ซวนหยวนและไป๋เดินต่อเนื่องเข้าไปข้างใน ผู้คนรอบด้านจับจ้องไปที่ซวนหยวนและแอบสาบแช่งด้วยความอิจฉา
 
 
 
ไปถอนหายใจและกล่าว ” นายน้อยซวนหยวนพวกเราเป็นสหายกัน ท่านไม่จำเป็นที่จะต้องจ่ายสำหรับยุทธภัณฑ์เหล่านี้ ถ้าท่านยินดี ข้าสามารถมอบยุทธภัณฑ์เหล่านี้เป็นของบวัญแก่ท่านได้ แม้แต่ชิงฉานก็ไม่อาจที่จะทำอะไรได้ “
 
 
 
 ” คุณหนูไป๋ มิตรภาพคือการพึ่งพาซึ่งกันและกัน ไม่ใช่ค่อยแต่จะรับความช่วยเหลือ ถึงแม้ว่าชิงฉานจะไม่เข้ามาแก่งแย่งมัน ข้าก็จะจ่ายมันอยู่ดี ข้ารู้สึกทราบซึ้งกับความใจดีของท่าน มันเป็นโชคดีของข้าที่ได้รู้จักกับบุคคลเช่นท่าน ” ซวนหยวนพูดด้วยน้ำเสียที่อ่อนโยน
 
 
 
” ซวนหยวนท่านยังไม่เข้าใจ เงินหนึ่งล้านเหรียญกษัตริย์สามารถแลกเป็นคะแนนในนิกายได้ ท่านอาจจะเอามันไปแลกเป็นทักษะ หรือเข้าไปฝึกในมิติเวลาเพื่อช่วยในการฝึกฝนของท่าน นี่คือสิ่งที่ท่านไม่สามารถหาข้างนอกได้แม้ท่านจะมีเงินมากมาย “
 
 
 
” คุณหนูไป๋ ” ซวนหยวนเหลือบมองไปที่คนที่เดินผ่านไปมาและลดเสียงลง ” ทำไมท่านถึงคิดว่าข้ารับใช้ตระกูลหยิน แม้ว่าเขาไม่ได้ทำร้ายข้าก่อน? ท่านคิดไหมว่าทำไมพวกเขาถึงไล่ล่าข้าเอาเป็นเอาตายขนาดนี้? ท่านเป็นคนฉลาด คงจะพอเดาได้บ้าง “
 
 
 
หัวใจของไป๋เต้นไม่เป็นจังหวะ ” หรือว่าจะเป็นเพราะทักษะตระกูลหยิน! ไม่น่าแปลกใจเลยว่าการทุกการเคลื่อนไหวของเขาถึงได้คล้ายคลึงกับมังกรนัก แต่ทำไมข้าถึงไม่รู้สึกถึงออร่าของมังกรสวรรค์จากเขา? มันหมายความว่ายังไง?” ไป๋คิด นางรู้สึกได้ว่าซวนหยวนนั้นดูลึกลับมากขึ้นเลื่อยๆ
 
 
 
” ถ้าเช่นนั้น ซวนหยวน ท่านคิดจะซื้อสิ่งใดต่อไป ? “
 
 
 
“ยันต์อาคมต่อสู้ หนึ่งสำหรับโจมตี และอีกสองสำหรับหลบหนีหรือป้องกัน ข้าเพิ่งเคยเห็นที่ๆขายพวกมัน พวกเราไปดูได้ไหม? ” ชัยชนะที่มาจากหมู่บ้านสือก็มาจากยันต์อาคมระเบิด พวกมันสำคัญอย่างมากในการต่อสู้
 
 
 
ไป๋ยิ้ม นางให้ความสนใจกับความต้องการของซวนหยวน
 
 
 
 ” ตามข้ามา ” นางกล่าว
 
 
 
ซวนหยวนเดินตามนางไปบนถนน พวกเขากำลังเดินออกไปไกลและไกลจากตึกทำการยักษ์ของศูนย์การค้าไท่ไป๋ แต่พวกเขาก็ยังไม่ได้ออกจากเขตของไท่ไป๋
 
 
 
ซวนหยวนได้ยินน้ำไหลบนก้อนหิน เขาเห็นทุ่งหญ้าสีเขียวเติบโตถัดจากบ่อน้ำเล็กๆ มีปลาคราฟว่ายอยู่ในบ่อนั้นและมีนกร้องเพลงอยู่บนต้นไม้ มันคือสถานที่ลึกลับ(แชงกรีลา) เห็นได้ชัดว่าลูกค้าธรรมดาไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาที่นี่
 
 
 
พวกเขาเดินขึ้นไปบนบ้านไม้ ด้านในสามารถที่จะได้กลิ่นหอมของธูป ซวนหยวนสูดดมเข้าไปลึกๆทำให้จิตใจของเขาเหมือนถูกชำระล้าง
 
 
 
 ” คุณหนูไป๋ ที่นี่คือ? “
 
 
 
นางยิ้มอย่างอ่อนโยน ” นี่คือที่ๆข้าอาศัยอยู่ “
 
 
 
ซวนหยวนประหลาดใจมาก ” ทำไมเราถึงไม่ไปซื้อยันต์อาคม? ทำไมต้องที่นี่? “
 
 
 
” แน่นอน เพื่อที่จะให้ยันต์อาคมกับท่าน ” ไป๋หยอกล้อและหยิบยันต์อาคมน้ำแข็งฟ้าออกมาจากแหวนของนาง
 
 
 
” มันคือยันต์อาคมสายน้ำแข็ง เมื่อท่านเปิดใช้งานมันด้วยพลังปราณ ท่านสามารถที่จะแช่แข็งนักสู้ขอบเขตกษัตริย์ให้ตายได้ในทันที  แม้ว่าพวกเขาจะมียุทธภัณฑ์ที่ทรงพลัง มันก็ไม่สามารถที่จพปกป้องพวกเขาได้ ” นางกล่าว
 
 
 
นางนำยันต์อาคมใส่ไปในมือของซวนหยวน จากนั้นก็หยิบยันต์อาคมสีเทาออกมา ” นี่คือยันต์แห่งลม ท่านสามารถบินได้อย่างยาวนานด้วยมัน แม้แต่นักสู้ขอบเขตกษัตริย์ก็ไม่สามารถที่จะตามท่านทัน “
 
 
 
จากนั้นนางก็ยังหยิบยันต์อาคมสีทองออกมา ” นี่คือยันต์อาคมป้องกัน มันสามารถกลายเป็นโล่ เว้นแต่ว่ามันถูกใช้จนหมด มันสามารถปกป้องท่านได้แม้แต่จากนักสู้ขอบเขตนักพรต เก็บมันไว้ พวกมันเป็นของขวัญจากข้า ข้าจะโกรธมากถ้าท่านปฏิเสธมัน “
 
 
 
 ยันต์อาคม มันก็เหมือนกับทุกสิ่งในโลกแห่งการต่อสู้ มันมีการจัดอันดับความแตกต่าง ต่ำสุดคือจิตวิญญาณ ต่อไปคือ พฤกษา, กษัตริย์, นักพรต, ราชันย์ พวกมันทั้งหมดล้วนมีราคาที่แพงมาก ยันต์อาคมระดับนักพรตมีค่าอย่างน้อย 100,000 เหรียญกษัตริย์ต่อชิ้น
 
 
 
ซวนหยวนรู้ดีว่าปฏิเสธนางไปก็เปล่าประโยชน์ ดังนั้นเขาจึงรับมันไว้และยิ้ม ” ดี ข้าจะไม่พูดอะไรอีก คงถึงเวลาที่ข้าต้องมุ่งหน้าไปยังนิกายแล้ว ศิษย์พี่เฟิง เลี่ยคงจะรอข้าอยู่ ข้าไม่ควรให้เขารอนาน “
 
 
 
ไป๋กลอกตาไปมาและแกล้งทำเป็นโกรธ ” ข้าพาท่านมาที่นี่เพื่อที่จะให้ท่านพักต่อสัก 2-3 วัน ท่านจะไม่สนใจเลยหรือ “
 
 
 
ซวนหยวนยิ้มอย่างขมขื่น ” ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเวลานั้นเป็นสิ่งสำคัญ ข้าไม่อาจที่จะล่าช้าได้ ยิ่งข้าไปถึงนิกายได้เร็วเท่าไร ข้าก็จะยิ่งเริ่มต้นได้เร็วเท่านั้น “
 
 
 
