ตอนที่แล้วตอนต่อไปอาณาจักรพูเอ็นได้อยู่มาเป็นเวลานานมากๆ และได้ก่อตั้งมาเกินกว่าแปดพันปี การเจริญเติบโตอย่างไม่หยุดหย่อนอาณาจักรพูเอ็นมีช่วงเวลาถึงสามพันปี
แต่ในท้ายที่สุด มันก็ยังคงถูกทำลาย อาณาเขตที่อาณาจักรพูเอ็นมีแต่ก่อน อาณาเขตที่อาณาจักรพูเอ็นแต่ก่อนได้ปกครองก็ประมาณเขตแดนของลัทธิแสงและกลุ่มรัตกาลรวมกัน
ในอีกคำหนึ่งก็คือ
ทั้งหมดของเทือกเขาสัตว์เวท อาณาจักรสิบสองอาณาจักร และสามสิบสองท่านดยุค ทั้งหมดเป็นของอาณาจักรพูเอ็น จากแค่นี้ ใครๆก็สามารถบอกได้ว่าอาณาจักรนี้เคยกว้างใหญ่ขนาดไหน
แต่อาณาจักรพูเอ็นได้ถูกทำลายมานานแล้ว
“ผ่านมาเกินกว่าห้าพันปี?”
ชายแก่ผมสีขาวได้ตะลึงอยู่ชั่วครู่ และจากนั้นก็ถอนหายใจ
“ไม่มีทางที่ผมจะรู้ว่าเวลาล่วงเลยมาเท่าไรจากภายในแหวนแห่งโลกา ผมคาดไม่ถึงว่าเวลาที่ผมออกจากแหวนแห่งโลกา มันได้ผ่านไปมากกว่าห้าพันปีแล้ว ตั้งแต่ประเทศของผมถูกทำลาย”
“ปู่ ปู่กำลังพูดถึงอะไรหรอครับ ผมสับสนไปหมดแล้ว”
‘เลนลี’รู้สึกราวกับว่าสมองของเขางุนงงไปหมด ชายแก่คนนี้จู่ๆก็ปรากฏออกมาจากที่ไหนไม่รู้ และบอกว่าเขาคือแกรนเมกัสจากยุคสมัยของอาณาจักรพูเอ็น ที่ซึ่งได้ถูกทำลายไปห้าพันปีมาแล้ว มีอะไรที่สามารถตลกได้กว่านี้อีก?
‘เลนลี’คิดไปถึงกับว่าเขาอยู่ในความฝันหรือเปล่า
“เด็กน้อย”
ชายแก่ผมขาวจ้องไปยัง’เลนลี’ ยิ้ม เขาพูดว่า
“แหวนที่คุณใส่ใกล้ๆอกของคุณคืออาร์ทิเฟ็ตศักดิ์สิทธิ์ซึ่งครั้งหนึ่งผมเคยใช้ แหวนแห่งโลกา!”
“เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวๆ”
‘เลนลี’แอบมองขึ้นไปอย่างรวดเร็วที่เขาและพูด
“อะไรคือแหวนแห่งโลกา? แหวนที่อยู่ตรงอกคือสิ่งตกทอดของบรรพบุรุษของพรรคเก่าแก่ของผม มันชื่อว่า ดราก้อนริง!”
“ดราก้อนริง? ชื่อดังเดิมของมันคือดราก้อนริง?”
ชายแก่อย่างตกใจ
‘เลนลี’อยู่ในภวังค์
“ชื่อดังเดิม? คุณหมายความว่าอะไร ชื่อดั้งเดิม?”
‘เลนลี’มองด้วยคำถามไปที่ชายแก่
เพียงแต่ตอนนี้ชายแก่เริ่มที่จะหัวเราะ
“โอ้ ดราก้อนริง ต้องเป็นชื่อที่คุณมอบให้มัน หรือบางทีเป็นชื่อที่ผู้อาวุโสของคุณตั้งให้ เมื่อแต่เดิมที่ปู่เจอแหวนนี้ ปู่หาในเอกสารทุกๆอย่าง แต่ไม่สามารถจะหาข้อมูลใดๆเกี่ยวกับมันได้ ดังนั้น ปู่จึงตั้งชื่อให้มันเป็นแหวนแห่งโลกา แต่ขณะที่ชื่อดังเดิมที่มันเรียก แม้แต่ปู่ ปู่ก็ยังไม่รู้”
“โอ้ ปู่ ปู่ตั้งชื่อมันให้มันก็ดี แต่ตอนนี้มันเป็นของผม และผมตั้งมันว่าดราก้อนริง”
‘เลนลี’ค่อนข้างดื้อ
“ก็ได้ ก็ได้ เรียกมันว่า ดราก้อนริงถ้าหนูต้องการ”
ชายแก้หัวเราะเบาๆ ไม่ต้องการโต้เถียงกับ’เลนลี’
“ปู่ คุณบอกผมหน่อยได้ไหมว่าทำไมคุณถึงปรากฏออกมาจากดราก้อนริงได้?”
‘เลนลี’ตั้งคำถาม
ชายแก้ยิ้ม
“ในปี 4280 ของปฏิทันยูแลน ปู่-“
ขณะที่ได้ยินสิ่งนี้ ‘เลนลี’แอบตกใจอย่างลับๆ
“ปี 4280 ? ปีนี้คือ ปี 9990!”
“ในปี 4280ของปฏิทันยูแลน ปู่เผชิญหน้ากับ ศัตรูเก่าแก่ของปู่ แกรนเมกัสระดับเซียน ชื่อ ฮาเมลิน และเราสองคนก็เริ่มต่อสู้ แต่ปู่คาดไม่ถึงว่าจะมีนักสู้เมกัสคนที่สองหลบซ้อนอยู่ และแอบโจมตีใส่ปู่ ในท้ายที่สุด ปู่พ่ายแพ้ และร่างของปู่ถูกทำลาย ปู่ไม่อยากให้สปิริตของปู่ถูกจับ และทรมาณโดยศัตรูของปู่ ฮาเมลิน ดังนั้น ปู่จึงผนึกตัวเองไปในแหวนแห่งโล— อะแฮ่ม ดราก้อนริง”
ชายแก่อธิบายว่ามันเกิดอะไรในอดีต
“ดราก้อนริงคือเป็นวัตถุที่ดีจนน่าประหลาดใจมากๆ มันไม่ปล่อยออร่าเวทใดๆออกมา แต่ในเรื่องศักยภาพมันสามารถแทบเท่าได้แม้แต่อาร์ติแฟตศักดิ์สิทธิ์ เมื่อปู่ผนึกวิญญาณเข้าไปในแหวน ฮาเมลิน และคนอื่นหาปู่เป็นเวลานาน แต่ไม่สามารถที่จะเจอปู่ได้ นี้ต้องขอบคุณดราก้อนริง”
ชายแก่ยิ้มขณะที่เขาพูด
‘เลนลี’แอบพยักหน้าอย่างลับๆ
ดราก้อนริง โดยลักษณะ มันดูเหมือนของพื้นๆทั่วไป ขณะที่เป็นสมาชิกของพรรคเก่าแก่ ‘เลนลี’มีตาที่สามารถประเมินอะไรต่างๆได้ดีกว่า
โดยปกติ ของที่มีคุณค่าจะต้องมีอย่างต่ำคือออร่าธาตุต่างๆอยู่ แต่ดราก้อนริงอันนี้ดูเหมือนว่าไม่มีอะไรมากกว่าของธรรมดาๆ ไม้ธรรมดาๆ
“ปู่ ปู่บอกว่าห้าพันปีผ่านมา ปู่ซ่อนตัวจากแกรนเมกัสระดับเซียน และนักสู้ระดับเซียน และหลังจากนั้น ปู่ผนึกตัวเองเข้าไปในแหวน? และแหวนอันนี้คือ อาร์ติแฟตที่ซึ่งมีพลังเทียบเท่า อาร์ติแฟตศักดิ์สิทธิ์?”
‘เลนลี’พูดในที่สุด
“ใช่แล้ว”
เห็น’เลนลี’เข้าใจ ชายแก่อดไม่ได้ที่จะยิ้มและพยักหน้า
“จากนั้นปู่ ปู่ปรากฏออกมาจากแหวนได้อย่างไรตอนนี้?”
‘เลนลี’มองอย่างสงสัยไปที่ชายแก่
หัวเราะ, ชายแก่อธิบาย
“จริงๆแล้ว เมื่อปู่ผนึกสปิริตของปู่ภายในดราก้อนริง ปู่ผสานทุกการคงอยู่ของปู่เข้าไปในดราก้อนริง เพียงแต่เมื่อแหวนมีเจ้าของคนใหม่ ปู่ถึงถูกอนุญาตให้ออกมาได้”
“เจ้าของคนใหม่ของแหวน?”
“ใช่แล้ว ผ่านการหยดเลือดบนดราก้อนริง”
ชายแก่หัวเราะ
‘เลนลี’หมวดคิ้วขณะที่พึมพำ
“หยดเลือดบนแหวน”
ขณะที่หมวดคิ้วโดยเขาพยายามที่จะนึกให้ได้ว่าเหตุการนี้ได้เกิดขึ้นเมื่อไร ‘เลนลี’จดจำได้ทันทีเมื่อหินที่เฉียวหัวของเขาไป เลือดสดๆ แผ่กระจายไปในชุดของเขา และหน้าอกของเขา มันมีความเป็นไปได้มาก ว่าในตอนนั้นเลือดได้หยดไปในแหวน
“โอ้ นั้นทำให้ผมเป็นเจ้าของดราก้อนริง”
‘เลนลี’พยักหน้า
“ใช่แล้ว ตอนนี้ หลังจากที่หนูกลายเป็นเจ้าของแหวนดราก้อนลิง ปู่สามารถออกจากแหวนและสามารถสัมผัสกับอากาศของทวีปยูแลนได้อีกครั้ง”
ร่องรอย รอยยิ้มปรากฏบนหน้าของชายแก่
“ว่าแต่ เด็กน้อย ปู่ได้บอกชื่อของปู่ไปแล้ว แล้วชื่อของหนูละ?”
‘เลนลี’ยิ้มอย่างสดใส
“ชื่อของผมคือเลนลี เลนลี บารุ๊ค”
“เลนลี ชื่อที่ดี”
ชายแก่ยิ้ม
“ปู่ ปู่ต้องผูกผันกับแหวนตลอดไปและไม่สามารถที่จะได้อิสระภาพคืน?”
‘เลนลี’รู้สึกแย่กับเขา
ปู่ยิ้มและพยักหน้า
“เลนลี หนูต้องรู้ว่าเมื่อผู้คนส่วนใหญ่ตาย สปิริตจะเข้าไปในอาณาจักรเบื้องล่าง แต่เพราะว่า ปู่คือ แกรนเมกัสระดับเซียน ในเวลาที่ปู่ตาย พลังจิตใจของปู่ได้คงอยู่ไว้ในสภาพร่างกายเดิม นี้คือเหตุผลว่าทำไมปู่ถึงต่อต้านการเรียกของโลกเบื้องล่างได้ชั่วคราว และผนึกตัวเองไว้ในดราก้อนริง ตอนนี้ ทางเดียวที่ปู่จะออกจากแหวนได้ คือใช้พลังงานจิตใจที่เหลือให้หมด”
“ใช้พลังงานจิตใจที่เหลือให้หมด?”
‘เลนลี’ไม่สามารถเข้าใจได้ดีนัก
“ผู้คนเรียกมันว่า พลังงานจิตใจ พวกผีอาจเรียกมันว่า พลังงานสปิริต เมื่อ พลังงานจิตใจของใครคนหนึ่งถูกใช้หมดเกลี้ยง โดยธรรมชาติวิญญาณของเขาจะหายไป ในอีกคำก็คือ เมื่อวิญญาณหายไป ปู่จะจากไปจากการจำกัดของดราก้อนริง” ชายแก่พูดอย่างใจเย็น “แต่สถานะการปัจจุบันก็ดีแล้ว ถึงแม้ปูจะถูกกักโดยดราก้อนริง ห้ามไม่ให้ปู่ออกจากอาณาเขตสามเมตรจากมัน มันก็ไม่ได้แย่เท่าไร”
หัวใจของ’เลนลี’สั่น
ทันใดนั้น ในหัวใจของเขา ‘เลนลี’รู้สึกสงสารชายแก่
“ฮ่า ฮ่า เลนลี ปู่พอใจอย่างมากกับมัน หนูคงไม่รู้เรื่องนี้ แต่ถ้าสปิริตของปู่ถูกจับโดยฮาเมลิน มันคงจะเป็นโชคชะตาที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย”
ชายแก่ถอนหายใจ
“ปู่ ปู่พูดว่าชื่อของปู่คือ ด็อกริง โคเวิร์ท? ผมสามารถเรียกปู่ว่า ปู่ด็อกริงได้ไหม?”
‘เลนลี’พูดในทันที
‘ด็อกริง โคเวิร์ท’ เป็นแกรนเมกัสที่ทรงพลังของอาณาจักรพูเอ็น และนั้นคือมีสถานะที่สูงส่ง แต่ก่อน เขาอยู่ในอันดับท็อปห้า ของบุคคลสำคัญของทวีปยูแลน เขาแพ้เพียงเพราะว่าเขาถูกซุ่มโจมตีอย่างเลวทราม โดยแกรนเมกัส’ฮาเมลิน’ และนักสู้ระดับเซียนอีกคน
แต่อย่างไรก็ตาม
‘ด็อกริง โคเวิร์ท’ ไม่เคยที่จะมีลูกมาก่อน ไม่แม้แต่หลาน ขณะที่ได้ฟัง’เลนลี’เรียกเขาว่า ปู่ด็อกริง หัวใจของ’ด็อกริง โคเวิร์ท’ ที่ซึ่งโดดเดี่ยวมาเป็นพันๆปี ก็รู้สึกอบอุ่นในทันใด
“ได้ ได้”
‘ด็อกริง โคเวิร์ท’รู้สึกสุขใจสุดๆ
ความตื่นเต้นจู่ๆก็ปราฏในตาของ’เลนลี’
“ปู่ด็อกริง ที่ปู่พูดว่าปู่เป็นเมกัสระดับเซียน ปู่สามารถสอนวิธีการใช้เวทให้ผมได้ไหม? “
หัวใจของ’เลนลี’เต้นอย่างควบคุมไม่ได้ คนตรงหน้าของเขา คือ ชายแก่อายุห้าพันปี แกรนเมกัสระดับเซียน
ในใจของ’เลนลี’ ร่างกายใหญ่โตของมังกรลมกรด ภาพอันน่ากลัวและน่าตื่นเต้น ของระบำงูไฟ และหินจำนวนนับไม่ถ้วนที่ตกมาจากฟ้า เริ่มที่จะเล่นซ้ำๆ เรื่อยๆ ตามด้วยภาพอันน่าตื่นเต้นของ ชายหนุ่มที่ทะนงตัว ผู้ซึ่งยืนอยู่บนมังกรทมิฬ
เขาต้องการอย่างลึกๆว่าสักวัน…
เขาก็จะก้าวไปยืนอยู่บนหัวมังกรทมิฬเหมือนกัน และทำให้สรวงสวรรค์สั่นสะเทือน
‘ด็อกริง โคเวิร์ท’ลูบหนวดขาวๆ ตาของเขาส่อประกาย เขาพูดว่า
“แน่นอน ปู่สามารทำได้ ปู่ของหนู ปู่ด็อกริง คือ แกรนเมกัสระดับเซียน ผู้มีเวทดินที่ทรงพลัง และในธาตุทั้งหมด ธาตุดินคือธาตุที่ทรงพลังของธาตุทั้งหมด “
ขณะที่เขาเริ่มที่คุยเกี่ยวกับเวท ‘ด็อกริง โคเวิร์ท’ เริ่มเล่าด้วยอารมณ์ตื่นเต้น
ที่มา: