ตอนที่แล้วตอนต่อไปซวนหยวนดำลงไปในน้ำอย่างรวดเร็ว 10000 เมตร, 20000 เมตร, 30000 เมตร… มังกรทั้งสามตัวตามหลังเขามาติดๆ พวกเขารู้ตกใจมากที่ได้เห็นการพัฒนาของซวนหยวน
”มันเป็นกลิ่นอายของไข่มุก มันเป็นเจ้าเด็กนั้น นี่มันเป็นไปได้ยังไงกัน?”
เมื่อพวกเขาลงมาใต้น้ำลึก 30000 เมตร ซวนหยวนหันหลังกลับไปเพื่อเผชิญหน้ากับมังกร และปรากฏเงาของวารีสวรรค์และกษัตริย์พฤกษาอีกครั้ง
”มันเป็นเจ้า เจ้ายังไม่ตาย!”
”ข้าไม่มีทางตายก่อนเจ้าหรอก” ซวนหยวนยิ้มอย่างชั่วร้าย เขาได้บอกกับม่อโฉวที่ยืนอยู่ข้างๆเขาและจ้องมองพวกมังกรอย่างตื่นตระหนักว่า “ไปอยู่ด้านข้าง ข้าจะจัดการกับพวกมัน”
”ระมัดระวังตัวด้วย พี่ซวนหยวน”
“ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าไม่มีทางหนีไปได้อีกครั้ง!” หนึ่งในมังกรหัวเราะ และเรียกใช้ทักษะ “คลื่นมังกร!”
ปราณอันแหลมคมราวกับมีดปกคลุมร่างของมังกร ทำให้เขา, เกล็ดและกรงเล็บกลายเป็มแหลมคมอย่างไม่น่าเชื่อ มันสามารถตัดผ่านได้ทุกสิ่งทุกอย่าง และพุ่งตรงเข้ามาหาซวนหยวนเพื่อบดขยี้ร่างกายของเขาด้วยพลังมหาศาล แต่อย่างไรก็ตาม วารีสวรรค์ทำให้พลังของพวกมันถูกบั่นทอนลง
ซวนหยวนยกคิ้วขึ้น กษัตริย์พฤกษามังกรถูกปกคลุมด้วยสัญลักษณ์มังกร และทันใดนั้นได้มีก้านไม้ขนาดใหญ่ปรากฏอยู่ในมือของเขา และโจมตีไปที่มังกรวารีด้วยพลังทั้งหมด
สัญลักษณ์บนก้านไม้ถูกเปิดใช้งานและส่องแสงสว่าง เมื่อแสงปะทะกับมังกร ทำให้มังกรกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด และมีเลือดไหลซึมออกมาไปทั่วร่าง เกล็ดของมังกรที่ถูกปะทะกับก้านไม้กลายเป็นเน่าเปื่อย และกระดูกของมันก็ถูกบดขยี้
”นี่มันอะไรกัน? ทำไมเลือดของข้ากำลังสั่นเทา?” หนึ่งในมังกรกรีดร้อง
”สัญลักษณ์นั้น มันคืออะไรกัน?”
”บัดซบ พวกเราต้องสังหารมัน ใช้รูปแบบสังหารสามราชันย์เร็วเข้า!” ทั้งสามคนกรีดร้อง และรูปสร้างรูปขบวนอย่างรวดเร็ว อย่างไรก็ตามพวกเขารู้สึกได้ถึงพิษในตัวพวกเขาทำให้พวกเขาสับสน
”ความรู้สึกนี้อีกแล้ว! มันเป็นพิษ!”
”เจ้าเด็กนั้นมันไม่ได้เปิดใช้งานหมวกไม้พิรุณ แล้วพิษมันมาจากไหนกัน?”
ในขณะนั้นซวนหยวนยิ้มอย่างสบายใจ เขาหยิบคันธนูจับวิญญาณของเขาออกมา และใส่ลูกศรและโคจรพลังปราณไม้และวารีเข้าไปในลูกศร และเล็งไปที่มังกรที่ได้รับบาดเจ็บจากก่อนหน้านี้
”ไปตายซะ!”
ลูกศรถูกยิงออกไป! ในไม่ช้า ได้ปรากฏหลุมขนาดใหญ่ขึ้นบนตัวมังกร มันทำให้มังกรได้รับบาดเจ็บสาหัส!
”เร็วเข้า นี่มันเป็นเรื่องบ้าอะไรกัน!” พวกเขากลายเป็นแข็งทื่อ แต่เงาของวารีสวรรค์เริ่มส่องแสงสว่างขึ้นเรื่อยๆ และน้ำเริ่มเป็นพิษมากขึ้น ทะเลสีฟ้าเคยมีชื่อเสียงในเรื่องของน้ำพิษ พิษที่ถูกสร้างจากวารีสวรรค์ลึงลงไปในทะเล ตอนนี้วารีสวรรค์ได้สร้างพิษออกมา และกลายเป็นกำแพงพิษนับร้อยเมตร มันอันตรายมากถึงตายได้
ซวนหยวนใช้จิตสำนึกของเขาในการควบคุมลูกศร และเรียกมันกลับมาที่มือของเขา เขาโคตรพลังปราณวารีและไม้อีกครั้ง ทำให้มังกรที่เหลือสองตัวกลายเป็นหวาดกลัว
”นี่มันเป็นไปได้ยังไง? มันเป็นเพียงนักสู้ขอบเขตกษัตริย์ มันสามารถไล่ล่าพวกเราได้ไงกัน? มันเป็นพลังนั้นอีกแล้ว!”
ซวนหยวนง้างคันธนู และมีสัญลักษณ์ลึกลับจำนวนมากปรากฏขึ้นบนคันธนูและลูกศร เขายิ้มและปล่อยลูกศรออกไป ทำให้มังกรอีกตัวหนึ่งถูกสังหาร มันรู้สึกราวกับว่าพลังอันน่าสยดสยองกำลังวิ่งเข้าไปในจิตใจของเขา เขารู้สึกราวกับว่าวิญญาณของเขาถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ และทำให้เขาสูญเสียจิตสำนักของตัวเอง ทำให้มังกรไม่แข็งแกร่งอีกต่อไป มันจมลึงลงไปในทะเล และกลายเป็นอาหารของสัตว์อสูรใต้ทะเล ซวนหยวนไม่ได้สนใจฉากนี้มากนักเขากำลังไล่ตามมังกรตัวสุดท้ายอยู่
”ข้าจะไม่สังหารมัน เพราะข้าไม่มีนกวารีนภาแล้ว ข้าต้องหาพาหนะอย่างอื่น มังกรตัวนี้ดูสุดยอดมากเลยทีเดียว ดังนั้นข้าจะทำให้มันเชื่อง!”
มังกรเคลื่อนไหวช้าลงเพราะพิษ ซวนหยวนจึงใช้โอกาสนี้และเอากริชออกมา แสงสีดำจากกริชห่อรอบหัวของมังกร เพียงไม่นานนัยน์ตาของมังกรกลายเป็นว่างเปล่า มันเชื่อฟังคำสั่งและกล่าวออกมาว่า “นายท่าน”
เฒ่าโลภมากดูดกลืนความทรงจำของมัน และเปลี่ยนความทรงจำว่าพวกเขาเป็นเจ้านายของมัน
ไม่จำเป็นต้องใช้พิษอีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงควบคุมวารีสวรรค์เรียกพิษกลับมา และในขณะนั้นมังกรเริ่มแข็งแกร่งขึ้นอีกครั้ง
พลังของวารีสวรรค์เกินกว่าที่ซวนหยวนได้จินตนาการไว้ ส่วนพฤกษามังกรก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจเช่นกัน ด้วยความช่วยเหลือของจากธาตุต่อสู้ทั้งสองธาตุ มันจึงเป็นเรื่องง่ายมากที่จะเอาชนะมังกรขอบเขตราชันย์ทั้งสามตัว!
”ม่อโฉวมานี่!” ซวนหยวนนั่งอยู่บนหลังมังกรขนาดใหญ่ และโบกมือเรียกม่อโฉว ทำให้ดวงตาของนางเบิกกว้าง
”สุดยอด! มังกรตัวใหญ่นี่จะรังแกพวกเราหรือเปล่า?”
”ไม่มีทาง แต่เขาจะพาเจ้าไปทุกๆที่ที่เจ้าต้องการ!”
”จริงหรือ?” ม่อโฉวถามมังกร
”ขอรับ คุณหนู”
”มังกร เจ้าชื่ออะไร?” ม่อโฉวถามอย่างร่าเริ่ง
”ข้าชื่อ โหย่วเสวี่ย”
”ทำไมชื่อเจ้าถึงแปลกอย่างงี้! เจ้าห้ามรังแกผู้อื่นอีกต่อไป! เจ้าต้องเป็นคนดี!”
”เข้าใจแล้วขอรับ คุณหนู” ม่อโฉวพยักหน้าอย่างพึงพอใจ และนั่งลงบนมังกร
”เป็นไงบ้าง? เจ้าหาอะไรที่เกี่ยวกับอาจารย์หยินเฉินลู่ของข้าในความทรงจำของมันได้หรือไม่?” ซวนหยวนถามเฒ่าโลภมากในใจ
”ได้ หยินเฉินลู่น่าประทับใจจริงๆ นางทะเลาะกับพี่ชายของนางเพราะเจ้า อย่างไรก็ตามเขาไม่มีความทรงจำใดๆเกี่ยวกับตระกูลหยินเลย เหล่าผู้คุ้มกันสวรรค์มีหน้าที่รับผิดชอบในการปกป้อง สังหารและต่อสู้เท่านั้น ถ้านายน้อยของตระกูลหยินไม่โกรธขนาดนี้พวกเขาคงไม่มีทางรู้ว่าพวกเขาทะเลาะกัน อย่างไรก็ตามพวกเขาระมัดระวังเรื่องกลุ่มนักฆ่าที่ถูกควบคุมโดยหยินเฉินลู่” เฒ่าโลภมากกล่าวอย่างช้าๆ
”กลุ่มนักฆ่า?” ซวนหยวนขมวดคิ้ว
”พวกเขาเรียกกันว่ามังกรทมิฬ และนั่นคือทั้งหมดที่เขารู้ มันเป็นกลุ่มที่หยินเฉินลู่ควบคุมโดยตรง ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขามีกี่คน และพวกเขาเป็นใคร”
”เหล่าผู้คุ้มกันมังกรสวรรค์พวกนี้จะต้องรู้วิธีติดต่อพี่ชายของหยิ่นเฉินลู่ใช่ไหม?” ซวนหยวนถาม
”ใช่แล้ว ออกไปให้พ้นน้ำก่อน เจ้าถูกนายน้อยผู้นี้ตามตอแยมานานแล้ว ข้าอยากจะเห็นจริงๆว่าเขาแข็งแกร่งขนาดไหน”
”ใช่ พวกเราต้องไปคุยกับเขา เขาส่งผู้คนมาสังหารข้า สักวันหนึ่งข้าจะต้องทำให้เขาต้องชดใช้” ซวนหยวนหรี่ตาของเขาลง
หลังจากนั้นไม่นาน ซวนหยวนและม่อโฉวที่อยู่บนหลังมังกรก็ลงจอดที่เกาะ โหย่วเสวี่ยกลายร่างกลับเป็นมนุษย์ และนำกระจกสีดำออกมาจากแหวนของเขา เขาเปิดใช้งานกระจก ทันใดนั้นกระจกก็ส่องแสงออกมา…
และมีพลังปราณอันน่าสะพรึงกลัวแผ่กระจายไปทั่วทุกทิศทาง….
**************************************************************
ติดตามได้ที่ –