” ชูเฟิง นี่ . . . . . . . “
 
‘ชูเยว่’ ถึงกับพูดไม่ออก
 

 
” ใช่แล้ว หญ้าวิญญานฯ สำหรับปีนี้ “
 
‘ชูเฟิง’ ยื่นมือพร้อมนำหญ้าวิญญาณฯใส่มือของ ‘ชูเยว่’
 

 
” ข้ารับมันไว้ไม่ได้หรอก นี้เจ้าลืมไปแล้วหรอว่าข้ายังติดค้างหญ้าวิญญาณฯเจ้าอยู่ ?”
 
‘ชูเฟิง’ผลักหญ้าวิญญาณใส่มือ
 

 
” ชูเฟิง เจ้าไม่ได้ใช่มันเพิ่มพลังวิญญาณฯงั้นหรอ ? “
 
‘ชูเยว่’ยังคงปฏิเสธที่จะรับ หญ้าวิญญาณ
 

 
” ข้าก้าวข้ามระดับ 3 แล้วดังนั้นข้าถึงไม่ต้องการมัน ข้าอยากมอบมันให้เจ้า “
 
 
” มันช่วยสามารถช่วยเจ้าได้ ดังนั้นเจ้ารีบนำมันไปใช้เถอะ”
 
 
” ชูเยว่ ข้าเคยบอกว่าจะนำมันมาคืนเป็นสองเท่า เจ้าจะให้ข้าผิดสัญญางั้นหรอ? เจ้ากำลังทำข้าลำบากใจอยู่นะ”
 
 
” แต่มันเป็นของเจ้านะ เจ้าไม่ได้ใช้มันแต่เจ้ากลับเอามันมาให้ข้า ข้าจะไม่เอาเปรียบเจ้าหรอ “
 
 
“ชูเยว่ ข้าเข้าใจความใจดีของเจ้า คนในตะกูล นอกจาก พ่อ และ พี่ ชายข้า เจ้านั้นดีกับข้าที่สุด”
 
คนในตะกูลทุกคนต่างผลักไสเขา ให้ออกจาก ตะกูล เมื่อเขาย้ายมายังโรงเรียนก็มีเพียง ‘ชูเยว่’ที่คอยดูแลช่วยเหลือ
 
เมื่อได้ยิน ‘ชูเฟิง’ พูด ‘ชูเยว่’หน้ากลายเป็นสีแดง ความอายปรากฎอยู่บนใบหน้า นางกล่าวเบาๆ
 

 
” ชูเฟิง เจ้าทำแบบนี้มันทำให้ข้ากำลังอายอยุ่นะ . . . . . หญ้าวิญญาณไม่ใช่ข้าที่ให้เจ้า แต่เปนพี่ ชู กูยู เขาขอให้ข้านำมันมาให้เจ้า “
 
 
” พี่ชายข้าหรอ ? “
 
‘ชูเฟิง’ รู้สึก งง ไปชั่วขณะ
 
‘ชู กู่ยู่’ เป็นลูกชายของ ‘ชูหยวน’ และ เป็นพี่ชาย ของ’ชูเฟิง’
 
เขาฝึกวิชาอยู่ที่ โรงเรียนหลิงยุน เป็น โรงเรียน #1 ของเขต มังกรฟ้า เขามีพลังวิญญาณ ระดับ 6 ห้วงวิญญาณ อายุ 17 ปี เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดใน รุ่นเยาว์ ของตะกูล
 
ถึงแม้ว่า ‘ชูเฟิง’ ไม่ได้มีสายเลือดของตะกูล ชู ‘ชู กู่ยู่’ ปฏิบัติกับเขาเหมือนน้องชายแท้ๆ ‘ชู กู่ยู่’ เป็นอีกคนที่ชูเฟิง รู้สึกรัก และ เคารพ
 

 
” ข้ากลัวว่าเจ้าจะคิดว่าทำให้พี่ชายนั้นลำบาก ข้าจึงไม่บอกเจ้า แต่ตอนนี้ข้าต้องพูดความจริง . . . .”
 
‘ชู เยว่’ หน้าแดง พร้อมกับรู้สึกผิดต่อ’ชูเฟิง’
 

 
” ถึงจะมันอย่างงั้น ความจริงก็คือเจ้านั้นดูแลข้ามาตลอด ยังไงข้าก็ต้องขอบคุณเจ้า นี้เป็นการแสดงความรู้สึกในฐานะน้องชายคนหนึ่ง ดังนั้นเจ้ารับมันไว้เถอะ “
 
 
” อีกอย่าง เจ้าก็กำลังจะก้าวสู่ระดับ 5 ห้วงวิญญาณ ดังนั้น หญ้าวิญญาณ 2 ต้นนี้ จึงจำเป็นสำหรับเจ้า อย่าได้ปฏิเสธอีกเลย “
 
‘ชูเฟิง’ พยายามพูดให้นางรับมันไว้
 

 
” ถ้ายังงั้น ข้าก็จะรับมันไว้ แต่ข้าแค่ขอยืมเจ้าก่อนเท่านั้น สักวันค่าจะคืนมันให้เจ้า “
 
ชูเยว่กัดฟัน
 

 
“ข้าขออีกเวลาหน่อย”
 
ความจริง’ชูเฟิง’พูดได้ถูกแล้ว ที่ว่าเธอกำลังจะก้าว สู่ระดับ 5 ห้วงวิญญาณ มันเป็นขั้นตอนที่สำคัญ ดังนั้นจึงจำเป็นต้องใช้หญ้าวิญญาณฯ
 

 
” รับได้ซะที “
 
‘ชู เฟิง’ยิ้ม
 

 
” ใช่แล้วชูเฟิง พี่ชู กู่ยู่ มีของฝากให้เจ้า “
 
‘ชูเยว่’ หยิบจดหมายจากเอวของเธอ
 
เมื่อ’ชูเฟิง’ได้รับจดหมาย อารมณ์ของเขาก็เปลี่ยนไป เพราะว่าเขาไม่ได้กลับ ตะกูล เป็นเวลา 5 ปี
 
เขานั้นไม่ได้พบพ่อและพี่ชายของของเลย ‘ชูเฟิง’ไม่มีหน้าที่จะพบพวกเขา
 
แต่ในเวลา 5 ปีที่ผ่านมา พ่อและพี่เขา เขียนจดหมายหาทุกเดือน ในที่สุด’ชูเฟิง’ก็จะได้พบพวกเขา
 

 
“งั้น พอเจ้าอ่านจดหมายเสร็จเจ้าก็ตามข้ามานะ วันนี้เป็นวันดี “
 
‘ชู เยว่’ ดึงแขน ‘ชูเฟิง’เข้าห้อง
 
แต่ประตูปิด ‘ชูเฟิง’ ก็ต้องขมวดคิ้ว เขาได้ยินเสียงคนมากมาย มันเป็นเสียงที่คุ้นเคย แต่เจ้าของเสียงเหล่านั้นเป็นคนที่เขาไม่ชอบ
 
ที่จริง ทันทีที่เปิดประตูออก เค้าก็พบ คนทั้ง 32 คน ทุกคนนั้นเป็นคนที่คุ้นน่าคุ้นตา
 
ทั้งหมดคือสมาชิกของตะกูล ชู ที่เข้ามาเรียนที่โรงเรียนมังกรฟ้า
 
สำหรับเขา ‘ชูเฟิง’ สามารถเดาได้ว่าคนพวกนั้นคือใคร มีเพียงไม่กี่คนที่เค้าไม่รุ้จัก เขาจะต้องเป็นสมาชิกใหม่ของพันธมิตร ชู
 

 
” นี้ทุกคนนน!!! ดูสิข้าพาใครมา”
 
‘ชูเยว่’ตะโกนอย่างมีความสุข
 
ทันใดนั้นเหล่าสายตาหันไปยังทิศทางของ’ชูเฟิง’ สายตาพวกพวกเต็มไปด้วยการดูถูกและเกลียดชัง
 

 
” อ่อ นึกว่าใคร คนที่ทำให้ตะกูลเราตกต่ำนี้เอง “
 
ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินไปหา ‘ชูเฟิง’
 
นั้นคือ ‘ชูเฉิง’ พี่ชาย ‘ชูเจิน’ พวกเขาเข้าโรงเรียนมังกรฟ้ามาพร้อม ‘ชูเยว่’ พลังวิญญาณอยู่ในระดับ 4 ห้วงวิญญาณ
 

 
” ชูเฟิง รู้มั้ย เจ้าทำอะไรไว้ “
 
‘ชูเฉิง’ชี้หน้า’ชูเฟิง’ พร้อมจ้องด้วยสายตาแข็งกร้าว
 

 
” ชูเฉิง เจ้าพูดเรื่องอะไร ? วันนี้เป็นวันสำคัญ ดังนั้นอย่าพูดเรื่องไร้สาระ “
 
‘ชูเยว่’กล่าว
 

 
” แล้ว เจ้าจะทำไม? ข้าจะไม่ให้ใครพูดเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับเขา”
 
‘ชูเฉิง’ กล่าวใส่ ‘ชูเยว่’ แล้วจ้องไปที่ ‘ชูเฟิง’
 

 
“ชูเฟิงเจ้าทำไรไว้ ? เจ้ามีอะไรก็พูดมา”
 
 
” เจ้าเป็นศิษย์ฝ่ายนอกโรงเรียนมังกรฟ้าเป็นเวลา 5 ปี เจ้าทำให้ตะกูล ชู ขายหน้า เจ้ายังมีหน้าเข้าร่วมพันธมิตร ชู อีกหรอ หน้าของเจ้าช่างหนายิ่งนัก “
 
 
” ชูเฺฉิง หุบปาก “
 
‘ชูเยว่’ โมโหแต่ก่อนที่พูดจะพูด ‘ชูเฟิง’ดึงเพื่อห้ามเธอ
 
ใบหน้าของ ‘ชูเฟิง’ยังคงสงบ แล้วยิ้มเบาๆ
 

 
” เจ้าจะคิดยังไงข้าไม่ สนใจ ข้ามาทวงของที่เดิมพันไว้ในวันนี้”
 
 
“เจ้าว่าไงนะ เดิมพัน? “
 
หลังจากได้ยิน’ชูเฟิง’พูด หน้าของเฉิงเปลี่ยนสีหน้าทันที
 

 
” ช่างน่าขำ เจ้าคนนอกมาเรียกร้องของเดิมพันกับจากคนตะกูล ชู เจ้ารู้หรือไม่ว่าสิ่งไหนควรพูดสิ่งไหนไม่ควรพูด”
 
 
” ใช่ๆแล้ว ช่างน่าขำ “
 
ในขณะเดียวกัน คนตะกูลชูเริ่มวิจารณ์ ‘ชู เฟิง’
 
‘ชู เฟิง’ไม่สนใจคำพูดของผู้คน เขาจึงเดินเข้าไปแล้วกล่าว
 

 
“เมื่อไม่กี่วัน มีคน มาเดิมพันกับข้า ว่าข้านั้นจะไม่ผ่านการทดสอบเป็นศิษย์ฝ่ายใน ถ้าเขาแพ้ เขาจะมอบหญ้าวิญญาณให้ข้า”
 
 
” ชู เซิน , เจ้าไม่ได้ลืมใช่มั้ย ? “
 
‘ชู เฟิง’หยุดต่อหน้า’ชูเซิน’
 
‘ชูเซิน’นั่งอยู่บนเก้าอี้กำลังกินผลไม้อยู่ในปาก หลังจากได้ยินปากของเขาก็กระตุก น่าซีดในทันที
 
แน่นอน ‘ชูเซิน’คงไม่ได้ลืมสิ่งที่เขาพูดในวันนั้น เขากลัว’ชูเฟิง’จะพูดเรื่องนี้ เขาจึงนั่งเงียบๆ
 
‘ชูเฟิง’เริ่มพูด
 

 
“หลังจากที่ข้าได้ของแล้วข้าจะไป”
 
 
” ชูเฟิง เจ้ามีหลักฐานอะไร แค่เพียงคำพูดของเจ้าเราต้องเชื่องั้นหรอ “
 
ชายหนุ่มข้างๆ ‘ชูเซิน’พูดขึ้นมา
 
ชายหญิงส่วนใหญ่เห็นด้วยกับคำพูด แน่นอนว่าเขาไม่เข้าข้าง ‘ชูเฟิง’
 

 
” ชูเว่ยกล่าว ถูกต้อง เจ้ามีหลักฐานอะไร หากเจ้าพนันกับชูเซิน เจ้าก็นำหลักฐานออกมาไม่งั้นจะถือว่าเจ้ากล่าวหาชูเซิน “
 
จู่ ๆ ‘ซูเฉิง’ตะโกนออกมา เพราะเขาเป็นพี่ของ ‘ชูเซิน’
 

 
” ใช่แล้วๆ เอาหลักฐานออกมา ไปงั้นเจ้าก็ออกไปซะ “
 
หลังจาก’ชูเฉิง’กล่าวทุกคนก็เริ่มตะโกน
 
แม้แต่สมาชิกที่เพิ่งจะเข้าร่วมพันธมิตร ยังสามารถบอกได้เลยว่า ที่ยืนของ’ชูเฟิง’แทบจะไม่มี คนอื่นๆก็ต่างพาดูถูกเขา
 

 
” ข้าเป็นพยานให้ ชูเฟิง “
 
‘ชู เยว่’ที่เงียบอยู่นาน จู่ๆก็เริ่มพูด
 
 
 
 
 
โปรดติดตามตอนต่อไป