ตอนที่แล้วตอนต่อไปแปลไทยโดย Takumi Kun
ตรวจทาน Subaru-Kyun
************************************************************************
เมื่อได้ยินนามของเจียงเฉิน เหล่าคนที่ร้องโอดครวญอยู่บนพื้นต่างเปลี่ยนท่าทีทันควัน ใบหน้าพวกเขากลายเป็นสีเทา และพวกเขาต้องการที่จะตบหน้าพวกเขาเองสักสองสามครา
นี่คือสิ่งที่เรียกว่าเป็นตาบอดดั่งค้างคาว มีตาแต่ดันล้มเหลวในการรับรู้ หากไม่ต้องการที่จะตายก็จงอย่าได้สร้างปัญหา แต่นี่สามารถอธิบายได้ชัดๆว่า หาเรื่องใส่ตัว
รู้สึกผิดหลังจากที่ได้พ่ายแพ้? ของแน่อยู่แล้ว!
ศิษย์หวงได้ร้องไห้เหมือนเด็กๆทันที เขาได้ทำสิ่งใดลงไป? เขาได้ทำตัวเย่อหยิ่งต่อหน้าศิษย์พี่เจียงและเขาพูดว่าต้องการที่จะทุบตีศิษย์พี่เจียงจนมารดาเขาไม่สามารถจำเขาได้ เขาได้หาที่ตาย
ทุกๆคนจ้องไปยังเหล่าศิษย์ฝึกหัดที่เป็นลมอยู่ หากว่าสามารถที่จะสังหารคนได้ เช่นนั้นศิษย์พวกนี้คงถูกสังหารนับพันครั้ง หากไม่ใช่เพราะศิษย์ฝึกหัดร้องขอความช่วยเหลือ ไม่มีทางที่พวกเขาจะล่วงเกินเจียงเฉิน
นี่คือเจียงเฉิน ภายในหนึ่งวัน เรื่องราวของเขาได้แพร่กระจายทั่วทั้งนิกาย เขาได้อันดับที่หนึ่งในการแข่งขันประจำแคว้นฉี เขาได้สังหารหลิงอ้าวและหลี่หวู่ซวงและเขาจะสู้กับหนานเป่ยเฉาในอีกหนึ่งปี แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่เคยเห็นหน้าของเจียงเฉิน เขาได้เป็นแบบอย่างของศิษย์จำนวนมากในนิกายทมิฬ
‘ บัดซบ ข้าไร้มารยาทยิ่งนักได้ล่วงเกินแบบอย่างที่ข้ายังไม่อาจได้พบ…….ไม่ใช่เรื่องผิดเลยที่ข้าจะถูกทุบตี ‘
พวกเขาไม่ได้รู้สึกผิดเพียงอย่างเดียว พวกเขารู้สึกเหมือนได้รับพร พวกเขาเป็นศิษย์ผู้โชคดีของนิกายทมิฬ และโชคดีที่ เจียงเฉินปราณีต่อพวกเขา พวกเขาได้ยินมาว่าเจียงเฉินเป็นคนที่โหดเหี้ยมอย่างมาก เขากล้าที่จะสังหารหลิงอ้าวและหลี่หวู่ซวงต่อหน้าหนานเป่ยเฉาและเหลียงเซียว….วันนี้พวกเขาได้ไปตอแยเจียงเฉิน หากว่าเจียงเฉินได้สังหารพวกเขาด้วยการตบ ตอนนั้นจะไม่มีที่สำหรับพวกเขาที่จะตำหนิ นิกายจะไม่ลงทัณฑ์อัจฉริยะจากศิษย์นอกบางส่วน
” เจ้าพวกบ้าทั้งหลาย ยังไม่รีบขออภัยต่อศิษย์พี่เจียงอีก! เจ้าทั้งหมดควรที่จะขอบคุณศิษย์พี่เจียงที่มีเมตตาน่ะ! “
หวังหยุนมองไปยังทุกคนและตำหนิเสียงดัง
