I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Devouring The Heavens ตอนที่ 41 ตาต่อตา

| Devouring The Heavens | 2538 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้ว ตอนต่อไป
                

อู๋ หมิง คำนับให้แก่ซวนหยวน แต่ความจงรักภัคดีของเขาไม่ใช่สำหรับซวนหยวนแต่เป็นตระกูลหยิน ตอนนี้ซวนหยวนอยู่ภายใต้การปกป้องของตระกูลหยินเพราะเป็นที่พิสูจน์แล้วว่าตัวเขาเป็นอัจฉริยะที่หยินเฉินลู่คาดหวังไว้ อู๋ หมิง จะต้องภัคดีต่อศิษย์ของคุณหนูเฉินลู่ด้วยเช่นกัน
 
“ ไม่ใช่ขอรับ พวกมันได้รับการว่าจ้างมา แต่ตอนนี้พวกเรายังอยู่ในอาณาเขตของนิกายนักสู้มังกร ไม่ใช่ราชวงศ์ตะวันออก พวกเราต้องระวังตัวให้มากขึ้น ” อู๋ หมิง กล่าวตอบ
 
ซวนหยวนพยักหน้าอย่างพอใจ “ ประเสริฐ เป็นเรื่องที่ดีถ้าเราจะระวังตัวให้มากขึ้น เราควรจะใช้ประโยชน์ให้มากที่สุดในเมื่อพวกมันได้รับการว่าจ้างมาแล้ว ให้พวกมันสังหารทุกสิ่งที่อยู่ในชั้น 4 นี้ และให้นำผลึกอรูสทั้งหมดมาให้ข้าเมื่อพวกเราออกไป ”

 

อู๋ หมิง โค้งคำนับอีกครั้งและกล่าวอย่างช้าๆ “ น้อมรับคำสั่งนายน้อยซวนหยวน… พวกเจ้าทุกคนจงทำตามความประสงค์ของนายน้อย ไป!”

 
ปราณต่อสู้ที่ดุร้ายปะทุออกมาจากตัวของเหล่ามือสังหาร โดยไม่ลังเลพวกเขาเข้าห้ำหั่นกับเหล่าปีศาจปอบขาวและสัตว์อสูรที่อยู่รอบๆ มันเปรียบเสมือนการฝึกซ้อมสำหรับพวกเขาเท่านั้น

 

ต่ง เซวียน แข็งทื่อราวกับหิน ตอนนี้เขาไม่มีความกล้ามาพอที่จะสละตนเองเหมือนกับเหยียนเหลียง “ ซวนหยวนมันเป็นใครกันแน่? นักสู้ขอบเขตกษัตริย์ถึงกลับแสดงความเคารพและเรียกตัวเองว่า ขารับใช้ ต่อหน้ามัน มีเพียงคนจากราชวงศ์ตะวันออกเท่านั้นที่จะมีอำนาจเช่นนี้ แต่ข้ากลับไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับซวนหยวนมาก่อน! ”

 

ต่ง เซวียนกำลังคิดที่จะหาทางให้ซวนหยวนปล่อยเขา เมื่อเขารู้สึกได้ว่าซวนหยวนกำลังจับจ่องมาที่เขา เขารู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจ “ นายน้อยซวนหยวน ได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย ทั้งหมดนี้มันเป็นแผนของ ลวี เฟิง ข้าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวของเลยแม้แต่น้อย! ”
 
ซวนหยวนมองไปที่ ต่ง เซวียน อย่างเย็นชา จากนั้นเขาชี้ดาบไปที่อกของต่ง เซวียนและแทงไปที่หัวใจ แต่ถึงอย่างไร ต่ง เซวียนก็เป็นนักสู้ขอบเขตกษัตริย์ เขาได้เริ่มต้นที่จะกลั่นอวัยวะทั้ง 5 ปราณต่อสู้อันเข้มข้นหมุนเวียนและมุ่งเข้าไปยังหัวใจของ ต่ง เซวียน การถูกแทงด้วยดาบไม่สามารถเอาชีวิตของเขาได้ แต่กระนั้นก็ยังรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่ร้ายแรง เขาตะโกนออกมาด้วยความเจ็บปวด “ นายน้อยซวนหยวน ได้โปรด.. ได้โปรดปล่อยข้าไปเถิด! ข้าจะให้ทุกสิ่งทุกอย่างที่ข้ามีแก่ท่าน เพียงแค่ปล่อยข้าไป แล้วทุกอย่างจะเป็นของท่าน! ”

 

“ ไหนล่ะ เงินของเจ้า? ” ซวนหยวนบิดดาบในมือเขา ความทรมานเกิดแก่ ต่ง เซวียน เขาสั่นไปด้วยความเจ็บปวด ขณะที่เลือดไหลนองไปบนพื้น หง ยื่อ, เย่ว ชาน และ เย่ว เถิงต่างหน้าซีดขาวเป็นอย่างมาก
 
“ ข้าจะปล่อยเจ้าไป ถ้าเจ้ายอมบอกว่าซ่อนเงินไว้ที่ไหน ”

 

“ มัน.. มันอยู่ในเมืองจันทร์นภา อยู่ใต้ถ้ำพระจันทร์ของนิกายนักสู้มังกร ข้าได้ซื้อคฤหาสน์ไว้ที่นั่น ทางด้านตะวันออกของเมือง ถัดไปจากต้นสน 3,000 ปี ข้าได้รวบรวมสมบัติตลอดหลายปีไว้ที่นั่น! ” ต่ง เซวียน เริ่มซีดขาวขึ้นเรื่อยๆ และน่าเวทนาอย่างมากปากของเขาสั่นด้วยความกลัว แต่ตัวตนของเขานั้นช่างชั่วร้ายนัก ดังนั้นซวนหยวนไม่ได้สงสารเขาแม้แต่น้อย ซวนหยวนดึงดาบออกจากอกของ ต่ง เซวียน และพยักหน้าให้ กู่ ฉิง “ ประเสริฐ, กู่ฉิงสังหารมันซะ ”

 

“ นายน้อย ไหวท่านกล่าวว่าจะไว้ชีวิตข้าไง! ” กู่ฉิงเริ่มเดินมาใกล้ ต่ง เซวียนเริ่มกรีดร้องเมื่อเห็นเช่นนั้น

 

“ ข้าพูดว่าข้าจะไม่ฆ่าเจ้า แต่ไม่ใช่กับกู่ฉิง เพราะฉะนั้น ตาย! ” กู่ฉิงพุ่งไปข้างหน้าตามคำสั่งของซวนหยวน

 
“ งั้นข้าก็จะลากพวกเจ้าไปกับข้าด้วย! ” ต่ง เซวียนเริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวอย่างน่าเกลียด

 

ต่ง เซวียนเริ่มที่จะปลดปล่อยปราณต่อสู้ออกมา แต่อู๋ หมิงนั้นรวดเร็วกว่ามาก กระจกของเขายิงลำแสงที่เจิดจ้าออกมาและมันทำให้พลังปราณของต่ง เซวียนหายไป กู่ฉิง กระชากผ่านลำคอของเขาด้วยเขี้ยวที่แหลมคม
 
เย่ว ชาน , เย่ว เถิง และ หง ยื่อ ต่างขอร้องความเมตตา แต่ซวนหยวนหาสนใจไม่ เขาได้ปล้นของมีค่าทั้งหมดและแหวนออกจากศพของต่ง เซวียน รวมถึงยุทธภัณฑ์ระดับจิตวิญญาณขั้นสูงสุด

 

ประกอบไปด้วย ดาบ, รองเท้าบู๊ต, เสื้อเกราะ และจี้หยก พวกมันถูกสร้างโดยผู้อาวุโสแผนกหลอมยุทธภัณฑ์ของสำนัก ผู้ซึ่งเป็นนักสู้ขอบเขตนักพรต ยุทธภัณฑ์ทั้งหมดที่เขาทำนั้นมีคุณภาพดีเยี่ยม โดยปกติแล้ว นักสู่ขอบเขตนักพรตจะมีความสามารถในการสร้างยุทธภัณฑ์ระดับปฐพีขั้นต่ำได้

 

เขาเก็บทั้งหมดลงในแหวนนักสู้ของเขา เหยียนซือหยุนเดินเข้าหาเขาด้วยดาบในมือของนาง

 
“ ท่านไปชำระแค้นกับเย่วเถิงเถิด ” ซวนหยวนไม่ต้องการเสียเวลาอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงตัดหัวของ เย่ว ชาน และ หง ยื่อ อย่างรวดเร็ว และปล้นเอายุทธภัณฑ์ แหวนและเงินจากพวกมัน จากนั้นเขาก็ไปหยิบของมีค่าจากศพของ ลวี เฟิง และแหวนของเหยียนเหลียง พวกมันทั้งหมดมีค่าอย่างมาก
 
อู๋ หมิงคิดว่าสิ่งที่ซวนหยวนทำนั้นตลกเป็นอย่างมาก เขาไม่คิดว่าสิ่งที่ซวนหยวนปล้นไปนั้นเป็นสมบัติแม้แต่น้อย แต่ไม่ว่าอย่างไรทุกสิ่งนั้นก็ถูกครอบครองโดยซวนหยวน
 
“ศิษย์น้องหญิง ข้า.. ข้าผิดไปแล้ว ได้โปรดไว้ชีวิตข้าด้วย ลวี เฟิง เป็นมันที่บังคับข้า มิฉะนั้นมันอาจจะสังหารข้าได้ ” เย่ว เถิง สั่นอย่างรุนแรง กลิ่นเหม็นจากปัสสาวะทำให้เหยียนซือหยุนรังเกียจเป็นอย่างมาก
 
“ นี่สำหรับพี่ชายของข้า! ” นางพูดอย่างเกรี้ยวกราด หัวของเขาถูกแยกออกจากร่างอย่างรวดเร็ว
 
ซวนหยวนก็ปล้นเอาของมีค่าจากศพของ เย่ว เถิง เช่นกัน เหยียนซือหยุนไม่ได้สนใจพฤติกรรมของเขา ซวนหยวนเพียงแค่ยิ้มอย่างขมขื่นและพยายามปลอบโลม “ เราไม่สามารถทำให้คนตายพื้นกลับมาได้ ศิษย์พี่เหลียงได้สละชีวิตเพื่อช่วยพวกเราไว้ และเราได้แก้แค้นให้กับการตายไปเขาไปแล้ว ซือหยุนอย่างได้ให้มันมารบกวนจิตใจท่านเลย ”
 
นางเข้าใจ แต่นางยังปฏิเสธแหวนของ ต่ง เซวียน และลวี เฟิง ที่ซวนหยวนยื่นให้ “ พวกมันเป็นของสกปก ” นางกล่าว
 
ซวนหยวนคิด “ข้าไม่รังเกียจแม้มันจะสกปก ”

 
นางรู้สึกขบขันกับท่าทางของเขา ความสบายใจเพียงหนึ่งเดียวคือนางคิดได้เพียงแต่ว่าตอนนี้ เหยียนเหลียงได้พักผ่อนอย่างสงบ เส้นทางแห่งผู้ฝึกตนนั้นเต็มไปด้วยอันตราย นางรู้ว่าสักวันหนึ่งมันจะมาถึง เพียงแค่จะเป็นตัวนางหรือพี่ชายก็เท่านั้น แต่ท้ายที่สุดนางก็สามารถแก้แค้นได้ และนางก็รู้ว่าไม่สามารถจมสู่ความเศร้าเสียใจได้นานนัก

 

“ อู๋ หมิง กำจัดพวกเผ่ามายาในชั้น 4 ให้หมด พวกเราจะลงไปยังชั้น 5 กัน ”

 

“ ข้าน้อยน้อมรับคำสั่ง ” ชายชราทำตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว สิ่งมีชีวิตทุกชนิดที่สัมผัสถูกลำแสงจากกระจกสีดำจะถูกลบหายไปในทันที

 

ซวนหยวนพุ่งเข้าไปยังกลุ่มของปีศาจปอบขาวด้วยดาบมังกรวารีอีกครั้ง เขาเริ่มที่จะท่องทักษะ

 

ซวนหยวนมีทั้งแหวนและดาบของอู๋ ตง อู๋ หมิงพบว่าตอนนี้มันเป็นเรื่องที่น่าขันอย่างมากที่เขาจะต้องปกป้องเด็กที่ฆ่าพี่ชายบุญธรรมของเขา แต่นี่ก็ถือเป็นหน้าที่ของเขา ซวนหยวนถือเป็นอัจฉริยะที่หาได้ยากยิ่ง ภายใต้คำสั่งจากนายน้อย เขาจะต้องปกป้องซวนหยวน ถึงแม้ตัวซวนหยวนจะฆ่าเพื่อสนิทของเขาก็ตาม

 

12 ชั่วโมงต่อมา ทั่วทั้งชั้นที่ 4 ปกคลุมไปด้วยซากศพ ศิษย์แท้จริงหลายคนตกตายในการต่อสู้ ที่เหลือเป็นศากศพของเหล่าปีศาจ

 

เหล่ามือสังหารต่างทำงานได้ยอดเยี่ยม พวกเขานำผลึกอสูรปีศาจปอบขาว 120 อันและผลึกอสูร 12 อันจากสัตว์อสูรมาให้แก่ซวนหยวน ความมั่งคั่งอันมหาศาลในครั้งนี้ตกอยู่ในกระเป๋าของซวนหยวนอย่างปลอดภัย แต่ซวนหยวนได้ขับไล่เหล่ามือสังหารออกไป มันต้องใช้ค่าใช้จ่ายจำนวนมากในการจ้างพวกเขา แต่ อู๋ หมิง เป็นคนจ่ายค่าจ้างเหล่านั้นแต่ซวนหยวนกลับได้ของมีค่ามากมายจากพวกเขา นั่นทำให้ อู๋ หมิง ถึงกลับพูดไม่ออก
 

ถึงเหล่ามือสังหารจะจากไป แต่ศิษย์ทั้งหลายต่างรู้ดีว่าชายชราเป็นคนที่อันตรายที่สุดในกลุ่ม

 
“ นายน้อยซวนหยวน เอ่อ เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น…” ศิษย์คนหนึ่งได้ก้าวเข้ามา แต่ซวนหยวนไม่แม้แต่จะมอง เขากล่าวอย่างเย็นชา

 
“ ไม่จำเป็นต้องอธิบาย! จากนี้ต่อไป พวกเจ้าจะต้องสาบานที่จะภักดีต่อเหยียนซือหยุนหรือไม่ก็ให้ข้าสังหารพวกเจ้าเสียที่นี่! ”

 

“ พวกเราจะเชื่อฟังคำสั่งของนายน้อยซวนหยวน! ” เหล่าศิษย์แท้จริงที่เหลืออีกราวๆ 70 คนกล่าวออกมาอย่างพร้อมเพียงกัน

 

“ ไปยังชั้น 5 พวกเราจะไปหานายน้อย เฟิง เลี่ย ที่นั่น ” ซวนหยวนหันกลับและมุ่งออกไป เหยียนซือหยุน, กู่ฉิง และเหล่าศิษย์ทั้งหมดต่างเดินเคียงข้างเขา อู๋ หมิงขมวดคิ้ว แต่เขาก็ยังเชื่อฟังคำสั่ง

 

ตอนที่แล้ว ตอนต่อไป
comments