ฟาง ยู่โหยว ยืนนิ่งพร้อมกับกระบี่มรกตในมือนาง นางไม่กลัวเข็มของงูหกหัวแม้แต่น้อย นางปลดปล่อยพลังปราณของนางพร้อมที่จะใช้ทักษะของนางเพื่อโจมตีมันทุกเมื่อ
 
 
 
ซวนหยวนที่ยืนอยู่ข้างฟาง ยู่โหยว นั่นไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วนางแข็งแกร่งกว่าเขา ฟาง ยู่โหยวเป็นนักสู้ขอบเขตพฤกษาขั้นสูงนางฝึกฝนทักษะสวรรค์ระดับ 5 ดาว นักสู้ขอบเขตพฤกษาขั้นสูงทั่วๆไปจะมีความแข็งแกร่งเท่ากับมังกร 54 ตัวเท่านั้น แต่นางกลับมีความแข็งแกร่งเท่ากับมังกร 78 ตัว พลังของนางอาจเทียบได้กับนักสู้ที่เพิ่งก้าวสู่ขอบเขตกษัตริย์
 
 
 
แต่ในความคิดของซวนหยวน ผู้หญิงนั่นจะอ่อนแอกว่าผู้ชายโดยกำเนิด ดังนั้นพวกผู้หญิงควรจะได้รับการปกป้อง ซวนหยวนจึงรีบคว้าเอวของนางและดึงนางเข้ามาใกล้ๆเขา พลังปราณอันมหาศาลของนางแปรปรวนอย่างมากเพราะความตกใจที่ถูกโอบกอดอย่างฉับพลัน นางไม่เคยสัมผัสกับคนอื่นที่นางไม่รู้จักหรือคุ้นเคย โดยเฉพาะอย่างยิ่งตรงบริเวณเอวของนาง นางไม่สามารถหยุดอาการเขินอายของนางได้ และต้องการปัดมือของซวนหยวนออกจากเอวของนาง
 
 
 
“พวกเราต้องไป” ซวนหยวนกล่าว ปากของเขาอยู่ใกล้ๆกับหูของนาง ทำให้นางตื่นตระหนก
 
 
 
ฟาง ยู่โหยว ที่อยู่ในอ้อมแขนของซวนหยวน และซวนหยวนกระโดดขึ้นไปบนอากาศ ขณะที่เปิดใช้งานรองเท้าของเขา พวกเขายังคงหลบหลีกเข็มพิษที่งูหกหัวยิงออกมา
 
 
 
“คุณหนูฟาง ท่านบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า?” ซวนหยวนถามจริงจัง
 
 
 
“ข้าไม่เป็นไร” ฟาง ยู่โหยว สามารถรู้สึกถึงแขนอันแข็งแกร่งของซวนหยวนที่กำลังโอบกอดนาง และทำให้นางรู้สึกปลอดภัย จากนั้นนางก็หันหน้าไปที่หาซวนหยวน และนางได้เห็นว่าซวนหยวนนั่นกังวลถึงความปลอดภัยของนางอย่างเห็นได้ชัด ทำให้ความโกรธของนางเริ่มหายไป
 
 
 
ฟาง ยู่โหยวถือกระบี่ด้วยมือข้างเดียว พร้อมที่จะสู้ ขณะที่มือของนางไปโดนอกของซวนหยวน ทันใดนั้นจู่ๆซวนหยวนก็ปล่อยเอวของนาง ทำให้ฟาง ยู่โหยวถูกปล่อยลงจากอากาศ มันเป็นเรื่องง่ายที่จะบินสำหรับนักสู้ขอบเขตพฤกษาขั้นสูง แต่ถึงแม้ซวนหยวนจะเปิดใช้งานรองเท้าของเขา เขาจะไม่สามารถหลบเลี่ยงการโจมตีของงูหกหัวได้ขณะที่ยังคงโอบเอวนางอยู่
 
 
 
“ข้าขอโทษ คุณหนูฟาง ยกโทษให้ข้าด้วย” เสียงของซวนหยวนเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
 
 
 
ใบหน้าของฟาง ยู่โหยว แดง นางต้องการที่จะบีบคอของซวนหยวนเพื่อลบล้างความอัปยศของนาง นางจ้องมองไปที่ซวนหยวน ก่อนที่จะปลดปล่อยพลังปราณของนางลงไปในดาบและพุ่งโจมตีงูหกหัว คลื่นพลังที่รุนแรงของนางได้ปะทะเข้ากับหัวงูหัวหนึ่ง ทำให้งูกรีดร้องอย่างน่าสังเวช เพราะเกล็ดของมันแตกและเลือดของมันก็ไหลออกมาจากบาดแผล
 
 
 
ซวนหยวนตกใจที่ได้เห็นพลังที่รุนแรงของนาง “ผู้หญิงน่ากลัวชะมัด!” ซวนหยวนคิด
 
 
 
ซวนหยวนมองดูเข็มพิษของมันที่ถูกยิงออกมาเหมือนลูกศร แต่ละเข็มพิษของมันมีความยาว 3 เมตร พิษของมันสามารถกัดกร่อนได้ทุกสิ่งทุกอย่าง แม้แต่ดินก็ยังละลาย มีชาย 30 คนที่เป็นผู้คุ้มกันของตระกูลฟาง พวกเขาทุกคนเป็นนักสู้ขอบเขตพฤกษาขั้นสูง แต่มี 8 คนในหมู่ของพวกเขาถูกโจมตีด้วยเข็มพิษ ทำให้ 8 คนนั้นกลายเป็นบ่อเลือดทันที
 
 
 
ในเวลาเดียวกัน , ฟาง อู๋เจี้ยน ก็ได้โจมตีไปที่งูด้วยทักษะดาบของเขา พร้อมกับพลังปราณที่ทำให้คนรอบข้างหายใจลำบาก
 
 
 
“ทักษะสังหาร: 4 จตุรทิศ!” ทันใดนั้นพลังปราณก็ตกมาจากฟากฟ้าทั้ง 4 ทิศ มันได้ตัดหัวงู ออก 4 หัวจากที่เหลืออยู่ 5 หัว
 
 
 
จากนั้นลำแสงสีแดงได้ทะลุผ่านอากาศ และโจมตีไปยังหัวงูที่เหลืออยู่ และทำให้มันระเบิดออกเป็นชิ้นๆ
 
 
 
ซวนหยวนที่กำลังถือหน้าไม้ขณะที่มันละลายเป็นชิ้นๆ ทำให้เขาเหลือแต่มือเปล่าๆไม่มีอาวุธ ฟาง ยู่โหยว มองซวนหยวนและคิดว่า “เขาจะต้องหนีแน่นอนถ้าไม่มีหน้าไม้”
 
 
 
อย่างไรก็ตาม ซวนหยวนรีบหยิบเอาหน้าไม้อันอื่นออกมาจากแหวนของเขา
 
 
 
“ข้าดูถูกเขาเกินไป…” นางพูดไม่ออก
 
 
 
งูหกหัวมันได้รับบาดเจ็บที่หัวของมัน ทำให้มันคำรามร้องอย่างเจ็บปวด
 
 
 
ฟาง อู๋เจี้ยน โจมตีอีกครั้ง และทำให้หัวงูระเบิดขึ้น และได้ตัดหัวงูออกอย่างสมบูรณ์
 
 
 
“พวกเราควรจะออกไปจากป่าให้เร็วที่สุด ความแข็งแกร่งของข้าได้ดึงดูดงูหกหัว ข้าจะหยุดอยู่ที่นี่เพื่อดึงดูดพวกมัน ปกป้องคุณหนูด้วย และรีบออกไปจากที่นี่ซะ!” ฟาง อู๋เจี้ยนสั่งผู้คุ้มกันที่เหลือ
 
 
 
“ขอรับ!” ผู้คุ้มกันที่เหลืออยู่เพียง 22 คนรับคำสั่ง
 
 
 
ซวนหยวนหัวเราะและกล่าว “ไม่ต้องเป็นห่วง ข้าจะปกป้องคุณหนูฟางเอง”
 
 
 
ฟาง อู๋เจี้ยน รู้สึกไม่สบายใจเมื่อได้ยินสิ่งที่ซวนหยวนพูด แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร แต่ฟาง ยู่โหยว เบิกตากว้างของนาง นางรู้สึกโกรธมาก และต้องการที่จะบีบคอของซวนหยวน
 
 
 
“เอ๊ะ คุณหนูฟาง มีอะไรผิดพลาดงั้นหรือ? ข้าไม่ได้ตั้งใจจะล่วงเกินท่านก่อนหน้านี้
 
 
 
” ซวนหยวนลงพื้นและเริ่มเข้าใกล้นาง
 
 
 
ฟาง ยู่โหยวเริ่มนึกถึงตอนที่ซวนหยวนโอบเอวของนาง และทำให้นางรู้สึกอับอายอย่างมาก นางโกรธและจ้องไปที่ซวนหยวน และหันหน้าหนีพร้อมกับความโกรธ
 
 
 
ซวนหยวนมึนงง และพูดกับตัวเอง “ทำไมนางถึงโกรธ? ข้าพยายามที่จะดีต่อนาง แล้วทำไมนางถึงโกรธข้า….”
 
 
 
ผู้คุ้มกันไม่เคยเห็นคุณหนูของพวกเขาทำตัวเหมือนเด็กผู้หญิงมาก่อน ทำให้พวกเขาเริ่มสนใจซวนหยวนมากขึ้น
 
 
 
“เจ้าหนู ไปและบอกนางว่าขอโทษซะ” ฟาง อู๋เจี้ยน เตือนซวนหยวนที่ไม่รู้จะทำอะไรต่อไป
 
 
 
“บอกนางว่าข้าขอโทษ?”
 
 
 
ฟาง อู๋เจี้ยน กระซิบ “ยังไงคุณหนูก็ยังเป็นเด็กผู้หญิง  นางอายเมื่ออยู่ต่อหน้าเจ้า…”
 
 
 
“อ่ออย่างนี้นี่เอง……. ข้าจะไป…” ซวนหยวนเข้าใจในทันทีและเดินไปหานาง
 
 
 
ฟาง ยู่โหยวเหลีอบมองซวนหยวนด้วยความโกรธ ซวนหยวนยิ้มอย่างสุภาพ “คุณหนูฟาง ข้าหยาบคายกับท่าน ข้าไม่ควรจะทำอย่างนั้น ข้าขอโทษ ได้โปรดอย่างโกรธข้าเลย…..”
 
 
 
นางหรี่ตาของนางลง และหันหน้าไปทางอื่น “ข้าไม่ได้โกรธ ทำไมผู้ชายถึงโง่นัก…” นางคิด
 
 
 
ซวนหยวนเหงื่อท่วมตัว หลังจากที่ทำให้นางอับอาย มันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับนางที่จะโกรธ ชายชราขอทานในชีวิตที่แล้วของเขาเคยพูดไว้ว่า “ถ้าผู้หญิงอารมณ์เสีย มีสิ่งเดียวที่ต้องทำ คือ ชมเชยนางจนกว่านางจะมีความสุขอีกครั้ง”
 
 
 
“คุณหนูฟาง ท่านเป็นผู้หญิงที่งดงามมาก ท่านจะต้องมีหัวใจที่และจิตใจที่งดงามมากแน่ๆ ท่านยกโทษให้ข้าได้มั้ย?”
 
 
 
“คุณหนูฟาง รอยยิ้มของท่านสดใสเหมือนแดดยามเช้า”
 
 
 
“คุณหนูฟาง กลิ่นอายของท่าน เมื่อท่านหัวเราะมันมีเสน่ห์เหมือน…..”
 
 
 
ฟาง ยู่โหยว ไม่สามารถทนได้ นางรู้สึกขบขัน“ข้าอยากจะรู้ว่าเขาจะพูดอะไรต่อ…”
 
 
 
เมื่อมองไปที่รอยยิ้มเล็กน้อยที่หลุดออกมาจากมุมปากของนาง ซวนหยวนรู้ว่ามันได้ผล เขาเริ่มผ่อนคลายลง  แต่ทันใดนั้นก็มีกลิ่นอายที่ชั่วร้ายพุ่งมาที่พวกเขา
 
 
 
มันเป็นงูหกหัวตัวอีกตัว แต่ขนาดตัวของมันใหญ่กว่าตัวก่อนหน้านี้ เข็มพิษที่ยิงออกมาจากปากของมันกำลังเล็งมาที่ซวนหยวน และฟาง อู๋เจี้ยน
 
 
 
“นายน้อยซวนหยวน ระวังงงงงงง!” ฟาง อู๋เจี้ยน กรีดร้อง….