเขา ทำให้พวกเขาเสียใจอย่างที่สุด “หยวน ชิง ไอ้บัดซบ ท่านอาวุโสเขาดูเจ้าผิดไปจริงๆ ที่เลือกเชื่อมั่นในตัวเจ้า””หยวน ชิง เจ้ามันเดรัจฉาน ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า เขาคงไม่ต้องตาย””หยวน ชิง ไอ้สารเลวต่ำช้า ต่อให้ข้าตาย ข้าก็จะไม่ปล่อยเจ้า!!!”
ในตอนนั่น อีกสามคนก็ตะโกน สาปแช่ง หยวน ชิง การที่อาวุโส ฮวาง ไห่ จากไป ทำให้ความโกรธและความชอบธรรมพวกเขาปะทุขึ้น การเขาต่อว่า หยวน ชิง เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเกลียดชัง หยวน ชิง อย่างมาก หากไม่ใช่เพราะต้องการปกป้อง หยวน ชิง เพื่อ ศักดิ์ศรีของวิหารหมู่ดาวนักล่า พวกเขาก็ไม่ต้องมาตาย
อย่างไรก็ตาม ต้องบอกว่าอาวุโสส่วนใหญ่รู้จักแยกแยะ แต่สำหรับคนที่ 5 คนสุดท้าย เขาไม่ได้โทษหยวน ชิง แต่เขา กับตะโกนต่อว่า ชูเฟิง แทน”
ชูเฟิง ข้าจะอาฆาตเจ้า!!!””บู้มม~~~”
“บู้มม~~~”
“บู้มม~~~”
“บู้มม~~~”
ในตอนหลังหลังจากที่อาวุโสทั้งสี่ พูดจบ พวกเขาก็ทำเช่นเดียวกับอาวุโส ฮวาง ไห่ ระเบิดปลิดชีวิตตนเอง
ตอนนั่น เสียงที่เคยดังกึกก้องรอบๆบริเวณสระนิรันดร์บรรพกาล ก็พลันตกอยู่ในความเงียบสงัด
แม้ว่าอาวุโสของวิหารหมู่ดาวนักล่า จะมีท่าทีเหมือนไม่ต้องการที่จะตาย แต่หลังจากนั่นพวกเขาก็ตัดสินใจ เลือกที่รักษาสัญญา ยอมฆ่าตัวตาย
แม้ว่าผิวเผิน พวกเขาจะรู้ว่าอาวุโสต้องตายเพราะ หยวน ชิง แต่ทุกคนรู้ว่าพวกเขานั่นถูกบีบบังคับให้ฆ่าตัวตายโดย ศิษย์ที่ชื่อ ชูเฟิง
ชูเฟิง ได้บีบคั้นให้อาวุโสวิหารหมู่ดาวนักล่าฆ่าตัวตาย ถึงแม้ว่าพวกเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญของวิหารหมู่ดาวนักล่า แต่นี้ก็นับว่าหุบเขาไม้ครามได้สูญเสียอาวุโสที่มีความสามารถไปถึง 5 คน
การที่อาวุโสทั้ง 5 ตาย นั่นไม่ใช่แค่การสูญเสียของหุบเขาไม้คราม มันยังรวมไปถึงการล่มสลายของวิหารหมู่ดาวนักล่า
การล่มสลายของพวกเขา เกิดขึ้นจากน้ำมือของศิษย์เพียงคนเดียว จากนี้เกียรติของวิหารหมู่ดาวนักล่าคงไม่มีเหลือ อาจกล่าวได้ว่า วิหารหมู่ดาวนักล่าถึงคราวตกต่ำ
เพราะชื่อเสียงของพวกเขาได้ถูกทำลาย โดยหยวน ชิง ที่ทำให้อาวุโสทั้ง 5 ต้องตาย แต่หากคิดดีๆแล้วท้ายที่สุดก็เป็นเพราะ ชูเฟิง
ตราบใดเมื่อนึกว่ามีคนหนุ่มสาว ที่อายุน้อย อย่าง ชูเฟิง ที่สามารถบีบคั้นให้อาวุโสต้องตาย ยิ่งคิดพวกเขาก็ยิ่งเสียวไปถึงกระดูกสันหลัง ถ้าจะอธิบาย เกี่ยวตัวตนของ ชูเฟิง คงมีสองคำที่เหมาะสมที่สุดนั่นคือ อันตราย
“โอ้วววว ~~~~~~”
“ชูเฟิง!!! ชูเฟิง!!! ชูเฟิง!!!”
“กองทัพอสูรฟ้า!!! กองทัพอสูรฟ้า!!! กองทัพอสูรฟ้า!!! กองทัพอสูรฟ้า!!! กองทัพอสูรฟ้า”
ในช่วงเวลาเดิมที่เงียบสงัด จู่ๆก็มีใครบางคนตะโกนขึ้น จากนั่นเสียงนั่นก็ดังขึ้นลามเป็นลูกโซ่ กึกก้องทั่วทั้งบริเวณสระนิรันดร์ฯ พวกเขาส่งเสียงสรรเสริญ ชูเฟิง ในความยิ่งใหญ่ของเขา ด้วยท่าทางที่ยากจะอธิบาย
ในตอนนั่น มีแค่ อาวุโสของวิหารหมู่ดาวนักล่าและศิษย์ ที่ยังคงร่ำไห้ หลังจากวันนี้ พวกเขารู้ว่า ชูเฟิง กำลังจะได้ผงาดในหุบเขาไม้คราม จากนี้จะไม่มีใครที่ไม่รู้จัก อัจฉริยะที่เปี่ยมด้วยพรสวรรค์ ที่มีนามว่า ชูเฟิง
กระทั่งกองทัพอสูรฟ้าที่ ชูเฟิง ก่อตั้งขึ้น สถานที่แห่งนี้จะเต็มไปด้วยอัจฉริยะมากหน้า จากนี้แน่นอนว่า กองทัพอสูรฟ้า จะมีแต่ผู้คนแห่มาขอเข้าร่วม เพื่อหวังจะกลายเป็นอัจฉริยะ ภายใต้การนำของ ชูเฟิง
“น้องชายข้า ตอนนี้เจ้ารู้ซึ้งแล้วสินะ ว่าชูเฟิงมีความสามารถมากแค่ไหน ?!”
ในตอนนั่น หลง เฉินยี่ พูดขึ้นถาม หลง เฉินฟู่
ในตอนนั่น หลง เฉินฟู่ ใบหน้าและผิวซีดเผือด ไร้ร่องรอยของความอิจฉา ริษยา สิ่งที่ปรากฏมีเพียงความหวาดกลัว ได้เห็นความสามารถของ ชูเฟิง และ การที่มีอาวุโส เว่ยคอยหนุนหลังเขา จะไม่ให้เขาหวาดกลัวได้เยี่ยงไร หลังจากวันนี้ เขาคงไม่กล้าที่จะเป็น ปรปักษ์กับ ชูเฟิง และคงเลือกละทิ้งความเกลียดชังทั้งหมดที่มีไป
“พี่ชาย ข้าผิดไปแล้ว ข้าเสียใจจริงๆที่ มอง ชูเฟิง ผิดไป”
“ตอนนี้ ชูเฟิง กลายเป็นคนมีชื่อเสียง ขนาดอาวุโสเว่ยยังสนับสนุนเขา แล้วยิ่งความแข็งแกร่งของเขาย่อมไม่ต้องพูดถึง แล้วหากเขายังยึดติดกับเรื่องเก่าๆ ท่านว่าเขาจะกลับมาแก้แค้นข้าไม๊ ?!”
หลง เฉินฟู่ กล่าวถามด้วยความหวาดวิตก
“ในความคิดของข้า ข้าว่า ชูเฟิง ไม่ใช่คนใจแคบ อีกอย่างเขาได้รับการช่วยเหลือจากอาวุโสนิกายสวรรค์ของเรา เขาคงไม่ทำอะไรเจ้า”
“แต่หลังจากที่จบเรื่องนี้ เจ้าต้องไปที่กองทัพอสูรฟ้าพร้อมๆกับข้า เพื่อร่วมยินดีกับ ชูเฟิง ข้าเชื่อว่า ความบาดหมางระหว่างเจ้ากับเขา จะต้องผ่านพ้นไปได้ด้วยดี”
หลง เฉินยี่กล่าวด้วยรอยยิ้ม
“งั้นดีเลยพี่ชาย ข้าจะเชื่อฟังท่าน”
หลง เฉินฟู่ พยักหน้างึกๆๆ ในตอนนั่นเขาเลิกวางท่าอีกต่อไป
หลังจากที่พูดปลอบใจ หลง เฉินฟู่ หลง เฉินยี่ ก็หันมองไปที่ ชูเฟิง อีกครั้ง แม้ว่าท่าทางของเขาจะดูสงบ แต่ลึกๆในใจเขานั่น เต้นเร็วและแรงมาก
ReaDMGA////////////////////////////////////////C : อย่าบอกนะ ว่าหลง เฉินยี่ อยากได้ ชูเฟิง มาเป็นผัว!!!
A : ที่นิยายเรื่องนี้ เป็นสายนั่นล่ะก็ เราควรเก็บข้าวของย้ายถิ่นฐานกันได้แล้ว!!! คืนอ่านต่อมีหวังเหลืองแน่!!!
B : สนุกจนคางเหลือง!!!
A : ขี้นี้แหละเหลือง!!!