แปลไทยโดย  Subaru-Kyun
 

 ตรวจทาน        Subaru-Kyun
 

 =======================================================
 

 นี่เป็นฉากที่โหดร้ายอย่างมาก มากพอที่จะทำให้ความกังวลของคนที่ได้เห็นพุ่งทะยานสูงขึ้น ความสิ้นหวังได้ทำให้เด็กสาวตัวน้อยสูญสิ้นแรงทั้งหมดของนาง พวกเขาไม่สามารถดิ้นรนอะไรได้อีก ภายใต้การจับตามองของปีศาจโลหิต พวกเขาไม่มีความกล้าพอที่ฆ่าตัวตายเสียด้วยซ้ำ ทำได้เพียงรอที่คอยที่จะเป็นเครื่องสังเวยเท่านั้น
 

 ตึง…..!
 

 หลังจากที่รีดเลือดออกมาจนหยดสุดท้าย หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตโยนร่างที่แห้งเหี่ยวของเด็กสาวออกไปจากแท่นบูชา
 

 “คนต่อไป”
 

 ดวงตาของหัวหน้าปีศาจหน่วยโลหิตเปิดขึ้นมา ภายใต้ดวงตาสีแดงโลหิตมันพูดออกมาด้วยเสียงที่แหบแห้ง
 

 ตู้ม…..!
 

 ในตอนนั้นเอง ได้มีอะไรบางอย่างร่วงหล่นจากฟากฟ้ามายังแท่นบูชา มันได้หล่นมาตรงหน้าของหัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิต เมื่อหัวหน้าเหลือบมองขึ้นไปว่ามันเป็นอะไรกันแน่ ทันใดนั้นมันได้คำรามออกมาด้วยความกราดเกรี้ยว
 

 สิ่งที่ร่วงหล่นมาจากฟากฟ้าคือหัวของปีศาจโลหิตตนหนึ่ง ใบหน้าของมันแสดงถึงความหวาดกลัวจนถึงที่สุด ไม่เพียงแต่ใบหน้าของมันถูกปกคลุมไปด้วยเลือด เขี้ยวที่เป็นเอกลักษณ์ของพวกมันเหล่าปีศาจโลหิตได้หายไปด้วย
 

 “ใครกัน?!”
 

 ทันใดนั้น หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตที่ยืนอยู่บนแท่นบูชา ได้ปลดปล่อยพลังปีศาจของมันออกมา หัวหน้าปีศาจโลหิตมีพลังถึงอาณาจักรแก่นแท้สวรรค์ขั้นต้น เหล่าปีศาจโลหิตจะสามารถเป็นหัวหน้าหน่วยได้จะต้องมีพลังถึงอาณาจักรแก่นแท้สวรรค์เป็นอย่างต่ำ พวกมันยังสามารถฝึกทักษะสังเวยโลหิต โดยใช้เลือดของเด็กสาวมาเป็นพลังให้มันได้อีกด้วย
 

 เหตุผลที่หัวหน้าหน่วยได้คร่ากุมเหล่าเด็กสาวจำนวนมากเพียงเพื่อใช้ทักษะสังเวยโลหิตของมัน หลังจากเหล่าเด็กสาวได้ถูกสังเวยไปหมดแล้ว มันก็จะสามารถทะลวงเข้าสู่อาณาจักรแก่นแท้สวรรค์ขั้นกลางได้ อย่างไรก็ตาม มันได้กราดเกรี้ยวเป็นอย่างมาก หลังจากที่มันเพิ่งจะสังเวยเด็กสาวคนแรก ก็ได้มีเรื่องเช่นนี้เกิดขึ้น
 

 “ฮึ่มม…. ! ปีศาจและทักษะปีศาจ! ได้ทำให้ผู้คนได้จมดิ่งสู่หุบเหวแห่งความทุกข์ยาก กฎของเอกภพนี้ไม่อนุญาตให้เป็นเช่นนี้ได้อีกต่อไป เจ้าพวกบัดซบทั้งหลาย!”
 

 มีเสียงที่เย็นชาออกมาจากบนฟ้า ปีศาจโลหิตทั้งหมดได้เงยหน้ามองขึ้นไป พวกมันทั้งหมดได้เห็นชายหนุ่มในชุดสีขาวพร้อมทั้งปีกสีโลหิตคู่หนึ่งบนหลังของมัน ชายหนุ่มคนนี้เรืองแสงสีทองในขณะที่มันกำลังถือหัวของศพอยู่ ซึ่งก็คือปีศาจโลหิตนั่นเอง
 

 ตู้มมม!
 

 พลังอันทรงพลังได้ปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเจียงเฉิน ได้ทำให้ศพแตกกระจาย  กลายเป็นเพียงหมอกเลือดเท่านั้น จากนั้นมันก็จางหายไปในกับความมืดยามค่ำคืน
 

 “เจ้ากล้าดีเช่นไร!”
 

 ปีศาจโลหิตตะโกนออกมาอย่างกราดเกรี้ยว แผนที่เตรียมการเอาไว้อย่างดี และการที่มันถูกรบกวนพีธีสังเวยโลหิต ได้ทำให้มันโกรธถึงขีดสุด ในความคิดของมัน ชายหนุ่มที่มาที่นี่มันรนหายที่ตายของมันเท่านั้น
 

 ฟิ้ววว…..!
 

 ปีกโลหิตของเจียงเฉินได้กระพือบินลงมาจากฟากฟ้า ทันใดนั้นปีศาจโลหิตแก่นแท้มนุษย์ทั้งสิบตนได้มาล้อมรอบตัวเขาไว้ พวกมันโชว์เขี้ยวเล็บของมัน พร้อมที่จะฉีกเขาให้เป็นชิ้นๆ
 

 “พวกเราสามารถท้าทายธรรมชาติในเอกภพนี้ได้ แต่พวกเราไม่อาจให้ผู้คนจมดิ่งสู่หุบเหวแห่งความทุกข์ยากได้ พวกเราเหล่าผู้ฝึกตน พวกเราสามารถท้าทายธรรมชาติได้ พวกเราสามารถแหกกฎเกณฑ์แห่งเอกภพนี้ได้ แต่พวกเราไม่อาจสูญเสียรากฐานของความเป็นมนุษย์ไปได้! ปีศาจโลหิตทั้งหมดจักต้องสูญสิ้นไปจากโลกใบนี้!”
 

 เจียงเฉินตะโกนออกมาเสียงดัง เขามีหนทางของเขาและเขาได้วางหลักการของตัวเขาเอง แม้ว่าเค้าจะโหดเหี้ยมอำมหิต แต่เขาก็ใช้ความโหดเหี้ยมนั่นกับศัตรูของเขาเท่านั้น เขาเป็นชายซึ่งมีความแตกต่างอย่างชัดเจนในคนเดียวกันทั้งใจดีและโหดเหี้ยม ในโลกใบนี้ไม่มีสิ่งใดที่ไร้ซึ่งเหตุผล เหล่าเด็กสาวตรงหน้าเขาทั้งอ่อนแอและไร้เดียงสา และเหล่าปีศาจโลหิตได้ล่วงละเมิดกฎขั้นพื้นฐานของมนุษย์ไป พวกมันจักต้องตาย
 

 ฟิ้ววว ฟิ้ววว ฟิ้วววว…….
 

 ในทันใดนั้น มีแสงสีทองจำนวนมากปลดปล่อยออกมาจากร่างกายของเจียงเฉิน ลำแสงสีทองแต่ละสายราวกับใบดาบที่คมกริบ พวกมันได้ทะลวงผ่านปีศาจโลหิตทุกตนยกเว้นหัวหน้าหน่วยด้วยความเร็วสูง
 

 ตู้ม ตู้มม ตู้มมม…….
 

 หลังจากนั้น ภายใต้การโจมตีของลำแสงสีทอง ปีศาจโลหิตทั้งหมดได้กลายเป็นเพียงหมอกเลือด มันตายอย่างน่าสยดสยอง เจียงเฉินปฏิบัติต่อเหล่าปีศาจโลหิตอย่างไร้ปราณี
 

 “สารเลว เจ้ากล้าดียังไงถึงได้มาเข่นฆ่าพวกข้า ปีศาจโลหิตผู้สูงส่งเช่นนี้?! หาที่ตาย!”
 

 ความโกรธของหัวหน้าหน่วยได้พุ่งทะยานถึงขีดสุด มันไม่คาดคิดมาก่อนว่าชายหนุ่มที่ไม่รู้มาจากไหนถึงได้แข็งแกร่งเช่นนี้ เพียงพริบตา ก็สามารถสังหารปีศาจโลหิตทุกตนได้อย่างง่ายดาย
 

 ตู้ม……
 

 หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตได้โจมตีกลับไป มันได้ปลดปล่อยฝ่ามือสีเลือดขนาดยักษ์พุ่งเข้าใส่เจียงเฉิน
 

 ฮึ่มมม!
 

 เจียงเฉินแค่นเสียงอย่างเย็นชา พลังที่มองไม่เห็นได้พุ่งออกมาจากร่างกายของเขา ฝ่ามือโลหิตที่ทรงพลังได้ถูกทำลายในทันที หลังจากนั้น เจียงเฉินได้ชี้นิ้วของเขาดุจใบดาบ ดัชนีสีทองขนาดยักษ์ทั้งสามสายได้ปรากฏขึ้นโดยฉับพลัน จากนั้นได้พุ่งเข้าใส่แท่นบูชาทมิฬ
 

 ตู้มมมมมมมมมม!
 

 หกดัชนีสุริยะนั้นเป็นทักษะที่ทรงพลังอย่างยิ่ง แท่นบูชาได้ถูกสร้างขึ้นจากหินที่แข็งแกร่งได้แตกสลายกลายเป็นซากปรักหักพังภายใต้แรงกดดันนั่น
 

 หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตตกตะลึงกับสิ่งที่มันได้เห็น ในตอนนี้มันทำได้แค่เพียงสีมผัสถึงความน่ากลัวของชายหนุ่มตรงหน้ามัน มันรู้ว่ามันไม่อาจต่อกรกับชายหนุ่มคนนี้ได้ ดังนั้นมันไม่อยากเสียเวลาเปล่า จึงบินขึ้นบนฟ้าและพยายามหลบหนี
 

 “เจ้าหนีข้าไม่พ้นหรอก”
 

 เจียงเฉินใช้ปีกโลหิตของเขาบินไล่ตามด้วยความเร็วสูง เขาสามารถจับหัวหน้าหน่วยไว้ได้ เขาฉีกกระชากหัวหน้าหน่วยด้วยปีกของเขา หลังจากที่ได้ยินเสียงกรีดร้องอย่างโหยหวนร่างของหัวหน้าหน่วยได้ถูกตัดขาดเป็นสองส่วนโดยเจียงเฉิน
 

 เจียงเฉินยื่นมือของเขาออกมาทำท่าทางจับ  แกนพลังงานปีศาจสีแดงได้ลอยออกมาจากศพของหัวหน้าหน่วย มันเต็มไปด้วยกลิ่นอายของปีศาจ แต่ในขณะเดียวกันมันก็ให้พลังงานมากมายยิ่งกว่าเมื่อเทียบกับดวงจิตวิญญาณอสูร
 

 เจียงเฉินบีบฝ่ามือของเขา ได้ทำให้แกนพลังงานปีศาจขนาดเท่ากำปั้นแตกสลาย กลายเป็นแสงสีแดงลอยเข้าสู่ร่างกายของเจียงเฉิน
 

 “ทักษะร่างแปลงมังกร!”
 

 เจียงเฉินตะโกนออกมา ด้วยความช่วยเหลือของทักษะร่างแปลงมังกร แกนพลังงานปีศาจถูกดูดซับโดยสมบูรณ์เพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น พลังปีศาจได้ถูกชำระล้างด้วยทักษะร่างแปลงมังกร เหลือเพียงพลังงานที่บริสุทธิ์ ปราณและโลหิต แกนพลังงานปีศาจได้ช่วยเจียงเฉินสร้างตราประทับมังกรเพิ่มอีกสองดวง จนตอนนี้มีตราประทับมังกรในทะเลลมปราณของเขาถึงแปดสิบเจ็ดดวง
 

 หัวหน้าหน่วยปีศาจโลหิตนั้นแข็งแกร่ง มันแข็งแกร่งยิ่งกว่ามนุษย์ทั่วไปในระดับพลังเดียวกัน แต่ก็เท่านั้น มันไม่อาจเทียบได้กับเจียงเฉิน ด้วยความแข็งแกร่งของเจียงเฉินในปัจจุบัน เขาสามารถสังหารยอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์ขั้นต้นได้ง่ายๆเพียงพริบตาเท่านั้น
 

 เจียงเฉินเก็บปีกของเขาแล้วลงมาข้างล่าง เหล่าเด็กสาวตื่นตระหนกตกใจจ้องมองไปยังเขาอย่างว่างเปล่า พวกนางตกตะลึงก็บสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นอย่างมาก
 

 “พวกเจ้าทั้งหมดมาจากเมืองสุริยันสีชาดเช่นนั้นรึ?”
 

 เจียงเฉินถามพวกนาง แต่เด็กสาวทั้งหมดยังมีท่าทีตกใจ ไม่มีใครตอบกลับสักคนเดียว เจียงเฉินยิ้มออกมาจากนั้นก็พูดว่า “ไม่ต้องกลัวไป ข้าเป็นศิษย์จากนิกายทมิฬ เหตุผลที่ข้ามาที่นี่เพียงเพื่อสังหารปีศาจโลหิตเท่านั้น ตอนนี้พวกเจ้าทั้งหมดปลอดภัยแล้ว”
 

 แม้ว่าเหล่าเด็กสาวจะถูกเติมเต็มไปด้วยความกลัว แต่เมื่อพวกนางได้ยินคำว่า ‘นิกายทมิฬ’ และ ‘ปลอดภัย’ นอกจากนี้ชายหนุ่มตรงหน้าของพวกนางแสดงท่าทีที่ดีกว่าปีศาจที่โหดร้ายพวกนั้น พวกนางรู้ว่าชายหนุ่มคนนี้ได้เข่นฆ่าปีศาจโลหิตเพื่อช่วยพวงนางไว้
 

 “พวกเรามาจากเมืองสุริยันสีชาด! มีบางคนไม่ใช่ แต่พวกเราได้ตกเป็นเหยื่อแก่ปีศาจเหล่านั้น! ข้าขอบคุณท่านผู้มีพระคุณ ที่ช่วยชีวิตพวกเราไว้!”
 

 เด็กสาวได้โค้งคำนับตรงหน้าเจียงเฉิน ที่เหลือก็ได้ทำตามเช่นเดียวกับนาง
 

 เจียงเฉินถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ หากเขามาช้ากว่านี้เพียงไม่กี่นาที เหล่าเด็กสาวต้องถูกฆ่าตายหมดเป็นแน่ เมืองสุริยันสีชาดเป็นเพียงเมืองธรรมดาทั่วไปภายในเขตศิลาเหลือง และอยู่ภายใต้เมืองศิลาเหลือง ลองจินตนาการถึงช่องโหว่ของเมืองเหล่านี้ หากปีศาจโลหิตโจมตีเมืองเต็มกำลัง ต้องเกิดภัยพิบัติร้ายแรงกับเมืองเล็กๆเป็นแน่
 

 เจียงเฉินปลดปล่อยพลังหยวนออกมา ก่อตัวเป็นตาข่ายขนาดใหญ่จากนั้นเขาคลุมเหล่าเด็กสาวด้วยตาข่ายนั่น และบินขึ้นบนท้องฟ้ากลับไปยังที่ที่เขาจากมา
 

 ภายในหุบเขาที่ห่างออกไปไม่กี่ร้อยไมล์ หวงต้ากระดิกหางของมันอย่างเยือกเย็น แต่จางเหว่ยและพรรคพวกเดินวนไปมาด้วยความสับสน
 

 “หยุดเดินวนเสียที เจ้าทำให้บิดาผู้นี้เวียนหัวไปหมด! เมื่อเจ้าหนุ่มนั่นลงมือเจ้าจะคาดหวังอะไรก็เรื่องของเจ้า แต่มันสำเร็จแน่นอน “
 

 จางเหว่ยและคนอื่นขอโทษหวงต้า หลังจากที่พวกเขาได้เป็นสักขีพยานของความโหดเหี้ยมอำมหิตของเจ้าหมานี่ พวกเขาจะกล้าแสดงท่าทีดูถูกได้เช่นไร?
 

 “พี่จางเหว่ย ดูนั่นสิ นายน้อยเจียงกลับมาแล้ว!”
 

 “ดูนั่น น้องเซียวกับคนอื่นก็อยู่ด้วย พวกนางยังมีชีวิตอยู่!”
 

 ชายสองคนเห็นเจียงเฉินบินเข้ามาหาพวกเขา พร้อมกับเหล่าเด็กสาว พวกเขาจำได้เด็กสาวบางคนมาจากเมืองสุริยันสีชาด
 

 เมื่อเหล่าเด็กสาวได้พบกับสหายของพวกนาง พวกนางก็ไม่อาจอดกลั้นได้อีกต่อไป เริ่มร้องไห้ออกมาจากใจ พวกนางร้องไห้ออกมา เพื่อให้สิ่งเลวร้ายที่ผ่านมาเป็นประสบการณ์ของพวกนาง
 

 “นายน้องเจียงเฉิน ท่านเป็นผู้กอบกู้ของพวกเรา โปรดรับการขอบคุณจากพวกเราไปด้วย!”
 

 จางเหว่ยกับสหายของเขาโค้งคำนับให้แก่เจียงเฉิน พวกเขาตื้นตันในสิ่งที่เจียงเฉินได้ทำลงไป หากไม่ใช่เพราะเจียงเฉิน พวกเขาคงไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้ พวกเขาคงเป็นเพียงแค่ซากศพที่เหี่ยวแห้งเท่านั้น
 

 “พอเถอะ แล้วเมืองสุริยันสีชาดไกลจากที่นี่แค่ไหน?”
 

 เจียงเฉิน ถามออกมา
 

 “ไม่ไกลจากที่นี่ เพียงแค่สามร้อยไมล์     ปีศาจโลหิตได้ปรากฏกายครั้งแรกที่เมืองสุริยันสีชาด”
 

 จางเหว่ย อธิบาย
 

 “สามร้อยไมล์งั้นรึ ไม่ไกลเท่าไร”
 

 เจียงเฉินผงกหัวของเขา ระยะทางเพียงแค่สามร้อยไมล์เขาสามารภเดินทางไปได้ในทันที
 

 “พวกเราหวังว่านายน้อยเจียงเฉินสามารถช่วยเมืองสุริยันสีชาดและพวกเราจากหายนะครั้งนี้ ข้าได้ยินมาว่าราชันย์จันทราโลหิตอยู่เบื้องหลังของปีศาจโลหิตทั้งหมด! เหล่าตระกูลที่แข็งแกร่งภายในเมืองศิลาเหลืองกำลังยุ่งกับการหาทางแก้ปัญหานี้ พวกเขาจึงไม่สามารถช่วยเราได้”
 

 จางเหว่ยพูดด้วยท่าทีร้องขอ ในตอนนี้เจียงเฉินเป็นความหวังเดียวสำหรับเมืองสุริยันสีชาด
 

 “ไม่ต้องกังวลไป เหตุผลที่ข้ามาที่นี่เพื่อสังหารราชันย์จันทราโลหิต จางเหว่ยนำทางข้าไปเมืองสุริยันสีชาด”
 

 เมื่อได้ยินที่เจียงเฉินพูดความปิติยินดีได้เติมเต็มบนใบหน้าของจางเหว่ยและคนอื่นๆ ในตอนนี้พวกเขาได้เป็นพยานในทักษะของเจียงเฉิน ตั้งแต่ที่รู้ว่าเจียงเฉินมาจากนิกายทมิฬ ได้ให้ความมันใจเกี่ยวกับความสามารถของเขา พวกเขาเชื่อว่าเจียงเฉินจะช่วยพวกเขาได้ เมืองสุริยันสีชาดจะได้หลุดพ้นกับเรื่องนี้เสียที
 

 ด้วยความช่วยเหลือของเจียงเฉินและหวงต้า จางเหว่ยและคนอื่นๆได้รับประสบการณ์ในการบินบนท้องฟ้า พวกเขามุ่งหน้าตรงไปยังเมืองสุริยันสีชาด
 

 “จางเหว่ย ใครแข็งแกร่งที่สุดในเมืองสุริยันสีชาด?”
 

 เจียงเฉิน ถามออกมา
 

 “ท่านผู้มีพระคุณ เมืองสุริยันสีชาดเป็นเพียงเมืองเล็กๆในแคว้นฉี มีเพียงท่านเจ้าเมืองที่ระดับการบ่มเพาะถึงอาณาจักรแก่นแท้สวรรค์ขั้นต้น อย่างไรก็ตามท่านเจ้าเมืองก็อายุมากแล้ว ไม่มีทางที่เขาจะจัดการกับปีศาจโลหิตที่ทรงพลังได้”
 

 จางเหว่ย พูดออกมา
 

 เจียงเฉินผงกหัวของมันอย่างเงียบๆ เมืองสุริยันสีชาดนั้นมีขนาดเล็ก แต่เมื่อเทียบกับเมืองสีชาดกับเมืองฟ้าหอม มันยังแข็งแกร่งกว่ามาก นี่สินะความแตกต่างของอาณาเขต
 

 ในเมืองสุริยันสีชาดมียอดฝีมือแก่นแท้สวรรค์เพียงคนเดียว หากปีศาจโลหิตตัดสินใจบุกโจมตีเมือง เพียงแค่หัวหน้าหน่วยเพียงตนเดียว เมืองนี้ก็จะถูกทำลายอย่างง่ายดาย แต่โชคดีที่ปีศาจโลหิตไม่ได้มาที่นี่มานานมากแล้ว ยังไม่สายเกินไปที่เจียงเฉินจะช่วยเหลือ
 

 เจียงเฉินและหวงต้านั้นรวดเร็วเหลือเชื่อ เพียงไม่นานพวกเขาก็ไม่ถึงเมืองสุริยันสีชาด เมื่อมองจากไกลๆก็พบว่าไฟได้ลุกไหม้ไปทั่วอาณาบริเวณ เมฆสีดำได้ล่องลอยอยู่ข้างบน
 

 “บัดซบ มันเกิดขึ้นแล้ว เหล่าปีศาจได้เข้ามาสังหารชาวเมืองแล้ว!”
 

 ทันใดนั้นท่าทีของจางเหว่ยเปลี่ยนไป สิ่งที่เขากังวลมาตลอดที่สุดมันก็เริ่มขึ้นแล้ว
 

 =======================================================
 
 
 
เมื่อมาถึง ก็พบเมืองลุกเป็นไฟ ชาวบ้านถูกล่าสังหาร เจียงเฉินจะทำอย่างไรต่อไปกันแน่นะ แล้วเจียงเฉินจะสามารถช่วยเมืองนี้ไว้ได้หรือไม่ โปรดติดตามกันใหม่ตอนหน้านาจา สำหรับวันนี้ลาก่อยยยย……..