เมื่อได้ยิน เหล่าศิษย์ไม่กล้าที่จะแสดงความลังเลออกมา พวกเขาทุกคนพยายามอย่างมากที่จะลุกขึ้นยืนจากพื้น พวกเขาไม่สามารถที่จะตำหนิต่อการตอบสนองที่เงอะงะเช่นนี้ได้ เจียงเฉินได้ตบแรงพอสมควรทำให้พวกเขาขยับตัวได้ลำบาก
หลังจากถูกตบและยังจำเป็นต้องลุกขึ้นมาขออภัย สมมติว่าพวกเขาอาจรู้สึกผิด แต่ไม่ใช่พวกเขาทั้งหมดที่รู้สึกผิด เป็นอย่างที่หวังหยุนได้พูดไว้ พวกเขาควรจะขอบคุณเจียงเฉินที่มีเมตตา หากมันเป็นไปตามวิถีทางของเจียงเฉิน ตอนนี้พวกเขาคงได้เป็นศพไปแล้ว
” พอแล้วล่ะ “
เจียงเฉินโบกมืออย่างเฉยเมยแล้วเขาเดินขึ้นไปยังเขาทมิฬต่อ หยานเฉินหยู่และหวงต้าเองก็ตามเขาไป ขึ้นไปยังหุบเขาด้วยความภาคภูมิใจ
หวังหยุนมีท่าทีละอายใจ เมื่อศิษย์เหล่านี้ไม่ได้เป็นไปตามที่เจียงเฉินคาดหวังไว้ ดังนั้นเขาจึงตำหนิศิษย์หวงอีกครั้งก่อนที่เขาจะวิ่งตามเจียงเฉินไป
ศิษย์หวงนั่งลงบนพื้นอีกครั้ง เขาดูเหมือนวิญญาณออกจากร่าง ใบหน้าของเขาและท่าทีของเขานั้นรู้สึกผิด เขารู้สึกเหมือนว่ากำลังร้องเมื่อเขาคิดถึงตำแหน่งของเขาในอนาคตทีนิกายทมิฬ เขาได้ร้องออกมาอีกครั้ง
บัดซบ เขาได้ล่วงเกินเจียงเฉิน ในอนาคตเขาจะอยู่ร่วมกับศิษย์คนอื่นๆในนิกายทมิฬได้อย่างไร? แม้เขาจะเป็นศิษย์นอกเหมือนกัน เขาจะสามารถเปรียบกับเจียงเฉินได้จริงรึ? แม้ว่าเจียงเฉินจะมาที่นี่เป็นวันแรก ตำแหน่งของเขาในหมู่ศิษย์นอกไม่ได้ด้อยกว่าฮันหยานเลย” ไอ้จัด*าว ปัญญาอ่อน! ใครเป็นผู้ดูแลหุบเขาในวันนี้? “
ศิษย์หวงคำรามใส่ศิษย์ทุกคนที่อยู่ตรงหน้าเขา มันดูเหมือนว่าเพลิงเกือบที่จะพุ่งออกมาจากตาของเขา เขามีนามว่า หวง เจิง และเขามีผลงานพอสมควรในนิกายทมิฬ อย่างไรก็ตาม หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ มันสามารถบอกได้ว่าอนาคตของเขาพินาศ
” ศิษย์พี่หวงขอรับ ทั้งสามคนนี้เห็นว่าคอยรักษาการณ์ที่หุบเขาวันนี้ขอรับ! “
ศิษย์คนหนึ่งในหมู่ศิษย์ได้ชี้ไปยังศิษย์ฝึกหัดทั้งสามผู้ที่รักษาการณ์ที่หุบเขาวันนี้ หนึ่งในพวกเขาเป็นลมทันที และเมื่อทั้งสองโดนชี้มาหน้าของพวกเขาเป็นสีเทา จากนั้นพวกเขาได้คุกเข่าลงบนพื้นเพราะความหวาดกลัว
” ศิษย์พี่หวง พวกข้าขออภัยอย่างยิ่ง พวกข้าไม่รู้ว่าเขาคือเจียงเฉิน! “
หนึ่งในศิษย์ได้ร้องออกมา เมื่อเขานึกถึงตอนที่เขาเกี้ยวหยานเฉินหยู่ต่อหน้าเจียงเฉิน เขาอยากให้ตัวเขาเองได้ตายพ้นๆไป
” บัดซบ พวกเจ้ามีตาหรือเปล่า รูก้* เจ้าอยู่ไหนกัน? จำศิษย์พี่เจียงไม่ได้ เจ้าจะปกป้องที่นี่ได้อย่างถูกต้องได้งั้นรึ? ข้า บิดาผู้นี้อนาคตต้องพังพินาศเพียงเพราะพวกบ้าทั้งสามเช่นพวกเจ้านี่แหละ “
หวงเจิ้งต่อว่าอย่างรุนแรง เขาเดินไปหาศิษย์ฝึกหัดทั้งสองและเตะร่วงลงพื้น
ศิษย์ฝึกหัดทั้งสองร้องออกมาด้วยความเสียใจ ในใจของพวกเขานั้น ช่วยไม่ได้ที่พวกเขาอยากจะต่อว่ากลับไป เจ้าน่ะหวงเจิงจำเจียงเฉินได้งั้นรึ? หากว่าเจ้าจำเขาได้ อนาคตเจ้าจะพินาศงั้นรึ? หากเจ้าจะโทษสิ่งใดล่ะก็ ต้องโทษดวงตาสุนัขของเจ้า! ไม่ใช่มาลงที่พวกข้า! ดูอย่างหวังหยุนสิ เขาจะได้รับคำชมเชยจากศิษย์พี่เจียงภายหลัง และได้รับการปกป้องจากศิษย์พี่เจียงในอนาคต จากนั้นจะมีผู้ใดกล้าไปตอแยเขาในนิกายทมิฬกัน?” เพราะพวกเจ้าทั้งสาม พวกเราเลยได้ล่วงเกินศิษย์พี่เจียง! ทุบตีพวกมันเลย! “
” ใช่แล้ว! ทุบตีพวกมันจนมารดาพวกมันจำหน้าไม่ได้! “
………………………………………………………………………
เหล่าศิษย์ที่กราดเกรี้ยวได้พบหนทางการระบายความกราดเกรี้ยวของพวกเขา เหล่าศิษย์ฝึกหัดทั้งสามที่เป็นเวรยามดูแลหุบเขาตกเป็นเป้าหมายโดยพลัน
ตูม ตูม ตูมอ๊า อ๊า อิย้าาาา
นี่ช่างน่ากลัวยิ่งนักแต่อย่างไรก็ตามมันเป็นธรรมชาติของมนุษย์
ผู้ที่เฝ้าคุ้มกันทั้งสามได้พบกับสุดยอดของความโชคร้ายในวันนี้ พวกเขาไม่เคยพบเจออะไรเช่นนี้มาก่อน ขณะที่พวกเขากำลังยืนเวรยามอยู่ มันเป็นโชคร้ายของพวกเขาที่พบเจียงเฉินในวันนี้
และที่โชคร้ายที่สุดคงจะเป็นศิษย์ที่เป็นลมอยู่คนหนึ่ง เขาได้ตื่นขึ้นเพราะถูกคนอื่นๆรุมทุบตีแล้วเขาได้สลบไปอีกรอบเพราะโดนทุบตี
” พอแค่นั้นล่ะ หยุดทุบตีพวกเขาได้แล้ว ไม่มีประโยชน์อันใดหากทุบตีพวกเขาจนตาย “
หวงเจิ้งพูด หากว่าพวกเขายังทุบตีต่อไป ตอนนั้นทั้งสามคงได้ตายแน่นอน
” น้องชาย พวกเจ้าทุกคนยังต้องการที่จะอยู่นิกายทมิฬด้วยกันหรือไม่? “
หวงเจิ้งถาม
” แน่นอนขอรับ มันเป็นความฝันของข้าที่จะได้เป็นส่วนหนึ่งของนิกายทมิฬ “
คนหนึ่งในหมู่ศิษย์ทั้งหมดพูดขึ้น นิกายทมิฬเป็นหนึ่งในสี่นิกายใหญ่ในแคว้นฉี และการเข้าร่วมไม่ใช่แค่เป็นหน้าตาสถานะทางสังคม แต่มันสามารถได้รับประโยชน์จากการบ่มเพาะที่นี่มากกว่าด้านนอก มันมีเส้นชีพจรอยู่ใต้ดินซ่อนอยู่ที่หุบเขาทมิฬ สถานที่แห่งนี้ไม่สามารถนำไปเปรียบกับที่อื่นใด มันไม่สำคัญหากว่ามันมีพลังหยวนธรรมชาติในอากาศ หรือทรัพยากรการบ่มเพาะ ศิษย์ทุกๆคนต่างพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะได้กลายเป็นศิษย์ แน่นอนว่าทุกๆคนต้องการที่จะอยู่ในนิกายทมิฬและจะได้มีอนาคตสดใส” หลังจากที่ได้ล่วงเกินศิษย์พี่เจียง เจ้ายังคิดว่าจะเข้ากับเขาได้ดีอย่างไร? “
หวงเจิ้งพูดอีกครั้ง แล้วเขามองไปยังศิษย์ฝึกหัดทั้งสามที่นอนกลิ้งอยู๋บนพื้นที่ส่งเสียงโอดครวญอยู่ เขาพยายามห้ามใจสุดความสามารถที่จะไม่เตะพวกเขาอีกครั้ง
” เช่นนั้น พวกข้าควรทำเช่นไรกันศิษย์พี่หวง? โปรดชี้แนะด้วย! “
ใครบางคนพูดขึ้นมา สถานการณ์ในตอนนี้เป็นที่ชัดเจน เจียงเฉินได้อันดับหนึ่งในการแข่งประจำแคว้นฉี เขาได้สังหารหลิงอ้าวจากนิกายอัคคีผลาญฟ้า และหลี่หวู่ซวงจากนิกายกระบี่สวรรค์ และเขายังทำข้อตกลงที่จะสู้กับหนานเป่ยเฉาในอีกหนึ่งปี อัจฉริยะที่โดดเด่นเช่นนี้ผู้ที่เหมือนหนานเป่ยเฉาและไม่ได้พบมานานกว่าพันปีในแคว้นฉี ตอนนี้เขาได้เข้าร่วมนิกายทมิฬ เขาจะได้รับความสนใจอย่างมากจากศูนย์บริหาร เจียงเฉินจะต้องอาศัยช่วงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ และไม่มีผู้ใดในพวกเขาที่จะสามารถอยู่ที่นี่ต่อได้
ที่เลวร้ายกว่านั้น เจียงเฉินไม่ได้พูดสิ่งใดออกมา หากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้ไปถึงหูคนอื่นๆแล้วล่ะก็ พวกเขาจะกลายเป็นศัตรูกับทุกๆคนและกลายเป็นเป้าหมายของศิษย์คนอื่นๆ ในตอนนั้นจะมีผู้ที่ต้องการจะเลียรองเท้าเจียงเฉิน และหาเรื่องพวกเขา หากมันได้เกิดขึ้นจริง ตอนนั้นพวกเขาคงจะอยู่ที่นี่ได้ลำบากแล้ว
” ข้าจะไปหาศิษย์พี่หวังหยุนภายหลัง และขอเขาช่วยพวกเราติดต่อศิษย์พี่เจียงเฉิน พวกเราทุกคนจะต้องขอขมาต่อศิษย์พี่เจียงเฉิน! ในตอนนั้นหากจะมีใครต้องการที่จะไถ่โทษ ให้นำยาเสริมพลังขั้นมนุษย์หรือสมบัติที่คิดว่ามีค่า ด้วยสถานะของศิษย์พี่เจียง ข้าแน่ใจว่าเขาจะไม่ถือสาหาความในสิ่งที่ได้เกิดขึ้น! “
หวงเจิ้งพูดต่อ ” ตอนนี้ข้าขอถามพวกเจ้าทุกคน หากว่ามีผู้ใดที่ไม่ต้องการที่จะไปหรือไม่ต้องการที่จะควักเงินออกมา จงยืนขึ้นตอนนี้! “
ผู้ใดกล้าที่จะยืนขึ้น? ผู้ใดจะไม่ต้องการ? หากว่าเงินส่วนหนึ่งสามารถที่จะช่วยแก้ไขสถานการณ์วิบัติเช่นนี้ได้แล้วพวกเขาจะได้รับในสิ่งที่หวังไว้
นอกจากนี้ศิษย์ส่วนใหญ่ที่อยู่ที่นี่ล้วนมาจากตระกูลใหญ่ที่อยู่ภายในแคว้นฉี เหล่าผู้ที่มายังนิกายทมิฬและมาบ่มเพาะบ่อยๆ ล้วนมีตระกูลที่มีฐานะพอสมควร พวกเขาไม่ใส่ใจในการที่จะจ่ายออกไปบ้าง
” พวกข้าทุกๆคนต้องการที่จะทำขอรับ! ศิษย์พี่หวง ขอฝากท่านช่วยจัดการด้วยขอรับ! “
ใครบางคนกล่าวออกมา
” ดี เช่นนั้นแบกเจ้าบ้าทั้งสามไปด้วยแล้วค่อยถามพวกเขาว่าเห็นด้วยหรือไม่? “
สายตากราดเกรี้ยวของหวงเจิ้งจับจ้องไปยังทั้งสามที่นอนอยู่บนพื้น อย่างไรก็ตาม เขายังคิดที่จะช่วยเหลือพวกเขาอยู่ นี่เป็นข้อพิสูจน์ว่าหวงเจิ้งนั้นถือว่าเป็นคนที่ดี หากว่าเขาพาทุกคนยกเว้นทั้งสามหน่อไปขอขมาเจียงเฉิน ตอนนั้นทั้งสามคนจะไม่สามารถที่จะอยู่ร่วมกันที่นิกายได้ในอนาคต
ภายใต้การนำทางของหวังหยุน เจียงเฉินและทั้งสองได้ข้ามผ่านรอบนอกของเขาทมิฬและมาถึงสถานที่ซึ่งศิษย์นอกได้พำนักอยู่
มีหุบเขามากมายอยู่ภายในเทือกเขาทมิฬ จากบริเวณชายแดนที่ศิษย์ฝึกหัดอยู่ ไปสู่อาณาบริเวณของศิษย์นอก แล้วก็เขตของศิษย์ชั้นใน พวกเขานั้นมีเขตดินแดนของพวกตนตามลำดับ
นอกจากนี้ยิ่งลึกเข้าไป พลังธรรมชาติยิ่งอุดมสมบูรณ์ตามไปด้วย นี่ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันช่วยส่งเสริมการแข่งขันระหว่างศิษย์
” ศิษย์พี่เจียง ศิษย์พี่กวนอี้หยุนได้จัดเตรียมที่พักพิเศษสำหรับศิษย์พี่เจียงในการอยู่อาศัยและบ่มเพาะขอรับ เขายังกำชับไว้ด้วยว่าไม่ว่าผู้ใดก็ตามที่เป็นผู้ไปรับศิษย์พี่เจียง พวกเขาจะต้องไม่ละเลยที่จะมารับศิษย์พี่เจียงด้วยตนเอง นี่เป็นเกียรติต่อข้าหวังหยุนยิ่งนัก! “
หวังหยุนพูด
” ฮันหยานอยู่ไหนรึ? “
เจียงเฉินถาม
” ศิษย์พี่ฮันได้ปิดประตูบ่มเพาะทันทีหลังจากที่กลับมาถึงขอรับ อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะปิดประตูบ่มเพาะ เขาได้แจ้งแก่พวกข้าทุกคน และตอนนี้ทุกคนในนิกายทมิฬได้รับรู้ว่าศิษย์พี่เจียงและศิษย์พี่ฮันได้เป็นพี่น้องที่ดีต่อกัน! ข้าได้ยินมาว่าศิษย์พี่กวนอี้หยุนได้ปิดประตูบ่มเพาะทันทีที่มาถึงเช่นกัน นอกจากนี้ศิษย์พี่กวนอี้หยุนยังมีตำแหน่งใหญ่โตในนิกายทมิฬ และปกติเขาไม่ค่อยได้มาที่เขตศิษย์นอกเท่าไร เขาเป็นบุคคลที่พวกข้าทุกคนต่างมองไปยังด้านบน และเวลานี้เขาได้จัดการด้วยตัวเขาเอง และทั้งหมดนี้เป็นเพราะศิษย์พี่เจียงนั่นเองขอรับ!”
หวังหยุนพูด สิ่งที่เขาพูดนั้นชัดเจน จากนี้ต่อไป ศิษย์นอกทุกๆคนต่างยกให้เจียงเฉินเป็นผู้นำของพวกเขา การติดตามผู้ที่แข็งแกร่งไม่ว่าเขาจะไปที่แห่งใด นี่เป็นหนึ่งในความเป็นจริงที่ใช้กันในทุกหนทุกแห่ง
เจียงเฉินผงกหัวของเขา ฮันหยานและกวนอี้หยุนทั้งสองได้บ่มเพาะอย่างสันโดษในเวลาเดียวกันนั้นอยู่ในการคาดการณ์ของเขา ปีศาจบรรพกาลในร่างของฮันหยางที่กำลังตื่นขึ้น และหลังจากที่ได้นั่งบ่มเพาะครั้งนี้แล้ว เขาอาจทะลวงเข้าสู่อาณาจักรแก่นแท้สวรรค์ก็เป็นได้
สำหรับกวนอี้หยุนที่ได้พ่ายแพ้หนานเป่ยเฉาในการแข่งขันประจำแคว้นฉีด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว เขาสูญเสียความมั่นใจในตนเองอย่างมาก ในฐานะบุรุษที่มีความภาคภูมิใจในตนเองไม่เคยจะยอมแพ้มาก่อน เขาจะไม่ให้มันเกิดเช่นนี้อีก ดังนั้นกวนอี้หยุนจึงพยายามที่จะทะลวงเข้าสู่อาณาจักรแก่นแท้ศักดิ์สิทธิ์ขณะที่เขานั่งบ่มเพาะอย่างสันโดษ
” เอ๊ะ ชายคนนั้นเป็นใครกัน? เขาดูไม่เหมือนคนจากนิกายทมิฬของพวกเรา และหวังหยุนยังตามหลังเขาอีก มันดูเหมือนว่าเขาชื่นชมชายคนนั้น “
” ใช่แล้ว ข้าไม่เคยพบเขามาก่อน ชายหนุ่มที่สามารถทำให้ศิษย์พี่หวังหยุนก้มหัวให้ ข้าคาดเดาว่า เขาจะต้องเป็นคนสำคัญเป็นแน่ “
” ข้ารู้!นั่นคือเจียงเฉิน ข้ามั่นใจว่าเขาคือเจียงเฉิน! “
…………………………………………………………………….
ตลอดทางพวกเขาพบศิษย์นอกจำนวนมาก พวกเขาต่างไม่รู้ถึงเรื่องราวเกี่ยวกับพฤติกรรมของหวังหยุน แต่เร็วๆนี้ จะมีบางคนได้คาดเดาถึงตัวตนของเจียงเฉิน
************************************************************************
จบตอนจ้า