ตอนที่แล้ว ตอนต่อไปบนถนนทางเข้าสู่ตะกูล ชู ‘ชู เร้นยี่’ และเหล่าพวกพ้องตะกูลชูต่างถูกคนกลุ่มหนึ่งล้อมโจมตีณ ตอนนั้น คนตะกูลชู ต่างได้รับบาดเจ็บสาหัสและล้มตายกองอยู่ที่พื้นกันเป็นจำนวนหนึ่ง
ขณะที่ ‘ชู เร้นยี่’ อยู่ในระดับ 8 ห้วงวิญญาณ ก็ยังยากที่จะรับมือมีศัตรู 6 คน ที่อยู่อาณาจักรห้วงวิญญาณระดับ 8 คนบางส่วนได้รับบาดเจ็บพวกเขาอยู่ระดับ 7 ห้วงวิญญาณได้ เห็นได้ชัดว่า ‘ชู เร้นยี่’ นั้นเสียเปรียบ ตามตัวของเขามีบาดแผลนับไม่ถ้วน อีกทั้งยังหายใจหอบ
” ชู เร้นยี่ เจ้าคงไม่คิดที่จะถ่วงเวลาหรอกนะ ? ถึงต่อให้ทำเช่นนั้นวันนี้ก็ไม่มีใครสามารถช่วยตะกูล ชู ได้ พวกคนตะกูล ชู ทั้งหมดจะตายอย่างทรมาน!!! “
ชายที่ดูเหมือนจะเป็นผู้นำกล่าว
” ม่า จง ตะกูลชูของข้าไม่ได้มีความแค้นอะไรกับตะกูล ม่า เหตุใดเจ้าถึงได้ช่วยตะกูล สู่ ทำลายตะกูล ชู ของข้ากัน!!! ? “
‘ชู เร้นยี่’ ถามเสียงดัง
” ฮ่าๆๆ ชู เร่นยี่ อยากรู้งั้นหรอว่าทำไมเราถึงร่วมมือกันจัดการกับตะกูล ชู ของเจ้า เจ้าคิดว่าจะปิดบังเรื่องนั้นเอาไว้ได้งั้นหรอ ? “
‘ม่า จง’ ยิ้มอย่างเย็นชา ขณะที่ล้อม ‘ชู เร้นยี่’ พร้อมกับปล่อยจิตสังหารออกมา
” งั้นเราก็มาดูกัน ว่าเจ้ามีความสามารถที่จะกำจัดตะกูล ชู ของข้าได้ไม๊ “
ในตอนนั้น จู่ๆ ก็มีเสียงดังคำรามออกมาเมื่อได้ยินเสียงนั้น ตะกูล ม่า ถึงกับสะดุ้งแล้วมองไปยังทิศทางของเสียง เมื่อพวกเขาเห็นบุคคลตรงหน้าก็ถึงกับทำให้ผวาพวกเขาเห็นเด็กหนุ่มขี่ม้าตัวใหญ่สีขาว กำลังเดินเข้ามาหาพวกเขาอย่างช้าๆ แน่นอนว่าคนผู้นั้น คือ ‘ชูเฟิง’
” นั้นคุณชายชูเฟิงแห่งตะกูล ชู ทำไมเขาถึงกลับมาที่นี่ ? “
” เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ดูเสื้อผ้าของเขาสิ. . . . . นั้นมันชุดของสาวกหลักของโรงเรียนมังกรฟ้า!!! “
คนตะกูล ชู เมื่อเห็นการมาของ ‘ชูเฟิง’ พวกเขาจำได้ในทันที ยิ่งกว่านั้น เมื่อทุกคน เห็นชุดที่เขาสวม ทุกคนต่างตกใจกันอย่างมากเขากลับโรงเรียนมังกรฟ้าไปได้ไม่กี่เดือน ยังเป็นแค่สาวกฝ่ายในอยู่เลย แต่การกลับมาครั้งนี้ ‘ชูเฟิง’ กับได้เป็นถึงสาวกหลัก มันเป็นไปได้ยังไง
แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่า ชูเฟิง นั้นมีความสามารถที่โดดเด่น และจะกลายเป็นบุคคลที่สำคัญของตะกูล ชู ในอนาคต แต่ไม่นึกเลยว่าพรสวรรค์ของ ชูเฟิง จะรวดเร็วเหนือกว่าจินตนาการของพวกเขา
” ชูเฟิง หนีไป!!! “
จู่ๆ ‘ชู เร้นยี่ ก็ตะโกนออกมา
” ล้อมมันไว้ อย่าให้มันหนีรอดไปได้ “
‘ม่า จง’ สั่งพรรคพวกให้ล้อม ‘ชูเฟิง’ อย่างรวดเร็วแต่ ‘ชูเฟิง’ กลับไม่เห็นคนกลุ่มนั้นอยู่ในสายตา เขายังคงยืนอยู่ที่เดิม บนหลังม้าพร้อมมองดูคนพวกนั้นที่กำลังตื่นเต้น คนกลุ่มนั้นปิดทางออกของเขา
” ฮ่าๆๆ ไอเจ้าเด็กสัตว์ประหลาด ความสามารถของเจ้าช่างน่าประทับใจยิ่งนัก ได้เป็น สาวกหลัก ของโรงเรียนมังกรฟ้าด้วยอายุเพียงแค่นี้ น่ากลัวจริงๆ หากเราปล่อยให้เจ้ารอดเจ้าคงจะเก่งขึ้นมากกว่านี้ “
เห็นภาพ’ชูเฟิง’ที่ถูกล้อม ม่า จง หัวเราะชอบใจ
” ใช่แล้ว วันนี้พวกเราต้องกำจัดเจ้าให้ได้ ไม่งั้นได้เกิดปัญหาในอนาคตเป็นแน่ “
” หลังจากที่คนเหล่านั้นเห็นพรสวรรค์ของ ชูเฟิง ที่แข็งแกร่งจนน่ากลัว จนทำให้พวกเขารู้สึกเป็นกังวล ถ้าหากเขาไม่ฆ่า ชูเฟิง ในตอนนี้ ก็จะมีปัญหามากมายตามมาในอนาคต “
” ไอ้พวกสารเลว เจ้าต้องการทำลายตะกูลของข้างั้นหรอ ฝันไปเถอะ!!! ?”
ขณะนั้น ‘ชูเร้นยี่’ วิ่งเข้าไปอย่างบ้าคลั่งวันนี้ หายนะมาถึงตะกูล ชู แล้ว ผู้คนจำนวนมากทั้งหมดใน ภูเขาชูพิง กำลังจะตาย ความหวังของ ตะกูลคงได้แต่ฝากไว้ให้คน หนุ่มสาว รุ่นหลัง และเห็นได้ชัดว่า ในบรรดาหนุ่มสาว ‘ชูเฟิง’ เป็นความหวังมากที่สุด แม้ว่า ‘ชูเฟิง’ จะไม่มีสายเลือดของ ตะกูล ชู มาตั้งแต่เกิด หากต้องปกป้องตะกูล ‘ชูเฟิง’ ก็พร้อมที่จะสละชีวิต
” ชูเฟิง หนีไป!!! บอก เยว่ เอ๋อ และคนอื่นๆด้วยว่าอย่าได้กลับมาที่ ภูเขาชูพิง “
‘ชู เร้นยี่’ คิดว่าหนทางนี้เป็นหนทางที่ดีที่สุดที่เขาทำได้ในตอนนี้
” หืม!!! แม้แต่จะดูแลตัวเองยังไม่มีปัญญา เจ้ายังมีหน้าไปห่วงคนอื่นอีกงั้นหรอ ไม่ต้องห่วงเราจะฆ่าพวกมันทั้งหมด “
‘ม่า จง’ กล่าวพร้อมกับโบกดาบเหล็กในมือของเขาสั่งพรรคพวกจัดการกับ ‘ชูเฟิง’ ในเวลาเดียวกัน เขาก็เข้าไปโจมตี ‘ชู เร้นยี่’
* ตึก ตั๊ก ตึก ตั๊ก . . . . . *
‘ม่า จง’ เป็นผู้เขี่ยวชาญอาณาจักรห้วงวิญญาณระดับ 8 นอกจาก ‘ชู เร้นยี่’ แล้วคนอื่นๆต่างได้รับบาดจับสาหัส อีกทั้งดาบในมือของเขาก็แข็งแกร่งไม่ธรรมดา ขณะนั้น ‘ชู เร้นยี่’ ถูกโจมตีอย่างหนัก ความเร็วของเขาในตอนนี้ ยากที่จะป้องกัน
” อ้า ~ ~ ~ ~ ~ “
จู่ๆ ในตอนนั้นก็มีเสียงร้องโหยหวนออกมาอย่างเจ็บปวดดังขั้นข้างหลังเขา ตอนแรก ‘ม่า จง’ ไม่ได้สนใจ เพราะคิดว่าเป็นลูกน้องเขาที่เป็นฝ่ายโจมตี ‘ชูเฟิง’ จนร้องออกมายังไงก็ตาม เมื่อเสียงมันดังขึ้นเลื่อยๆทีละคนทีละคนเขารู้สึกว่าเสียงเหล่านั้นมันฟังดูคุ้นๆ เหมือนกับเป็นเสียงของลูกน้องเขาเอง
หลังจากที่แสดงสีหน้าแห่งความสุขออกมาได้ไม่นาน ในที่สุดเขาก็รู้ความจริง ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับลูกน้องของเขา ดูเหมือนว่าสิ่งที่เขาคิดจะไม่ราบรื่น
* ซึบบบ *
เมื่อ ‘ม่า จง’ รู้สึกว่าทุกอย่างมันผิดปกติ หลังจากนั้นเขาก็หันไปด้านข้าง เมื่อเห็นฉากตรงหน้าเขาก็ต้องตกตะลึง เขามองดูร่างกายที่ไร้ลมหายใจ ส่วนหัวกับส่วนร่าง ของลูกน้องของเขาขาดออกจากกันเมื่อเขาหันไปมองร่างของ’ชูเฟิง’ที่เต็มไปด้วยเลือดแต่กลับไม่มีรอยขีดข่วน
ตอนนั้นเขายืนเหยียบศพของคนตะกูล ม่า พร้อมกับสะบัดคราบเลือดที่ติดอยู่เต็มมือของเขาและเสื้อผ้า จากนั้นเขาก็หันหน้ามามอง ‘ม่า จง’ พร้อมกับสแยะยิ้มที่มุมปากเผยให้เห็นความชั่วร้ายของเขา
” จะ จะะ จา เจ้าา. . . . . . . . . . . . . . “
ณ ตอนนั้น ใบหน้าของ ‘ม่า จง’ ถึงกับซีดเผือด เนื่องจากความกลัว เขารีบถอยหลังออกมาหลายก้าว จู่ๆ เขาและดาบก็ล้มลงกับพื้นเขาไม่เคยนึกเลยว่า ผู้เชี่ยวชาญหลายคนในตะกูล จะถูก ‘ชูเฟิง’ ฆ่าไม่เหลือ อีกทั้งวิธีการฆ่าของเขาก็แสนจะโหดเหี้ยม
ร่างของพวกเขาทั้งหมดถูกตัดหัว ทำไมเด็กหนุ่มตรงหน้าที่ดูเหมือนไม่เคยผ่านร้อนผ่านหนาว ถึงได้โหดเหี้ยมเหมือนกับปีศาจเช่นนี้ การฆ่าคนโดยไม่กระพริบตานั้น ไม่ใช่คนดีๆที่ไหนจะสามารถทำกันได้
โดยเฉพาะตอนที่ ‘ชูเฟิง’ สะบัดหน้ามามอง พร้อมกับดวงตาที่เต็มไปด้วยจิตสังหาร มันถึงกับทำให้เขาหายใจไม่ออก’ชูเฟิง’ ไม่ได้สนใจกับท่าทีของ ‘ม่า จง’ เขาค่อยๆเดินไปข้างหน้าทีละก้าวๆ และหยิบดาบของ ‘ม่า จง’ ที่ตกอยู่ที่พื้น หลังจากหยิบมันขึ้นมาดูสักพัก เขาก็กล่าว
” ดาบดี!!! “
* ซึบบ *
ก่อนที่เขาจะพูดจบ เลือดก็พุ่งออกมา ‘ม่า จง’ ไม่มีแม้แต่โอกาสจะร้องไห้ขอชีวิต จากนั้นหัวของเขาก็ล่นลงกับพื้นฉากนั้น แม้แต่ ‘ชู เร้นยี่’ และคนจากตะกูล ชู ยังตัวสั่นเพราะความกลัว เหงื่อที่รู้สึกเย็นออกมาเต็มหน้าผากของพวกเขาทุกอย่างที่เกิดขึ้น สามารถบอกได้เลยว่า ‘ชูเฟิง’ นั้นแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก
เขาสามารถฆ่าคนที่อยู่ระดับ 8 ห้วงวิญญาณได้อย่างง่ายดาย เหมือนกับบีบลูกเจี๊ยบน้อยๆให้ตายคามืออย่างโหดเหี้ยม ‘ชูเฟิง’ เป็น เด็กหนุ่มที่มีอายุแค่ 15 ปี ต่อให้เป็นผู้ใหญ่การจะทำเรื่องเช่นนี้ไม่ใช่ว่าจะทำได้ง่ายๆ
” ท่านลุง มีอะไรเกิดขึ้นงั้นหรอ ? “
‘ชูเฟิง’ โยนดาบในมือทิ้งพร้อมกับถาม เขารู้แค่ว่าตอนนี้ ตะกูล ชู กำลังตกอยู่ในความลำบาก
” เฟิง เอ๋อ นี้เป็นหายนะครั้งใหญ่ของตะกูล ชู “
หลังจากได้ยิน ‘ชูเฟิง’ ถาม ‘ชู เร้นยี่’ ก็หลุดออกจากความตกใจ เขาขณะนั้นรีบอธิบายทุกอย่างที่เกิดขึ้น
โปรดติดตามตอนต่อไป . . . . . . .
ที่มา: