“นี่มันจะต้องเป็นวารีสวรรค์!” เฒ่าโลภมารู้สึกตื่นเต้น “ถ้าเจ้าสามารถกลืนกินมันได้ และทำให้มันบริสุทธิ์ด้วยไตของเจ้า เจ้าจะแข็งแกร่งขึ้นมากๆ คงจะดีไม่น้อยถ้าเจ้าสามารถรวบรวมสมบัติของแต่ละธาตุได้: น้ำ, ไฟ, ทอง, ปฐพี และ ไม้ เจ้าสามารถใช้พวกมันเพื่อยกระดับพลังของรูปแบบธาตุทั้งห้าให้ทรงพลังขึ้นได้ มันจะทรงพลังมากอย่างน่าอัศจรรย์!”
 
 
 
โอกาสรวบรวมสมบัติของธาตุทั้งห้าทำให้ซวนหยวนถึงกับพูดไม่ออก มันเป็นพลังที่เขาไม่สามารถเอื้อมถึง ถึงแม้เขาจะรู้สึกตื่นเต้นพอๆกับเฒ่าโลภมาก ครั้งแรกที่เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับนักสู้ที่ใช้ธาตุวารีคือตอนที่เขาถามนายน้อยของตระกูลไห่แห่งราชวงศ์ตระวันออก เขาสามารถควบคุมและใช้พลังของน้ำได้ และเขาสามารถทำให้เฟิงเลี่ยต้องพ่ายแพ้ ถึงแม้เฟิงเลี่ยจะมีจิตวิญญาณวายุก็ตาม
 
 
 
“หยุดเพ้อฝันได้แล้ว และจดจ่อกับสิ่งที่อยู่ข้างหน้า เจ้าไม่ได้พบสมบัติของธาตุพวกนี้ได้อย่างง่ายดาย บอกข้ามาวารีสวรรค์มันทำอะไรได้?”
 
 
 
“วารีสวรรค์มันสามารถเร่งการเจริญเติบโตของสมุนไพรได้ สมุนไพรบางชนิดมันต้องใช้เวลามากกว่า 400 ปีเพื่อเติบโต แต่เพียงแค่ใช้วารีสวรรค์มันก็จะเติบโตได้โดยใช้เวลาเพียงแค่ไม่กี่วันเท่านั้น” เฒ่าโลภมากอธิบาย 
 
 
 
“น่าเหลือเชื่อ!” ซวนหยวนไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เฒ่าโลภมากอธิบาย
 
 
 
“แน่นอน มิฉะนั้นข้าจะเรียกมันว่าสมบัติได้อย่างไร? มันถูกรูปแบบแห่งความตายทั้งเก้าปกป้องมันอยู่ และมันต้องใช้เวลายาวนานหลายปีเพื่อสร้างวารีสวรรค์ ถึงแม้มันจะเป็นน้ำที่มีประโยชน์มหาศาล แต่มันก็เป็นน้ำที่มีพิษรุนแรงมาก และการสกัดมันก็เป็นไปได้ยากด้วย” เฒ่าโลภปรากฏตัวออกมา และสร้างเงาสีดำเบื้องหน้าซวนหยวน
 
 
 
“เจ้าเห็นมันไหม วารีสวรรค์สามารถใช้ฆ่าสัตว์อสูรทะเลที่เข้ามาใกล้ได้ และพวกมันก็ดูดพลังชีวิตของพวกสัตว์อสูรทะเล ถ้าพวกเรารอสัก 2-3พันปี บางทีมันอาจจะกลายเป็นจิตวิญญาณวารี และจุติเข้าไปในร่างกายคน เหมือนกับจิตวิญญาณวายุของเฟิงเลี่ย”
 
 
 
ซวนหยวนสั่นเพราะคำพูดของเฒ่าโลภมาก “หรือว่าศิษย์พี่เฟิงเลี่ยผู้ที่มีจิตวิญญาณวายุเลยทำให้เขามีอันดับสูง?”
 
 
 
“ไม่เกี่ยว ผู้ที่อยู่อันดับสูงไม่จำเป็นที่จะต้องมีจิตวิญญาณจุติอยู่ในร่าง มันค่อนข้างตรงกันข้ามกับกรณีของเฟิงเลี่ย วารีสวรรค์ถูกบันทึกไว้ในคำภีร์โบราณ ข้าเคยได้ยินแต่ชื่อของมัน แต่ข้ายังไม่เคยเห้น เจ้าต้องค้นหามัน และดูดกลืนมัน!” เฒ่าโลภมากรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก
 
 
 
“ถ้าเจ้ามีวารีสวรรค์ไว้ในการครอบครอง มันจะทำให้นักปรุงยามากมายบ้าคลั่ง พวกเขาจะตามหาเจ้า และให้เจ้าปลูกสมุนไพรให้พวกเขา ฮ่าฮ่าฮ่า พวกเรากำลังจะรวยแล้ว! แม้ว่าข้าไม่สามารถหาความทรงจำดั้งเดิมของข้าได้ แต่ข้าก็สามารถฟื้นคืนพลังของข้าได้!”
 
 
 
เมื่อซวนหยวนนึกถึงจำนวนคริสตัลที่เฒ่าโลภมากต้องใช้ในการฟื้นคืนพลัง ซวนหยวนจึงหรี่ตาลง “แม้ว่าข้าจะได้รับผลึกมากมาย ข้าก็จะไม่มอบมันให้พวกเจ้า ข้าจะตามหาความทรงจำดั้งเดิมของเจ้า แต่พวกเราควรหาวารีสวรรค์ก่อนเป็นอันดับแรก พวกเราจำเป็นต้องใช้มันเพื่อออกไปจากที่นี่”
 
 
 
พวกเรามาถึงพระราชวังใต้น้ำที่ถูกสร้างขึ้นโดยหยกวารีแล้ว หยกวารีพวกนี้มันมีพลังปราณบริสุทธิ์มากมายมหาศาล “สิ่งนี้มันจะต้องถูกสร้างโดยผู้ที่ครอบครองวารีสวรรค์คนก่อนหน้านี้ก่อนที่เขาจะตาย เขาซ่อนมันไว้ใต้ทะเลเพื่อไม่ให้มีผู้ใดหามันพบ”
 
 
 
“ถูกต้องแล้ว มีผู้คนมากมายหลายคนถูกฆ่าตายเพราะสมบัติที่พวกเขาครอบครอง หลายๆคนจะทำทุกวิถีทางเพื่อซ่อนวารีสวรรค์ พวกเขาจะซ่อนมันในที่อันตรายก่อนที่มันจะจุติ ดังนั้นพวกเขาสามารถมาที่ที่พวกเขาซ่อนมันไว้ และมารับมันไปอีกครั้งในชาติหน้า” เฒ่าโลภมากกล่าวขณะจ้องมองไปที่พระราชวังใต้น้ำ “เพียงแค่พระราชวังก็อาจจะเรียกเป็นสมบัติก็ว่าได้”
 
 
 
“นั่นหมายความว่าพวกมันจะคงอยู่ตลอดไปจนกว่าจะหาร่างที่จุติได้?” ซวนหยวนอยากรู้เรื่องการจุติ เพราะมันเกิดขึ้นกับเขา
 
 
 
“มันเป็นไปไม่ได้! ไม่ว่าคนผู้นั้นจะมีพลังมากมายขนาดไหน เขาสามารถจุติได้เพียงสามชีวิตเท่านั้น ไม่มีข้อยกเว้น มันเป็นกฏของจักรวาล เว้นแต่….…” เฒ่าโลภมากตอบกลับ
 
 
 
“เว้นแต่?”
 
 
 
“เว้นแต่เจ้าจะกลายเป็นเทพ และก้าวเข้าสู่ชีวิตอมตะ แต่ดินแดนเทพเจ้าอยู่ห่างไกลเกินไป เหล่าเซียนมากมายต้องพบเจอกับหายนะ เพราะพวกเขาหลงใหลการเป็นเทพมากไป”
 
 
 
“หมายความว่ายังไง?”
 
 
 
“สักวันหนึ่งเจ้าจะเข้าใจ” เฒ่าโลภมากผสานตัวเองเข้ากับกริช และพูดอย่างจริงจัง “ซวนหยวนข้าสามารถช่วยเจ้าได้ทุกอย่างที่ข้ามี วารีสวรรค์มันไม่ใช่สมบัติทั่วๆไป เจ้าจะต้องหามันให้พบ และเอามันมาให้ได้ เจ้าจะไม่มีโอกาสเช่นนี้อีกหากเจ้าทำมันพลาด”
 
 
 
ซวนหยวนพยักหน้า จากนั้นเขาก็มองไปที่ไข่ มันเปล่งแสงสีดำสลัวออกมาคล้ายกับรากพืชที่กำลังดูดพลังของหยกวารี มันต้องการดูดกลืนพลังปราณให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ จากนั้นไม่นานก็มีสัญลักษณ์ของดวงอาทิตย์สีทองดวงที่สามปรากฏบนเปลือกไข่ และมีขอบของดวงอาทิตย์ดวงที่สี่เริ่มปรากฏบนเปลือกไข่
 
 
 
“ข้าควรจะปล่อยมันไว้อยู่อย่างงี้เพื่อดูดกลืนพลังปราณ?”
 
 
 
“แน่นอน! หยดเลือดลงบนไข่ แล้วเมื่อเจ้าตกอยู่ในอันตรายมันจะรีบกลับมาหาเจ้าในทันที” เฒ่าโลภมากกล่าว
 
 
 
ดังนั้นซวนหยวนจึงเดินตรงไปที่ไข่ และใช้กริชเฉือนนิ้วเล็กน้อย และหยดเลือดไปที่ไข่ เมื่อเลือดของซวนหยวนถูกดูดกลืน สัญลักษณ์สีแดงเลือดก็ปรากฏบนเปลือกไข่ เขารู้สึกได้ว่าพันธะเลือดได้เกิดขึ้นระหว่างไข่กับตัวเขา ดังนั้นซวนหยวนจึงหายห่วงเรื่องไข่ ดูเหมือนไข่มันจะรับรู้ว่าซวนหยวนเป็นห่วงมัน มันสั่นไหวเล็กน้อย ราวกับมันไม่ต้องการให้ซวนหยวนเป็นห่วง และกระตุ้นให้เขาไป
 
 
 
ซวนหยวนรู้สึกมีความสุขที่เห็นมันสามารถดูดกลืนพลังปราณได้มากเท่าไหร่ก็ได้ตามที่มันสามารถดูดได้ ทุกวินาทีที่มันดูดพลังปราณจากหยกวารี มันจะทำให้เขาประหยัดคริสตัลมากขึ้น
 
 
 
“ไปกันเถอะ เจ้าจะต้องมองหาต้นกำเนิดของเจ้า และวารีสวรรค์จะอยู่ที่นั่น” เฒ่าโลภมากรู้สึกร้อนใจเป็นอย่างมาก
 
 
 
ซวนหยวนยังคงได้รับการปกป้องจากยันต์อาคม มันเสริมสร้างรูปแบบป้องกันที่เขาสร้างไว้ จากนั้นซวนหยวนก็เดินเข้าไปในพระราชวังอย่างช้าๆ
 
 
 
พระราชวังแห่งนี้มันเงียบสงบมาก มีเพียงจุดแสงสว่างดวงเล็กๆลอยอยู่บริเวณรอบๆพระราชวังเท่านั้น ทุกก้าวที่ซวนหยวนเดิน เขาจะมองไปรอบๆเพื่อหลีกเลี่ยงอัตรายให้มากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ เขารู้ดีว่ามันอาจจะเกิดอันตรายได้ทุกเมื่อ
 
 
 
เมื่อซวนหยวนเดินเข้าไปในพระราชวัง เขาก็สังเกตเห็นประตูที่นำไปสู่ห้องโถง ห้องโถงทำจากคริสตัลหลากหลายชนิด และมีคริสตัลสวรรค์ซึ่งมันเป็นคริสตัลที่หาได้ยากมาก และมีแสงสีฟ้าส่องแสงผ่านคริสตัล
 
 
 
“ฮ่าฮ่าฮ่า พวกเราเจอมันแล้ว…” เฒ่าโลภมากตะโกน
 
 
 
ทันใดนั้นจู่ๆ ก็ปรากฏเงาของสตรีนางหนึ่งขึ้นที่ประตูของห้องโถง ทำให้ซวนหยวนตกใจ และรู้ขึ้นมาทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะได้มันมาครอบครองไว้เสียแล้ว