‘มู่หรง ซินยู๋’ ที่แทบจะไร้พลังวิญญาณ นางจึงวิ่งได้ช้ามาก เพื่อที่พวกเขาจะเข้าไปในส่วนลึกให้รวดเร็วที่สุด ‘ชูเฟิง’จึงจำเป็นต้องแบกนางไว้บนหลังของเขา พร้อมกับให้นางนำทาง ต้องบอกว่าด้านหลังของเขารู้สึกดีเป็นอย่างมาก
 

 
” ผู้คนเรียกที่นี่ว่าอะไรงั้นหรอ ? “
 
‘ชูเฟิง’ใช้ทักษะ ท่องนภาวิ่่งไปด้วยความรวดเร็ว พร้อมกับแกล้งสงสัย
 

 
” ข้าก็ไม่แน่ใจเหมือนกันแต่พวกข้าเรียกมันว่า เส้นชีวิต ที่นี่ถูกสร้างขึ้นพร้อมกับหุบเขาพยัคฆ์ฯ “
 
‘มู่หรง ซินยู๋’ ตอบ
 

 
” งั้นหรอ “
 
เห็นได้ชัดว่าที่’ชูเฟิง’ถาม นางตอบแค่ครึ่งเดียว เส้นชีวิตต้องมีความลับบางอย่างที่นางไม่สามารถบอกคนอื่นได้ ‘มู่หรง ซินยู๋’ ค่อนข้างทีจะระวังตัวแจ ดังนั้นนางจึงไม่ยอมบอกเรื่องราวทั้งหมดแต่ถึงอย่างนั้น ‘ชูเฟิง’ ก็พอเข้าใจว่า หากเส้นชีวิตถูกสร้างขึ้นในเวลาเดียวกับหุบเขาพยัคฆ์ฯ
 
เห็นได้ว่าพวกเขาซ่อนความลับมากมายเอาไว้’ชูเฟิง’ยังคงวิ่งต่อไปอย่างรวดเร็ว แม้แต่ม้าก็อาจตามเขาไม่ทัน ศูนย์กลางของเส้นชีวิตอยู่ด้านล่างของหุบเขาพยัคฆ์ขาว หลังจากที่วิ่งไปไม่นาน ‘ชูเฟิง’ ก็เข้ามายังพื้นที่หลักของเส้นชีวิตภายในอุโมงกว้างใหญ่เหมือนกับปราสาทใต้ดิน
 
‘ชูเฟิง’กับ’มู่หรง ซินยู๋’ เห็นศพหลายศพมีเลือดไหลนองและยังอุ่นๆ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาพึ่งตายเมื่อเร็วๆนี้เมื่อพวกเขาเดินหน้าตอไป ก็ยังพบศพคนเพิ่มขึ้นเลื่อยๆ พลังวิญญานของพวกเขานั้นก็แข็งแกร่งจากระดับต้นของอาณาจักรกำเนิดวิญญาณจนไปถึงขั้นสูงสุดของอาณาจักรกำเนิดวิญญาณ พวกเขาเหล่านี้มีพลังวิญญาณระดับเดียวกับคนของสำนักมังกรฟ้าขณะที่เดินต่อไปก็ยังพบศพของกระทั้งผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรแก่นแท้วิญญาณ
 
แม้ว่าจะเป็นระดับ 1 ก็ตาม ซึ่งแม้แต่ระดับอาณาจักรแก่นแท้ยังถูกฆ่าตาย
 

 
” โห นั้นมันร่างของอาณาจักรแก่นแท้วิญญาณ  รีบๆดูดแหล่งพลังวิญญาณของเขามาเร็ว “
 
เทพธิดาที่เอาแต่เงียบมาตลอด เมื่อเห็นศพของผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรแก่นแท้ นางจึงอดไม่ได้ที่จะพูดเทพธิดาที่เข้าสู่อาณาจักรกำเนิดวิญญาณนางไม่สนใจแหล่งพลังวิญญาณของอาณาจักรกำเนิดวิญญาณแม้แต่น้อย มีแต่ร่างของอาณาจักรแก่นแท้เท่านั้นที่ดึงดูดนางได้
 
‘ชูเฟิง’ ไม่รอช้า เขาเดินไปหาร่างของผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้วิญญาณ และเริ่มดูดแหล่งพลังวิญญาณให้กับเทพธิดาแต่เมื่อเทียบกับใบหน้าของ’ชูเฟิง’ ‘มู่หรง ซินยู๋’ ไม่อาจใจเย็น นางร้องไห้ด้วยความเสียใจ
 

 
” ผู้เฒ่า 6 ปราการ ไม่เคยเลยว่าเขาจะถูกลากมาเกี่ยวกับเรื่องนี้ “
 
 
” เขาเป็นคนยังไง ? “
 
หลังจากที่ดูดกลืนแหล่งพลังวิญญาณ ‘ชูเฟิง’ ถาม
 

 
” เขาเป็นหนึ่งในหกคนที่คอยปกป้องหุบเขาพยัคฆ์ฯและข้า  และยังเป็นผู้ติดตามที่ซื่อสัตย์ที่สุดของพ่อของข้าพร้อมกับคอยปกป้องพ่อของข้าให้ปลอดภัย “
 
 
” การที่เขาถูกฆ่าตายเช่นนี้ ดูเหมือนว่าพวกเขาต้องการทำลายกำลังสำคัญของพ่อข้าและในตอนนี้พ่อของข้าอาจจะตกอยู่ในอันตราย “
 
‘มู่หรง ซินยู๋’ ขณะที่อธิบายก็ยิ่งกังวล
 
* ปั้งงงงงงงงงงง *
 
เสียงดังก้องเกิดขึ้นในส่วนลึกภายในเส้นชีวิต เหมือนกับเสียงฟ้าฝ่าดังไปทั่วทุกพื้นที่
 
แม้ว่าระยะห่างจะไกลพอสมควร ที่เสียงมันก็ยังเข้ามาถึงหูของ ‘ชูเฟิง’และ’มู่หรง ซินยู๋’ แม้แต่พื้นใต้ฝ่าเท้าของพวกเขายังสั่นสะเทือน ด้วยระดับการโจมตีด้วยแรงมหาศาลจึงจะสามารถทำให้เกิดเสียงดังเช่นนี้ได้
 
* ปั้ง ปั้ง ปั้งงงง *
 
หลังจากเสียงดังกระหึ่ม ก็ยังคงมีเสียงนั้นดังออกมาอยู่ตลอดเวลา แม้ว่า ‘ชูเฟิง’ จะสามารถทนได้ แต่’มู่หรง ซินยู๋’ นางแกว่งซ้ายขวาอยู่ตลอด เหมือนกับว่ายืนอยู่กับที่ไม่ไหวแต่ถึงแบบนั้น นางก็ยังพูดกับ’ชูเฟิง’ว่า
 

 
” รีบพาข้าไปที !!!  ข้าไม่ยอมให้พวกเขามาทำร้ายพ่อของข้าได้อย่างเด็ดขาด “
 
 
” เจ้าจะบ้าไปแล้วหรอ เสียงต่อสู้ดังขนาดนั้น อาจจะเป็นการปะทะกันของผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรแก่นแท้วิญญาณก้ได้ หากพาเจ้าไปที่นั้นเจ้าอาจถูกลูกหลงตายก็ได้ “
 
‘ชูเฟิง’ จ้องมองและกล่าวกับนาง แต่’มู่หรง ซินยู๋’ ทำท่าทีดื้อรั้น เขาจึงนำเอาเข็มทิศโลกวิญญาณออกมาเพื่อให้มันแนะนำ
 

 
” นั้นมัน เข็มทิศโลกวิญญาณหนิ เจ้าเป็น ผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณจริงๆด้วย “
 
มองเข็มทิศที่อยู่ในมือของชูเฟิง ที่เปล่งแสงเป็นสัญลักษณ์ มู่หรง ซินยู๋ ตกใจอย่างมาก แม้ว่านางไม่เคยเห็น ผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณมาก่อน แต่นางก็พอจะรู้ว่ามันเป็นอุปกรณ์ของผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณเมื่อนางยืนยันได้ว่า ‘ชูเฟิง’ เป็นผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณ
 
นางแทบไม่อยากจะเชื่อที่เขาสามารถทำได้ด้วยอายุเพียงเท่านี้’ชูเฟิง’ในตอนนั้นสนใจและเน้นวิเคราะห์สถานการณ์ด้านของของเขาพร้อมกับ เทพธิดา ในที่สุดเขาก็ได้ผลลัพธ์ที่สุดยอดบางอย่าง เส้นชีวิตอาจจะเป็นทางเข้าไปยังสุสานจักรพรรดิ แต่ ทิศทางที่จะเข้าไปมีผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรแก่นแท้สู้กันอยู่
 
‘ชูเฟิง’เจอกับสถานการณ์ที่ยากลำบาก เพราะในหุบเขาพยัคฆ์ฯคนที่แข็งแกร่งและรู้ความลับของเส้นชีวิต คงมีอยู่ไม่กี่คน และพวกเขาเหล่านั้นกำลังฆ่าฟันกันอยู่หน้าทางเข้าของสุสานจักรพรรดิ เหตุผลที่พวกเขาต่อสู้ก็อาจจะเป็นสมบัติในนั้นที่มีอยู่มากมายมหาศาล
 
และต้องการครอบครองมันไว้แต่เพียงผู้เดียวเมื่อ’ชูเฟิง’รู้ว่ามีสมบัติรออยู่ตรงหน้า แต่มีศัตรูที่ร้ายกาจขวางอยู่ เขาจะไม่คิดที่จะผลีผลามเข้าไป เพราะหากเขาเข้าไปอาจจะถูกแรงปะทะจนเขาอาจสลบ หากไม่เว้นระยะห่างจากการปะทะของผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรแก่นแท้วิญญาณ
 

 
” งั้นก็ไม่เป็นไร หากเจ้าไม่พาข้าไป งั้นข้าไปเอง “
 
ในตอนนั้น ‘มู่หรง ซินยู๋’ กล่าวในขณะที่วิ่งเข้าไปในส่วนลึกของเส้นชีวิต
 

 
” เจ้าอยากตายงั้นเหรออ ? “
 
เห็นเช่นนั้น ‘ชูเฟิง’ วิ่งตาม ‘มู่หรง ซินยู๋’ และคว้านางเอาไว้
 

 
” ปล่อยข้า!!! “
 
‘มู่หรง ซินยู๋’ พยายามขัดขืน เมื่อนางคิดว่าพ่อของนางอาจจะตกอยู่ในอันตราย นางจึงไม่อาจใจเย็นได้
 

 
” เจ้าใจเย็นก่อน เจ้าแทบจะไม่มีพลังวิญญาณหรือทักษะ เจ้าไปถึงแล้วจะช่วยเขายังไงได้ ไม่เพียงแต่เจ้าไม่สามารถช่วยพ่อของเจ้าได้ เจ้ายังไปเป็นตัวถ่วงของเขาจนทำให้เขาอาจจะได้รับบาดเจ็บสาหัสจากการโจมตีของศัตรูอีก “
 
‘ชูเฟิง’เตือนนางเสียงดัง
 

 
” แล้วจะให้ข้าทำยังไงล่ะ พ่อของข้าตกอยู่ในอันตรายนะจะให้ข้าอยู่เฉยๆไม่ทำอะไรเลยงั้นหรอ “
 
‘มู่หรง ซินยู๋’ ร้องไห้จนไม่มีเสียง นางรู้สึกสิ้นหวังอย่างมาก นั้นบ่งบอกได้ชัดว่านางเป็นห่วงพ่อของนางมากแค่ไหนในตอนนั้น เสียงปะทะก็หยุดลง
 
‘ชูเฟิง’จึงฉวยโอกาศนั้น อุ้ม ‘มู่หรง ซินยู๋’ ขึ้นบนหลังของเขาอีกครั้ง
 

 
” เจ้าจะเข้าไปมั่วๆโดยไม่คิดหน้าคิดหลังไม่ได้ หากพ่อเจ้าถูกรบกวนตอนนี้ เจ้าจะเป็นคนที่ทำให้เขาถูกฆ่า “
 
 
” ก็ได้ . . . . . ข้าจะเชื่อเจ้า “
 
‘มู่หรง ซินยู๋’ ยอมพยักหน้า เพราะในเวลานั้น นางไม่มีทางเลือก จากนั้นเด็กหนุ่มก็ค่อยๆวิเคราะห์สถานการณ์ด้านหน้าผ่านดวงตาของเขา และแบกนางเดินเข้าไปใกล้ๆ พร้อมกับบังคับให้นางอยู่เฉยๆในสถานการณ์เช่นนี้
 
‘ชูเฟิง’รีบซ่อนออร่าของเขาพร้อมกับชะลอความเร็ว พร้อมกับค่อยๆย่องเดินเข้าไป เขาไม่กล้าที่ใช้อำนาจพลังวิญญาณของเขาเพราะไม่รู้ว่าหนึ่งในนั้นมีผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณหรือเปล่า หากมีล่ะก็คงไม่ดีแน่ๆ
 
หลังจากที่เดินเข้าไปได้หลายกิโล ก็ไม่พบความผิดปกติ แต่เสียงนั้นก็ค่อยๆชัดเจนมากยิ่งขึ้นจนทำให้ชูเฟิงได้ยินคำพูดจากบริเวณใกล้เคียง
 

 
” มู่หรง หยางกวน เจ้าคิดจะทำอะไร เจ้าต้องการทำลาย สิ่งที่เป็นลากฐานของตะกูล มู่หรง ที่มีความเป็นมามากกว่า 500 ปีงั้นหรอ “
 
เสียงนั้นดังขึ้นมาอย่างชัดเจน แต่คนที่พูดเหมือนจะได้รับบาดเจ็บหนักแต่หลังจากที่ได้ยินเสียงนั้น ‘มู่หรง ซินยู๋’ ที่อยู่บนหลังของ’ชูเฟิง’ก็ได้แต่กระตุกไปมา
 
เห็นได้ชัดว่าเสียงของคนผู้นั้นคือพ่อของนางคนที่ควบคุมหุบเขาพยัคฆ์ขาว ‘มู่หรง ยุนหลาน’เมื่อ ‘มู่หรง ยุนหลาน’ พูดออกมาเช่นนั้น เสียงที่กระหยิ่มยิ้มย่องก็ดังขึ้นมาต่อจากนั้น
 

 
” น้องชายข้า เจ้าคงพูดผิดแล้ว ข้านั้นไม่ได้ต้องการทำลายรากฐานของตะกูล หรือ หุบเขาพยัคฆ์แต่อย่างใด แต่ข้านั้นจะทำให้มันกลายเป็นเมืองที่สุดยอดและยิ่งใหญ่เท่าที่เคยมี “
 
โปรดติดตามตอนต่อไป . . . . . . . .
 
ที่มา: