ตอนที่แล้วตอนต่อไปแปลไทยโดย Subaru-Kyun
ตรวจทาน Subaru-Kyun
=======================================================
ทุกคนต่างเงียบสงัดเมื่อพวกเขาได้เห็นความเกรี้ยวกราดหลี่ฮุ่ย เมื่อเห็นเช่นนั้นเหล่าศิษย์ที่ติดตามเจียงเฉินได้หยุบทุบตีในทันที พวกเขาจ้องมองไปยังเจียงเฉินกับหลี่ฮุ่ยอย่างว่างเปล่า พวกเขาไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดี ถึงอย่างนั้นหลี่ฮุ่ยก็เป็นผู้อาวุโสนิกาย ไม่เพียงเท่านั้นเขายังเป็นถึงยอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์ ไม่มีใครในพวกเขาสามารถต่อกรได้ นอกจากนี้ผู้อาวุโสนิกาย เป็นถึงตำแหน่งระดับสูงในนิกาย ไม่มีศิษย์นิกายคนไหนกล้าล่วงเกินเขา
ศิษย์หลายคนต่างยืนนิ่งเงียบ ความขัดแย้งที่เกิดมันเลวร้าย จนกระทั่งผู้อาวุโสนิกายยังมาอยู่ที่นี่ พวกเขาหวังว่าเจียงเฉินจะปิดฉากหยุดความขัดแย้งนี่ลงเสียที
แต่น่าเสียดาย ที่พวกเขาไม่มีใครเข้าใจว่าเจียงเฉินเป็นเช่นไร
” ทุบตีต่อไป “
เจียงเฉินจ้องไปยังหลี่ฮุ่ยที่กำลังเกรี้ยวกราด จากนั้นเขาก็พูดออกมาอย่างไม่แยแส แสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้ให้ความเคารพหลี่ฮุ่ยแม้แต่น้อย
” น่าขัน..! มีใครกล้าทุบตีต่อไปอีก?! “
ความโกรธของหลี่ฮุ่ยเดือดพล่านออกมา เขาก้าวเดินไปข้างหน้าแล้วยืนอยู่ตรงหน้าเจียงเฉิน หนวดเคราปลิวไสวไปตามสายลม กล่าวออกมาว่า ” เจียงเฉิน เจ้ากล้าดีเช่นไร อย่าลืมสิว่าตัวเจ้าเป็นใคร! เจ้ามันก็เป็นเพียงแค่ศิษย์นอก! การขัดคำสั่งของผู้อาวุโสนิกายเช่นนั้นตอนนี้ข้าทุบตีเจ้าให้พิการเจ้าจะได้ไม่ไปทำเช่นนี้กับผู้อื่นอีก “
” ทุบตีข้าให้พิการ ด้วยท่าที่ดีที่สุดของท่านเช่นนั้นรึ! “
เจียงเฉินสบถออกมา แน่นอนว่าเขาไม่มีทางหยุดสิ่งที่เขาอยู่แน่ แม้ว่าบางทีมันอาจจะทำให้นิกายทมิฬตกต่ำลง แต่เขาต้องการหาคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ให้ได้
” เจ้าคิดจริงๆรึ ว่าข้าไม่กล้าที่จะทำอะไรเจ้า? “
หลี่ฮุ่ยโกรธมากยิ่งขึ้นไปอีก พลังหยวนของเขาสามารถมองเห็นได้รอบๆร่างกายเขา ” เจียงเฉิน เจ้าลงมือกลั่นแกล้ง ทำร้ายศิษย์ร่วมนิกายไปหลายคน เผาเรือนที่พัก อีกทั้งเจ้ายังได้ล่วงเกินผู้อาวุโสนิกาย ! แค่ความผิดที่ข้ากล่าวออกมาก็เพียงพอที่จะทุบตีเจ้าให้พิการแล้ว อีกทั้งข้าสามารถสังหารเจ้าตอนนี้เลยก็ย่อมได้! “
” ศิษย์พี่เจียง ข้าคิดว่าเราควรหยุดแค่นี้เถอะ แค่ที่ทำลงทั้งหมดนี้ พวกเราก็ได้ล้างแค้นแล้วขอรับ “
ศิษย์คนที่ใกล้กับเจียงเฉินกระซิบเขา
เจียงเฉินมองกลับไปยังศิษย์คนนั้น เพียงแค่มองเท่านั้น ความหนาวเย็นได้แผ่เข้าไปสู่ไขสันหลัง ศิษย์คนนั้นทำได้เพียงยักไหล่และหุบปากของเขา
เจียงเฉินเชิดหน้าของเขาขึ้น จ้องมองกลับไปยังดวงตาของหลี่ฮุ่ย เมื่อหลี่ฮุ่ยบอกว่าเขาได้กลั่นแกล้งศิษย์หลายคน นั่นยิ่งทำให้เขามีโทสะ
” ท่านผู้อาวุโส ท่านบอกว่าข้าได้กลั่นแกล้งศิษย์หลายคนใช่หรือไม่ ข้าจะอธิบายให้ท่านฟัง ชายทั้งสี่คนนี้ได้บังคับให้ศิษย์จำนวนหนึ่งส่งมอบยาฟื้นพลังมนุษย์ให้พวกเขาหนึ่งร้อยเม็ด นี่มันไม่ใช่การกลั่นแกล้งใช่หรือไม่? และชายสี่คนนี้ได้ทำร้ายหวังหยุนและหวงเจิ้งจนอาการสาหัสเพียงเพราะพวกเขาปฏิเสธที่จะส่งมอบยาฟื้นพลังของพวกเขา ตอนนี้พวกเขาทั้งคู่ยังคงนอนอยู่บนเตียง ท่านสามารถอธิบายเรื่องนี้แก่ข้าได้หรือไม่? “
ภายใต้ความสง่างาม เจียงเฉินได้ปลดปล่อยกลิ่นอายที่สูงส่งของเซียนผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกออกมากดทับหลี่ฮุ่ย และเขาก็พูดว่า ” หลี่ฮุ่ย ท่านไปอยู่ที่ไหนในเวลาที่กั๋วเหล่ยและพรรคพวกของมันไปกลั่นแกล้งศิษย์คนอื่น? ท่านเป็นถึงผู้อาวุโสนิกายที่ดูแลเขตนอก ทำไมท่านถึงไม่ห้ามปรามพวกเขา? ข้าเจียงเฉินเป็นคนมีเหตุผล ตาต่อตา ฟันต่อฟัน คือคติประจำตัวของข้า กั๋วเหล่ยและพรรคพวกของมันร้องขอทั้งหมดนี้ ข้าเพียงแต่ทำในสิ่งที่พวกมันได้ทำกับพวกพ้องของข้าเท่านั้น ถึงอย่างนั้นท่าน ผู้อาวุโสหลี่ กลับเข้ามาหยุดข้าในเวลานี้ ใครเป็นคนสั่งให้ท่านทำเช่นนี้กัน? หรือว่า บางทีอาจเป็นเพราะว่าท่านได้รับสินบนเป็นยาฟื้นพลังจากกั๋วเหล่ยกันแน่? “
คำพูดของเจียงเฉินคมกริบราวกับใบมีด ได้ฉีกกระจากทุกๆสิ่ง ปล่อยให้หลี่ฮุ่ยตกตะลึงจนไม่สามารถที่จะตอบได้
” จะ….เจ้า! ระ…ไร้สาระ! ข้าเป็นถึงผู้อาวุโส ข้าเที่ยงธรรมต่อทุกคนเสมอ เจ้ากล่าวหาว่าข้ารับสินบนจากใครสักคนงั้นรึ?! “
หลี่ฮุ่ยท่าทางเกรี้ยวกราดเป็นอย่างมาก แต่ในขณะเดียวกัน เขาดูรู้สึกผิดเล็กน้อย เพราะเขามีพฤติกรรมเช่นนี้ ทุกคนจึงสามารถบอกได้ว่าใครให้สินบนเขา
ความจริง ตั้งแต่หลี่ฮุ่ยมาอยู่ที่นี่ เจียงเฉินก็คาดการณ์ไว้แล้วว่าเขาต้องเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องนี้เป็นแน่ กั๋วเหล่ยไม่ใช่คนที่ให้สินบนเขา แต่เป็นใครสักคนจากเขตใน ถึงสามารถติดสินบนผู้อาวุโสเขตนอกได้ง่ายดายเช่นนี้
” ดูเหมือนว่าท่านจะรับอะไรบางอย่างจากพวกมันงั้นสิ คนอย่างท่านไม่สมควรเป็นผู้อาวุโส และคนอย่างท่านไม่มีสิทธิ์มาหยุดพวกเรา ข้าจะชำระแค้นกับพวกมัน ไสหัวของท่านออกไปที่นี่ซะ ก่อนที่ข้าจะมีโทสะ “
เจียงเฉินตะโกนออกมาอย่างเย็นชา จากนั้นเขาก็หันหลังกลับแล้วบอกชายที่อยู่ข้างหลังเขา ” ทุบตีต่อไป “
หลังจากที่เจียงเฉินได้สั่งออกมา ท่าทีของทุกคนพลันเปลี่ยนไป ไม่มีใครคาดคิดว่าเจียงเฉินจะทำเช่นนี้ ถึงอย่างไรหลี่ฮุ่ยก็เป็นผู้อาวุโสเขตนอก ไม่เพียงแต่เจียงเฉินจะไม่แสดงความเคารพเขา แต่เจียงเฉินกลับบอกให้เขาไสหัวกลับไป นี่มันเผด็จการชัดๆ ในประวัติศาสตร์หลายร้อยปีของนิกายทมิฬ ไม่เคยมีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นมาก่อน
” รับทราบ! “
เหล่าศิษย์ที่ถือด้ามหอกยาวในมือไม่ได้สนใจอะไรอีกต่อไป พวกเขาแค่ทำตามที่เจียงเฉินบอกเท่านั้น พวกเขายกด้ามหอกขึ้นสูงและเริ่มทุบตีชายสี่คนอีกครั้ง หากมีเรื่องแย่ๆเกิดขึ้นจริง พวกเขาก็ยังมีเจียงเฉินอยู่ตรงหน้าพวกเขา
อ้ากกกกกกกกก…………..
ทั้งสี่เริ่มกรีดร้องอีกครั้ง กั๋วเหล่ยและพรรคพวก สติของพวกมันเริ่มเลือนลาง ความเจ็บปวดจากบาดแผลได้ทำให้จิตวิญญาณของพวกมันพังทลายโดยสมบูรณ์ พวกมันคิดว่าเมื่อผู้อาวุโสหลี่มาถึง พวกมันจะปลอดภัย แต่ที่ไหนได้พวกมันกลับถูกทรมานอย่างโหดเหี้ยม
” ดี….ดี นี่มันดีมาก ! เจียงเฉินเจ้าอย่าคิดว่าเพียงแค่เจ้าได้อันดับที่หนึ่งในการแข่งขันประจำแคว้นฉี จะแหกกฎได้ เจ้าไม่เคยแสดงความเคารพข้าซึ่งเป็นผู้อาวุโสนิกาย อีกทั้งเจ้ายังฝ่าฝืนกฎของนิกายทมิฬ! ในวันนี้ข้าผู้อาวุโสเขตนอก จะเป็นผู้ทุบตีเจ้าจนพิการ! “
หลี่ฮุ่ยกราดเกรี้ยวถึงที่สุด พลังหยวนล่องลอยรอบตัวเขา เขากำหมัดของมันแน่น พยายามคว้าเจียงเฉินที่อยู่ตรงหน้ามันด้วยความเร็วดุจสายฟ้าฟาด ทุกคนรู้ถึงการโจมตีของยอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์ดี เหล่าคนที่ยืนอยู่รู้สึกเป็นกังวล ไม่มีใครคาดคิดว่าเรื่องจะมาลงเอยเช่นนี้
” ฮึ่มม! จะทุบตีข้าให้พิการเช่นนั้นรึ? ถ้าเช่นนั้นแสดงให้เห็นสิ ความแตกต่างระหว่างท่านกับข้า ! “
เจียงเฉินแค่นเสียงออกมาอย่างเย็นชา จากนั้นมือของเขานั้นรวดเร็วราวกับสายฟ้าจับไปที่แขนของหลี่ฮุ่ย ด้วยแรงบีบจากมือของเขาทำให้พลังหยวนของมันแตกกระจาย
มันเป็นฉากที่น่าตกตะลึง ดวงตาของทุกคนเบิกกว้าง ใบหน้าของพวกเขาถูกเติมเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
พวกเขาทุกคนเห็นเจียงเฉินจับแขนของหลี่ฮุ่ยไว้แน่น ไม่ว่าหลี่ฮุ่ยจะพยายามทำเช่นไรก็ไม่สามารถสลัดเจียงเฉินหลุดออกไปได้
” อะไรกัน?! “
ทันใดนั้นความกลัวได้เข้าครอบงำหลี่ฮุ่ย มันเป็นถึงยอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์ขั้นต้น แต่เพียงแค่กระบวนท่าเดียวเท่านั้น เจียงเฉินสามารถจับตัวเขาไว้ได้ ทำให้เขาไม่สามารถโจมตีกลับไปได้ ช่างน่าหวาดกลัวเหลือเกิน แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเจียงเฉินเคยสังหารหลี่หวู่หลิงมาก่อน แม้ว่าหลี่หวู่หลิงได้เข้าสู่อาณาจักรแก่นแท้สวรรค์ แต่รากฐานของมันยังไม่เสถียร ไม่มีทางที่ทั้งสองจะเทียบกันได้ นอกจากนี้เจียงเฉินไม่ได้สังหารหลี่หวู่หลิงได้อย่างง่ายดาย มีเพียงสิ่งเดียวที่สามารถอธิบายได้นั่นก็คือเจียงเฉินแข็งแกร่งขึ้นกว่าก่อน
” เจ้าแก่โง่งม เจ้าไม่ควรยั่วยุข้า พวกมันทุกคนก็รู้ว่าคนที่ยั่วยุข้ามักจะมีจุดจบเช่นไร “
ด้วยพลังมหาศาล เจียงเฉินได้หักแขนของหลี่ฮุ่ย เมื่อหลี่ฮุ่ยรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แขนของมัน มันก็ไม่สามารถทนได้อีกต่อไป มันกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
” เจียงเฉิน กล้าดีอย่างไร ข้าเป็นผู้อาวุโสเขตน…… “
หลี่ฮุ่ยพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ แต่ก่อนทำเขาจะพูดจบ เจียงเฉินก็เตะเขาทำให้เขาร่วงหล่นสู่พื้น ยอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์ไม่สามารถแม้แต่จะป้องกันการโจมตีเพียงครั้งเดียวจากเจียงเฉิน
เจียงเฉินเหยียบลงบนใบหน้าของหลี่ฮุ่ย ขณะที่เขาอยู่บนตัวมัน เขาก็พูดว่า ” ผู้อาวุโสเขตนอกนั้นไม่มีความหมายใดๆกับข้า หากเจ้าต้องการยุ่งเกี่ยว เจ้าก็ต้องทำให้มันเที่ยงธรรม หากไม่เจ้าแค่ไสหัวไป แต่เจ้าโชคไม่ดีที่มายั่วยุข้า “
ในตอนนี้ท่าทีของทุกคนเปลี่ยนไปอีกครั้ง พวกเขาตกตะลึงกับเจียงเฉิน ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
” สวรรค์ เขาสามารถจัดการกับผู้อาวุโสได้! “
” เขาแข็งแกร่งขึ้น ผู้อาวุโสหลี่เป็นถึงยอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์แต่ไม่อาจรับการโจมตีเพียงครั้งเดียวจากเขาได้! การแข่งขันประจำแคว้นฉีเพิ่งจบไปเพียงไม่นาน เขาสามารถเลื่อนระดับได้รวดเร็วเช่นนี้ นี่เขายังเป็นมนุษย์อยู่ใช่รึไม่? “
” หลังจากทำร้ายผู้อาวุโสเขตนอก ความขัดแย้งก็ไม่อาจควบคุมได้ ข้าไม่คิดว่าเรื่องนี้จะจบลงง่ายๆ “
ทุกคนต่างตกตะลึง ความเหี้ยมโหดของเจียงเฉินนั้นที่ได้แสดงในใจของพวกเขาได้หวนย้อนคืนมาอีกครั้ง พวกเขาทั้งหมดได้เตือนตนเอง แม้ว่าจะไม่ได้เป็นสหายกับเขา แต่ไม่ขอเป็นศัตรูกับเขาเด็ดขาด
” เจียงเฉิน เจ้ากล้าดีเช่นไรถึงได้มาเหยียบลงบนใบหน้าของข้า?! ข้าจะแจ้งเรื่องนี้ต่อผู้บริหารระดับสูง! ว่าเจ้าทำร้ายและว่ากล่าวข้าผู้อาวุโสนิกาย นี่เป็นบาปที่ไม่อาจให้อภัยได้! เจ้าได้แต่รอรับการลงทัณฑ์จากผู้บริหารนิกายเสียเถอะ! “
หลี่ฮุ่ยพยายามดิ้นรนภายใต้ฝ่าเท้าของเจียงเฉิน ในขณะเดียวกันมันก็ขู่เขาเกี่ยวกับผลในสิ่งที่เขาทำ ไม่ว่าเขาพยายามดิ้นรนเช่นไร แต่เขาไม่สามารถเอาใบหน้าออกจากฝ่าเท้าของเจียงเฉินได้
” ใครก็ได้! “
เจียงเฉินตะโกนออกไปเสียงดัง
” ศิษย์พี่เจียง “
ศิษย์คนหนึ่งเดินเข้ามาหาเจียงเฉิน
” เจ้า ช่วยหาเสาไม้มาที่นี่ แขวนหลี่ฮุ่ยแล้วทุบตีมันซะ “
รอยโค้งได้ปรากฏขึ้นที่ริมฝีปากของเจียงเฉิน
ท่านว่ากระไรนะ? แขวนผู้อาวุโส และทุบตีเขา? ท่านแน่ใจหรือ?
หลายคนต่างตกใจกับคำพูดของเจียงเฉิน พวกเขาถึงกับอ้าปากค้าง แม้แต่ศิษย์ที่ยืนถัดจากเจียงเฉินก็มีท่าทีเช่นเดียวกัน พวกเขางุนงง แขวนผู้อาวุโส และทุบตีเขา? นี่มันมากเกินไปหรือเปล่า
” เจียงเฉิน จะ….เจ้ากล้า “
หลี่ฮุ่ยคำรามออกมา ใบหน้าของเขามืดทะมึน ผู้อาวุโสเขตนอก และเป็นถึงยอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์ หากเขาถูกแขวนและทุบตีต่อหน้าผู้คน เขาก็ไม่อาจทนอยู่ที่นิกายทมิฬได้อีกต่อไป
” เจ้ามัวรออะไรอยู่? “
เจียงเฉินตะโกนเสียงดัง
” ขอรับ! “
ศิษย์คนนั้นไม่กล้าที่จะแสดงท่าทีปฏิเสธแต่อย่างใด เขารีบหันหลังแล้วออกไป หลังจากนั้นไม่นานศิษย์คนนั้นก็กลับมาพร้อมเสาไม้ขนาดใหญ่ ปักลงบนพื้นมีแม้กระทั่งเชือกในมือของเขา ดูเหมือนว่าเขาจะเตรียมตัวมาอย่างดี
” เจียงเฉิน เจ้าจะแขวนข้าเช่นนี้ไม่ได้ ข้าเป็นถึงผู้อาวุโสนิกายเขตนอกเชียวนะ ! “
หลี่ฮุ่ยตะโกนออกมาเพื่อที่จะหยุดพวกเขา แต่ก็ไร้ความหมาย เจียงเฉินจับที่เสื้อของเขา ลากเขาบนพื้นข้างหน้า จากนั้นใช้นิ้วจิ้มสกัดจุดบนร่างกายของหลี่ฮุ่ย เพื่อผนึกทะเลปราณของหลี่ฮุ่ยไว้ชั่วคราว เขาซึ่งเคยเป็นถึงเซียนผู้ยิ่งใหญ่ การปรุงยา การผนึกพลัง กลไกป้องกันต่างๆ กลยุทธ์ ไม่มีสิ่งใดที่เขาไม่เชี่ยวชาญ ด้วยระดับการบ่มเพาะพลังของเขาในตอนนี้ การผนึกทะเลปราณของยอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์เพียงชั่วคราวเป็นเรื่องง่ายดายนัก
หลี่ฮุ่ยเป็นถึงยอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์ บาดแผลของเขาไม่หนักหนาอะไรมากนัก หากทะเลลมปราณเขาไม่ถูกผนึกไว้ เพียงแค่เชือกคงไม่สามารถมัดตัวเขาไว้ได้ ที่เจียงเฉินต้องการแขวนหลี่ฮุ่ยมิใช่อะไรมากมาย เขาต้องทำให้เรื่องนี้มันซับซ้อนยิ่งขึ้้น ยิ่งร้ายแรงเท่าไรก็ยิ่งดี เขาต้องการให้คนที่อยู่เบื้องหลังแสดงตัวออกมา ส่วนผลที่ตามมาเจียงเฉินไม่ได้คิดเกี่ยวกับเรื่องนั้น ยิ่งเขาแสดงออกมาเช่นนี้ เขาก็ยิ่งดึงดูดความสนใจของผู้บริหารนิกายมากยิ่งขึ้น
ไม่มีศิษย์คนไหนกล้าจับผู้อาวุโสนิกายเขตนอกมาแขวน ไม่เพียงเท่านั้นศิษย์เหล่านั้นต่างได้รับความกล้าหาญมาจากเจียงเฉิน
ดังนั้นแม้ว่าเจียงเฉินจะไม่ขอให้พวกเขาทำ คนเช่นเขาก็คงจับหลี่ฮุ่ยผูกด้วยเชือกเหมือนกับเกี๊ยว จากนั้นก็แขวนมันขึ้นไปบนเสาไม้
” อ้าา…….เจียงเฉิน เจ้าสารเลว เจ้ากล้าดีอย่างไรถึงได้แขวนข้าเช่นนี้?! เจ้าทำร้ายข้า ผู้บริหารนิกายต้องไม่ปล่อยเรื่องนี้ไว้แน่! “
หลี่ฮุ่ยพยายามตะโกนและดิ้นรน แต่ทะเลลมปราณของมันถูกเจียงเฉินผนึกไว้ ไม่ว่ามันจะดิ้นรนเช่นไรก็ไร้ความหมาย….
=======================================================
เรื่องราวอันเข้มข้นจะเป็นเช่นไรต่อไป ผู้ที่อยู่เบื้องหลังจะออกมาหรือไม่ เจียงเฉินจะเผชิญกับอะไรต่อไป พบกันใหม่ตอนหน้าจ้ะ อิอิอิ
To be Continue….