แปลไทยโดย Takumi Kun

ตรวจทาน       Subaru-Kyun

=====================================================

สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนั้นเกิดจากความเข้าใจผิด เจ้าหวงต้าที่น่ารังเกียจนี้ลากเจียงเฉินไปอยู่ในกระแสเดียวกับตัวมัน
 

  
 

 ความกราดเกรี้ยวของศิษย์นิกายกระบี่สวรรค์นั้นเชื่อว่าเจียงเฉินและหวงต้าเป็นสหายกัน พวกเขานึกถึงสิ่งที่หวงต้าทำเอาไว้แล้วพวกเขาก็ยิ่งต้องการที่จะสังหารเจียงเฉิน แต่ผู้ใดคือเจียงเฉิน? 
 

  
 

 เขาไม่ใช่คนที่จะสามารถสังหารโดยง่าย ตระกูลมู่หรงได้มาหาเรื่องเขาและพวกเขาได้ตายหมดแล้ว ตระกูลลีที่หาเรื่องเจียงเฉิน ตอนนี้ลีชานเย่ว์ไร้บุตรสืบสกุล ตอนนี้ทั้งศิษย์ทั้งสามของนิกาย
 กระบี่สวรรค์ได้มายั่วยุเขา จุดจบของพวกเขาคงไม่ต่างกัน


ในชีวิตที่แล้วของเขานั้น เขาได้ขึ้นสู่จุดสูงสุดโดยเหยียบย่ำกระดูกมากมายนับไม่ถ้วน เขานั้นเข้าใจโลกแห่งการฝึกตนดียิ่งกว่าใครๆ


เมื่อคู่ต่อสู้ต้องการที่จะฆ่าเขา เจียงเฉินจะพิพากษาพวกมันด้วยความตายดั่งเชาฮัวที่ยืนตรงหน้าเขาตอนนี้


เจียงเฉินเคลื่อนไหวรวดเร็วมาก ก่อนที่ดาบของเชาฮัวจะถึงตัวเขา ลำแสงสีเขียวได้เจาะทะลุร่างเชาฮัว เชาฮัวรู้สึกว่าร่างกายนั้นขยับลำบาก และเริ่มร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด


อ๊ากกกกกกกกกกก


เชาฮัวขว้างดาบเขาทิ้งไปและเริ่มข่วนหน้าอกเขาอย่างไว แต่มันเปล่าประโยชน์ควันสีเขียวได้ออกมาจากหน้าอกของเขาและมันใช้เวลาไม่นานก่อนที่ควันสีเขียวจะปกคลุมร่างเขาทั้งตัว


ตุบ!


เชาฮัวร่วงลงบนพื้น ขาทั้งสองข้างสั่น และมีเสียงร้องโหยหวนออกมาจากปากทำให้ทุกคนที่อยู่ที่นี่หวาดกลัว ภายใต้สายตาตกตะลึงของทุกคน ใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีเชาฮัวก็หยุดขยับ ร่างของเขาดำเหมือนถ่าน ตาทั้งสองข้างของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว หน้าอกเขาถูกกัดกร่อน เหมือนโดนแมลงนับล้านกัดกิน น่าหวาดหวั่นและน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง


นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว ทำให้ทุกคนต่างเย็นไปถึงแก่นกระดูก ยอดฝีมือแก่นแท้มนุษย์ได้ตกตายทันที ความเจ็บปวดที่ได้รับสูงที่สุดเท่าที่เป็นไปได้


ทุกๆคนตื่นตระหนก พวกเขามองไปยังเชาฮัวที่อยู่บนพื้น ผู้ที่เกือบกลายเป็นถ่านและพวกเขาได้มองไปยังเจียงเฉินผู้ที่ทำหน้าไม่แยแส พวกเขากลัวจนถึงก้นบึงของใจ


รุนแรงเกินไป โหดเหี้ยมยิ่งนัก


“เขาตายเพราะพิษ ไอ้หนุ่มนี่มันรู้จักวิธีการใช้พิษ…..เป็นเล่ห์ที่โหดเหี้ยมมาก”


ลีชานเย่ว์สูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนที่จะมองไปยังร่างของลีชานหมิง เจียงเฉินไม่ได้ใช้พิษกับลีชานหมิงดูเหมือนว่าเขาจะออมมือเอาไว้นะ


“นั่นมันพิษอะไรกัน? เหตุใดรุนแรงเช่นนั้น แม้แต่ยอดฝีมือ
 แก่นมนุษย์ขั้นต้นยังตกตายทันทีหลังโดนเข้าไป”


“พี่ใหญ่เจียงเฉินมีทักษะลับอยู่ด้วยจริงๆสินะ หากเขาใช้ทักษะนี้ที่ป่าแล้วล่ะก็ เป็นไปไม่ได้ที่

ลีชานหมิงจะทนได้นาน”


“ถูกต้องแล้ว พี่ใหญ่เจียงเฉินช่างน่าหวาดกลัวยิ่งนัก แต่ตอนนี้เขาได้สังหารศิษย์นิกาย
 กระบี่สวรรค์ไปแล้วมันเป็นเรื่องใหญ่แล้วสิ”



………………………………………………………………………



ทุกๆคนต่างถอนหายใจกันในใจ พิษถึงตายที่เจียงเฉินใช้ช่างน่ากลัวยิ่งนัก แต่นั่นทำให้เจียงเฉินสังหารศิษย์นิกาย
 กระบี่สวรรค์ เขาทำให้ตนเองเข้าไปอยู่ในปัญหาใหญ่แล้วสิ


“เจียงเฉิน เจ้ามันเหี้ยมโหดและเป็นคนที่โหดร้ายมาก”


เฉินซวงสีหน้าเปลี่ยนและตะโกนไปหาเจียงเฉิน หรวนหลิงที่ยืนข้างๆเขายังซ่อนอาการเย่อหยิ่งเอาไว้ นอกจากโกรธแล้วทางที่นางได้มองไปยังเจียงเฉินเต็มไปด้วยความหวาดกลัว นางรู้สึกว่าตนโชคดีมาก ที่ไม่ได้เป็นคนโจมตีเจียงเฉินคนแรก มิฉะนั้นคนที่นอนตายบนพื้นนั้นจะเป็นนางแทน แม้ว่านางจะเป็นหญิงสาว เห็นได้ชัดเลยว่าชายหนุ่มตรงหน้านั้นจะไม่มีการปราณีเพราะนางเป็นผู้หญิง


“ข้าเตือนเจ้าแล้ว อย่ามายั่วยุข้า”


เจียงเฉินไม่ได้สนใจกับเฉินซวงที่กำลังกราดเกรี้ยว


“เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงบังอาจฆ่าศิษย์จากนิกาย
 กระบี่สวรรค์ ข้าไม่สนว่าเจ้าจะซ่อนตัวบนฟ้าหรือใต้ดิน เจ้าต้องตาย!”


จิตสังหารของเฉินซวงเอ่อล้นออกมาจากตัวเขา


“ฆ่าข้าสิ ถ้าเจ้าสามารถ”


เจียงเฉินไม่ได้ใส่ใจสักนิด


“ข้าจะฆ่าเจ้าและไอ้หมาเดนตายนั่นวันนี้! ข้าจะแก้แค้นให้กับน้องเชาฮัว”


เฉินซวงพูด เขาขยับแขนและมีเสียงดังออกมาดาบที่คมกริบได้ปรากฎออกมา ดาบนั่นเป็นยุทธภัณฑ์ระดับต่ำ ยุทธภัณฑ์นั้นมีค่ามากในเมืองสีชาด แต่ไม่ใช่สำหรับนิกาย
 กระบี่สวรรค์ เพียงแค่ศิษย์พี่ที่เป็นศิษย์นอกบางคนก็สามารถที่จะได้รับยุทธภัณฑ์ระดับต่ำนี้มา สำหรับศิษย์ที่แข็งแกร่งระดับแก่นแท้สวรรค์ก็จะเป็นศิษย์ใน ก็จะได้รับยุทธภัณฑ์ระดับกลางกันทุกคน


เฉินซวงปลดปล่อยพลังมหาศาลออกมา จิตสังหารของเขาได้เลื่อนไปอยู่อีกขั้น เขาได้แสดงพลังของระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลางออกมามือของเขาถือยุทธภัณฑ์ระดับต่ำ พลังของยุทธภัณฑ์ของเขาเหนือกว่าของเชาฮัวมาก เขาไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวหลังจากที่เห็นเจียงเฉินสามารถใช้พิษร้ายแรงได้ นี่เพราะความมั่นใจในความสามารถ? ด้วยทักษะการต่อสู้ด้วยระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลาง เขาไม่มีทางเชื่อว่าเขาไม่สามารถที่จะจัดการยอดฝีมือ
 ฉีไห่ขั้นกลางได้ ในแต่ละขั้นจะมีสามระดับ


เผชิญหน้ากับการโจมตีอันทรงพลังของเฉินซวง รอยยิ้มปรากฎขึ้นบนหน้าของเจียงเฉิน ตาส่องประกายเหมือนกับดูการแสดงปรากฎขึ้น หลังจากนั้นไม่นาน เขาจงใจเปลี่ยนท่าทีของเขาและเริ่มวิ่งหนี


“เจ้าหมาโง่ รีบวิ่งเข้าสิ!”


เจียงเฉินตะโกนใส่หวงต้า เมื่อเห็นเจียงเฉินวิ่งหนีโดยไม่ได้สู้ทำให้มันเป็นงงไม่กี่วินาที เจ้าหนุ่มนั่นเมื่อกี้มันยังเจ้ากี้เจ้าการอยู่ แต่ตอนนี้มันกลับวิ่งหนีเหมือนคนขี้ขลาด 


“บัดซบ!”


หวงต้าได้ก้มตัวลงและเปลี่ยนเป็นแสงสีทองตามหลังเจียงเฉินไป


“เจียงเฉิน ไอ้หมาเดนตาย ไม่ว่าพวกเจ้าจะไปที่ไหน วันนี้ข้าจะตามไปฆ่าพวกเจ้าทั้งคู่”


จิตสังหารหารเฉินซวงระเบิดออกมา เขาเริ่มตามพวกเขาไปดั่งลูกธนูที่ถูกปล่อยออกจากคันศร


เมื่อได้ยินว่าเอ่ยถึงชื่อเขาและหวงต้าด้วยกัน เจียงเฉินดูมืดมนและต้องการกระอักเลือดออกมา เขานั้นโดนเอาไปเทียบกับหมา?


ด้านหลังพวกเขา หลวนหลิงหันไปหาลีชานเย่ว์และพูด “ท่านผู้นำตระกูลลีข้าหวังว่าท่านจะช่วยพวกเราจับเจียงเฉินและหมานั่น นิกาย
 กระบี่สวรรค์จะตอบแทนท่านอย่างงามหลังจากเสร็จสิ้น”


“ได้เลย”


ลีชานเย่ว์เห็นด้วยทันที ตอนนี้เขาไม่สามารถที่จะรอกินเนื้อสดๆของเจียงเฉินและดื่มเลือดมันในขณะที่มันยังมีชีวิตอยู่ หากมีผู้ใดขอให้เขาช่วยล่าเจียงเฉินเขาจะเป็นคนอาสาไปช่วยคนแรก


“ไม่มีทาง ลีชานเย่ว์จะต้องอยู่ที่นี่กับข้า ไม่มีทางให้เจ้าขึ้นเขาไปได้เด็ดขาด”


หยานเจิ้นหยุนปลดปล่อยพลังออกมาขวางทางลีชานเย่ว์


“หยานเจิ้นหยุนเจ้ากล้าที่จะเป็นปรปักษ์กับนิกาย
 กระบี่สวรรค์งั้นรึ?”


หรวนหลิงพูดออกมาอย่างกราดเกรี้ยว


“แม่นางหรวนหลิง ตระกูลหยานไม่กล้าที่จะเป็นปฎิปักษ์หรอก หากคุณชายเฉินซวงจะล่าเจียงเฉินตระกูลหยานจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว แค่ลีชานเย่ว์เป็นศัตรูคู่อาฆาตของตระกูลหยานนี่คือเหตุที่หยุดเขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับนิกาย
 กระบี่สวรรค์แม้แต่น้อย”


หยานเจิ้นหยุนอธิบาย มองไปในสิ่งที่เขาทำเขานั้นไม่ให้ลีชานเย่ว์เข้าช่วยล่าอย่างชัดเจน ตระกูลหยานนั้นดูแลเอาใจใส่เจียงเฉินอย่างดี เพียงแค่เฉินซวงและหรวนหลิงเขาเชื่อว่าเจียงเฉินมีวิธีรับมือกับทั้งสอง ด้วยความสามารถประสานของทั้งสองมันคงไม่ใช่เรื่องง่ายในการสังหารเจียงเฉิน แต่ลีชานเย่ว์นั้นต่างออกไป มันอยู่ระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นปลาย มันแข็งแกร่งเกินไป


“ดี! สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ นิกาย
 กระบี่สวรรค์จะจดจำไว้”


หรวนหลิงพูดอย่างเกรี้ยวกราด และเริ่มไล่ตามเจียงเฉินและหวงต้าไป


“หยานเจิ้นหยุน เจ้าได้มีเรื่องกับนิกาย
 กระบี่สวรรค์วันนี้ ดูท่าว่าตระกูลหยานคงจบสิ้นภายหลัง ฮ่าฮ่าฮ่า”


ลีชานเย่ว์หัวเราะเสียงดัง


“ฮึ่ม! นั่นไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเจ้า”


หยานเจิ้นหยุนสบถออกมาอย่างเย็นชา 


“หยานเจิ้นหยุน ไอ้เด็กเปรตเจียงเฉินได้ฆ่าศิษย์ของนิกาย
 กระบี่สวรรค์ไปแล้ว มันจะต้องตายอย่างแน่นอน แม้มันจะปล่อยพิษร้ายแรงได้ หากไม่มีการเตรียมการอย่างเหมาะสมมันไม่ง่ายหรอกนะที่จะสำเร็จ

เจ้าคิดหรือว่าแค่ความสามารถระดับฉีไห่ขั้นกลาง จะปกป้องตัวเองได้จากแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลางได้น่ะ สำหรับตระกูลหยานได้หยุดข้าในวันนี้ เจ้าได้ล่วงเกินนิกาย
 กระบี่สวรรค์ไปแล้ว เจ้าจะต้องพบจุดจบเช่นเดียวกับเจียงเฉินภายหลัง เสียดายจริงๆที่ข้าไม่ได้ฆ่าเจียงเฉินด้วยมือข้าเอง และหั่นมันเป็นพันๆชิ้น แม้ว่าเจียงเฉินจะตายแล้วข้าจะไม่ปล่อยตระกูลมันที่อยู่เมืองฟ้าหอมรอดไปได้”


ลีชานเย่ว์กราดเกรี้ยวมาก เขาแบกร่างลีชานหมิงและกลับไป หยานเจิ้นหยุนหายใจลึกๆ ลีชานเย่ว์ในตอนนี้น่าหวาดกลัวจริงๆ สิงโตที่ไม่มีอะไรต้องเป็นกังวลอีกและได้ทำลายล้างโดยไม่ต้องสนใจสิ่งใด ผลที่ตามมาอยู่เหนือจินตนาการ ลีชานเย่ว์เป็นประเภทใช้ความคิด บุตรทั้งสามตกตายหมด สิ่งที่มันจะทำต่อไปคงเป็นเรื่องบ้าๆ


“ท่านผู้นำตระกูล พวกเราควรทำเช่นไรดี น้องเจียงสามารถรับมือได้หรือไม่?”


หยานหยางถามออกมาด้วยสีหน้าวิตก ไม่ได้เป็นแค่เขาคนเดียว ทุกๆคนต่างมีสีหน้ากังวลทั้งสิ้น เจียงเฉินได้ช่วยชีวิตพวกเขาเอาไว้ ตามปกติแล้วพวกเขาไม่ต้องการเห็นสิ่งร้ายๆเกิดกับเขา พวกเขาได้ชนะการต่อสู้มาได้ แต่พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่าหลายๆสิ่งจะเกิดขึ้นเพราะไอ้หมาปากเสียตัวนั้น


“อย่าได้กังวลเลย ก่อนหน้านี้เจียงเฉินกระซิบข้าด้วยเซนส์ศักดิ์สิทธิ เขาขอให้พวกเราไม่ต้องเข้าไปพัวพันในการต่อสู้ของพวกเขาและนิกาย
 กระบี่สวรรค์ ข้าเชื่อว่าเขารับมือได้แน่”


หยานเจิ้นหยุนตอบด้วยรอยยิ้ม


“น้องเจียงเฉินอยู่ระดับฉีไห่ เหตุใดถึงใช้เซนส์ศักดิ์สิทธิได้ล่ะขอรับ”


หยานหยางถามด้วยสีหน้าตะลึง


“น้องเจียงนั้นเป็นบุคคลแห่งปาฎิหารย์ เขาไม่สามารถที่จะวัดได้ด้วยสามัญสำนึก ข้าคาดเดาว่าเขานั้นจะต้องมีวิธีในการจัดการทั้งสองจากนิกาย
 กระบี่สวรรค์ เขาเลือกที่จะวิ่งขึ้นภูเขาเพราะเขาไม่ต้องการให้ตระกูลหยานเข้ามาพัวพันไปด้วย นอกจากนั้นมันเป็นถึงนิกาย
 กระบี่สวรรค์
 

  
 

 น้องเจียงช่างเอาใจใส่พวกเราเหลือเกิน…..เฮ้อ…”


หยานเจิ้นหยุนถอนหายใจออกมา ในความจริงแล้วเขาพลาดครั้งนี้ อาจจะมีบางส่วนที่เขาพูดได้ถูกต้อง เจียงเฉินนั้นมีแผนการที่ใหญ่กว่านี้


ภายในภูเขา เจียงเฉินและหวงต้าต่างวิ่งด้วยความเร็วสูงมากๆ ด้านหลังเขาเฉินซวงตามมาอย่างกระชั้นชิด


“เจ้าคิดอะไรของเจ้า? เจ้ามีพิษร้ายแรงอยู่ในมือแท้ๆด้วยความสามารถด้วยความว่องไว มันเป็นไปไม่ได้รึที่จะฆ๋าเฉินซวง ……ทำไมพวกเราต้องมาหนีด้วย”


หวงต้าถามอย่างมืดมน


“เจ้าไม่ได้รู้อะไรเลย พิษของบิดาผู้นี้ไม่ได้สามารถใช้ได้ตามที่ต้องการ หลังจากใช้ไปครั้งหนึ่งข้าต้องรอเป็นระยะเวลานานถึงใช้ได้อีกครั้ง นอกจากนั้นเฉินซวงมันอยู่ระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลาง เมื่อมันเตรียมพร้อมเมื่อไร มันยากที่จะโจมตีโดนมันแม้ข้าจะมีพิษร้ายแรงอยู่ ยอดฝีมือ
 แก่นแท้มนุษย์ขั้นกลาง ข้าสู้มันไม่ได้ นั่นคือเหตุที่ต้องเผ่นยังไงล่ะ”


เจียงเฉินพ่นลมออกมาทางจมูกอย่างดูถูก เขาสามารถพูดเท็จได้โดยที่ไม่กระพริบตา พิษของงูหลามเขียวนรกนั้นเขาสามารถที่จะควบคุมได้อย่างสมบูรณ์ และเขาสามารถที่จะใช้เมื่อไรก็ได้ที่เขาต้องการ ดั่งพลังหยวนของเขา เฉินซวงอยู่ระดับแก่นแท้มนุษย์ขั้นกลาง มันเป็นเรื่องที่ยากสำหรับเขาถึงแม้จะเตรียมตัวมาแล้วก็ตาม อย่างไรก็ตามด้วยความสามารถและพิษร้ายแรงถึงตายนั้นทำให้เขาไม่ได้รู้สึกกลัวเฉินซวงแม้แต่น้อย แน่นอนที่เขาเลือกที่จะวิ่งหนีเพราะหวงต้าลากเขาลงน้ำกับมันก่อนหน้านี้ หากเจียงเฉินไม่ได้ผลประโยชน์จากหวงต้า มันไม่ยุติธรรม ไอ้หมาโง่นี่มันจะเอาเปรียบและผลประโยชน์มากไปแล้ว


“บัดซบ! เจ้าดันใช้พิษร้ายแรงนั่นกับตัวกระจอกเนี่ยนะ เสียของชะมัด”


หวงต้าโมโหนักเหมือนจะมีควันออกมาจากจมูกมัน เขาต่อว่าเจียงเฉินว่าใช้ไม่เป็น


“พอแล้ว ไร้สาระน่า ไอ้หมอนั่นตามหลังมาเกือบจะทันแล้ว บิดาเจ้าวิ่งไม่ไหวแล้ว แบกข้าไว้บนหลังเจ้าหน่อยสิ”


หลังจากพูดเสร็จเจียงเฉินก็กระโดดขึ้นหลังหวงต้า




************************************************************************

จบจ้า 


ไม่ถงไม่ถามสุขภาพหวงต้าสักคำเลยนะพี่เจียงหลังหวงต้าน่าจะนั่งสบายอยู่นะ