ตอนที่แล้วตอนต่อไป“ฮ่าฮ่าฮ่า นั่นแหละศิษย์ของพวกข้า!” เซียนไฟหัวเราะ
“เจ้ามีคุณค่าพอที่จะให้พวกเราแสวงหาจิตวิญญาณทั้ง 5 ธาตุ” เซียนปฐพียิ้ม เขามอบเม็ดยาให้กับซวนหยวนที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายปฐพี “เม็ดยานี้สามารถช่วยเจ้าให้ปรับแต่งม้ามของเจ้าเพื่อสร้างรากฐานของเจ้าได้”
“รับเม็ดยานี้เพื่อปรับแต่งปอดของเจ้าไว้ด้วย อาจารย์ไม้ของเจ้าก็มีเม็ดยาเพื่อปรับแต่งตับของเจ้าเช่นกัน พวกเราจะไปที่นิกายหลิงหลงเพื่อขอโอกาสควบคุมฟีนิกซ์ทองทมิฬ เจ้ามั่นใจพอที่จะทำเช่นนั้นใช่ไหม? ถ้าเจ้ากลัวก็ยอมแพ้ซะเพราะการควบคุมวารีสวรรค์และเปลวเพลิงดอกบัวแดงได้ก็เป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่แล้ว” เซียนทองกล่าวอย่างเคร่งขรึม อากาศที่เขาปลดปล่อยออกมาแหลมคมราวกับคมดาบ
“แน่นอน ข้ามั่นใจ!” ซวนหยวนกล่าวอย่างหนักแน่น เขารับเม็ดยา และขอบคุณพวกเขา เม็ดยาทองราวกับมันสามารถตัดผิวของเขาได้ เมื่อมันอยู่บนมือเขา
“ดี ถ้างั้นพวกเราควรกลับไปยังภูเขาก่อน อาจารย์ไม้ของเจ้าอยู่ที่นั่น หลังจากนั้นพวกข้าจะไปที่นิกายหลิงหลง มันไม่ง่ายเลยที่จะโน้มน้าวให้พวกเขาอนุญาตให้พวกเราเข้าไป…”
พวกเขาทั้งหมดกระโดดขึ้นไปบนหลังนกนภาวารีของซวนหยวนและบินไปที่ภูเขาห้าธาตุ
เมื่อพวกเขากลับมายังภูเขา ก็ได้ยินเสียงอันตื่นเต้นของเซียนไม้
“ดีจริงๆที่มีม่อโฉวอยู่ที่นี่ นางทำให้ข้าเจอดอกไม้จักรพรรดิ 7 ใบ!” เซียนปฐพีกล่าว
“มันทำให้ข้ามีเวลาเล่นไม่มากพอ! มันก็แค่ดอกไม้ 7 ใบ ยังมีสิ่งที่น่าสนใจมากกว่านี้อีก!” ม่อโฉวบุ้ยปาก
“ครั้งหน้าพวกเราจะไปที่อื่นกัน!” เซียนไม้ตามใจนาง
“ท่านสัญญาแล้วนะ!” ม่อโฉวยิ้ม
“แน่นอน แต่ตอนนี้พวกข้ามีสิ่งสำคัญที่จะต้องทำดังนั้นเจ้าอยู่กับซวนหยวนไปก่อน” เซียนไม้มองไปที่ซวนหยวน และกล่าว “เจ้าเตรียมใจพร้อมแล้วหรือยัง? มันเป็นเรื่องที่อันตรายมาก!”
“แน่นอน” ซวนหยวนพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ข้าไม่เคยทำอะไรหากปราศจากความมั่นใจ”
“ดี ถ้าเจ้ามั่นใจเช่นนั้น พวกเราทั้งห้าคนก็จะไม่ลังเลอีกต่อไป รับเม็ดยานี่ไว้ มันจะช่วยการปรับแต่งตับของเจ้า”
“พวกข้าทั้งห้าคนจะไปที่นิกายหลิงหลงก่อน เจ้าสองคนสามารถตามมาทีหลังได้ แล้วอย่าลืมฝึกฝน” เซียนวารีกล่าว
“ได้โปรดระมัดระวังตัวด้วย ท่านอาจารย์ ถ้านิกายหลิงหลงปฏิเสธ พวกเราควรไปหาที่อื่น มันจะต้องมีทองต่อสู้ที่อื่นอีกอย่างแน่นอน” ซวนหยวนคำนับพวกเขา
“พูดได้ดี พวกเราจะไปแล้วระมัดระวังตัวเจ้าด้วย” เซียนไฟยิ้ม เพียงเสี้ยววิเซียนทั้งห้าคนก็หายไป
“อาจารย์ทั้งห้าคนของเจ้าก็ไม่เลว…” จู่ๆเฒ่าโลภมากก็พูดออกมา
“แน่นอน แล้วเจ้าคิดเช่นไร? ข้าสามารถพิชิตทองฟีนิกซ์ทมิฬได้หรือไม่? เพราะมันอยู่ในอันดับที่ 16 ในอันดับทองต่อสู้” ซวนหยวนอยากรู้อยากเห็น
“มันไม่ง่าย ในตอนที่จักรพรรดิแห่งการกลืนกินยังคงมีชีวิตอยู่ ฟีนิกซ์เคยสังหารนักสู้ขอบเขตจักรพรรดิได้ ข้ากลัวว่าแม้แต่เซียนก็ไม่สามารถจัดการมันได้ การเอาชนะมันไม่ใช่เรื่องยาก สิ่งที่ยากที่สุดคือการทำให้มันเชื่อง” เฒ่าโลภมากกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง ทำให้ตอนนี้ซวนหยวนตระหนักถึงอันตรายของมัน
“ทำไมเจ้าไม่ไปที่ตระกูลหยินและขอทองศักดิ์สิทธิแทนล่ะ ถ้าข้าสามารถรักษาอาการป่วยของพ่อนางได้ นางต้องยินดีมอบมันให้เจ้าอย่างแน่นอน”
”ไปลงนรกซะ ข้าจะไม่ใช่ประโยชน์จากคนอื่น แม้ว่าพวกเราจะช่วยพ่อของนาง แต่ข้าจะไม่ขออะไรสักอย่างจากนาง” ซวนหยวนกล่าว
“ก็ได้ๆ พูดเรื่องจริงจังกันเลยดีกว่า เจ้าควรนำไม้ออกมาดูดพลังปราณไม้ บางทีมันอาจจะกลายเป็นสิ่งที่น่าสนใจมากยิ่งขึ้น”
“ใช่แล้ว! แม้ว่าพลังปราณไม้ในภูเขาแห่งนี้ยังคงหนาแน่น แต่จะไม่ดีถ้าทำเช่นนั้น พวกเราควรไปที่ป่าล้านอสูร!” ซวนหยวนอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับไม้มาก เขากระโดดขึ้นไปบนหลังนกนภาวารีทันที และมีม่อโฉวตามไปด้วย
นกมีความรวดเร็วอย่างมาก เพียงไม่กี่นาทีพวกเขาก็มาถึงป่าล้านอสูร มันปกคลุมไปด้วยพีชพรรณต่างๆนาๆ แม้ว่าพลังปราณไม้จะไม่สามารถเทียบเท่าป่าไผ่ได้ แต่ก็ยังคงอุดมสมบูรณ์ ซวนหยวนนั่งบนหลังนกขณะถือไม้ในมือของเขา เขากำลังหล่อเลี้ยงมันด้วยวารีสวรรค์ ทำให้ไม้สั่นไหวอีกครั้ง และดูดพลังปราณไม้ด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ
เพียงแค่ 15 นาที ป่าไม้ภายในรัศมีหลายสิบไมล์กลายเป็นสีเหลืองและเหี่ยวเฉา ต้นไม้พวกนี้มีอายุมากกว่าหลายร้อยปี พวกมันไม่สามารถทนต่อการถูกดูดพลังปราณได้
“ข้าคิดว่าพวกเราควรไปที่อื่นต่อ” ม่อโฉวกล่าว ซวนหยวนสั่งให้นกนภาวารีบินตรงไปทางอื่นทันที
ซวนหยวนอยู่ในป่าล้านอสูรแห่งนี้เป็นเวลา 7 วัน มีสัตว์อสูรมากมายภายในป่าพวกมันน้ำลายไหลขณะจ้องมองซวนหยวนอยู่เบื้องหลัง แต่พวกมันไม่กล้าที่จะเข้าใกล้เกินไปเพราะซวนหยวนมีเหรียญตราของนิกายนักสู้มังกรปกป้องเขาอยู่ สัตว์อสูรพวกนี้ถูกควบคุมโดยนิกายนักสู้มังกรพวกมันมีหน้าที่เป็นแนวป้องกันชั้นแรกหากนิกายถูกศัตรูจู่โจม
เจ็ดวันต่อมา พื้นที่ของป่าประมาณ 1 หมื่นตารางไมล์เหี่ยวเฉาลง อย่างไรก็ตามแสงสีเขียวจากไม้ไม่ได้เปลี่ยนแปลงจากก่อนหน้านี้มากนัก
ซวนหยวนไม่รีบร้อนที่จะไปนิกายหลิงหลง เขายังคงอยู่ที่ต่ออีก 7 วัน ไม้ดูดซับพลังปราณอย่างรวดเร็ว และรวดเร็วมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดหลังจากพื้นที่ของป่า 3 หมื่นตารางไมล์ได้รับความเสียหาย ทำให้ไม้เกิดการเปลี่ยนแปลงอีกครั้งเปลือกชั้นนอกของมันแตกออก และมีแสงสีเขียวอ่อน เหลือขนาดเพียงแค่เท่าหัวของมนุษย์เท่านั้น
ซวนหยวนไม่อยากจะเชื่อว่าวารีสวรรค์มีความสามารถทำให้พืชเจริญเติบโตได้ภายในเวลาไม่กี่วันซึ่งปกติแล้วจะใช้เวลาหลายร้อยปีในการเจริญเติบโต พลังปราณส่วนใหญ่ มันเพียงพอสำหรับซวนหยวนสำหรับปรับแต่งตับของเขาได้อย่างสมบูรณ์ แต่การเปลี่ยนแปลงของไม้ยังไม่สิ้นสุดเพียงแค่นั้น ไม่เพียงแค่ซวนหยวนเท่านั้นม่อโฉวก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ แต่นางไม่ได้แสดงความรู้สึกนั้นออกมา นางต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ตลอดเวลาในตอนที่นางอาศัยอยู่กับซูเหม่ย
”ดี พวกเราไม่ควรใช้เวลาอยู่ในสถานที่แห่งนี้มากเกินไป พวกเราควรไปที่นิกายหลิงหลง” ซวนหยวนถอนหายใจ และเก็บไม้เข้าไปในแหวนของเขา
ทันใดนั้นจู่ๆอำนาจพลังที่แหลมคมก็พุ่งตรงมาหาพวกเขา ซวนหยวนตอบโต้โดยสัญชาตญาณ และปกป้องม่อโฉว ชุดเกราะปกป้องเขา นอกเหนือจากกระเด็นไปไกลหลายเมตรเขาไม่ได้รับอันตรายใดๆเลยแม้แต่น้อย แต่โชคร้ายที่นกวารีนภาไม่โชคดีเช่นนั้น มันถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ เลือดและขนของมันสาดกระเซ็นไปทั่ว ทำให้ม่อโฉวหลั่งน้ำตาออกมาทันที
”พี่นกตายแล้ว!”
ซวนหยวนยืนด้านหน้าม่อโฉว และกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ดุร้ายว่า “เจ้าเป็นใคร? ออกมาซะ!”
*************************************************************************
ติดตามได้ที่ –