ซวนหยวนแกล้งทำเป็นโกรธและถ่มน้าลายพร้อมกับเลือดออกมา เขายืนอยู่หน้าม่อโฉวเพื่อป้องกันไม่ให้นางบาดเจ็บ แต่ดันลืมไปว่าความจริงแล้วนางแข็งแกร่งกว่าเขา
 
 
 
เสียงหัวเราะที่ผิดธรรมชาติดังเข้ามาใกล้ ชายหลายคนในเสื้อคลุมสีขาวก็เดินเข้ามา ซวนหยวนสามารถมองเห็นสัญลักษณ์รูปมังกรบนเสื้อคลุมของพวกเขาได้ ซวนหยวนรู้ได้ทันทีว่าพวกเขาคือผู้คุ้มกันมังกรสวรรค์จากตระกูลหยิน เขาเปิดใช้หมวกไม้พิรุณพร้อมกับวารีสวรรค์ในทันที หมอกหนาแน่นกระจายไปทั่วหลายร้อยเมตร
 
 
 
ชายที่ยืนอยู่หน้ากลุ่มถูกล้อมรอบไว้ด้วยออร่าที่น่าหวาดกลัว เขามีใบหน้าที่หยิ่งยโสและต้องเป็นนักสู้ขอบเขตราชันย์อย่างแน่นอน
 
 
 
ซวนหยวนจ้องมองไปที่พวกเขา มีนักสู้ขอบเขตราชันย์ 3 คนและนักสู้ที่อยู่จุดสูงสุดของขอบเขตนักพรตอีก 15 คน ถ้าพวกเขาร่วมมือกัน ทั้งซวนหยวนและม่อโฉวจะต้องถูกสังหาร
 
 
 
 “กล้าหาญดีนี่ทั้งๆที่แห่งนี้อยู่ใกล้กับนิกายนักสู้มังกร แต่มีสิ่งหนึ่งที่ข้ายังไม่เข้าใจ พวกเจ้าหาข้าเจอได้อย่างไร?” ซวนหยวนยังคงเปิดใช้งานหมวกและฟื้นฟูตัวเอง
 
 
 
 “เจ้ายังจะขัดขืน? ไม่เป็นไร ถ้าเจ้าสามารถทำได้ละน่ะ ข้าจะทำให้เจ้าพิการและพากลับไปยังตระกูลหยิน นายน้อยของพวกเราจะตัดสินเองว่าจะทำยังไงกับเจ้า เจ้าน่าประทับใจมากที่ยังมีชีวิตรอดอยู่ได้หลังจากรับการโจมตีของข้า” หนึ่งในพวกเขากล่าว “ส่วนเรื่องที่เราหาเจ้าเจอได้อย่างไร ไข่มุกสวรรค์ที่อยู่กับเจ้าคือของขวัญที่นายน้อยมอบให้กับน้องสาวของท่าน คุณหนูเฉินลู่ เขาหยดเลือดของตัวเองลงไป ไม่ว่าเจ้าจะพยายามปกปิดพลังปราณยังไง พวกข้าก็ยังสามารถหาเจ้าเจอ”
 
 
 
 “เป็นอย่างนี้นี่เอง แต่ข้าก็จะเก็บมันไว้เพราะมันคือของขวัญจากอาจารย์ของข้า ข้าละสงสัยจริงๆว่าจะมีคนอีกเท่าไหร่ที่จะถูกส่งมาจากตระกูลหยินหลังจากที่พวกเจ้าทั้งหมดตาย!” ซวนหยวนหัวเราะ จากนั้นเบื้องหลังของเขาก็ปรากฏร่างเงาของหญิงสาววารีสวรรค์และราชันย์มังกรเพลิง
 
 
 
 “นี่มันยาพิษ!” นักสู้ขอบเขตนักพรตทั้ง 15 คนกรีดร้องออกมาพร้อมกัน พวกเขาเริ่มล่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้าทีละคนๆ แม้แต่นักสู้ขอบเขตราชันย์ทั้ง 3 ก็ยังตื่นตระหนก
 
 
 
วารีสวรรค์เปลี่ยนหมอกที่สร้างจากหมวกไม้พิรุณเป็นพิษร้าย ยามที่เหล่าผู้คุ้มกันมังกรสวรรค์กำลังกรีดร้อง ซวนหยวนหยิบคันศรจับวิญญาณออกมาและง้างมันอย่างเต็มที่ ลูกศรเพลิงที่พุ่งเข้าหาหนึ่งในนักสู้ขอบเขตนักพรตจากนั้นร่างของเขาก็ถูกเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่านในทันที
 
 
 
 “มีบางอย่างแปลกๆ! ระวังตัวด้วย!” สามนักสู้ขอบเขตราชันย์รับรู้ได้ถึงอันตราย มีแสงออกมาจากร่างของพวกเขาและพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า พวกเขากลายเป็นมังกรที่ยาวถึง 300 เมตรและหลบลูกศรของซวนหยวน
 
 
 
 “มันคืออะไร?” ซวนหยวนไม่อยากจะเชื่อสายตาของตัวเอง
 
 
 
 “เมื่อคนๆหนึ่งบรรลุถึงขอบเขตราชันย์ เขาจะสามารถเปลี่ยนแปลงรูปร่างได้ พวกเขาคงจะกลั่นผลึกของมังกรวารีจนกลายเป็นมังกร มังกรวารีมีภูมิคุ้มกันพิษ ตอนนี้ เจ้าควรที่จะวิ่งก่อน” เฒ่าโลภมากอธิบาย หลังจากที่เปลี่ยนร่าง พวกเขาแต่ละคนมีความแข็งแกร่งอย่างน้อยเทียบเท่ากับมังกร 3,000 ตัว นี่คือความแตกต่างระหว่างนักสู้ขอบเขตราชันย์และนักสู้ขอบเขตนักพรต! ซวนหยวนรู้ดีว่าเขาไม่มีทางเอาชนะศัตรูเหล่านี้ได้ ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะหนีไปพร้อมกับม่อโฉว
 
 
 
 “พี่ซวนยหวน พวกมันฆ่าพี่นก!” ม่อโฉวกำลังร้องไห้ด้วยความเสียใจ
 
 
 
 “ไม่ง่ายหรอกที่จะวิ่งหนี!” มังกรคำรามและกำลังไล่ตามพวกเขา
 
 
 
 “ถ้าพวกเจ้าอยากให้คนของพวกเจ้าตาย ก็จงไล่ตามข้ามา!” ซวนหยวนหัวเราะ คำพูดของเขาทำให้เหล่ามังกรหยุดชะงัก พวกเขาเปลี่ยนร่างกลับเป็นมนุษย์และกลับลงไปที่พื้นเพื่อช่วยผู้ใต้บังคับบัญชา
 
 
 
นี่คือโอกาสที่ซวนหยวนมอบให้กับตัวเอง เขาง้างคันศรอีกครั้งและเล็งไปที่ 1 ใน นักสู้ขอบเขตราชันย์ คราวนี้เขาเพิ่มพลังของบัวแดงอัคคีลงไปมากกว่าเดิม
 
 
 
ลูกศรพุ่งผ่านอากาศ เป้าหมายที่เป็นนักสู้ขอบเขตราชันย์เพียงแค่ยิ้มและใช้มือหยุดลูกศร อย่างไรก็ตามในวินาทีที่ลูกศรและมือของเขาเข้าปะทะกัน เห็นได้ชัดว่าเขาตกใจกลัวอย่างมาก เพลิงของบัวแดงอัคคีพุ่งเข้าไปในตัวของเขาและทำให้เขากระอักเลือดออกมา
 
 
 
“อัคคีต่อสู้?”
 
 
 
 “นี่คือบทเรียนสำหรับพวกเจ้า ถ้าพวกเจ้ายังคงไล่ตามข้าอยู่ ข้าก็จะเผาผลาญดวงวิญญาณของพวกเจ้า” ซวนหยวนหัวเราะ เขาและม่อโฉววิ่งตรงไปยังทะเลสีฟ้า เขาต้องการทีจะข้ามทะเล แม้ว่าเขาจะถูกไล่ตาม แต่อย่างน้อยเขาก็สามารถใช้ประโยชน์จากทะเลสีฟ้าได้
 
 
 
“ผ่านไปเพียงไม่กี่เดือนแต่เขาสามารถกำราบอัคคีต่อสู้ได้ ดูเหมือนว่าข่าวลือจะเป็นจริงที่เขากลายเป็นศิษย์ของเซียน 5 ธาตุ ดูเหมือนว่าพิษนี้เองก็มาจากวารีต่อสู้เช่นกัน ครั้งต่อไปต้องนำยาแก้พิษมาและระวังตัวมากขึ้น!” หนึ่งในนักสู้ขอบเขตราชันย์กล่าวอย่างจริงจัง
 
 
 
มีเพียงนักสู้ขอบเขตนักพรต 6 คนเท่านั้นที่ยังรอด เพียงแค่นักสู้ขอบเขตกษัตริย์คนเดียวก็สังหารมือดีของพวกเขาไปถึง 9 คน นี่ถือเป็นการถูกเหยียดหยามอย่างมาก หนึ่งในนักสู้ขอบเขตราชันย์เองก็บาดเจ็บสาหัส พวกเขาทำได้เพียงไล่ตามต่อไป การสูญเสียคนไปถึง 9 คนอาจจะทำให้ความแข็งแกร่งโดยรวมของพวกเขาลง แต่พวกเขาก็ยังคิดว่ามันเพียงพอที่จะสังหารเด็กคนหนึ่งแล้ว
 
 
 
 “ครั้งต่อไป พวกเราจะเข้าสู่รูปขบวนในทันที จะไม่ให้มันหนีรอดไปได้!”
 
 
 
ซวนหยวนไม่ได้รับรู้ถึงความโกรธของพวกเขา เขาพาม่อโฉวที่กำลังร้องไห่ไปที่ขอบของทะเลสีฟ้า
 
 
 
 “พี่ซวนหยวน พี่นกตายแล้ว!”
 
 
 
ซวนหยวนเข้าใจความรู้สึกของม่อโฉวดี เขาถอนหายใจ บางทีอาจจะเป็นเพราะเขาต่อสู้มามากเกินไป เลยไม่รู้สึกอะไรกับการตายของนกนภาวารี
 
 
 
 
 
 “ม่อโฉว อย่าได้เสียไปใจเลยน่ะ พี่นกเพียงแค่ต้องการจะเจอกับป้าเหม่ย เจ้าเพียงแค่ต้องเก็บความทรงจำของพวกเขาเอาไว้ในใจของเจ้าและสักวันหนึ่งเจ้าจะได้เจอกับพวกเขา” ซวนหยวนพยายามที่จะปลอบนาง
 
 
 
 “จริงๆหรอ?” ถึงอย่างไรม่อโฉวก็ยังไม่มั่นใจนัก
 
 
 
“แน่นอน เจ้าไม่เชื่อข้า?” ซวนหยวนยิ้มอย่างขมขื่น
 
 
 
 “ข้าเชื่อท่าน!” นางกำจัดความโศกเศร้าออกไปอย่างรวดเร็ว “ข้าหวังว่าพี่นกจะเจอกับป้าเหม่ย ป้าเหม่ยจะได้ไม่ต้องอยู่คนเดียว”
 
 
 
ซวนหยวนลูบไปที่หัวของนาง
 
 
 
 “เจ้าหนู ข้ามีวีธีเปลี่ยนรูปแผ่นไม้อย่างสมบูรณ์แล้ว” เฒ่าโลภมากไม่ได้สนใจการตายของนกนภาวารีเลยแม้แต่น้อย
 
 
 
 “ยังไง?” ซวนหยวนเองก็อยากรู้
 
 
 
 “มีป่าอยู่ใต้ทะเล ปราณไม้ที่อยู่ที่นั้นมีความหนาแน่นมากกว่าบนบกเสียอีก เจ้าได้รับการคุ้มครองจากวารีสวรรค์ดังนั้นไม่มีสัตว์อสูรตัวไหนกล้าที่จะโจมตีเจ้า”
 
 
 
ซวนหยวนจดจำสินค้าประเภทปะการังและสิ่งมีชีวิตในทะเลที่มาปรากฏในงานประมูลได้ เขารู้ว่าพวกมันมีค่าอย่างมาก
 
 
 
 “ขอบใจที่เตือน! ถึงเวลาหาเงินแล้ว!” ซวนหยวนกล่าว ด้านหลังของเขาปรากฏเงาของหญิงสาวขึ้นมา จากนั้นซวนหยวนและม่อโฉวก็ถูกคลุมไว้ด้วยแสงสีฟ้า “ม่อโฉว ลงไปเล่นน้ำกันเถอะ!”
 
 
 
*********************************************************************
 
ติดตามได้ที่ –