” นี่มัน ทักษะเลื่องชื่อของ อู๋ จิ่ว สุดยอดการโจมตี !!! “
 
 
” สวรรค์ มันจะร้ายกาจอะไรขนาดนี้ ทุกอย่างคงจบแล้ว ด้วยการโจมตีรุนแรงขนาดนี้ ชูเฟิง จะต้องไม่รอดอย่างแน่นอน “
 
มองไปบนการประลองที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร ทุกคนต่างไม่สามารถอยู่ในความสงบได้ บางคนร้องออกมาด้วยความประหลาด เพราะพวกเขายอมรับว่า วิชาของ ‘อู๋ จิ่ว’ สามารถสังหารศัตรูได้ง่ายๆ
 
ไม่ว่าจะเป็นทักษะจากสำนักมังกรฟ้า หรือ จะเป็นเพลงดาบจากตะกูล อู๋ มันล้วนแล้วแต่เป็น ฝีมือของเขา ทั้งสิ้น ซึ่งเป็นการต่อสู้ที่ร้ายกาจยิ่งนัก
 
มีข่าวลือมากมายกับกับทักษะที่เข้าใช้ บางคนบอกว่า ทักษะที่เขาใช้เป็น ทักษะโบราณ แต่ก็มีบางคนที่บอกว่า ‘อู๋ จิ่ว’ ได้รับถ่ายทอดทักษะนี้จากผู้เชี่ยวชาญบางคน พวกเขาต่างสงสัยว่าคนๆนั้นจะใช่ ‘จงหลี่ ยี่หู’ หรือเปล่า เพราะ ‘อู๋ จิ่ว’เป็นลูกศิษย์ของเขา เขาจึงถ่ายถอดวิชาที่ร้ายกาจ ให้
 
การโจมตีที่ร้ายกาจจนน่ากลัว อาจดูเผินๆเป็นแค่ทักษะระดับ 5 ในความเป็นจริง มันอาจเทียบได้กับ ทักษะระดับ 6 เมื่อใช้เขามันรวมกับเพลงดาบ ด้วยการผสานงาน มันทำให้เกิดเป็นพลังที่ร้ายกาจจนทำให้มืดฟ้ามัวดิน สายตาของพวกเขาต่างจดจ้องอย่างใจจดใจจ่อ ว่าบนลานประลองคงเกิดการตาย
 
นอกจากนี้ยังมีอีกข่าวลือ เมื่อดาบอยู่คู่กับ’อู๋ จิ่ว’ เขาแทบไม่ต้องใช้ทักษะนี้ เพราะว่าหากเขาใช้ คู่ต่อสู้ของ’อู๋ จิ่ว’ ไม่ต้องสงสัยเลย ว่าคงตายภายใต้คมดาบของเขาภายในพริบตา แม้ว่าคู่ต่อสู้เขาจะเหนือกว่า หากเขาใช้ทักษะนี้ คนเหล่านั้นก็ไม่อาจต้านทานได้
 
ในเมื่อตอนนี้ ‘อู๋ จิ่ว’ งัดทักษะนี้มาใช้ เกือบจะทุกคนเห็นเห็นฉากนั้นรู้สึกว่า ‘ชูเฟิง’ คงตายไปแล้ว แม้แต่’ซูเหม่ย’และ’ซูรู่’ ยังขมวดคิ้วแน่น พร้อมกับเหงื่อตก ขณะที่พยายามมองหา ‘ชูเฟิง’
 
* ฟู่วววว *
 
ในที่สุด ภายในความมืดมัว ที่แสนจะวุ่นวาย ทักษะเพลงดาบเสี้ยวพระจันทร์ได้ถูกทำลายลง จากนั้นเลือดสดๆก็พุ่งกระเด็นออกมา จากนั้นความมืดก็กลับเป็นดังเดิม
 

 
” สวรรค์ . . . . . . “
 
เมื่อทุกคนที่เห็นฉากบนลานประลอง สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างมาก พวกเขาตะลึงจนพูดไม่ออก ด้วยความตกใจเขาไม่สามารถปิดปากลงได้เลย บางคนก็ถึงกับปากสั่น
 
เพราะในตอนนั้น ‘ชูเฟิง’ เป็นคนที่ยืนอยู่บนลานประลอง โดยไม่พูดใดๆ ตามตัวของเขาไม่มีร่องรอยของบาดแผล หรือแม้แต่เศษฝุ่นตามใบหน้า เขานั้นดูแสนจะเยือกเย็น ด้วยอารมณ์ที่สงบ หรือบอกได้ว่าเขานั้น แสนจะชิวๆ
 
เมื่อมองกลับมาที่ ‘อู๋ จิ่ว’ เขานั้นคุกเข่าอยู่กับพื้นบนลานประลอง เลือดไหลออกมาจากเข่าของเขาอย่างรวดเร็ว เป็นสายลำธาร ปรากฏเป็นภาพวาดที่แสนจะงดงาม
 

 
” นี่มัน . . . . . . . “
 
ตอนนั้น ไม่มีใครสามารถที่จะสงบใจได้ เพราะสิ่งที่พวกเขาคิดก็คือ การเห็น ‘ชูเฟิง’ ดับอนาถอย่างทุกข์ทรมาน แต่ ไม่เคยคิดว่าเหตุการณ์เช่นนี้จะเกิดขึ้นต่อหน้าพวกเขา ‘อู๋ จิ่ว’คือคนที่อยู่ในอาณาจักรกำเนิดวิญญาณระดับ 5 มีฝีมือจนติดอันดับ 9 ของกระดานจัดอันดับของสำนักมังกรฟ้า และเขายังได้ใช้ทักษะสุดยอดของเขา แต่เขากับถูก’ชูเฟิง’ กำจัดได้อย่างง่ายดาย
 

 
” เจ้าแพ้แล้ว!!! “
 
ตอนนั้น กระบี่สีทองในมือของ ‘ชูเฟิง’ จ่อลงที่คอของ ‘อู๋ จิ่ว’
 
เห็นแบบนั้น สีหน้าของทุกคนยิ่งหนักขึ้นกว่าเดิม พวกเขาเห็นได้ชัดว่า’ชูเฟิง’ภายในดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยจิตสังหาร ขณะที่พวกเขามองไป ก็เห็นรอยยิ้มปรากฏขึ้นตรงมุมปากของ ‘ชูเฟิง’ ดูแล้วเขาคงคิดจะฆ่า ‘อู๋ จิ่ว’ จริงๆ
 
แต่อย่าได้ลืมว่าตะกูลของ’อู๋ จิ่ว’ คือสำนักดาบเลื่องชื่อ ลูกพี่ของเขาคือ ‘กง ลู่หยุน’ และเขายังเป็นลูกศิษย์ของ ‘จงหลี่ ยี่หู’ หาก ‘ชูเฟิง’ ฆ่าเขาและทำให้ 3 คนนี้โกรธ เขาก็เหมือนรนหาที่ตาย
 
หลังจากนั้น ‘ชูเฟิง’ ก็ง้างกระบี่ออกมา ตอนนั้นทุกคนต่างรูุ้สึกว่า ‘อู๋ จิ่ว’ กำลังจะตาย ไม่ว่ายังไง ‘ชูเฟิง’ ก็คงไม่ปล่อยเขาไปแน่ๆ บัดนี้ ชะตากรรมของ ‘อู๋ จิ่ว’ ตกอยู่ในกำมือของ ‘ชูเฟิง’
 

 
” หยุด ! ! ! ! ! “
 
จู่ๆก็มี เสียงตะโกนดังออกมา ดั่งเสียงระเบิดของฟ้าผ่า จนดังเข้าไปถึงแก้วหูของทุกคน บางคนที่ทนไม่ไหวถึงกับหมดสติไป
 
เมื่อพวกเขาหันไปมองทุกคนถึงกับ ตาค้าง ชายชราคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ด้านนอกบริเวณลานประลองชี้เป็นชี้ตาย ขณะที่ จ้องหน้าของ ‘ชูเฟิง’
 
ชายชราคนนั้นสวมชุดสีดำ พร้อมกับมีแขวนดาบยาวสีดำไว้ด้านหลัง ดวงตาของเขาเฉียบคมดังนกอินทรี . . . ขณะที่ จ้องหน้าของ ‘ชูเฟิง’ อย่างเย็นชา
 

 
” จงหลี่ ยี่หู!!! “
 
ผู้ที่มีสายตาเฉียบแหลม เมื่อเห็นลักษณะของคนๆนั้น เขาก็รู้ได้ทันทีว่าเขาคือแขกอาวุโสของสำนักมังกรฟ้า ‘จงหลี่ ยี่หู’
 

 
” เมื่ออาวุโส จงหลี่ ยี่หู ปรากฏ อู๋ จิ่ว คงรอดแล้ว “
 
สหายของ ‘อู๋ จิ่ว’ ต่างถอนหายใจด้วยความโล่งอกเพราะพวกเขารู้สึกว่า ‘ชูเฟิง’ คงไม่กล้าฆ่า ‘อู๋ จิ่ว’ ต่อหน้าคนๆนี้ เพราะเขาคือ ‘จงหลี่ ยี่หู’ ผู้เชี่ยวชาญ อาณาจักรแก่นแท้วิญญาณ ในสำนักมังกรฟ้า ซึ่งนับเป็นบุคคลที่แข็งแกร่งอันดับต้นๆนอกจากนั้น นิสัยของ ‘จงหลี่ ยี่หู’ ค่อนข้างที่จะประหลาดและยโสโอหัง
 
หาก ‘ชูเฟิง’ กล้าฆ่า ‘อู๋ จิ่ว’ แน่นอนเขาคงไม่ปล่อยให้’ชูเฟิง’รอดไปได้
 

 
” หาาาาาาาาาา “
 
‘ชูเฟิง’ ชะงักระบี่สีทองในมือของเขา พร้อมกับเหลือบมองหน้าของ ‘จงหลี่ ยี่หู’
 

 
” สหายน้อย อู๋ จิ่ว นั้นเป็นลูกศิษย์ของข้า หวังว่าเจ้าจะเห็นแก่หน้าข้าและปล่อยเขาไป “
 
‘จงหลี่ ยี่หู’ พูดอย่างใจเย็น น้ำเสียงของเขาดูหนักแน่น เหมือนกับว่ากำลังสั่งมากกว่า ขอร้อง
 

 
” อ้อ . . . . “
 
‘ชูเฟิง’พยักหน้าขณะที่เหลือบมอง ‘จงหลี่ ยี่หู’ จากนั้นเขาก็สะบัดแขนของเขาจนเกิดแสงสีทองกวาดผ่าน หัวของ’อู๋ จิ่ว’ จนหลุดลงบนพื้น
 

 
” เห้ย . . . . . . .”
 
เห็นฉากนั้น ทุกคน หัวใจแทบจะวาย ‘ชูเฟิง’ ไม่แม้แต่จะไม่สนใจ คำพูดของ ‘จงหลี่ ยี่หู’
 
‘ชูเฟิง’ยังฆ่า ‘อู๋ จิ่ว’ ต่อหน้าต่อตาเขาอีกเขาตัดหัวของ ‘อู๋ จิ่ว’ นั้นเป็นการกระที่ค่อนข้างบ้าอยู่แล้ว ปกติพวกเขาก็พอรู้ว่าประสาทของ’ชูเฟิง’นั้นค่อนข้างมีปัญหา แต่ต้องยอมรับว่าเขานั้นบ้ามากจริงๆ เพราะหลังจากคำพูดต่อไปของเขา
 

 
” เจ้าบอกให้ข้าปล่อยเขา แล้วทำไมข้าต้องทำตาม เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นใคร !!! “
 
‘ชูเฟิง’คว้าหัวของ ‘อู๋ จิ่ว’ ขึ้นมา พร้อมกับมองหน้าและกล่าวกับ ‘จงหลี่ ยี่หู’ อย่างเหยียดหยัน
 
 
 
เอ้า มวยคู่นี้ จบแล้วใครพลาดจ่ายมาซะดีๆ. . . . . .
 
มวยคู่ต่อไป . . . . . . . . . . . . .   จงหลี่ ยี่หู ใครแทง จงหลี่ ยี่หู @ รับแทงหมด . . . . . . .ไม่อั้น
 
ที่มา: