ตอนที่แล้วตอนต่อไป“อืม มีรูปสลักสามชิ้นในห้องแสดงหลักที่ขายได้ในราคา 1500 เหรียญทองงั้นหรือ”
‘ออสโทนิ’ ผู้จัดการของห้องแสดง Proulx จ้องมองดูบันทึกด้วยอาการตกตะลึง หลังจากพลิกไปดูข้อมูลประวัติของช่างแกะสลัก ‘ลินเล’ เขารู้สึกประหลาดใจอย่างช่วยไม่ได้
“ทั้งสามชิ้นล้วนถูกสร้างโดยลินเล และเขาเพิ่งอายุสิบห้า?”
โลกแห่งการแกะสลักก็เปรียบเสมือนพีระมิดทั้งพันธมิตรแห่งแสงมีช่างแกะสลักระดับปรมาจารย์เพียงห้าหรือหกคนที่ยืนบนจุดยอดของพีระมิดและอาจจะมรช่างแกะสลักระดับเชี่ยวชาญเพียงหนึ่งร้อยคน
จากข้อมูลนี้ ใครก็สามารถคิดได้ว่าผู้เชี่ยวชาญเหล่านี้หาได้ยากเพียงไหน โดยปกติ คนที่สามารถเรียกได้ว่า ‘ช่างแกะสลักผู้เชี่ยวชาญ’ คนๆนั้นจะมีความเข้าใจในชีวิตและมีทักษะทางศิลปะที่สามารถผสานความเข้าใจของเขาลงไปในรูปสลักของเขาได้ เพราะเหตุนี้รูปสลักของพวกเขาจึงมีออร่าพิเศษช่างแกะสลักผู้เชี่ยวชาญที่มีอายุ 15 ปี?ไม่เคยมีที่ไหนมาก่อน!
“และนายลินเลคนนี้เป็นนักเรียนของสถาบันเอิร์นส?”
‘ออสโทนิ’ยิ่งตกใจมากขึ้นเรื่อยๆ สถาบันเอิร์นสเป็นโรงเรียนเวทมนต์อันดับหนึ่งในทวีปยูแลน
“และเขาเป็นนักเรียนชั้นปีที่ห้าอย่างนั้นหรือ นักเรียนชั้นปีที่ห้าที่อายุแค่สิบห้าปีเนี่ยนะ?”
‘ออสโทนิ’สูดลมหายใจอันหนาวเย็นอัจฉริยะ!
“ถึงแม้รูปสลักพวกนี้จะมีมูลค่าเพียงหนึ่งพันเหรียญทอง ถ้าเทียบกับช่างแกะสลักที่อายุเท่าๆกันแล้ว คุณค่าของรูปสลักเหล่านี้ยอดเยี่ยมกว่าหลายเท่านัก”
‘ออสโทนิ’ถูกดึงดูดด้วยสิ่งนี้สำหรับช่างแกะสลักอายุสิบห้าปีที่สามารถสร้างรูปสลักระดับนี้ขึ้นมาได้นั้นมูลค่าผลงานจะยิ่งเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณยิ่งไปกว่านั้น ช่างแกะสลักอายุสิบห้าปีผู้นี้ยังเป็นนักเรียนของสถาบันเอิร์นสซึ่งหมายความว่าเขาเป็นอัจฉริยะท่ามกลางอัจฉริยะ นี่ก็จะยิ่งเพิ่มมูลค่ารูปสลักของเขา
“บ่ายวันนี้ ฉันจะสถาบันเอิร์นส มันค่อนข้างนานแล้วที่ห้องแสดง Proulx ขึ้นทะเบียนช่างแกะสลักระดับเชี่ยวชาญคนใหม่”
‘ออสโทนิ’ได้ตัดสินใจ จากความจริงที่ว่ารูปสลักทั้งสามของเขาขายได้ในราคาที่สูง ‘ลินเล’พิสูจน์ความสามารถของเขาได้อย่างชัดเจนเขามีคุณสมบัติครบถ้วนที่จะนำรูปสลักของเขาไปจัดแสดงในซุ้มส่วนตัวในห้องของผู้เชี่ยวชาญ
บ่ายแก่ๆรถม้าส่งคนลงที่หน้าประตูทางเข้าหลักของสถาบันเอิร์นส เขาคือ’ออสโทนิ’กับคนคุ้มกันสองคน เมื่อมาถึงที่ประตูหน้า ‘ออสโทนิ’นำข้อมูลของที่แสดงว่าเขาเป็นผู้จัดการของห้องแสดง Proulx ออกมา
สถาบันเอิร์นสจัดคนคุ้มกันของพวกเขาคนหนึ่งคุ้มกันเขาเข้าไปภายในที่พื้นที่สำหรับนักเรียนชั้นปีห้าของสถาบันเอิร์นส
“คุณออสโทนิ ที่นี่คือที่รวมตัวอาจารย์ของนักเวทระดับห้าครับ”
ผู้คุ้มกันยิ้มให้และเปิดประตูออก ในขณะปัจจุบัน มีนักเวทอยู่ประมาณสิบคนกำลังพูดคุยและหัวเราะกันอยู่ คุณสมบัติที่จะเป็นผู้สอบนักเวทระดับห้าคือต้องเป็นนักเวทระดับเจ็ดหรือแปดเมื่อประตูเปิดออก เหล่านักเวทระดับสูงต่างหันมามองเป็นทางเดียว
“ท่านทั้งหลาย คนผู้นี้คือคุณออสโทนิจากห้องแสดง Proulx ครับ เขามีธุระบางอย่างซึ่งต้องรบกวนให้พวกท่านช่วยเหลือ”
ผู้คุ้มกันกล่าวอย่างเคารพนอบน้อมเหล่านักเวทพยักหน้ารับอย่างสงบห้องแสดง Proulx มีสาขาในทุกอาณาจักรและจักรวรรดิในทวีปยูแลน และมีพลังอำนาจที่น่าตกใจ ดังนั้น แม้แต่นักเวทที่ลำพองตนและเย่อหยิ่งยังต้องปฏิบัติกับคนของห้องแสดง Proulx อย่างอบอุ่น
“ท่านนักเวททั้งหลาย”
‘ออสโทนิ’ยิ้ม
“ผมมาที่นี่เพื่อมาหานักเรียนที่ชื่อว่าลินเล”
“ลินเลงั้นหรือ”
นักเวททุกคนต่างหัวเราะ ในหมู่พวกเขา นักเวทในผ้าคลุมสีม่วงกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
“ลินเลเหรอครับ เขาเป็นหนึ่งในสองสุดยอดอัจฉริยะของสถาบันเอิร์นสเชียวนะ เขาเป็นจอมเวทสองธาตุ คือดินกับลม ลองไปคุยกับอาจารย์ที่สอนธาตุลมให้เขาสิครับ เขาอาจจะรู้”
“คุณลืมไปได้เลยเกี่ยวกับผู้สอนธาตุดิน เจ้าลินเลคนนี้ ตลอดเวลาสามเดือนที่ผ่านมา เขาโผล่หน้ามาในคาบเรียนธาตุดินแค่สองครั้งเอง”
ชายแก่ที่ไว้เครากล่าวอย่างไม่พอใจ
“แต่ลินเลกลับเข้าเรียนในวิชาธาตุลมทุกคาบน่ะสิ”
ชายแก่ที่ไว้หนวดอีกคนกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
“ผมเป็นผู้สอนธาตุลมของลินเลเองครับ ผมค่อนข้างรู้เรื่องของเขาดีทีเดียว ถ้าคุณมีคำถามอะไรก็ถามผมได้”
‘ออสโทนิ’พยักหน้า
“เมื่อเดือนที่แล้ว ลินเลนำรูปสลักสามชิ้นมาที่ห้องแสดง Proulx รูปสลักของเขามีระดับเทียบเท่ากับระดับผู้เชี่ยวชาญแล้ว จากราคาที่มันถูกขายไปในเดือนนี้ พวกเราตัดสินใจว่าให้ลินเลมีคุณสมบัติที่จะให้รูปสลักของเขามาจัดแสดงที่ซุ้มส่วนตัวในห้องของผู้เชี่ยวชาญได้ครับ”
“ซุ้มส่วนตัว”
นักเวททุกคนตกตะลึงนักเวทที่หยิ่งผยองเหล่านี้รู้ดีเกี่ยวกับการแกะสลัก พวกเขารู้ว่ามันยากสุดๆที่แกะสลักโดยให้สมบูรณ์แบบทางกายภาพ(คือเป็นรูปเป็นร่าง) นี่ยังไม่รวมกับออร่าพิเศษหรือแก่นแท้ใดๆ การได้จัดแสดงในซุ้มส่วนตัวที่ห้องแสดง Proulx นั้นเป็นความฝันของช่างแกะสลักทุกคน
“คุณแน่ใจนะว่าเขาคือลินเล เจ้าเด็กลินเลคนนี้เป็นคนขยันและทำงานหนักมากในคาบเรียนของเขา และเขาอายุเพียงสิบห้าปีเท่านั้นด้วย”
ผู้สอบธาตุลมของ’ลินเล’ ชายชราผมเงินในชุดคลุมขาวพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ’ออสโทนิ’ยิ้ม
“ที่ห้องแสดง Proulx พวกเราได้บันทึกประวัติส่วนตัวของลินเลแล้ว จากข้อมูลของเรา เขามาที่ห้องแสดง Proulx พร้อมกับนายน้อยเยล”
นักเวททุกคนพยักหน้าต่อจากนั้น พวกเขาเริ่มพูดคุยกันเองอย่างออกรสชาติ หนี่งในสองสุดยอดอัจฉริยะแห่งสถาบันเอิร์นสจริงๆแล้วเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการแกะสลักอีกด้วย การที่จอมเวทอัจฉริยะจะได้รับซุ้มส่วนตัวในห้องแสดง Proulx นั้นเป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในหนึ่งพันปีมานี้นักเวททุกคนประหลาดใจอย่างที่คาด
“ท่านนักเวททั้งหลาย มีใครบอกผมได้หรือไม่ว่าลินเลอาศัยอยู่ที่ไหน”
‘ออสโทนิ’ถามชายชราผมเงินชุดคลุมขาวตอบ
“ลินเลอาศัยอยู่ที่หอ 1987”
“หอ 1987”
หลังจากได้ยินเรื่องนี้ ‘ออสโทนิ’เตรียมตัวมุ่งหน้าไปที่นั่นชายชราผมเงินยังกล่าวต่อ
“โปรดรอเดี๋ยว แม้ว่าลินเลจะอาศัยอยู่ที่หอ 1987 แต่ผมรู้มาว่าสามสัปดาห์ที่แล้ว เข้าออกจากโรงเรียนเพื่อไปฝึกฝน ดังนั้น โชคร้ายหน่อยนะ ผมคิดว่าคุณมาเสียเที่ยวซะแล้วล่ะ”
“ไปฝึกฝน?”
‘ออสโทนิ’ตกตะลึง’ออสโทนิ’รู้ดีว่านักเวทระดับห้าและหกจะถูกส่งไปฝึกฝนในโลกจริง สถาบันเอิร์นสส่งเสริมการฝึกฝนนี้อย่างเข้มงวด’ออสโทนิ’ทำได้เพียงถอนหายใจเขาคาดไม่ถึงว่าแม้เขาจะรีบมาที่สถาบันเอิร์นสเร่งร้อน แต่ผลลัพธ์กลับเป็นเช่นนี้
“ถ้างั้น ท่านนักเวททั้งหลาย ผมขอตัวลา”
‘ออสโทนิ’โค้งอย่างเคารพ นักเวทเหล่านั้นพยักหน้าให้เขาแบบผ่านๆ หลังจากนั้นก็ไม่ได้สนใจในตัวเขาอีก พวกเขาทั้งหมดเริ่มพูดคุยกันเองอย่างตื่นเต้น
“ข้าไม่คิดมาก่อนเลยเจ้าเด็กลินเลนั่นจะมีความสามารถมากขนาดนี้…”
ผู้สอนเหล่านี้ยกย่อง’ลินเล’อย่างไม่สาสมารถหยุดได้ โดยที่ไม่มีใครรู้ เขากลับสามารถตั้งซุ้มส่วนตัวในห้องแสดง Proulx ได้แล้ว
หมายเหตุเน็ตบ้านผมเสียครับ(สอบเสร็จก็กลับบ้าน) พ่อแม่ผมไม่ค่อยได้ใช้เน็ตเลยไม่ได้ซ่อมอีกหลายวันกว่าช่างจะว่างมาซ่อมครับ วันนี้เลยหิ้วแล็ปทอปมาใช้เน็ตบ้านญาติ คงหายไปสักครู่ แต่มาทีอาจจะหลายตอน
ที่มา: