ตอนที่แล้วตอนต่อไปเสียงเย็นที่กล่าวออกมาโดยชิวเหินทำให้องค์ชายเจ็ดดวงตาเปิดกว้างขึ้นและกว้างขึ้น ในหน้าเบื้องหลังก่อนหน้านี้ของเขาแสดงออกอย่างภาคภูมิใจ มันมีประกายของความรู้สึกโมโห, แต่พวกเขากลับเปลี่ยนเป็นตกใจแทนนี่คือความร่ำรวยทั้งหมดของพี่สามแต่ว่า 4,470,000 ทองคำ…
ถ้าหากเขาเสียมันไปด้วยตัวเขาเอง เขาก็ไม่คุ้มค่าอย่างมากหญิงผู้ดูแลกำลังสนุกสนานกับละครตรงหน้าตกใจอย่างที่สุด มีแม้กระทั่งผู้ที่ตกใจจนหมดสติไปสวรรค์,
4,470,000 ทองคำ นี่, ถ้าเป็นคนธรรมดาสามารถมีชีวิตอยู่ 10 ชาติพวกเขาก็ไม่สามารถจะร่ำรวยได้ขนาดนี้เลยบรรยากาศกลายเป็นร้อนระอุขึ้นมาทันที’ซวนหยวนเช่อ’กอดร่างเล็กๆของ’หลิวเย่’ไว้และจ้องมองไปที่ผู้อื่นที่หน้าซีดเหมือนคนตาย
แม้ว่าเขาจะรู้ว่า’หลิวเย่’จะปล่อยการโจมตีสุดท้าย เขาก็ไม่ได้คาดว่านางจะลงเดิมพันด้วยทุกสิ่งของเขา ตอนนี้ ถ้าเขาชนะ น้องสอง, น้องห้า, น้องเจ็ด จะต้องมอบสมบัติทั้งตระกูลเพื่อจ่ายหนี้ให้เขา
“แม่นางมู่หรง, ไม่คิดว่าท่านวางเดิมพันสูงไปหน่อยหรือ?”
องค์ชายสองผู้หนึ่งที่ยังคงใจเย็น ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาควรจะถามให้’หลิวเย่’ใจเย็นลง
“งั้นหรือ? ทำไมข้าไม่เห็นว่ามันจะมาก?”
‘หลิวเย่’หันไปที่องค์ชายสองแล้วหัวเราะ
“ตอนนี้ข้าเป็นเจ้ามือ, ข้าไม่กลัวที่จะวางเดิมพันที่สูงเลย”
ในขณะที่นางกล่าว ‘หลิวเย่’ก็หันไปจ้องมององค์ชายเจ็ด
“ข้า, ข้าไม่มีมาก…ไม่ได้ร่ำรวยขนาดนั้น”
องค์ชายเจ็ดหายใจสั้น พูดติดอ่างเล็กน้อย
“หยางฮู”
‘หลิวเย่’ออกคำสั่งในน้ำเสียงที่ต่างออกไปทันที’หยางฮู’, องครักษ์ที่อยู่นอกประตู ก้าวเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว มอบกระดาษและพู่กันให้เขาเมื่อเห็นสิ่งนี้ แม้ว่า’ซวนหยวนเช่อ’จะดูน่ากลัวและโหดร้าย ดวงตาเขากลับหัวเราะอย่างคุมไม่อยู่ มันกลับกลายเป็นว่า’หลิวเย่’ได้ตระเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว
“พวกเราสามารถทำสัญญากู้ยืม”
‘หลิวเย่’หัวเราะเบาๆที่องค์ชายเจ็ดนั้นสีหน้านั้นไม่ต่างไปจากคนตายเลยในตอนนี้ นางโน้มเอียงร่างไปยังองค์ชายเจ็ดช้าๆ
“จะเกิดอะไรขึ้นถ้า…ท่านชนะในรอบนี้? มันสามารถทำให้ความมั่งคั่งนี้ส่งผ่านไปยังตระกูลท่านในรุ่นต่อๆไปได้ ความมั่งคั่งขนาดนี้, ใครจะกล้ามองข้ามท่านองค์ชายเจ็ดในอนาคต?”
ดวงตาสีดำลึกมองอย่างเบื่อหน่ายไปที่องค์ชายเจ็ด ดวงตาที่ชัดเจนของนางดูเหมือนเหวลึกที่สูบเขาลงไปได้คำพูดที่อ่อนโยนของนางล่อให้เขามาติดกับดักองค์ชายเจ็ดที่ลังเลมองไปยังดวงตาของ’หลิวเย่’และฟังคำพูดของนาง จากนั้นเข้าขบฟันแน่นและคว้าพู่กัน
“ควับ ควับ”
เขาร่างสัญญา
“น้องเจ็ด”
เห็นเช่นนี้ องค์ชายยห้าขมวดคิ้วและเตือนเขาเงียบๆ
“องค์ชายห้ารอนานเกินไปและกลายเป็นใจร้อน? ข้าต้องขออภัย เราจะเริ่มกันโดยเร็ว”
‘หลิวเย่’หันไปยิ้มให้องค์ชายห้านางจ้องไปที่เขาอย่างรวดเร็วองค์ชายห้าหุบปากของเขาทันที เขาไม่กล้าพอที่จะเอ่ยคำใดออกมา
ที่มา: