แปลไทยโดย Takumi Kun

ตรวจทาน       Subaru-Kyun

************************************************************************


เจียงเฉินเป็นเป้าหมายหลักของลีชานหมิงและเป็นเป้าหมายใหญ่ที่สุดอีก เจียงเฉินได้สังหารน้องชายของเขาไปสองคนอย่างไร้ปราณี นอกภูเขา เขาได้รับการปกป้องจากตระกูลหยานหากมันคิดจะซ่อนตัวในหอคอยหมอกฝนตระกูลลีไม่สามารถจะแก้แค้นเขาได้เลย


“ฮึ่ม ลีชานหมิง เจ้าต้องการที่จะสังหารเจียงเฉินสินะ หยุดฝันกลางวันได้แล้ว เจียงเฉินไม่ใช่คนที่เจ้าสามารถสังหารได้เมื่อเจ้าต้องการ”


หยานหยางสบถ ฮึ ออกมาอย่างเย็นชา แม้เขาได้รู้จักเจียงเฉินแค่ระยะเวลาสั้นๆ เขาได้ปลาบปลื้มในความสามารถของเจียงเฉิน สำหรับเขาเจียงเฉินอาจจะสู้กับลีชานหมิงไม่ได้ แต่ถ้าจะซ่อนตัว

ลีชานหมิงก็ไม่สามารถที่จะสังหารเขาได้เช่นกัน


“อ๋อเหรอ ถ้างั้นข้าจะฆ่าพวกเจ้าทั้งหมดก่อนแล้วค้นหาเจียงเฉินหลังจากนั้น เจ้าควรจะรู้ไว้นะ ว่าขั้นแก่นแท้มนุษย์จะมีบางสิ่งที่เรียกว่าเซนส์ศักดิ์สิทธิ์ภายใต้การค้นหาของเซนส์ศักดิ์สิทธิ์ไม่มีที่ให้เจียงเฉินมันซ่อนตัวได้หรอก”


ลีชานหมิงแสดงออกถึงเจตนาสังหาร ออร่าแก่นแท้มนุษย์ปลดปล่อยออกมาพร้อมกับพลังหยวนของเขา


หยานหยางท่าทีเปลี่ยนไปเล็กน้อย ยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถไปเทียบด้วยได้ เขาและลีชานหมิงเป็นสุดยอดอัจฉริยะแห่งเมืองสีชาติทั้งคู่มีศักยภาพมากพอที่จะทะลวงเข้าสู่แก่นแท้มนุษย์ แต่ผู้ใดจะสามารถรู้ได้ว่าลีชานหมิงก้าวล้ำหน้าเขาก้าวหนึ่ง ระยะห่างระหว่างหนึ่งก้าวมากมายยิ่งนัก หากเขาเป็นยอดฝีมือฉีไห่ขั้นปลายที่ใกล้ทะลวงสู่แก่นแท้มนุษย์จะเทียบกับลีชานหมิงนั้น ความแตกต่างมีมากยิ่งนัก


“หยานหยาง เจ้ากลัวงั้นรึ? ถ้าเจ้าอ้อนวอนข้าข้าจะเมตตาให้เจ้าได้ตายอย่างไวละกัน”


ลีชานหมิงยิ้มเย้ยหยันมากขึ้นและมากขึ้นอีก ความรู้สึกที่มันเหนือชั้นกว่าโดยสมบูรณ์แบบนี้มันช่างน่าพึงพอใจเหลือเกิน


“ฮึ่ม ลีชานหมิงฆ่าพวกข้าซะถ้าเจ้าต้องการ หากเจ้าฆ่าพวกข้าวันนี้ตระกูลลีจะต้องชำระในสิ่งที่เจ้าได้ทำไปแน่ หากเจ้าไม่เชื่อข้าก็ลองดู”


หยานหยางปลดปล่อยพลังพร้อมดึงดาบออกมา ดาบส่องประกายมันคือยุทธภัณฑ์ระดับต่ำ


“ยุทธภัณฑ์ระดับต่ำงั้นรึ?ดูท่าว่าหยานเจิ้นหยุนจะเตรียมการมาอย่างดี เขาให้เจ้าใช้แม้แต่ยุทธภัณฑ์ระดับต่ำ น้องชายข้าเสียยุทธภัณฑ์ระดับต่ำไป ดีเลยข้าจะเอายุทธภัณฑ์ระดับต่ำมาจากเจ้า”


ตาของลีชานหมิงส่องประกาย ยุทธภัณฑ์ไม่ใช่สิ่งที่เขาคาดว่าจะได้เห็นที่นี่


“พี่ชายหมิง ไม่ต้องคุยให้มากความ เริ่มฆ่าพวกมันทั้งหมดเถอะ”


ยอดฝีมือไห่ขั้นปลายจากตระกูลลียิ้มเยาะเย้ย เขาทำเป็นว่า หยานหยางและพวกเป็นเหยื่อที่เสมือนรอความตาย


“บุกได้!”


ลีชานหมิงตะโกนออกมาอย่างเย็นยะเยือก คนจากตระกูลลีต่างดูดุร้าย พวกเขากระโจนหาคนจากตระกูลหยาน ลีชานหมิงเผชิญหน้ากับหยานหยางซึ่งครั้งหนึ่งอยู่ระดับเดียวกับเขา และเขาไม่ให้หยานหยางตายสบายแน่


“พี่น้อง ไปสู้กับพวกมัน หากพวกเราต้องตาย พวกเราจะต้องลากพวกมันสองสามคนตามไปด้วย”


หยานหยางตะโกนออกมาอย่างเกรี้ยวกราด หน้าตาหล่อเหลาของเขาบิดเบี้ยว สำหรับยอดฝีมือเมื่อพวกเขาเผชิญกับสถานการณ์คับขัน ความตายนั้นไม่ได้น่ากลัวใดๆทั้งสิ้น


“ฆ่ามัน”


คนจากตระกูลหยานทั้งเจ็ดคนตะโกนออกมาเพื่อเรียกขวัญกำลังใจ ความสิ้นหวังเปลี่ยนกลายเป็นความบ้าคลั่ง ยอดฝีมือฉีไห่กว่าโหลได้ปะทะกันทุกๆที่ สิ่งที่อยู่รอบๆโดนทำลายกลายเป็นฉากที่วุ่นวาย


ในการต่อสู้ที่รุนแรงได้ทวีความรุนแรงขึ้นตั้งแต่เริ่มการต่อสู้ ทั้งสองกลุ่มไม่ต่างจากน้ำกับไฟ ไม่มีทางที่จะอยู่ร่วมกันได้ นี่เป็นการต่อสู้ถึงชีวิต ผู้ชนะอยู่ ผู้แพ้ตาย ไม่มีผู้ใดกล้าที่จะละเลยสิ่งนี้ ทุกๆคนต่างสู้อย่างสุดกำลัง เพราะหากประมาทเมื่อไรนั่นหมายถึงหาที่ตาย


“หยานหยาง ไปตายซะ!”


จิตสังหารของลีชานหมิงแผ่พุ่งออกมามากขึ้นและปล่อยหมัดใส่หยานหยาง พลังหยวนที่มองไม่เห็นดั่งขุนเขาได้พุ่งมาหาหยานหยาง เพียงแค่การโจมตีด้วยพลังหยวนเพียงอย่างเดียวทำให้หยานหยางรู้สึกหายใจไม่ออก


ฮ่าห์!


หยานหยางตะโกนออกมาเสียงดัง พลังหยวนทั้งหมดในร่างส่งไปยังดาบของเขา ดาบของเขาส่งเสียงออกมาอย่างทรงพลัง และเมื่อฟันครั้งเดียวเหมือนมังกรทะยานไปหาลีชานหมิง


ตูม!


แต่โชคร้าย ช่องว่างระหว่างทักษะการต่อสู้ของพวกเขามันไม่ได้เล็กเลย แม้แต่หยานหยางที่มียุทธภัณฑ์ระดับต่ำในมือ ยังด้อยกว่าลีชานหมิงอย่างมาก นี่คือช่องว่างระหว่างอาณาจักรฉีไห่และอาณาจักรแก่นแท้มนุษย์สินะ มันมากมหาศาลยิ่งกว่าช่องว่างระหว่างฉีไห่ขั้นกลางและขั้นปลายเสียอีก


ผัวะ ผัวะ ผัวะ!


หยานหยางถอยหลังออกไปสามก้าวและกระอักเลือดออกมา เลือดเปื้อนดาบที่อยู่ในมือเขา ภายใต้แสงจากดวงอาทิตย์ มันปรากฎให้ดวงตาเห็น


ในอีกด้านหนึ่งคนจากตระกูลหยานทั้งหกคน และตระกูลลีเจ็ดคนได้สู้กันตะลุมบอล ความแตกต่างระหว่างจำนวนคน ทางด้านกำลังคนรวมกันตระกูลลีแข็งแกร่งกว่าอีกฝ่าย ทางฝั่งตระกูลหยานอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบาก บางคนได้รับบาดเจ็บ ถ้ายังคงเป็นเช่นนี้ต่ออาจไม่นานมากนักตระกูลหยานอาจต้านไม่ไหว


“นี่เป็นจุดจบของตระกูลหยานของข้างั้นรึ?”


หยานหยางยิ้มออกมาอย่างขมขื่น เขาสามารถที่จะจินตนาการได้หากเหล่าอัจฉริยะรุ่นเยาว์ได้ตายกันหมด ได้เกิดผลกระทบอย่างใหญ่หลวงขึ้นและตระกูลลีได้เข้าร่วมสำนักกระบี่สวรรค์อีก ความแตกต่างด้านกำลังของทั้งสองตระกูลจะมีช่องว่างมากขึ้น มันอาจจะไม่เกินสองปีตระกูลหยานอาจโดนตระกูลลีทำลาย


“อ๊ะ เดี๋ยวสิ พวกเรายังมีเสี่ยวหยู่ที่มีชีพจรเก้าหยิน ร่างกายสวรรค์ประทาน ตราบใดที่นางยังอยู่ตระกูลหยานยังคงไม่โดนทำลาย แม้ข้าจะตายที่นี่ เสี่ยวหยู่จะแก้แค้นให้กับข้าในภายหลัง”


อารมณ์ของหยานหยางเริ่มดีขึ้นหลังจากคิดเรื่องหยานเฉินหยู่ ชีพจรเก้าหยินในร่างกายนางตื่นเมื่อไร นางจะอยู่เหนือจินตนาการของทุกๆคน ตราบที่หยานเฉินหยู่ยังอยู่ตระกูลหยานยังไม่แตกดับ


“หยานหยางเจ้าตายได้แล้วตอนนี้ เริ่มแรกข้าไม่ได้วางแผนให้เจ้าได้ตายง่ายๆ แต่ข้ายังต้องตามหาเจียงเฉินอีก เจ้านี่ช่างโชคดีจริงๆ”


ลีชานหมิงปลดปล่อยพลังออกมา และชี้นิ้วไปยังหยานหยาง เขากำลังจะใช้ทักษะดัชนีสวรรค์สีหวง ทักษะดัชนีสวรรค์หวงของลีช่างห่าวเทียบกับของลีชานหมิงไม่ได้แม้แต่น้อย


เปรี้ยง !


ดัชนียักษ์หวงปรากฎขึ้นพร้อมเสียงระเบิด เพียงแค่เสี้ยงวินาทีก็สามารถไปถึงตัวหยานหยางได้


เมื่อต้องเผชิญหน้ากับดัชนีสวรรค์หวงนี้ ริมฝีปากหยานหยางยกขึ้นและเขาได้ยิ้มเยาะเย้ย เขาไม่ได้ป้องกันใดๆเพราะเขารู้ถึงความสามารถตัวเองดี ไม่มีทางที่เขาจะป้องกันตัวเขาได้จากทักษะดัชนีสวรรค์สีหวงแม้เขาจะมียุทธภัณฑ์ระดับต่ำอยู่ในมือก็ตาม


รอยยิ้มบนหน้าหยานหยางช่างขมขื่นยิ่งนัก และผู้ที่จะเผชิญหน้ากับความตายก็มีสีหน้าขมขื่นเช่นกัน หยานหยางปิดตารอให้ความตายมารับเขาไป


เปรี้ยง!


ทันใดนั้นเสียงระเบิดดังสนั่น แต่ไม่ใช่เพราะดัชนีสวรรค์สีหวงได้แทงทะลุตัวเขา หยานหยางรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าแรงกระทบมาจากด้านหน้าของเขา หยานหยางได้เปิดตาขึ้นและพบชายหนุ่มสวมชุดคลุมสีขาวยืนอยู่ตรงหน้าเขา เพียงแค่หมัดเดียวของคนผู้นี้ได้ขยี้ดัชนีสวรรค์หวงแหลกเป็นชิ้นๆ


“น้องเจียง”


สีหน้าปิติยินดีเกิดขึ้นทันทีเมื่อพบชายผู้นี้ เขาเช็ดน้ำตาของเขาและรู้สึกเป็นพระคุณเป็นอย่างมาก เขาเกือบต้องไปเยือนนรกแล้วเมื่อกี้


“พี่หยานหยาง”


หยานจงและอีกสองคนมาอยู่ตรงหน้าเขาด้วยสีหน้ากังวล


“พวกเจ้าทั้งสามปลอดภัยสินะ”


เมื่อหยานหยางได้พบทั้งสามแล้วสีหน้าของเขามีความสุขยิ่ง


“พี่ใหญ่เจียงได้ช่วยชีวิตพวกข้าเอาไว้”


หยานจงพูด


“ให้ข้ารับมือกับลีชานหมิงเอง พวกเจ้าไปช่วยคนอื่นๆเถอะ”


เจียงเฉินพูดอย่างเฉยเมย


“ตกลง”


หยานหยางผงกหัว เขาไม่รู้ว่าเจียงเฉินจะสามารถรับมือกับลีชานหมิงที่เป็นแก่นแท้มนุษย์ได้หรือไม่ แต่เขารู้สิ่งหนึ่ง เจียงเฉินนั้นเป็นบุคคลพิเศษที่มีศักยภาพที่จะรับมือกับลีชานหมิงได้


หยานหยางหยิบดาบขึ้นและพาหยานจงกับอีกสองคนไปยังที่ที่คนอื่นได้ต่อสู้อยู่ กระแสได้เปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้ตระกูลหยานไม่ได้เสียเปรียบอีกแล้ว มียอดฝีมือฉีไห่มาช่วยเพิ่มอีกสี่คน ตอนนี้จำนวนคนได้มากกว่าตระกูลลีแล้ว ที่สำคัญที่สุดคือตระกูลหยานนั้นมีหยานหยางเป็นยอดฝีมือที่แข็งแกร่ง แต่ตระกูลลี ลีช่างห่าวได้โดนเจียงเฉินสังหารและตระกูลลีไม่มียอดฝีมือฉีไห่ขั้นปลายอีก แม้หยานหยางจะบาดเจ็บจากการต่อสู้กับลีชานหมิง เขายังมียุทธภัณฑ์อยู่ในมือ และมันไม่ใช่สิ่งที่คนพวกนั้นจะรับมือได้


การต่อสู้ได้ตึงเครียดสุดๆและรุนแรงมากๆ ทุกๆคนต่างมีสมาธิในการต่อสู้ไม่มีผู้ใดสังเกตุเห็นว่าไม่ไกลจากนี้มีหมาตัวใหญ่สีเหลืองอยู่ตัวหนึ่ง


หมาตัวใหญ่นั้นนอนอยู่บนพื้นและแลบลิ้นออกมา เขามองดูการต่อสู้อย่างผ่อนคลาย เขาเป็นเพียงผู้สังเกตุการณ์เพียงเท่านั้น


ลีชานหมิงขมวดคิ้วและเหมือนเขากำลังหาอะไรบางอย่าง


“ไม่จำเป็นต้องมองรอบๆหรอก คนของเจ้านั้นตายหมดแล้ว ข้าเป็นคนสังหารเอง”


เจียงเฉินพูดออกมาพร้อมยิ้มอย่างเฉยเมย


“เจียงเฉิน เจ้ารนหาที่ตาย!”


มีประกายไฟเยียบเย็นภายในตาของลีชานหมิง ดูจากสีหน้าเขาแล้ว คงต้องการที่จะกระโจนหาเจียงเฉินและฉีกเจียงเฉินเป็นชิ้นๆ


“จะตายหรือไม่นั้นไม่ใช่เรื่องพูดออกมาง่ายๆ แต่เจ้าจะอยู่ไม่พ้นวันนี้เป็นแน่ เจ้าจะมาฆ่าข้าเพื่อแก้แค้นให้น้องชายเจ้ามิใช่รึ เจ้ารู้หรือไม่ว่ามันจะจบลงเช่นไร?”


เจียงเฉินถามอย่างจริงจัง


“จุดจบคือเจ้าตายอย่างน่าสังเวชยังไงล่ะ”


ลีชานหมิงพูดออกมาในขณะที่ขบฟัน 


เจียงเฉินส่ายหัว แล้วกล่าว


“ผิด! จุดจบมันคือลีชานเย่ว์ไร้ซึ่งบุตรไว้สืบสกุลไงละ!”



“ฮึ่ม! งั้นมาลองดูว่าเจ้าจะทำได้หรือไม่”


ลีชานหมิงแค่นเสียง’ฮึ’อย่างเย็นชา เขาได้กระโจนไปด้วยกรงเล็บเขาเฉกเช่นมือของเขา ออร่าที่แข็งแกร่งล้อมรอบเขา ลีชานหมิงได้ให้เจียงเฉินเป็นเป้าหมายของกรงเล็บตัวเขา


“ดี”


เจียงเฉินตาส่องแสง ยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์นั้นแข็งแกร่งอย่างแน่นอน และเขาอยู่ระดับฉีไห่ขั้นกลางเพียงเท่านั้น เขาจะสู้อย่างสุดกำลังเพื่อที่จะรับมือกับลีชานหมิง


ฝุ่บ!


แขนของเจียงเฉินสั่นสะเทือนเล็กน้อยตอนที่เขาได้ปล่อยหมัดดั่งสายฟ้าฟาด พลังหมัดนั้นพุ่งเข้าใส่ฝ่ามือของลีชานหมิง


ปัง!


เสียงดังฟังชัดดังออกมา การกระทบกันเมื่อครู่ทำให้เกิดพายุทอร์นาโดขนาดยักษ์จากพลังหยวนขึ้นอากาศรอบข้างโดนดึงร่วมกับทอร์นาโด ทอร์นาโดได้ทำให้บรรดาใบไม้แห้งบนพื้นดินกลายเป็นขี้เถ้า


พวกเขาทั้งคู่ได้เหวี่ยงร่างกายเพียงเล็กน้อย ทุกๆคนต่างประหลาดใจพวกเขานั้นทัดเทียมกัน


มุมปากของเจียงเฉินยกขึ้น เขากำลังยิ้ม สู้กับระดับแก่นแท้มนุษย์โดยระดับฉีไห่ขั้นกลางได้อย่างเท่าเทียม ผลลัพธ์ที่ออกมาทำให้เจียงเฉินพึงพอใจอย่างมาก


แต่ลีชานหมิงนั้นตะลึง เขามองไปยังเจียงเฉินที่ยืนตรงหน้าเขามีออร่าปกคลุมอยู่ ฝ่ามือของเขาถึงกับชา และเขาไม่อยากที่จะเชื่อว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร


“มันเป็นไปได้อย่างไร?มันเป็นแค่ยอดฝีมือฉีไห่ขั้นกลางเท่านั้น พลังของทักษะการต่อสู้ของมันแข็งแกร่งเช่นนี้ได้อย่างไร? ร่างกายของมันแข็งแกร่งขนาดนั้นถึงกับทำให้ฝ่ามือข้าชาได้อย่างไร?”


พายุโทสะได้เกิดขึ้นในใจลีชานหมิง





************************************************************************


จบจ้า


เหอะๆ อึ้งเลยอะดิลีชานหมิง ^^




หากชอบนิยายเรื่องนี้สามารถติดตามการอัพเดทได้ที่เพจนะครับ