ตอนนั้น ทั้งห้องก็เงียบในทันที ทุกคนต่างหันไปจ้อง ‘ชูเยว่’
 

 
” นี่ ชูเยว่ รู้ไม๊เจ้าพูดอะไร? “
 
พยานงั้นหรอ ไร้สาระ
 
‘ชูเว่ย’ ส่งสายตาไปที่ ‘ชูเยว่’ จ้องเหมือนเป็นการขู่อะไรสักอย่าง แน่นอนเขาย่อมรู้ว่า ‘ชูเยว่’พูดความจริง
 
” ข้าไม่ได้พูดอะไรไร้สาระ ในวันที่ชูเซิน เดิมพัน กับ ชูเฟิง ชูเซินเป็นคนให้ข้าเป็นพยาน”
 
‘ชูเยว่’ไม่ได้กลัวการขู่ของ ‘ชูเว่ย’แม้แต่น้อย ในขณะทุกคนต่างสงสัย
 
สีหน้าของ’ชูเซิน’ ‘ชูเฉิง’ ‘ชูเว่ย’ และคนอื่นๆในตะกูลก็เริ่มถอดสี
 
พวกเขาไม่เคยคิด ว่า ‘ชูเยว่’ จะทำเพื่อ ‘ชูเฟิง’ ขนาดนี้ ต่อให้ทุกคนในตะกูลเกลียดเธอ เธอก็เต็มใจ
 
แม้แต่ ‘ชูเฟิง’ ก็ยังรู้สึกประหลาดใจ เพราะว่าการทำแบบนี้ ‘ชูเยว่’จะต้องผิดใจกับคนมากมาย ‘ชูเฟิง’ ซาบซึ้งใจเธอเป็นอย่างมาก
 

 
” ชู เซิน เจ้ายังมีศักดิ์ศรีอยู่หรือไม่ ? “
 
‘ชู เฟิง’ยังคงกดทันเขาอย่างหนัก ต่อหน้า’ชูเยว่’ที่เป็นพยาน  เขาไม่เชื่อว่า ‘ชูเซิน’จะปฏิเสธ
 

 
” ข้า . . . . . ข้า “
 
หน้าของ’เซิน’ ถึงกะบิดเบี้ยว เขาไม่รุ้ว่าจะตอบยังไง
 
ในทุกๆ ปี ตะกูลจะส่งหญ้าวิญญาณฯ ให้ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหาหญ้าได้จากที่อื่น เหตุผลที่พนันก็เพื่อยาดีๆเช่นนี้
 
‘ชูเซิน’นั้นต้องการเพิ่มระดับพลังวิญญาณ เพื่อทะลวงไปยัง ระดับ 4 ห้วงวิญญาณ  แล้วเขาจะกล้าเอามันให้งั้นหรอ?
 

 
” อืม  ต่อให้มันเป็นเรื่องจริง แล้วเจ้าจะทำไม? “
 
 
” เจ้าเข้ามาโรงเรียนมังกรฟ้าพร้อมกับชูเซิน แต่ชูเซินเข้ามาเป็นศิษย์ภายในเมื่อสองปีก่อน”
 
 
” เทียบกับเจ้าที่ใช้เวลานานกว่าจนจะเข้ามาฝ่ายใน แต่เจ้ากับทำท่าทียโส ? เจ้าคิดจะขู่ชูเซินงั้นหรอ? “
 
‘ชูเฉิง’ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เห็นได้ชัดว่าเค้าไม่ต้องการให้หญ้ากับ’ชูเฟิง’
 

 
” หากเจ้ายังต้องการ เจ้าก็น่าจะรู้นะ ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
 
 
” หากเจ้าไม่ต้องการให้ของกับข้า เจ้าก็ยอมรับมาซะว่าเจ้าแพ้ แล้วข้าจะลืมมันไป กับคำพูดที่เหมือนผายลมของเจ้าข้าก็คิดไว้แล้ว”
 
‘ชูเฟิง’ ไม่คิดปล่อยเขาไปง่ายๆ
 

 
” เจ้าาา . . . . .”
 
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น ‘ชูเซิน’กัดฟันของเค้าด้วยความโกรธ เขาไม่สามารถปฏิเสธได้เพราะเค้าท้า’ชูเฟิง’เดิมพัน
 

 
“ฮ่าๆ ๆ ช่างหน้าขำ ! ข้าไม่มีศักดิ์ศรีงั้นหรอ ? น้องข้าเคยไปเดิมพันกับเจ้าตอนไหนข้าพูดไปเมื่อไหร่ “
 
 
” คนอย่างเจ้าคงไม่มีปัญญาหาหญ้าวิญญาณ จึงกุเรื่องขึ้นมาสินะเจ้าคนหน้าด้าน คนโง่ที่ใช้เวลา 5 ปี เข้ามาฝ่ายในอย่างเจ้าก็เป็นได้แค่ ขยะไร้ค่า เท่านั้น “
 
 
” ทุกคน ข้าพูดถูกไม๊ ? “
 
‘ชูเฉิง’ตะโกนสังดัง
 

 
” ใช่แล้ว ชูเฉิง!!!
 
 
” หากเจ้ายังต้องการหญ้าวิญญาณฯ เจ้าจะต้องยอมรับว่าเจ้ามันเป็น ขยะ หากเจ้ายอมรับ ข้าจะมอบให้ถือว่าทำบุญ ให้กับขอทาน “
 
‘ชูเฉิง’ ยกมือ ตะโกน ทุกคนต้องตะโกนตอบ
 
ในตะกูล ยกเว้น ‘ชูหยวน’ ‘ชู กู่ยู’ และ ‘ชูเยว่’ ทุกคนต่างเกลียด ‘ชูเฟิง’ ทุกคนต่องการให้’ชูเฟิง’ออกจากตะกูล
 
ดังนั้นไม่ว่าจะใช้วิธีใดก้ตาม หากเกี่ยวข้องกับ ‘ชูเฟิง’ พวกเขาจะสนับสนุนอย่างเต็มที่ เพื่อทำให้ ‘ชูเฟิง’ ออกไป
 

 
” ชูเฉิง เจ้าทำเกินไปแล้วนะ เจ้าไม่มีเหตุผล นี้เป็นเรื่องระหว่าง ชูเฟิง และ ชูเซิน นะ พวกเจ้าทุกคนไม่มีสิทธิ์เข้ามายุ่ง”
 
‘ชูเยว่’โกรธอย่างมาก
 

 
” ข้าไม่มีสิทธิ์งั้นหรอ แล้วเจ้าล่ะ ? ข้าเป็นพี่ชาย ชูเซิน ดังนั้นข้าจึงมีสิทธิ์ เจ้าต่างที่ช่วยคนนอก หากจากยังเป็นคนในตะกูล ชู เจ้าก็อย่ายุ่ง”
 
ข้าไม่ได้ช่วยคนนอก ข้าแค่พูดตามเหตุผล และอีกอย่างชูเฟิงก็มิใช่คนนอก เขาเป็นส่วนหนึ่งของตะกูล ชู
 

 
” เจ้ารู้ได้ยังว่าเค้าเป็นส่วนหนึ่งของตะกูล ชู แต่ข้านั้นเป็น พี่น้องกับชูเซิน ข้าเข้าข้างเขาแล้วผิดตรงไหน”
 
 
” เจ้ามันไม่มีเหตุผล “
 
‘ชูเยว่’ โกรธจนตัวสั่น แทบอยากจะฉีก ‘ชูเฉิง’
 
ตอนนั่น ‘ชูเฟิง’ จับไหล่ของชูเยว่ แล้วดันไปข้างหลังเขา
 
‘ชูเฟิง’ยังคงแสดงรอยยิ้มบนใบหน้า สายตาที่มั่นคง และ กล่าวอย่างใจเย็น
 

 
” ข้าจะถามเจ้าอีกแค่ครั้งเดียว เจ้าจะให้หญ้าวิญญาณฯกับข้าหรือไม่?
 
 
” โอ้วว . . . . . พี่ ชูเฟิง อย่าพูดเช่นนั้นสิ เราคงทำเช่นนั้นไม่ได้ เพราะว่าเจ้าไม่มีคุณสมบัติพอที่จะใช้หญ้าวิญญาณ!!! “
 
 
” ดี  ถ้างั้น…….ข้าาจะให้โอกาสกับเจ้า มาดวลกับข้า”
 
‘ชูเซิน’กล่าว
 

 
“ข้าจะแสดงให้เห็นว่าเจ้าไม่มีคุณสมบัติใช้หญ้าวิญญาณนี้ “
 
 
” ชูเยว่อย่าได้ห้ามข้า ข้านั้นพูดด้วยให้เหตุผลแล้ว ข้าคงต้องสู้แล้วล่ะ”
 
 
” ในขณะที่ชูเฟิงพูด ชูเซินก็หยิบหญ้าวิญญาณในกระเป๋ามาวางบนโต๊ะ “
 
ในเวลานั้น ‘ชูเฉิง’ก็พูดอะไรบางอย่างกับ ‘ชูเซิน’ ‘ชูเซิน’พยักน่า
 

 
” ชูเซิน เจ้าเข้ามาฝ่ายในตั้ง สองปี แถมยังฝึกทักษะระดับสอง ไม่ต้องกลัว”
 
 
” เจ้าทุกคน ช่างน่าไม่อาย ชูเฟิงพึ่งเข้ามาฝ่ายใน เจ้ายังจะท้าเค้าสู้ มันจะไม่ยุติธรรม กับชูเฟิงไปหน่อยหรอ “
 
 
” หุบปาก ไปซะอย่ามายุ่ง”
 
‘ชูเฉิง’ ตะโกน เสียงแหลมบาดหู ใส่’ชูเยว่’ แล้วหันกลับไปจ้องน่า ‘ชูเฟิง’
 

 
” หากเจ้าแพ้ ข้าจะนำหญ้าทั้งหมดของเจ้าไปด้วย เจ้ากล้า?”
 
ตอนนั้น สายตาทุกคนจ้องไปยัง ‘ชูเฟิง’ พวกเขากำลังรอคำตอบของชูเฟิง
 
หาก ‘ชูเฟิง’ ปฏิเสธ เขาก็จะขายหน้า และถูกตราหน้าว่าเป็นคนขี้ขลาด
 ถ้า ชู ฟงตกลง ‘ชูเซิน’ก็จะอัด ‘ชูเฟิง’ เพื่อเป็นการสั่งสอน
 
ไม่ว่าจะเลือกทางไหน ‘ชูเฟิง’ก็เสีย้เปรียบอยู่ดี พวกเขาทุกอยาก อยากจะเห็น ‘ชูเฟิง’ต้องอับอาย
 

 
” ทำไมข้าจะไม่กล้า “
 
‘ชู เฟิง’ยิ้มและตอบตกลง
 

 
” ดี เจ้ามีความกล่าหาญมาก แต่ข้าจะบอกเจ้าไว้ก่อน ว่ามือเท้ามันไม่มีตา หากเจ้าบาดเจ็บอย่าได้โทษข้า ”
 
รอยยิ้มของ ‘ชูเซิง’ปรากฏบนใบหน้าที่สุดแสนจะชั่วร้าย
 

 
” เจ้านั้นและ ที่จะต้องเจ็บตัว “
 
‘ชูเฟิง’วางหญ้าวิญญาณของตัวเองไปบนโต๊ะ แล้วเดินมายังกลางห้องโถง
 

 
” ชู เฟิง ………….”
 
‘ชูเยว่’ดึงแขน’ชูเฟิง’ กระพริบตาเหมือนจะบอกว่าอย่าไปดวลกับ’ชูเซิน’
 
แต่ ‘ชู เฟิง’ผลักมือ’ชูเยว่’ ออก เขาแสดงรอยยิ้มบนใบหน้าและกล่าว
 

 
“เชื่อใจข้าเถอะ”
 
เห็นได้ขัดเจนว่า ‘ชูเยว่’ไม่สามารถทำอะไรได้ ในหัวของเธอว่างเปล่า ด้วยเหตุผลบสงบ
 
เธอมีความรู้สึกว่า ‘ชูเฟิง’ ต้องชนะในการต่อสู้
 
‘ชูเฟิง’ และ ‘ชูเซิน’เดินไปกลางห้องโถง ทุกๆคนร้อมรอบพวกเขา เหตุที่พวกเขาล้อมก็เพราะอยากเห็น ความอัปยศอดสูของ ‘ชูเฟิง’
 

 
” ชู เฟิงดูเหมือนว่าเจ้าจะห่วงของ มากกว่าชีวิตสินะ”
 
‘ชูเซิน’ที่ เงียบอยู่พักหนึ่ง ในที่สุดเขาก็แสดงรอยยิ้มที่แฝงความดุร้ายไว้บนใบหน้า
 
สถานการณ์ที่สามารถทำให้ ‘ชูเฟิง’ อับอายได้เช่นนี้ เหตุใดเขาจึงไม่มีความสุข
 
เขาต้องการสั่งสอนให้’ชูเฟิง’ บาดเจ็บ
 

 
“นี้เจ้าอย่าได้คิดว่าข้าจะยั้งมือ “
 
 
” โห ห”
 
‘ชูเฟิง’ยิ้มเบาๆและกล่าวว่า
 

 
” ต้องให้ข้าพูดคำนั้นกับเจ้ามากกว่า”
 
 
” อย่างเจ้านะหรอ วันนี้ข้าจะแสดงให้เห็นว่าเจ้ามันอ่อนแอแค่ไหน… “
 
จู่ๆ ‘ชูเซิน’ก็ก้าวเท้าซ้ายออกมา ได้ยินเสียง
 
*บู้ม ม *
 
ก่อนที่ร่างกายของเขาจะพุ่งไปออย่างรวดเร็ว
 
แขนทั้งสองย้ายมาข้างหน้า หมัดของเขาปล่อยไปทั่วทุกทาง รังสีที่มีพลังออกมาจากร่างกาย ‘ชูเซิน’เหมือนสัตว์ป่าที่ล่าเหยื่อ
 
เขามุ่งหน้าโจมตีใส่ ‘ชูเฟิง’
 
 
 
 
 
โปรดติดตามตอนต่อไป เละแน่ๆ ชูเซิน ………….เอ้ยยย