I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Descent of the Phoenix ตอนที่ 57 – การพิพากษาความผิด (13)

| Descent of the Phoenix | 1949 | 2330 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

ภายหลังตกอยู่ในความเงียบ ‘จักรพรรดินีหลิว’ก็เข้าใจได้ในที่สุดว่าวันนี้ยังไม่ใช่วันของนาง นางไม่มีทางคาดคิดแม้ว่า’หลิวเย่’จะยังคงเป็นเด็กหญิง นางคิดต่อไปด้วยความลึกมากขึ้น นางคิดว่าตระกูลของรัฐมนตรีซ้ายกำลังจะกลายเป็นเรื่องตลกร้ายครั้งใหญ่ เสื่อมเสียชื่อเสียงของพวกเขาหลังจากชะงัก ‘จักรพรรดินีหลิว’ก็สูดหายใจลึกและมองไปยัง’ซวนหยวนยี่’ที่ยังคงเงียบ

“ฝ่าบาท, ในตอนนี้ ข้าขอร้องความช่วยเหลือให้ท่านออกคำสั่งให้ผู้ว่าการรัฐและผู้บัญชาการกองทัพเข้าไปสลายการชุมนุมของผู้คนในเหตุการณ์? มันไม่ใช่เรื่องดีนักที่ผู้คนมารวมตัวกัน”

‘ซวนหยวนยี่’เหลือบมองไปยัง’พระมเหสีเฉิน’ เห็นว่านางไม่ได้ขัดแย้ง เขาพยักหน้าและกล่าว

“นั่นสิ, ข้าคิดว่าข้าสามารถทำ…”

“เสด็จพ่อ”

ก่อนที่เขาจะกล่าวจบ องค์ชายรัชทายาท’ซวนหยวนเฉิง’ก้าวเข้ามาในห้องและขัดเขา

“เสด็จพ่อ, บุตรชายของท่านไปที่ศาลากลางและสถานที่ปิดในตอนนี้ ไม่มีใครออกมาแสดงตนสักคน มันดูเหมือนพวกเขาออกไปนอกเมืองพร้อมทหารทั้งหลายเพื่อจัดการปัญหาโจรร้าย ผู้บัญชาการตำรวจตรงข้ามกัน เขาล้มป่วยด้วยโรคภัย ด้วยหัวหน้าทั้งสาม พวกเขาพาทหารทั้งหมดออกไปฝึกซ้อม พวกเขายังไม่กลับมาในขณะนี้”

องค์ชายรัชทายาท’ซวนหยวนเฉิง’ส่ายศีรษะ หัวเราะอย่างขมขื่นสิ้นคำกล่าวของเขา ทั่วทั้งพระราชวังเทียนเฉินตกอยู่ในความเงียบ มีเพียงเสียงขบฟันของ’จักรพรรดินีหลิว’

เท่านั้นนี่เห็นได้ชัดว่าการวิ่งหนีเมื่อนาทีที่ผ่านมา กลายเป็น สู้รบกองโจร ล้มป่วย และโรคภัย พวกเขาช่างสรรหาเหตุผลได้สร้างสรรค์มาก พวกโจรมันจะมีความกล้ามาปล้นสะดมใครใกล้เมืองหลวง? ผู้บัญชาการตำรวจที่แข็งแรงยังกับม้าเมื่อวานกลับกลายเป็นล้มป่วยในวันนี้ ผู้ใดจะเชื่อ?

พวกเขาเพียงแต่หวาดกลัวที่จะเข้าไปมีส่วนร่วมกับการปะทะของสองอำนาจ พวกเขาไม่ต้องการขัดแย้งกับฝั่งใดฝั่งหนึ่ง พวกเขาจึงได้ปิดหูปิดตาเสีย ตาเฒ่าทั้งสอง!

‘จักรพรรดินีหลิว’มองลึกลงไปในดวงตาของ’พระมเหสีเฉิน’ ผู้ที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงการแสดงออกตั้งแต่เริ่ม ไม่น่าแปลกใจที่นางไม่ได้ขัดแย้งกับตัวเองในตอนนี้ พวกเขาได้ดูแลปัญหานี้แล้ว’พระมเหสีเฉิน’เห็น’จักรพรรดินีหลิว’จ้องนางและเข้าใจความคิดของ’จักรพรรดินีหลิว’

แต่อย่างไร’จักรพรรดินีหลิว’ก็คาดผิดไปแล้วรัฐมนตรีขวาที่สนับสนุนนางไม่ได้เคลื่อนไหวใดๆ แม้ว่าหลังจากได้ยินข่าว นายพลมู่หรงเคลื่อนไหวทันที ในหมู่กองกำลังทั้งหลาย นายพลมู่หรงมีพลังมากกว่าและอำนาจมากกว่ารัฐมนตรีขวา แล้วทำไมพวกเขาจะต้องเข้าไปมีส่วนร่วมด้วย?

ดูเหมือนว่า’หลิวเย่’จะน่าประทับใจมาก นางคาดการณ์เกี่ยวกับเรื่องต่างๆข้างหน้าไว้แล้ว

“ในกรณีนี้ ข้าได้ยินว่าหลิวเย่นั้นฟังคำพูดของลูกเช่อ เมื่อลูกเช่อบอกนางไม่ให้ออกจากวังหลิวหลี่ นางสมควรไม่ได้ออกไปภายนอกคนเดียว ลูกเช่อควรสามารถเกลี้ยกล่อมนาง”

‘ซวนหยวนยี่’ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย ทำไมพวกเขาถึงไม่ปล่อยให้เขาได้อยู่อย่างสงบสุข?

“ใช่แล้ว!”

ดวงตาของ’จักรพรรดินีหลิว’เปล่าประกายขึ้น เมื่อ’หลิวเย่’มาเยือนนางในวังเมื่อวันก่อน ‘ซวนหยวนเช่อ’ดึงนางออกไปโดยไม่ถามความคิดเห็นของนาง และ’หลิวเย่’ก็ตามเขาออกไปโดยไม่ขัดขืน

ที่มา:

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments