ตอนที่แล้วตอนต่อไปความคาดหวังของเขาเหมือนภูเขาไฟที่กำลังจะระเบิด ขณะเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นโดยทันที
“ปู่ด็อกริง คุณสามารถสอนผมให้กลายเป็นเมกัสได้จริงๆหรอครับ?”
‘เลนลี’มองอย่างตื่นเต้นไปที่ชายแก่ด็อกริง
‘ด็อกริง โคเวิร์ท’ เห็นลักษณะของ’เลนลี’ที่เป็นอยู่ตอนนี้ ลูบหนวดสีขาวของเขา
“เลนลี ปู่ด็อกริง ของหนูคือ แกรนเมกัสระดับเซียน ถึงแม้หนูไม่มีพรสวรรค์มากอะไร ปู่ก็ยังสามารถที่จะสอนเวทให้หนู แน่นอน ถ้าหนูผลสวรรค์ต่ำ ความสำเร็จก็จะต่ำด้วยเช่นกัน”
ถ้ามีเมกัสคนอื่นอยู่และได้ยินคำพูดของเขา เขาคงจะต้องประหลาดใจ
ทามกลายสังคมของนักเวท สิ่งที่สำคัญมากที่สุดคือพรสวรรค์ ไม่มีพรสวรรค์แปลว่าไม่มีทางที่จะเป็นเมกัส คนจำนวนมากเชื่อสิ่งนี้
แต่’ด็อกริง โคเวิร์ด’กล้าที่จะบอกถึงแม้พรสวรรค์ของนักเรียนของเขาต่ำต้อย เขาก็ยังคงมีความสามารถที่จะทำให้นักเรียนคนนั้นเป็นเมกัส ถ้าใครสักคงได้ยินคำพูดนี้ พวกเขาคงมองว่าเป็นแค่ความขี้โม้สุดๆ แต่ผู้ชายที่พูดคำนี้คือ แกรนเมกัสระดับเซียนที่มีอายุห้าพันปี
“พรสวรรค์ต่ำ ความสำเร็จต่ำ?”
‘เลนลีรู้’สึกหัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ
เหตุผลที่เขาอยากจะเป็นเมกัสคือเพราะว่าเขาต้องการฟื้นคืนความรุ่งโรจสำหรับพรรคบารุ๊ค ถึงแม้เขาไม่สามารถประสบความสำเร็จในสิ่งนี้ เขาหวังว่าอย่างน้อยจะทำหน้าที่อย่างหนึ่งที่ในยุคสมัยของผู้อาวุโสของพรรคได้พยายามอย่างหนักมาตลอดหลายร้อยปีให้สำเร็จ – การเอามรดกเก่าแก่ของบรรพบุรุฬกลับคืนมา ถ้าเขาสามารถทำสิ่งนี้สำเร็จ แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว
แต่ในการทำอย่างนี้ พลังนี้เป็นส่วนประกอบสำคัญ
“เลนลี ไม่ต้องกำวลใจไป ยังไม่ได้วัดค่าความถนัดในด้านเวทของหนูเลย ใครจะรู้ว่ามันจะสูงหรือต่ำ? บางทีหนูอาจจะมีพรสวรรค์อย่างมากมายในด้านเวทมนตร์”
‘ด็อกริง โคเวิร์ท’ลูบหนวดของเขาขณะที่กำลังยิ้ม
ความเงียบสงบของปู่’ด้อกริง’นำความสงบมาให้’เลนลี’เช่นกัน
“ปู่ด็อกริง เราจะทำการทดสอบความถนัดของเวทยังไงหรอครับ?”
‘เลนลี’อดไม่ได้ที่จะร้อนรน
“จริงๆแล้วมันข่อนข้างง่ายในการทดสอบสำหรับความถนัดของเวทมน”
ขณะที่’ด็อกริง โคเวิร์ท’กำลังพูด ทันใดนั้น —
เสียงเท้าดังขึ้นมาจากข้างนอกประตู ได้ยินอย่างนั้น ‘เลนลี’เริ่มกำวลในทันที เขารีบพูดไปยัง’ด็อกริง โคเวิร์ท’
“ปู่ด็อกริง รีบหลบเร็ว มีคนกำลังมา”
ถ้าแกรนเมกัสระดับเซียนของอาณาจักรโบราณพูเอ็นคนนี้ถูกค้นพบ มันคงจะเป็นหายนะ
‘ด็อกริง โคเวิร์ท’ เพียงแค่ยิ้ม ไม่ขยับใดๆเลย
“ปู่ด็อกริง”
‘เลนลี’เริ่มขาดความอดทน
“แคล็ก”
ประตูห้องนอนได้เปิดขึ้น และพ่อบ้าน’ไฮริ’ยื่นหัวเข้ามาข้างใน เห็น’เลนลี’กำลังตื่น เขาอดไม่ได้ที่จะยิ้ม
“นายน้อยเลนลี ผมไม่ได้คาดหวังว่าคุณหนูจะตื่นแล้ว คุณหนูรู้สึกอย่างไรบ้างครับ ?”
‘เลนลี’รีบพยายามยิ้ม พยักหน้า เขาพูดว่า
“ขอบคุณที่ถามนะครับ คุณลุงไฮริ ผมดีขึ้นมากแล้วตอนนี้”
‘เลนลี’รู้สึกกระวนกระวายสุดๆ เขาอดไม่ได้ที่จะหันไปยังดำแหน่งของ’ด็อกริง โคเวิร์ท’ แต่’ด็อกริง โคเวิร์ท’ก็ยังคงอยู่อยู่ที่นั้น ยิ้มกว้าง
“เกิดอะไรขึ้นกับปู่ด็อกริง? อ่า เรากำลังจะถูกพบแล้ว มันคงจะน่าลำคาญมากในการอธิบาย”
“นายน้อยเลนลี นี้เป็นเวลาอาหารเย็น คุณหนูได้ตื่นเรียบร้อยแล้ว มากินข้าวเย็นกับพวกเราเถอะครับ”
ลุง’ไฮริ’ยิ้มขณะที่เขากำลังพูด
“โอ้ เข้าใจแล้ว”เลนลีเลนลีแอบมองไปที่ด็อกริง โคเวิร์ดอีก หัวใจของเขาเต็มไปด้วยคำถาม “เกิดอะไรขึ้น จากท่าทีของลุงไฮริ มันดูเหมือนกับว่าเขาไม่เห็นปู่ด็อกริงเลย”
เห็น’เลนลี’มองไปที่หัวมุมเตียงนอนบ่อยๆ ลุง’ไฮริ’ถามอย่างสงสัย
“นายน้อยเลนลี ทำไมคุณถึงจ้องไปที่ข้างๆเตียงนอนของคุณหนู? คุณหนูได้ทำอะไรตกไว้ไหมครับ? ผมสามารถช่วยคุณหนูหามันได้นะครับ”
“ไม่ ไม่มีอะไรหรอก”
‘เลนลี’คลานลุกขึ้นมาจากเตียงอย่างรวดเร็ว
“ลุงไฮริ ไปทานอาหารเย็นกันเถอะ”
ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าท่าทีของ’เลนลี’นั่นแปลกประหลาดเล็กน้อย ลุง’ไฮริ’ก็ไม่ได้คิดอะไรมากไปสำหรับเรื่องนี้ แค่พยักหน้าและยิ้ม ‘เลนลี’แต่งตัวให้เขาเอง แต่ยังคงอดที่จะแอบมองไปยัง’ด็อกริงโคเวิร์ท’ไม่ได้ ถึงเขาทำอย่างนั้น ‘ด็อกริง โคเวิร์ด’ ผู้ซึ่งยังคงยิ้มกว้างให้เขา ทันใดนั้นก็หายไปจากพื้นที่การมองเห็นของ’เลนลี’
“เขาเข้าไปในดราก้อนริง”
‘เลนลี’ตอนนี้สามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าสปิริตตอนนี้พักอาศัยอยู่ในดราก้อนริง
ไม่เหมือนแต่ก่อน ‘เลนลี’ตอนนี้มีพันธสัญญาทางวิญญาณกับแหวนด้วยเลือดของเขาเอง ทำให้เขามีความเข้าใจในระดับที่ลึกมากยิ่งขึ้น
“เลนลี ไม่จำเป็นต้องพูดเสียงดัง แค่พูดกับปู่ในใจก็พอ ขณะที่เป็นมาสเตอร์ของดราก้อนริง หนูสามารถเข้าติดต่อทางสปิริตโดยตรงกับปู่ได้เลย เพราะปู่คือสปิติที่อยู่ภายในแหวน”
เสียงของ’ด็อกริง โคเวิร์ท’ดังขึ้นมาในจิตใจของ’เลนลี’
นี้ทำให้’เลนลี’ตกใจอย่างมาก
“ปู่ ด็อกริง?”
‘เลนลี’ทดลองการเชื่อมต่อทางจิตใจ
“ปู่ได้ยินแล้วจ๊ะ”
เสียงของ’ด็อกริงโคเวิร์ท’ดังขึ้นมาในใจของ’เลนลี’เช่นกัน
หัวใจของ’เลนลี’เต็มไปด้วยความสุข แต่ขณะที่เขายังคงพูดคุยกับ’ด็อกริง เวิร์ด’ เขาไม่ได้สนใจที่ที่เขาเดินอยู่ และเขาก็สะดุดตรงทางเดินที่ประตู ลุง’ไฮริ’กำลังเดินนำหน้าเขา หันมาและหัวเราะ
“นายน้องเลนลี ดูที่ที่คุณเดินด้วยครับ”
“เข้าใจแล้ว ลุงไฮริ”
‘เลนลี’หัวเราะตอบไป
ขนาดที่อยู่ในการสนทนาภายในจิตใจอย่างตื่นเต้นกับ’ด็อกริง โคเวิร์ท’ ‘เลนลี’เข้าไปยังห้องรับประทานอาหาร และนั่งลง อาหารเย็นวันนี้จริงๆแล้วค่อนข้างหรูหรา ประกอบด้วยแกะย่างส่งกลิ่นหอม ‘ฮ็อก’จ้องไปยัง’เลนลี’ ยิ้ม เขาพูดว่า
“เลนลี ลองอันนี้ดู”
ขณะที่เขาพูด ‘ฮ็อก’ได้ฉีกขาหลังของแกะออกมาให้’เลนลี’
“ขอบคุณครับ คุณพ่อ”
‘เลนลี’รู้สึกค่อนข้างประทับใจ ครอบครัวของเขาอยู่ภาวะเศรษกิจที่ยากสุดแสนลำบาก โดยปกติแล้ว อาหารเย็นค่อนข้างจะเรียบง่าย แต่มันนี้ พวกเขาถึงกับได้ทานแกะย่าง
สิ่งที่’เลนลี’ไม่รู้ก็คือ เมื่อฝนหินตกลงยังเมือง นอกจากผู้ชายและผู้หญิงแล้ว ยังมีสัตว์จำนวนมากถูกฆ่าตาย นอกจากพรรคบารุ๊ค แม้แต่ครอบครัวจนๆผู้ซึ่งนานๆจะได้กินเนื้อสักทีก็กำลังมีความสุขกับอาหารราคาแพงวันนี้
“ปู่ด็อกริง ทำไมลุงไฮริถึงไม่เห็นปู่ในตอนนั้นหรอครับ?”
‘เลนลี’ถาม’ด็อกริงโคเวิร์ท’ในใจ
“เลนลี ปู่ต้องบอกหนูก่อน นอกจากหนู ไม่มีใครสามารถที่จะเห็นปู่ได้ เพราะว่าตอนนี้ ปู่เป็นแค่จิตวิญญาณสปิริต ที่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ปู่จะไม่สามารถเห็นได้ด้วยตาเปล่า ยกเว้นหนู ที่เป็นมาสเตอร์ของดราก้อนริงสามารถเห็นปู่ได้”
‘ด็อกริง โคเวิร์ท’อธิบายในรายละเอียดต่างๆ
‘เลนลี’เข้าใจในทันที
เพราะเมื่อก่อน ปู่’ด็อกริง’ได้บอกแล้วว่าเขาได้ตายไปนานแล้ว และเหลือเพียงสปิริตของเขาตอนนี้เท่านั้น
“ปู่ด็อกริง ในอนาคต มันก็แปลว่าปู่สามารถที่จะอยู่ข้างๆผมได้ตลอดไปนะสิครับ ใช่ม่ะ?”
‘เลนลี’รู้สึกสุขใจสุดๆ
ขณะที่’เลนลี’เห็นว่าข้างๆเขาชายแก่ผมสีขาวก็ปรากฏออกมาจากไหนก็ไม่รู้อย่างรวดเร็ว ชายแก่คนนี้คือ ‘ด็อกริง โคเวิร์ท’นั้นเอง แต่’ฮ็อก’ พ่อบ้าน’ไฮริ’ และน้องชาย’วาร์ตอน’ก็ยังคงกินและพูดคุยกัน ไม่ได้สังเกตุถึงการคงอยู่ของ’ด็อกริงโคเวิร์ท’แม้แต่น้อย
“ว้าววว”
การฟังกับการมองสองสิ่งแตกต่างกัน เมื่อเขาเองได้รับรู้ว่าคนอื่นทั้งหมดในโต๊ะรับประทานอาหารเย็นไม่ได้ตะหนักถึงการคงอยู๋ของ’ด็อกริงโคเวิร์ท’ ‘เลนลี’รู้สึกประหลาดใจอยู่ลึกๆ
“แต่ยังคงมีคนบางคนที่สามารถรับรู้การคงอยู่ของปู่ ผู้ซึ่งมีพลังงานสปิริตที่เทียบเท่ากับปู่สามารถรับรู้ถึงการคงอยู่ของปู่ได้ แต่โดยธรรมชาติแล้ว ถ้าปู่หลบอยู่ในแหวนดราก้อนริง พวกเขาไม่มีทางี่จะสามารถสัมพัสของปู่ได้”
เสียงของ’ด็อกริงโคเวิร์ท’ดังมาในหัวของ’เลนลี’
“มีสปิริตระดับเดียวกับปู่ด็อกริง?”
‘เลนลี’เคี้ยวไปนึกไปเรื่อง’ด็อกริงโคเวิร์ท’ในเวลาเดียวกัน
“ผู้คนที่มีพลังสปิริตพอๆกับปู่ส่วนใหญ่ก็คือนักสู้ระดับเซียน เพียงแค่นักสู้ระดับเสียงถึงสามารถสัมพัสการคงอยู่ของปู่ แค่เพียเงล็กน้อย แต่แน่นอน ก่อนอื่นก็คือ ปู่ต้องปรากฏออกมานอกดราก้อนริงก่อน ถ้าปู่เข้าไปในแหวน ไม่มีทางที่พวกเขาจะหาปู่เจอ”
‘ด็อกริงโคเวิร์ท’ยิ้มขณะที่เขาพูด
‘เลนลี’พยักหน้าในใจขณะที่เขาหยิบขาแกะย่างและเคี้ยวมัน
“เลนลี กินให้ช้ากว่านี้หน่อย”
‘ฮ็อก’เห็นว่า’เลนลี’กินเร็วอย่างไร และอดที่จะขำไม่ได้
‘เลนลี’ยิ้มกว้างให้พ่อ แต่ก็ยังกินอาหารของเขาอย่างรวดเร็ว ในชั่วพริบตา เขาได้รับประทานเนื้อแกะในขาแกะทั้งหมด ‘เลนลี’เรอออกมาอย่างสบายใจ หลังจากนั้นใช้ผ้าเช็ดปาก เช็ดปากของเขา ยืนขึ้น เขาพูดว่า
“พ่อ ลุงไฮริ ผมกินเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมรู้สึกว่าหัวของผมยังคงมึนอยู่เล็กน้อย ดังนั้นผมกำลังไปจะไปเพื่อนอนพักสักหน่อย วาร์ตอน แล้วเจอกัน”
‘เลนลี’เป็นคนแรกที่รับประทานอาหารเสร็จ
“ยังคงรู้สึกมึนหัว? งั้นก็ไปพักผ่อนสักหน่อยเถอะ”
‘ฮ็อก’รีบพูด
เหตุการณ์ก่อนหน้าเมื่อช้าได้จากได้ทิ้งความประทับใจไว้ให้’ฮ็อก’เป็นเวลานาน มีช่วงเวลาหนึ่งที่เขาแม้แต่คิดว่า’เลนลี’ได้ถูกหินตกใจจนตาย หลังจากสัมผัสประสบการแบบัน้น ทัศนคติของ’ฮ็อก’เกี่ยวกับ’เลนลี’ได้เพิ่มขึ้นอย่างมากโดยชัดเจน
“พี่ชาย แล้วเจอกันฮะ”
‘วาร์ตอน’ตัวกลมๆ โบกมือที่มันแผลบ ไปที่’เลนลี’
ที่มา: