ตอนที่แล้วตอนต่อไปภายในกระจกสีดำปรากฏเงาของชายคนหนึ่ง
“โหย่วเสวี่ย เจ้าจับมันได้แล้วหรือ?”
“นายท่าน นี่คือนายน้อยตระกูลหยิน” โหย่วเสวี่ยคุกเข่าต่อหน้าซวนหยวน
ร่างเงาสั่นสะท้าน ชายคนนั้นครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่หนึ่งแล้วก็หัวเราะ “ซวนหยวน น่าแปลกใจยิ่งนัก! เจ้าสังหารพวกเขาทั้งหมดและยังควบคุมโหย่วเสวี่ย ข้าประเมินเจ้าต่ำไปจริงๆ!”
“มันคงน่าผิดหวังมากสินะ?” ซวนหยวนยิ้ม เขาไม่ได้เกรงกลัวนายน้อยลึกลับผู้นี้เลยแม้แต่น้อย “เจ้าควรที่จะส่งคนที่มีความสามารถมากกว่านี้มาเพราะพวกนี้มันอ่อนแอเกินไป ข้าคิดถูกจริงๆที่ไม่ได้ไปตระกูลของเจ้าพร้อมกับอู๋หมิง”
“อู๋หมิงบอกข้าว่าเพราะร่างกายของเจ้าทำให้เจ้าไม่มีวันก้าวหน้าในเส้นทางการต่อสู้ แต่เจ้ากลับใช้เวลาเพียงครึ่งปีก็ก้าวเข้าสู่ขอบเขตกษัตริย์แล้ว ข้ามองเจ้าผิดไปจริงๆ แล้ววันนี้เจ้าอยากจะบอกอะไรกับข้า?” ใบหน้าของนายน้อยตระกูลหยินซ่อนอยู่ในความมืดจึงทำให้ได้ยินเพียงเสียงที่เย่อหยิ่งของเขาเท่านั้น
“ข้ารู้ว่าเจ้ารังเกียจข้าแต่ก็ไม่เป็นไร ที่ข้ามีทุกวันนี้ได้ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะน้องสาวของเจ้า นางคืออาจารย์ของข้า” ซวนหยวนนั่งลงอย่างสบายๆ “อย่างไรก็ตาม อาจารย์ของข้ากับตระกูลหยินแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงดังนั้นจงอย่างคิดว่าข้าเป็นหนี้ตระกูลพวกเจ้า ทักษะมังกรสวรรค์ไม่ได้มีอะไรเลย มันเป็นเพียงทักษะขยะ เจ้าคงไม่กล้าไล่ล่าข้าเพราะเรื่องเพียงแค่นี้”
ร่างเงาไม่ได้กล่าวอะไรออกมา ดังนั้นซวนหยวนจึงกล่าวต่อ
“ข้ารู้ว่าเจ้าห่วงใยนางมาก นั่นเป็นเหตุผลที่เจ้ามอบไข่มุกให้กับนาง เจ้าไม่สามารถยอมรับความจริงได้ว่านางนั้นมอบไข่มุกให้กับผู้อื่น ถูกไหม? นางยังให้เกราะเกล็ดมังกรกับข้า มันเคยเป็นของเจ้าใช่ไหม?”
“น่าสนใจ น่าสนใจจริงๆ เจ้าช่างสังเกตดีนี่” ร่างเงาหัวเราะเบาๆ
“ข้ารู้ว่าไม่เพียงไข่มุกแต่เจ้ายังทิ้งเครื่องหมายไว้ที่เกราะเกล็ดมังกรอีกด้วย ถูกไหม? เจ้าต้องการที่จะรู้ว่านางอยู่ที่ไหนเมื่อไหร่ แม้ว่านางจะอายุมากกว่าข้าเพียง 2 ปีแต่นางก็ไม่ใช่เด็กอีกแล้ว เจ้าไม่จำเป็นที่จะต้องปกป้องนางเหมือนว่านางเป็นเด็กหัดเดิน ที่นางให้ไข่มุกและเสื้อเกราะกับข้า ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะนางเมตตาข้าและอีกส่วนก็คือกำจัดการติดตามจากเจ้า เจ้าห่วงใยนางในฐานะน้องสาว? หรือว่าในฐานะสิ่งของเพราะร่างกายที่พิเศษของนางกันแน่?” น้ำเสียงของซวนหยวนเต็มไปด้วยความรังเกียจ เขาไม่เชื่อว่าพี่ชายของหยินเฉินลู่จะห่วงใยนางเพราะความรักที่บริสุทธิ์
“เจ้าพยายามจะยั่วยุข้าแต่เจ้าก็พูดถูก ทักษะที่นางสอนให้เจ้าเป็นทักษะส่วนนอกของตระกูลหยิน แม้ว่าเจ้าจะฝึกฝนมันแต่พวกเราก็ไม่ได้รับผลกระทบ คิดๆดูแล้ว เจ้าชอบน้องสาวของข้าใช่หรือไม่? เจ้าไม่คิดว่ามันเปล่าประโยชน์? เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถปกป้องนางได้เหมือนกับข้า? แม้แต่ตัวเองเจ้ายังปกป้องไม่ได้เลย!”
“นั่นไม่ยุติธรรม พี่ซวนหยวนปกป้องข้าตลอดเวลา เขาจะไม่ยอมให้ข้าได้รับบาดเจ็บ! และเขาก็จะไม่ยอมให้คนที่เขาห่วงใยบาดเจ็บเช่นกัน!” ม่อโฉวเอามือเท้าเอวและกล่าว
“หุบปากยัยหนู อย่างเจ้าจะไปรู้อะไร?” ร่างเงายิ้มเยาะ
“ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นคนเลว!” ม่อโฉวโกรธ
“แม้แต่ม่อโฉวยังรู้เลยว่าเจ้าชั่วร้าย เจ้าคิดว่าทุกอย่างจะดีจริงๆหรือถ้าท่านอาจารย์แต่งเข้าตระกูลไฮ่? ช่างโง่เขลายิ่งนัก!” ซวนหยวนยิ้ม “เจ้าพยายามที่จะจับข้าไปแบบเป็นๆเพราะต้องการใช้ข้าเพื่อข่มขู่ท่านอาจารย์ ข้าจะบอกให้เอาบุญ แม้ว่าเจ้าจะมาที่นี่และจับข้าด้วยตัวเอง เจ้าก็ไม่มีวันที่จะสัมผัสแม้แต่เส้นผมของข้าได้ ข้าจะยังเก็บไข่มุกและเสื้อเกราะเอาไว้ ส่งคนทั้งหมดที่เจ้ามีออกมา ข้าไม่มีวันปล่อยให้ท่านอาจารย์เฉินลู่แต่งเข้าตระกูลไฮ่เด็ดขาดแต่ถ้ามันเกิดขึ้น ข้าก็จะส่งพวกเจ้าราชวงศ์ตะวันออกไปนรกเอง!”
ซวนหยวนหัวเราะ เขาขยับมือเพียงเล็กน้อยจากนั้นกระจกก็ถูกบดขยี้ด้วยปราณของเขา โหย่วเสวี่ยดึงกระจกกลับมาและมันก็กลายร่างเป็นมังกรอีกครั้ง
ซวนหยวนและม่อโฉวก็กระโดดขึ้นไปบนตัวมังกรวารี “ไปที่นิกายหลิงหลง!”
ทันใดนั้นก็มีนกบินมาจากที่ห่างไกลพร้อมกับเสียงที่อ่อนโยนร้องเรียกพวกเขา
“นายน้อยซวนหยวน รอก่อน” ซวนหยวนหันกลับไปและเห็นนกจิตวิญญาณเจ็ดสี บนตัวของมันมีไป๋ยืนอยู่!
“ไป๋ ทำไมเจ้าอยู่ที่นี่?”
“ทำไมข้าถึงจะมาไม่ได้?” ไป๋ยิ้ม
“ข้าหมายถึงเจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้าอยู่ที่นี่? เจ้ากำลังจะไปที่อื่น? หรือนี่เป็นความบังเอิญ?” ซวนหยวนยิ้มอย่างกระวนกระวาย
“ข้ากำลังตามหาท่านอยู่ ข้าใช้กลิ่นธูปเพื่อตามหาตัวท่าน แต่กลิ่นธูปหายไปดังนั้นข้าจึงเดาว่าท่านต้องอยู่ที่ทะเลสีฟ้า และข้ายังก็คงบินไปรอบๆเพื่อหาท่าน บอกข้า ท่านไปอยู่ไหนมา?!” ไป๋กล่าวด้วยความเป็นห่วง
“ก็ไม่มีไรมาก ข้าเพียงแค่ถูกไล่ล่าจากผู้คุ้มกันมังกรสวรรค์จากตระกูลหยิน…” ซวนหยวนยักไหล่ เขาอธิบายว่าเกิดอะไรขึ้นและปกปิดความจริงเกี่ยวกับพฤกษามังกร “แล้วเจ้าตามหาข้าทำไม? หรือมีใครทำอะไรเจ้า? ให้ข้าให้บทเรียนกับมันสักหน่อยเป็นไง?”
“ข้ามีความสุขที่ท่านเป็นห่วงข้า” ไป๋ยิ้มอย่างทรงเสน่ห์ แต่น้ำเสียงของนางก็เปลี่ยนเป็นจริงจัง “ท่านขอให้ข้าช่วยตามหาจิตวิญญาณห้าธาตุดังนั้นข้าจึงไปถามท่านพ่อของข้าเกี่ยวกับมัน เขาบอกว่ามีสถานที่หนึ่งที่มีความเป็นไปได้อย่างมากที่มีปฐพีต่อสู้อยู่”
ซวนหยวนประหลาดใจอย่างมากและคิดกับตัวเอง “รวดเร็วยิ่งนัก ข้ามีพฤกษามังกรแล้ว ตั้งแต่ที่ไม้สามารถควบคุมดิน มันก็จะกลายเป็นเรื่องง่ายที่ข้าจะสามารถควบคุมปฐพีต่อสู้ ถ้าข้าสามารถครอบครองปฐพีต่อสู้ ข้าก็จะมีความมั่นใจยิ่งขึ้นที่จะควบคุมฟีนิกซ์ทองทมิฬ”
“ฮ่าๆๆ เจ้าหนู ไม่เลวเลย หญิงสาวคนนี้จะต้องมั่นใจอย่างมากเกี่ยวกับปฐพีต่อสู้ไม่เช่นนั้นนางคงจะไม่มาบอกเจ้าด้วยตัวเอง มองไปที่ยุทธภัณฑ์ทั้งหมดที่นางสวมใส่ นางตั้งใจจะไปกับเจ้าด้วย” เฒ่าโลภมากหัวเราะ “ถ้าเจ้าสามารถควบคุมปฐพีต่อสู้ได้เจ้าจะแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก มันจะทำให้การเดินทางไปปราบฟินิกซ์ทองทมิฬง่ายขึ้น”
“ไป๋ ปฐพีต่อสู้อยู่ที่ไหน?” ซวนหยวนเห็นด้วยกับเฒ่าโลภมาก เซียนทั้ง 5 บอกกับเขาว่าไม่ต้องรีบ ดังนั้นเขาจึงสามารถไปหาธาตุต่อสู้อันอื่นก่อนได้
“มันอยู่ในดินแดนฝันร้ายแห่งราชวงศ์ตะวันออก” ไป๋ขมวดคิ้ว นางรู้ว่าซวนหยวนและราชวงศ์ตะวันออกไม่ลงรอยกัน ดินแดนฝันร้ายเองก็น่ากลัวอย่างมาก “ไม่ต้องเป็นห่วง ข้าได้เตรียมทุกอย่างไว้แล้ว”
“ไป๋ ข้าดูเหมือนคนขี้กลัวอย่างงั้นหรือ? ขอบคุณสำหรับข้อมูลแต่ข้าจะไม่ยอมให้เจ้าเสี่ยงชีวิตเพื่อข้า” ซวนหยวนกล่าว เขาไม่ต้องการให้ไป๋ปกป้องเขา
“ข้าเพียงแต่ต้องการจะเห็นปฐพีต่อสู้ด้วยตาตัวเอง ท่านคงจะให้ข้าไปกับท่านใช่ไหม?” นางพยายามใช้ดวงตาที่น่ารักอ้อนซวนหยวน
“แน่นอน แต่ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น เจ้าไม่ต้องช่วยข้าแต่จงหนีไปให้ไกลที่สุด เจ้าเข้าใจหรือไม่?” ซวนหยวนกล่าวอย่างจริงจัง
“ก็ได้ ก็ได้ ข้าไม่มีอะไรต้องกลัวเมื่ออยู่กับท่าน เจ้าคิดอย่างนั้นไหมม่อโฉว?” ไป๋หัวเราะคิกคัก
“ถูกต้อง พี่ซวนหยวนจะปกป้องพวกเรา!” ม่อโฉวกล่าวด้วยความมั่นใจ
“ดี ถ้าเจ้ากล่าวเช่นนั้น…. ไปที่ราชวงศ์ตะวันออกกันเถอะ ดินแดนฝันร้ายอยู่บนชายแดนของราชวงศ์ ถูกต้องไหม?” ซวนหยวนถาม
“ใช่! มันอันตรายมากๆ!” ไป๋กล่าวด้วยใบหน้าที่มืดมน
“โปรดบอกข้าว่า ดินแดนฝันร้ายน่ากลัวอย่างไร ข้าจะคิดแผนเพื่อป้องกันพวกเรา…”
ติดตามได้ที่ –