” ดังนั้นท่านจะว่าการที่พวกเราใช้เวลาในศูนย์การค้าไท่ไป๋เป็นการเสียเวลางั้นหรือ? นายน้อยซวนหยวน ท่านทำร้ายจิตใจข้ายิ่งนัก ” ไป๋มองไปที่เขาอย่างไม่เป็นธรรม ซวนหยวนได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่น
 
 
 
” ท่านก็รู้ว่าข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น คุณหนูไป๋ “
 
 
 
“ก็ได้ ก็ได้ ข้าจะปล่อยให้ท่านไป แต่ท่านไม่ต้องเรียกข้าว่าคุณหนูอีก เรียกเพียงชื่อของข้าก็พอ ” นางหัวเราะ นางเข้าใจความมุ่งมั่นของซวนหยวนที่จะขวนขวายหาความแข็งแกร่ง ดังนั้นนางจึงไม่อยากที่จะหยุดเขา
 
 
 
” ขอบคุณมาก ไป๋ ข้าคงต้องไปแล้ว ” ซวนหยวนออกจากบ้านของไป๋ในทันที นางมองแผ่นหลังของเขาที่กำลังจากไป นางขมวดคิ้วและถอนหายใจ ” มีคนมากมายที่อยากจะสนิทกับข้า แต่ท่านกลับเลือกที่จะหนีจากข้า ข้าน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือ? “
 
 
 
ซวนหยวนกลับทางเดินที่เขามา หลายคนเห็นเขาเดินออกมาจากสวนของไท่ไป๋และมองเขาด้วยความสงสัย
 
 
 
” ไม่ใช่ว่านั่นคือเด็กหนุ่มที่ตามคุณหนูไป๋เข้าไปในสวน? ทำไมเขาถึงออกมาคนเดียว? “
 
 
 
” ข้าละสงสัยจริงๆว่าพวกเขาทำอะไรกันข้างใน ไอ้เด็กสารเลวนั่นโชคดีเป็นบ้า “
 
 
 
” คุณหนูไป๋คงไม่ทำอะไรแบบนั้น มีคนมากมายที่พยายามจะเอาชนะใจนาง ทำไมคนเช่นนางต้องไปสนใจเด็กแบบนั้น? “
 
 
 
” เดี๋ยว นั่นมันกลิ่นอะไร? มันคือไม้กฤษณา! ข้าได้ยินว่าบ้านของคุณหนูไป๋ทำมาจากไม้กฤษณา เขาเข้าไปในบ้านของนาง!? “
 
 
 
” บัดซบ ไอ้เด็กเวรนั่นจะมากไปแล้ว “
 
 
 
” ข้าเกลียดมันตั้งแต่เห็นครั้งแรก ตามมันไป เราต้องให้บทเรียนมัน “
 
 
 
” ดี เราต้องทำให้มันรู้ว่าสิ่งใดไม่ควรแตะต้อง “
 
 
 
ซวนหยวนไม่ได้ยินในสิ่งที่พวกเขาพูด แต่สามารถรับรู้ถึงความรู้สึกเกลียดชังได้ในบรรยากาศ
 
 
 
” ข้าควรออกไปจากที่นี่ ” เขาคิด
 
 
 
เมื่อเขาก้าวออกจากเขตของไท่ไป๋ เขาเห็นหู่ เซวียน ผู้ซึ่งอยู่บนทาง หู่ เซวียนได้กลิ่มไม้กฤษณาจากซวนหยวน อารมณ์ที่ซับซ้อนฉายออกมาจากดวงตาของเขา แต่เพียงชั่วครู่ เขาก็หัวเราะออกมาอย่างมีความสุข ” ซวนหยวน ข้ามักจะเดินทางไปนิกายนักสู้มังกรเพื่อเยี่ยมเยือนเฟิง เลี่ยบ่อยๆ ข้าจะไปเยี่ยมเจ้าด้วย ดูแลตัวเองดีๆ “
 
 
 
” ขอบคุณ นายน้อยหู่ เซวียน ข้าจะรอต้อนรับท่านอยู่ที่นิกาย ข้าจำเป็นต้องไปแล้ว นิกายคงจะไม่ยินดีนักที่ข้าไปถึงช้า ” ซวนหยวนรู้ดีว่าหู่ เซวียนพยายามที่จะปกป้องเขาจากกลุ่มคนที่มุ่งร้ายที่กำลังติดตามเขาอยู่ ดังนั้นเขาจึงตั้งใจกล่าวทิ้งท้ายไว้ด้วยเสียที่ดัง..