ตอนที่แล้วตอนต่อไป‘ซวนหยวนเช่อ’มองมาอย่างโกรธเคือง ดวงตาเต็มไปด้วยความหึงหวง ‘หลิวเย่’หัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ นางวางศีรษะลงบนตักของ’ซวนหยวนเช่อ’ ขณะที่นางกล่าวอย่างยั่วยวน
“ใครบางคนที่ถูกเรียกว่า “อัจฉริยะ” ”
ได้ยินคำกล่าวที่หยิ่งทะนง ‘ซวนหยวนเช่อ’ตะลึงไปชั่วครู่ในอาณาจักรเทียนเจิ้นนี้ คำว่า
“อัจฉริยะ”
เป็นคำที่ใช้เรียกตัวเขา เขาก้าวเข้าสู่เส้นทางตอนเยาว์วัยเมื่อายุ 12 ,และตอนอายุ 13 เขาได้เข้าโจมตีอาณาจักรเม้งแล้วบาดเจ็บกลับมาเล็กน้อย เขาได้นำกำลัง 100,000 นายและเดินทางเป็นพันไมล์สู่เมืองหลวงของอาณาจักรเม้ง
ไม่มีใครมีพลังพอจะต่อต้านเขา เมื่ออายุ 15 เขานำกำลัง 300,000 นายเข้าทำลายกวาดล้างอาณาจักรเม้ง แล้วเขาก็ข้ามไปฝั่งตะวันตกของแม่น้ำและโจมตี 4 แคว้นเล็กๆรอบอาณาจักรเทียนเจิ้น เมื่ออายุ 16 เขาได้ชื่อว่า
“ราชา”
และการกลายเป็นราชาที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์อาณาจักรเทียนเจิ้นเขาคืออัจฉริยะที่ไม่มีใครเทียบได้ในอาณาจักรเทียนเจิ้นแต่ตอนนี้, ชายาของเขากลับมีความกล้าที่จะกล่าวเช่นนั้น
เขาไม่รู้ว่าควรจะโกรธหรือหัวเราะดีมองดู’หลิวเย่’ที่กำลังนอนหลับอย่างเงียบๆและสงบบนตักของเขา ‘ซวนหยวนเช่อ’ได้แต่ทำหน้าไม่พอใจภายนอกรถม้า มีเพียงผู้คนที่สัญจรผ่านไปมาได้ยินเสียงตะโกนอย่างโกรธแค้น
“ลุกขึ้นมาและอธิบายให้ข้าเข้าใจ!”
สีของฤดูใบไม้ผลิได้เติมเต็มฉาก วันนี้ช่างเป็นวันดีในวันรุ่งขึ้น ข่าวเกี่ยวกับการที่’ซวนหยวนเช่อ’อนุญาติให้พระชายาเล่นพนันและได้รับทองคำ 4,412,000 ใบ จากสามองค์ชายได้แพร่กระจายไปทั่วอาณาจักรเทียนเจิ้น ข่าวแพร่ไปเร็วราวกับไฟไหม้ป่าในเวลาไม่นาน เด็กสาวตัวเล็กๆที่ก่อให้เกิดความโกลาหลเมื่อนางได้รับพระราชทาน
“องค์หญิงพระชายา”
เวลาผ่านไปไม่กี่เดือนความรู้สึกนั้นก็กลับมาอีกครั้ง แต่ในเวลานี้ ทุกคนต่างรู้จักนางในนาม ‘มู่หรงหลิวเย่’ในขณะที่โลกภายนอกกำลังอยู่ในเหตุการณ์ผลิกผัน
‘หลิวเย่’ก็กำลังผ่อนคลายอยู่ภายในพระราชวังหลิวหลี่ ทาสีเล็บของนางโดยไม่สนใจความโกลาหลภายนอกยาทาเล็บของนางไม่ใช่สีแดงสดใส แต่มันกลับโปร่งใส เมื่อนางใช้มันบนเล็บ ไม่มีสีใดให้เห็น และไม่ได้กลิ่นใดๆนี่คือยาที่’หลิวเย่’ได้สร้างขึ้นอย่างระวังที่สุด
“องค์หญิง, ทรงทำอะไรอยู่หรือ?”
‘ชิวเหิน’ยืนอยู่ข้างๆ’หลิวเย่’และขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจในการกระทำของนาง องค์หญิงสั่งให้เขาได้พิษงู ละอองเกสร และสมุนไพรอีกเป็นจำนวนมาก แล้วบีบพวกนั้นลงไปในน้ำผลไม้ ทำแล้วมีอะไรดี?
“มันเป็นสิ่งที่มีประโยชน์”
‘หลิวเย่’ไม่ได้แนะนำสิ่งใดมากการสกัดสารพิษในศตวรรษที่ 21 มันทำได้มากกว่าเมื่อก่อนมาก หนึ่งในลูกน้องของนางมีความเชี่ยวชาญในสิ่งนี้ นั่นทำให้นางได้เรียนรู้เทคนิคเล็กๆน้อยๆมา
พิษที่แตกต่างกันจะต้องมีวิธีที่แตกต่าง อาจจะต้องมีการบริโภค หรืออาจจะต้องจัดทำขึ้นภายใต้เงื่อนไขพิเศษนางนำมาประยุกต์ใช้บนเล็บนางได้อย่างไร้ที่ติ
“องค์หญิง, พระจักรพรรดินีทรงต้องการให้คณะของท่านในพระราชวังปิงเฉิน ได้เลือกไข่มุกและอัญมณี พระองค์บอกว่าทูตของอาณาจักรเสวี่ยเฉิง ได้นำอัญมณีที่เป็นที่นิยมในอาณาจักรมาให้ พระจักรพรรดินีทรงอนุญาติให้ท่านเลือกของสองสิ่ง ”
‘หยางฮู’ประกาศในขณะที่เขาเข้ามาในห้องของ’หลิวเย่’ด้วยสีหน้าที่กังวลใจ
ที่มา: