ตอนที่แล้วตอนต่อไป
ในที่สุดบัวแดงอัคคีก็ถูกลืนกินเข้าไปในหัวใจของซวนหยวน กระบวนการนี้ต้องใช้เวลาทั้งเดือน เมื่อเสร็จสิ้นกระบวนการนี้ ซวนหยวนถึงกลับล้มตัวลงบนพื้นเพราะความอ่อนเพลีย นอกจากนี้ผิวหนังของเขาที่ถูกเผ้าไหม้จนดำ เริ่มฟื้นฟูและกลับเป็นปกติ
รูปแบบผนึกเก้ามังกรเริ่มแตก น้ำแข็งได้กลายเป็นน้ำไหลลงมาจากบนภูเขา ทำให้อุณหภูมิบนภูเขาแดงลดลงกว่าแต่ก่อน
“พี่ซวนหยวน! พี่ซวนหยวน… ไม่นะ!!… ตื่นสิ! ได้โปรดอย่าปล่อยให้ข้าต้องอยู่คนเดียว!”
ซวนหยวนยังคงครึ่งหลับครึ่งตื่น เขาค่อยๆเปิดตาของเขาเมื่อเขาได้ยินชื่อของเขา และเห็นใบหน้าอันงดงามอยู่เบื้องหน้าเขา มันเป็นใบหน้าเล็กๆของเด็กสาว นัยน์ตาของนางสดใสอย่างมาก และผิวของนางยังเปล่งปลั่งเพราะความเยาว์วัย
เมื่อเขาลืมตาขึ้น ทำให้ใบหน้าที่ปกคลุมไปด้วยน้ำตาปรากฏรอยยิ้มออกมา “ท่านตื่นแล้ว!”
“เจ้าคือใคร?” ซวนหยวนขมวดคิ้ว และตกตะลึงเพราะเห็นหญิงสาวคนนี้ เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และร้องออกมาด้วยความตกใจ “ม่อโฉว?”
“ใช่! ข้าม่อโฉวเอง! ข้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ข้าก็กลายเป็นแบบนี้ไปซะแล้วหลังจากฝึกฝน” นางพยักหน้าอย่างตื่นเต้น และมองไปที่ซวนหยวน ทำให้เขาหน้าแดงด้วยความเขินอาย เขาเขินอายเพราะนางเริ่มกอดเขาแน่น
ซวนหยวนรู้สึกประหม่ามากถ้าม่อโฉวยังกอดเขาอยู่ แต่ตอนนี้นางได้เติบโตขึ้นเป็นหญิงสาวแล้ว ทำให้มีหลายความคิดที่ชั่วร้ายปรากฏขึ้นในใจของเขา แต่ม่อโฉวก็ยังไร้เดียงสาเกินไปว่านางกำลังทำอะไรอยู่
“นี่คือการเปลี่ยนแปลงของร่างกายพันวิญญาณ นางงดงามจริงๆ! เจ้าควรจะอยู่กับนาง และให้กำเนิดลูกที่เกิดจากร่างกายพันวิญญาณ และร่างกายแห่งการสรรค์สร้างนะ” เฒ่าโลภมากหยอกล้อ ทำให้ซวนหยวนรู้สึกเขินอายมากๆ มันไม่เหมาะสมที่เขาจะคิดเช่นนั้น แต่ยังไงก็ตาม นางดูเป็นหญิงสาวที่อายุใกล้เคียงกับเขา…
“นี่ข้าหลับไปนานแค่ไหนกัน?” ซวนหยวนเกาหัวของเขา ขณะคิดและมองไปที่เซียนไฟ
“ก็ไม่นานเท่าไหร่ เพียงแค่ 1 เดือน แต่ข้าดีใจมากที่เจ้าลืมตาตื่นขึ้นแล้ว เจ้าเป็นคนแรกที่ข้าเคยพบเจอ เจ้าถึงกับดูดกลืนอัคคีต่อสู้อันทรงพลังอย่างบัวแดงอัคคีเข้าไปในหัวใจของเจ้า!” เซียนไฟรู้สึกประทับใจ
แม้ว่าเขาเพิ่งจะผ่านการต่อสู้อันยาวนาน และรุนแรง แต่เขาก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่า ราวกับว่าพลังปราณของเขามันไม่มีที่สิ้นสุด แต่เขาก็รู้ เขาต้องการพลังมากกว่านี้ เขาต้องการดูดกลืนพลังให้มากขึ้น เขาไม่ต้องการเอาชนะเจียงอี้เทียนเท่านั้น เขาต้องการต่อสู้กับตระกูลหยินด้วย ดังนั้นอาจารย์หยินเฉินลู่ของเขาจะได้ไม่ต้องแต่งงานกับคนที่นางไม่ต้องการ
“ข้าหลับไปเป็นเวลานาน ท่านอาจารย์ไฟ ท่านไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัยของข้าอีกต่อไป เพราะตอนนี้ข้าเป็นนายของบัวแดงอัคคีแล้ว นอกจากนี้อุณหภูมิของภูเขาแดงยังลดลงอย่างมาก ข้าจะอยู่ที่นี่ หลังจากนั้นข้าจะกลับไปที่เมืองนักสู้มังกร ท่านไม่จำเป็นต้องปกป้องข้าอีกต่อไป” ซวนหยวนสัมผัสได้ถึงความห่วงใยของพวกเขา พวกเขาเฝ้ามองรอเขาตื่นอยู่ทั้งเดือน
“ดี ถ้างั้นข้าจะกลับไปยังนิกาย เซียนคนอื่นๆได้ปรุงเม็ดยาเสร็จแล้ว นอกจากนี้พวกเขายังพบ ทอง, ดิน และไม้ต่อสู้ ข้าจะกลับไปเพื่อหาอย่างอื่นเพิ่ม มันจะไม่เป็นปัญหาสำหรับเจ้าที่จะเอาชนะชิงหยุน” เซียนไฟยิ้ม “ข้าได้เก็บเกี่ยวสิ่งของล้ำค่ามากมายจากการเดินทางมายังภูเขาแดงแห่งนี้ พวกเขาจะต้องอิจฉาแน่ๆ นอกจากนี้ภูเขาแดงยังเป็นหลุมฝังศพของจักรพรรดิองค์แรกของจักรพรรดิดอกบัวแดง ตามข่าวลือว่ากันว่าแม่น้ำลาวาเกิดขึ้นเมื่อเลือดของเขาสัมผัสกับพื้นดิน ในตอนนี้เจ้าสามารถควบคุมบัวแดงอัคคีได้แล้ว ดังนั้นเจ้าไม่น่าจะตกอยู่ในอันตรายใดๆ แต่เจ้าก็ต้องระมัดระวังตัวไว้”
หลังจากนั้นเซียนไฟก็จากไปพร้อมกับนกนภาวารี ตั้งแต่บัวแดงอัคคีพ่ายแพ้ซวนหยวน ทำให้ภูเขาแดงอุณหภูมิลดลงอย่างมาก ดังนั้นนกจึงสามารถบินอยู่ใกล้ๆภูเขาแดงได้ นอกจากนี้พลังปราณจิตวิญญาณของม่อโฉวก็สามารถปกป้องนกได้
ซวนหยวนหยิบเสื้อคลุมของศิษย์ภายในอันใหม่ออกมาจากแหวนของเขา และเปลี่ยนใส่มัน เขามองไปที่ม่อโฉว ในตอนนี้นางไม่ใช่เด็กน้อยอีกแล้ว “ม่อโฉวยังไม่ลืมหรอกนะ! พี่ซวนหยวนท่านจะไปจับพวกคนเลวไหม?”
“ใช่ ข้าจะไปจับพวกมัน” ซวนหยวน
“ยอดเยี่ยม! พวกมันน่ากลัวมากๆ!” ม่อโฉวกระโดดเข้าไปหาซวนหยวน และกอดเขา ทำให้ซวนหยวนรู้สึกเขินอายอีกครั้ง
“ม่อโฉว…นี่…เจ้าไม่สามารถกอดข้าแบบนี้ได้อีกแล้วนะ…” ซวนหยวนไม่สามาถหาคำพูดได้
“ทำไม?” นางกระพริบตาด้วยความสับสน
“ก็…มันเป็นเพราะตอนนี้เจ้าโตเป็นสาวแล้ว…” ซวนหยวนไม่สามารถอธิบายเรื่องจริงได้
“มันก็ไม่เห็นจะต่างอะไรกันเลยนี่ ข้าก็ยังคงอยู่กับพี่ซวนหยวน หรือว่าพี่ซวนหยวนไม่ชอบม่อโฉวงั้นหรอ?” ม่อโฉวเริ่มจะร้องไห้ออกมา “หรือว่าข้าทำอะไรผิดไป?”
“ไม่! ไม่ใช่อย่างนั้น!” ซวนหยวนกระวนกระวาย “ไม่มีอะไรที่เจ้าต้องกังวล ถ้างั้นไปพระราชวังดอกบัวแดงกันก่อน”
ม่อโฉวกระโดดขึ้นบนหลังซวนหยวน และโอบกอดคอของซวนหยวนอย่างแน่น
“ม่อโฉว เจ้าไม่ใช่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆอีกแล้ว เจ้าต้องเดินด้วยตัวเอง ถ้ามีใครบางคนเห็นเขา จะไม่มีใครแต่งงานกับเจ้านะ”
ม่อโฉวขบคิดคำพูดของซวนหยวนอยู่ชั่วครู่ก่อนที่จะปล่อยซวนหยวน แล้วนางก็ยิ้มและถาม “ถ้างั้นข้าจะแต่งงานกับพี่ซวนหยวน”
ซวนหยวนตกตะลึง นางกำลังพูดอะไร? เขาส่ายหัวและตัดสินใจให้อาจารย์ทั้ง 5 ของเขาอธิบายดีกว่า มิฉะนั้นเขาจะทำให้มันแย่ลงเรื่อยๆ
“ฮ่าๆ ข้าบอกเจ้าแล้ว นางเป็นผู้หญิงที่ดี อย่างน้อยนางก็ไม่โกหกเจ้า อย่างหยินเฉินลู่ และหญิงสาวที่ชื่อไป๋ พวกนางต่างหวังผลประโยชน์จากเจ้า!” เฒ่าโลภมากกล่าว
“ไปลงนรกซะ เฒ่าโลภมาก นี่มันไม่เหมาะสม” ซวนหยวนหรี่ตาของเขา
“เอาล่ะ อย่าร้องแล้วกันเมื่อเจ้าถูกหลอกลวงโดยผู้หญิง” เฒ่าโลภมากพูดเปลี่ยนเรื่อง “ไปที่พระราชวังซะ ข้างในมันมีพลังปราณหนาแน่นมาก ปล่อยให้ไข่มันดูดพลังสัก 2-3 วันมันจะช่วยให้มันฟื้นฟูพลังได้อย่างมาก”
“เจ้าก็จะดูดพลังด้วยใช่ไหม?” ซวนหยวนพูดเหน็บ
“ฮ่าๆ แน่นอน ข้าจะดูดพลังด้วยเช่นกัน รีบไปเร็วเข้า” เฒ่าโลภมากหัวเราะ
ซวนหยวนวิ่งไปที่ทางเข้าของภูเขา ส่วนม่อโฉววิ่งตามหลังเขา เพียงไม่ช้าพระราชวังก็อยู่ภายใต้ลมหายใจของพวกเขา พวกเขากระโดดเข้าไปข้างใน และมีนกนภาวารีกระโดดลงไปพร้อมกับพวกเขาด้วย…