หน้าห้องโถงขนาดใหญ่ หญิงสาวสวมเสื้อคลุมสีขาวที่อาบไปด้วยเลือด เห็นได้ชัดว่านางได้รับบาดเจ็บ นางงดงามแต่ก็แฝงไว้ด้วยแววตาที่เศร้าสร้อย ใบหน้าของนางซีดขาวและมีจุดเล็กๆอยู่บนหน้าผาก ดวงตาของนางราวกับว่างเปล่าและโศกเศร้า
 
 
 
ซวนหยวนรู้สึกราวกับว่าอากาศถูกฉีกเป็นชิ้นๆเมื่อเข้าใกล้ผู้หญิงคนนั้น จากนั้นเขาก็ค่อยๆถามอย่างช้าๆ “ท่านเป็นใคร?”
 
 “ข้าเป็นใคร?” นางจ้องมองซวนหยวนด้วยแววตาที่ว่างเปล่าและยิ้ม “ข้าก็ไม่รู้เช่นกันว่าข้าคือใคร ข้าไม่คาดคิดเลยว่าจะเจอผู้คนหลังจากผ่านมาหลายปี ดูเหมือนว่าวารีสวรรค์จะพบกับบ้านของมันแล้ว”
 
 
 
“นางเป็นเจ้าของวารีสวรรค์?” ซวนหยวนคิด 
 
 
 
“ข้าถูกไล่ล่าจากเหล่านักฆ่า เพื่อที่จะหลบหนีจากพวกมันข้าจึงตัดสินใจที่จะลงมายังทะเลแห่งนี้ และพบรูปแบบแห่งความตายทั้งเก้าโดยบังเอิญ ท่านมาที่นี่ได้อย่างไร? นั่นท่านบาดเจ็บอยู่นิ ข้าว่าพวกเราควรจะรักษาบาดแผลให้ท่านก่อนอันดับแรก” ซวนหยวนกล่าว เขารู้สึกเจ็บปวดใจที่เห็นสาวงามเช่นนี้ต้องบาดเจ็บ
 
 
 
“ขอบพระคุณ นายน้อย” นางฝืนยิ้มอย่างน่าสังเวชออกมา “ดูเหมือนว่าเรามีโชคชะตาเหมือนกัน ข้าเองก็ถูกไล่ล่าจากนักฆ่าและลงมาที่นี่เช่นเดียวกัน” 
 
 
 
“ถึงอย่างนั้นพวกเราก็ยังคงแตกต่าง ข้าถูกตามล่าโดยศัตรูแต่ท่านถูกตามล่าโดยคนใกล้ตัวใช่หรือไม่?” ซวนหยวนกล่าวเมื่อเขาสังเกตเห็นดวงตาที่โศกเศร้าของนาง 
 
 
 
“ท่านเป็นชายหนุ่มที่ช่างสังเกตยิ่งนักนายน้อย ท่านมาเพื่อรับวารีสวรรค์ใช่หรือไม่? โปรดอดใจรอและฟังเรื่องราวของข้า ถ้าท่านยังต้องการวารีสวรรค์ ข้าจะไม่หยุดท่าน” นางจ้องมองไปยังซวนหยวนด้วยสายตาที่เศร้าสร้อย 
 
 
 
หัวใจของซวนหยวนเต้นแรงขึ้น หญิงสาวคนนี้คือใคร? “โปรดช่วยบอกกล่าวแก่ข้าด้วย คุณผู้หญิง” 
 
 
 
นางเริ่มเล่าอย่างช้าๆ น้ำเสียงของนางเต็มไปความเศร้าและความเกลียดชัง
 
 
 
“เขาเป็นศิษย์เพียงคนเดียวของข้า เป็นอัจฉริยะที่หาตัวจับได้ยาก ข้ารักและเอ็นดูเขา เขาเติบโตขึ้นเป็นชายหนุ่มที่แข็งแกร่ง อยู่มาวันหนึ่ง เขากล่าวกับข้าว่าอยากอยู่ด้วยกันตลอดไปและถามข้าว่าสามารถแต่งงานกับเขาได้หรือไม่ ข้าไม่ลังเลที่จะตอบรับคำขอนั้น มันคือช่วงเวลาแห่งความสุข เป็นความสุขที่สุดในชีวิตของข้า” 
 
 
 
“ข้ารู้ว่าเขาต้องการวารีสวรรค์ภายในตัวข้า แต่ข้าก็ยังคิดว่าเขาไม่มีวันที่จะทำร้ายข้า ข้าเลี้ยงดูและสั่งสอนเขาทุกอย่าง ข้ารักเขามากกว่าชีวิตของตัวเองเสียด้วยซ้ำ อย่างไรก็ตามเขาไม่อาจต้านทานความโลภของตัวเองได้และพยายามที่จะเอาวารีสวรรค์ออกมา บาดแผลทั้งหมดนี้มาจากเขา” 
 
 
 
“ชายที่ควรจะรักและปกป้องข้า กลับกลายเป็นคนที่ทำร้ายข้าเสียเอง ส่วนชายที่รักข้าจริงๆต้องมาตายเพื่อปกป้องข้า คนที่ข้ารักต้องการให้ข้าตายและข้ายังต้องมาสูญเสียคนที่ทุ่มเทชีวิตเพื่อข้า ข้าไม่คิดเลยว่าความสุขตลอดหลายปีที่ผ่านมาจะไม่มีค่าอะไรเลยกับเขาเมื่อถูกความโลภเข้าครอบงำ ท่านยังต้องการมันอยู่หรือไม่? ท่านไม่กลัวหรือว่าคนใกล้ตัวท่านจะพยายามฆ่าท่านเพื่อสมบัตินี้?” 
 
 
 
หัวใจของซวนหยวนถูกเผาไปด้วยไฟแห่งความโกรธ มันกล้าเรียกตัวเองว่าผู้ชายได้เยี่ยงไรหลังจากที่กล้าทรยศต่อผู้เป็นอาจารย์ทั้งยังเป็นภรรยาของมันเอง 
 
 
 
“แน่นอน ข้ายังต้องการมัน ข้าไม่โชคดีเหมือนท่าน ในขณะที่ท่านยังมีคนที่รักท่าน แต่ในโลกใบนี้ข้าอยู่ตัวคนเดียว โชคชะตาได้นำพาข้ามาพบเจอกับวารีสวรรค์ ข้าไม่มีทางยอมแพ้เกี่ยวกับมัน คุณผู้หญิง ข้าจะพาท่านไปข้างนอกและรักษาท่าน ข้าจะได้รับวารีสวรรค์ใช่หรือไม่?” 
 
 
 
“โชคดี ใช่ ข้าโชคดีจริงๆนั่นแหละ พระราชวังแห่งนี้ถูกสร้างโดยชายผู้ที่รักและปกป้องข้า ข้าอยู่ที่นี่มาตลอดหลายปีและข้าก็พึงพอใจกับมัน ดี ท่านเป็นคนเดียวเท่านั้นที่มาได้ไกลขนาดนี้ มันคงเป็นโชคชะตาที่เชื่อมโยงระหว่างท่านกับวารีสวรรค์” นางยิ้มและเดินกลับไปเปิดประตูห้องโถง 
 
 
 
มีฐานหยกอยู่ใจกลางของห้องโถง พวกมันถูกรายล้อมไปด้วยแสงสีฟ้าอันตระการตา ซวนหยวนรู้ได้ทันทีว่านี่คือวารีสวรรค์ แต่เขาก็ยังหันไปหาผู้หญิงคนนั้น ” คุณผู้หญิง ข้าว่าข้าควรจะทำแผลให้ท่านก่อน พวกเราไม่ควรจะรอช้ากว่านี้” 
 
 
 
“ท่านไม่สามารถช่วยเหลือข้าได้ ไปและดูว่าท่านสามารถทำให้มันเชื่องได้หรือไม่ ถ้าท่านทำสำเร็จ ข้าจะได้พักผ่อนเสียที มันติดตามข้ามาอย่างยาวนาน ข้าหวังว่ามันจะได้กลับไปเห็นโลกภายนอกอีกครั้ง” นางกล่าว 
 
 
 
ซวนหยวนยังต้องการที่จะกล่าวบางอย่างแต่เฒ่าโลภมากก็หยุดเขาไว้ ” ไปเอาวารีสวรรค์ สิ่งที่เจ้าเห็นเป็นเพียงภาพมายาของนางเท่านั้น วารีสวรรค์ช่วยปกป้องจิตวิญญาณของนางไว้ ข้าเข้าใจความรู้สึกของนาง เจ้าควรปล่อยให้นางได้พักผ่อนอย่างสงบ” 
 
 
 
ซวนหยวนก้าวเดินไปในห้องโถง คลื่นน้ำที่แข็งแกร่งพยายามปิดกั้นทางเข้า วารีสวรรค์ปฏิเสธเขา แต่ซวนหยวนก็ยังไม่ยอมแพ้ เขายังคงแน่วแน่และก้าวเดินต่อไป 
 
 
 
“วารีสวรรค์! นายหญิงของเจ้าสัญญากับข้าไว้แล้ว เจ้าไม่คิดที่จะหยุดข้าจริงๆหรอก ถูกไหม?” แสงบนฐานหยกเริ่มสั่นไหว มันราวกับถูกกระตุ้น สมบัติเหล่านี้มีความรู้สึกเป็นของตัวเอง เพียงแต่ไม่สามารถที่จะพูดได้ วารีสวรรค์เข้าใจถึงความตั้งใจของซวนหยวนและเจ้านายของมัน แต่มันก็ยังพยายามที่จะต่อต้านซวนหยวน
 
 
 
“อย่าดื้อดึงวารีสวรรค์ เจ้าต้องการที่จะปกป้องข้า ข้าเข้าใจแต่ได้โปรด ข้าไม่อยากอยู่อย่างนี้อีกแล้ว ไปอยู่กับเขาแทนที่จะอยู่ที่นี่ไปตลอดกาล เจ้าจะได้ไม่เหงาเมื่อกลับสู่โลกภายนอก” หญิงงามพูดด้วยเสียงที่แผ่วเบา เสียงของนางทำให้วารีสวรรค์สงบในทันที ซวนหยวนรู้สึกถึงแรงต้านที่ลดลง 
 
 
 
ซวนหยวนเคลื่อนตัวไปที่ฐานหยกและนำกริชออกมา สัญลักษณ์สีดำบนกริชเริ่มเคลื่อนไหว มันขยายตัวขึ้นและเริ่มรายล้อมแสงสีฟ้า 
 
 
 
ทันใดนั้นวารีสวรรค์ก็ระเบิดพลังออกมาและทำลายสัญลักษณ์เหล่านั้น เฒ่าโลภมากกรีดร้อง ” ผู้หญิงคนนั้นช่วยเราได้เพียงเท่านี้ พวกเราจะต้องพึ่งพาตัวเองถ้าอยากให้มันเชื่อฟัง ความแข็งแกร่งเท่านั้นที่จะใช้ควบคุมสมบัติเช่นนี้ได้!”
 
 
 
ภายในแหวนของซวนหยวน คริสตัลทั้งสองแสนจินเริ่มเผาไหม้และหลอมรวมเข้ากับแสงสีดำของกริช 
 
 
 
“ตราประทับกลืนกิน!” คริสตัลเริ่มถูกเผาไหม้และเพิ่มพลังให้กับตราประทับของเฒ่าโลภมาก การต่อสู้ระหว่างแสงสีฟ้าและแสงดีดำทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ 
 
 
 
“วารีสวรรค์ ข้ารู้ว่าเจ้าต้องการดูแลนายหญิงของเจ้า แต่นางก็กำลังทนทุกข์ทรมานจากความเจ็บปวดที่ไม่รู้จบ นางจะต้องถูกปลดปล่อยจากความเจ็บปวดเหล่านั้น เจ้าต้องให้นางได้พักผ่อน เจ้ากำลังกักขังนางไว้ในความทรงจำที่แสนเจ็บปวด เจ้าต้องการให้นางราวกับตายทั้งเป็นเช่นนี้หรือ?” ซวนหยวนตะโกนอย่างรุนแรง คำกล่าวของเขาทำให้วารีสวรรค์หวั่นไหว 
 
 
 
“เร็วเข้า! ใช้ตำราวารีทมิฬและเริ่มปรับแต่งไตของเจ้า!” เฒ่าโลภมากสั่ง ทันใดนั้นแรงต่อต้านก็ลดลงและผนึกวารีสวรรค์เข้าสู่ไตของซวนหยวน 
 
 
 
ในตอนนั้นเอง พลังที่แข็งแกร่งพยายามดิ้นรนเพื่อที่จะหลุดพ้นจากไตของซวนหยวน ไตของเขาระเบิดแสงสีฟ้าออกมา มันแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของเขา มันบดขยี้กระดูกและฉีกกระชากกล้ามเนื้อของเขา
 
 
 
“ไอหนู รีบใช้ทักษะกลืนกินซ่ะ พลังของมันสามารถรักษาบาดแผลของเจ้าได้ หากว่าเจ้าดีขึ้นแล้ว เจ้าสามารถกลืนกินวารีสวรรค์ได้ แต่ถ้าเจ้าอ่อนแอไปกว่านี้ เจ้าจะถูกมันทำลาย ร่างกายของเจ้าจะถูกยึดครองและจิตวิญญาณของเจ้าจะสูญสลาย ถ้ามันยึดครองร่างกายของเจ้าได้ เจ้าจะหายไปตลอดกาล” เฒ่าโลภมากรีบกล่าว 
 
 
 
ด้วยความช่วยเหลือจากทักษะกลืนกิน ทุกส่วนในร่างกายของเขาถูกกระตุ้น ไข่มุกของเขาถูกเปิดใช้งานเต็มที่ มันซึมซับทุกสิ่งทุกอย่างที่เข้าไปในร่างกายของซวนหยวน ด้ายสีดำจำนวนมากโผล่ออกมาจากร่างกายของเขาและสร้างฐานที่แข็งแกร่งโดยการฝังตัวเองลงไปในพื้นพระราชวัง และใช้ปราณในการสยบวารีสวรรค์
 
 
 
 
 
ดวงตาของหญิงสาวเปล่งประกายและกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ” เด็กหนุ่มคนนี้มีร่างกายแห่งการสรรค์สร้างและเขากำลังใช้ทักษะกลืนกิน เขาเป็นทายาทของจักรพรรดิกลืนกิน! นี่คงเป็นโชคชะตา องค์จักรพรรดิได้ช่วยชีวิตของข้าไว้และยังมอบวารีสวรรค์ให้กับข้า จริงๆแล้ววารีสวรรค์สมควรที่จะเป็นของเขา ข้าหวังว่าเด็กหนุ่มคนนี้จะทำสำเร็จและกลายเป็นเจ้านายคนใหม่ของวารีสวรรค์…”