หลังจากที่ ‘โอวหยุน’ ปรากฏตัวได้สักพัก เขาก็จัดขบวนทัพสาวกและเรื่มโจมตีสัตว์ยักษ์เหล่านั้น
 
ณ เวลานี้ สัตว์ยักษ์ที่เหิมเกริมก่อนหน้านี้ เห็นได้ชัดเจนว่าพวกมันกำลังถูกกดดัน เมื่อต้องเผชิญกับกองทัพสาวกที่นำโดย ‘ตู่กู๋ โอวหยุน’ แน่นอนว่าพวกเขานั้นเหนือกว่า
 
แม้แต่หัวหน้าเหล่าสัตว์ยักษ์ที่แกว่งค้อนยักษ์ใส่ ‘ตู่กู๋ โอวหยุน’ อย่างบ้าคลั่งแต่มันก็ยังรับพวกเขาอย่างลำบาก ถึงแม้นสัตว์ยักษ์จะได้ประโยชน์จากรูปร่างและพละกำลัง โดยธรรมชาติ ในแง่พลังวิญญาณหากอยู่ในระดับเดียวกันแน่นอนว่ามันมีพลังอำนาจเหนือกว่า แต่เมื่อพวกมันต้องเผชิญหน้ากับยอดอัจฉริยะอย่าง ‘ตู่กู๋ โอวหยุน’ แน่นอนว่ามนุษย์แท้ๆย่อมเชียวชาญกลยุทธมากกว่า
 
หัวหน้าของสัตว์ยักษ์ที่มีรูปร่างครึ่งมนุษย์ขมวดคิ้วแน่นพร้อมกับร้องคำรามเสียงดัง มันถูกบังคับให้ถอยหลังไปอย่างต่อเนื่อง โดยเหล่าสาวกของ สำนัก หลิง – หยุน และ ‘ตู่ยู๋ โอวหยุน’ มันได้สูญเสียความน่าเกรงขามไปจนหมดสิ้น
 

 
” อ้ากกกก ยัยบ้าคนนั้น . . . . . . . “
 
ในระยะห่างออกไป ชายหนุ่มหน้าข้าวตัง นั่งอยู่บนต้นไม้ใหญ่ มองไปยังทิศทางรูปขมวดทัพ พร้อมกับพึมพำบ่นไม่จบไม่สิ้น
 

 
” พี่อสุรา ด้วยความแข็งแกร่งของท่าน หากลงมือ ท่านจะต้องได้รับส่วนแบ่งมาบ้าง!!! “
 
หลังจากที่พูดเขาก็ได้แต่ถอนหายใจ พร้อมกับหันหน้าไปมอง’ชูเฟิง’ ด้วยสายตาที่ว่างเปล่า เนื่องจาก ‘ชูเฟิง’ หายตัวไป
 

 
” พี่อสุรา อสุรา ? “
 
ชายหน้าข้าวตังหน้าบาน ตื่นตระหนกอย่างมาก เห็นได้ชัดว่าเขาที่กำลังสุ่มตัวอยู่ นั้นหายไป จากนั้นเขาก็เริ่มมองหาร่องรอยของ ‘ชูเฟิง’ รอบๆ
 
แต่ไม่ว่ายังไง เขาก็ไม่เคยคิดว่า ‘ชูเฟิง’ปัจจุบันจะลอยขึ้นสู่อากาศ ด้วยทักษะ ท่องนภา ‘ชูเฟิง’ก้มหน้าลงมาด้านล่าง และเห็น ขบวนทัพอย่างชัดเจน จากที่เขาสังเกตุ แม้ว่ารูปแบบการป้องกันของค่ายกลที่พวกเขาจัดจะพอใช้ได้ แต่พวกยาแก่นแท้เหล่านั้นมันยังโดนแสงแดดอยู่ดี ซึ่งหมายความว่ายังไม่ได้ผนึกมันอย่างสมบูรณ์
 
การต่อสู้นั้นทำให้ฝุ่นลอยอบอวลขึ้น ดั่งศึกครั้งใหญ่ ‘ชูเฟิง’จึงสามารถแฝงตัว ลงมาจากข้างบนได้ไม่ยาก ขณะที่ก้าวลงมาในป้อมปราการชั้นใน เขาก็ก้าวเข้ามาในกลุ่มพวกยาเหล่านั้น เพื่อต้องการคว้ายาแก่นแท้ทั้งหมดที่มี
 

 
” สุโค่ยยย !!! คราวนี้ข้าเป๋าตุงแน่ “
 
หลังจากที่’ชูเฟิง’ลอบเข้ามา ‘ชูเฟิง’ ก็ตื่นเต้นจนหัวใจแทบกระเด็นออกมา
 
ภายในพงหญ้าที่แน่นหนาจนมึดทึบ ตาของพวกมันกระพริบไม่หยุด ไม่ว่าจะเป็น ยาแก่นแท้ระดับต่ำ ยาแก่นแท้ระดับกลาง หรือ ยาแก่นแท้ระดับสูง ทั้งหมดมีจำนวนหลายพัน ส่วนยาแก่นแท้คุณภาพสูงมีมากกว่าร้อย
 
ซึ่งเป็นจำนวนที่น่าตกใจอย่างมาก ไม่น่าแปลกใจที่สัตว์มหึมาจะคอยดูแลที่นี่ การตายของพวกเขาคุ้มค่าที่จะเสี่ยงกับขุมสมบัติขนาดนี้ ต้องเป็นเพราะพวกมันคงรอดมาได้เป็นเวลาหลายปีและได้มารวมตัวกันเรื่อยมา
 
*  จี จี จี *
 
ทันทีที่ก้าวเข้ามาสถานที่แห่งนี้ ยาแก่นแท้ หลายพันก็ดูเปลี่ยนไป จากหญ้าที่ตัวเล็กๆ ที่หลบอยู่ตามกอไม้ใบหญ้า ก็กลายเป็นสัตว์ประหลาดที่แสนน่ากลัว พวกมันอ้าปากออกมาจนเห็นฟันแหลมคมพร้อมกับขยายกรงเล็บ พุ่งเข้าใส่ ‘ชูเฟิง’
 

 
” อ้าาา ยาแก่นแท้ที่น่ารักของข้า พวกเจ้าทั้งหมดวิ่งมาให้ข้ากอดเลยหรอ!!! “
 
‘ชูเฟิง’ หัวเราะชอบใจ พร้อมกับขยายมือออกไปโดยใช้พลังแก่นแท้ และซัดลงกับพื้นครั้งแล้วครั้งเล่า จนทำให้ ยาแก่นแท้ทั้งหลายหมดสภาพ
 
เขายังคงแกว่งแขนโดยใช้พลังแก่นแท้กวาดไปทั่ว ยาแก่นแท้จำนวนหลายสิบถูกนำไปสู่ความตาย โดยน้ำมือ’ชูเฟิง’ และกลับมาเป็นหญ้าที่ดูน่ารักเหมือนเคย แต่มันไม่ดูเหมือนกับหญ้าที่อยู่ตามธรรมชาติอีกแล้ว
 
‘ชูเฟิง’ คิดว่าการกำจัดพวกมันเช่นนี้ ยังคงช้าเกินไป ดังนั้น เขาจึงใช้อำนาจพลังวิญญาณกระจายออกไปเป็นวงกว้าง พร้อมกับสร้างรูปแบบอำนาจพลังวิญญาณจัดการพวกมันทีเดียว เมื่อพวกมันถูกกำจัดมันก็หดตัวลงกลายมาอยู่ในสภาพเดิม
 
* จีจีจี ~ ~ ~ *
 
ตั้งแต่ ‘ชูเฟิง’ เรื่มใช้รูปแบบและพลังอำนาจที่รุนแรง ยาแก่นแท้ทั้งหมดก็เรื่มที่จะหนี โดยใช้กำลังทำลายกำแพงป้อมปราการอย่างร้อนรน พร้อมกับร้องขอความช่วยเหลือ
 
แต่อย่างไรก็ตาม ด้านนอกก็แสนจะวุ่นวาย ดังนั้นจะมีใครสังเกตุเห็นสิ่งที่เกิดภายในป้อมปราการ ที่ยาแก่นแท้กำลังถูกสังหารหมู่ พวกมันทำได้แค่ร้องให้คนมาช่วย ขณะที่กำลังถูกชูเฟิงฆ่า จนในที่สุด พวกยาแก่นแท้เกือบทั้งหมด ก็ตกอยู่ในเงื้อมมือของ ‘ชูเฟิง’
 

 
” ฮ่า ฮ่า คีโม๊ดจี้!!! นี้มันช่างสดชื่นจริงๆ “
 
‘ชูเฟิง’ หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง พร้อมกับเดินไปจัดการยาแก่นแท้ที่เหลือเกือบร้อย ที่หลบอยู่ตามซอกมุม ยาแก่นแท้ขณะนั่นกำลังสั่นอย่างรุนแรงเหมือนกับเหล่าลูกแกะที่กำลังเผชิญหน้ากับหมาป่า เห็นได้ชัดว่าดวงตาของพวกมันหลับสนิท เพราะรู้สึกหวาดกลัวอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
 
* ตูมมมมมม *
 
ทันใดนั้น บริเวณโดยรอบก็เกิดระเบิดขึ้น เหล่าเศษดินเศษหินต่างกระจุยกระจาย อีกทั้งป้อมปราการยังถูกเปิดออกโดยใครบางคน
 

 
” บ้าเอ้ยยย!!! “
 
ชูเฟิงหันหัวไปมอง และพบว่ากำลังมีกลุ่มคนวิ่งเข้ามา พวกเขาคือศิษย์จากสำนัก หลิง-หยุน และ สาวกอันดับ 2 จากสำนัก หลิง หยุน ‘เฟิงฮ้าว’ ผู้ที่มีพลังวิญญาณอยู่ในอาณาจักรแก่นแท้ระดับ 6
 

 
” เจ้าเป็นใคร ? “
 
‘เฟิงฮ้าว’ จ้องหน้าผู้บุกรุกในสถานที่แห่งนี้ด้วยความรู้สึกที่โมโห เนื่องจากพบว่าในนี้ ไม่เหลืออะไรเลย หลังจากที่เห็นเช่นนั้น พวกเขาทุกคนต่างยืนกำหมัดแน่น ด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างมาก
 
ด้วยปฏิกิริยาของ ‘เฟิงอ้าว’ เขาคงรู้ได้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นด้านใน เป็นครั้งแรกที่เขาจะเห็นไอ้บ้าที่ไหนกล้ามาปล้นขุมทรัพย์ต่อหน้าต่อตาพวกเขา
 

 
” – – . . . . . “
 
‘ชูเฟิง’ไม่ได้สนใจคำถามของ ‘เฟิงฮ้าว’แต่อย่างใด เขาเพียงแค่สะบัดแขนเสื้อของเขา ควบคุมพลัง พร้อมกับจำกัดยาแก่นแท้ที่หลบตามซอกตามมุม
 

 
” อยากตายใช่มั๊ย! ! ! “
 
ไม่ใช่แค่’ชูเฟิง’ไม่ตอบ เขายังไม่หยุดที่จะปล้นยาเหล่านั้นต่อหน้าพวกเขา ซึ่งทำให้ ‘เฟิงฮ้าว’ โกรธมาก จนโดดมาด้านหน้า ‘ชูเฟิง’ พร้อมกับชกออกไป
 
แต่กำปั้นไม่ใช่กำปั้นธรรมดาๆ มันคือทักษะระดับ 6 พลังของมันจึงดูน่ากลัว ซึ่งหมายความว่า ‘เฟิงฮ้าว’ ต้องการฆ่า’ชูเฟิง’ ในทันที
 
ในเวลาเดียวกันที่ ‘เฟิงฮ้าว’ โจมตี ผู้คนที่ตามมาด้านหลังก็โจมตีเข้า โดยใช้ทักษะการต่อสู้ เช่นกัน
 

 
” ชิส์ ! ! “
 
ในยามคับขันเช่นนี้ ‘ชูเฟิง’ ก็สามารถอยู่ในความเยือกเย็นได้เป็นอย่างดี จากนั้นเขาก็สะบัดนิ้วมือออกไป จนเกิดควันสีขาว 5 สายพุ่งออกไปโดยรอบ
 
โฮ่กกกก* * * * * เสียงคำรามของมันเขย่าท้องฟ้าและพื้นดิน เหมือนกับพยัคฆ์ขาวจะหลุดออกมา
 
เมื่อเห็นวิชา พยัคฆ์ฯสังหาร แม้แต่หน้าของ ‘เฟิงฮ้าว’ ก็เปลี่ยนไปอย่างมาก ทีแรกเขาตั้งใจที่จะหนี แต่ก็สายไปแล้ว เมื่อ อุ้งเท้าของใหญ่ของพยัคฆ์ขาวกระแทกลง ในเวลานั้นแม้แต่เหล่าสาวกที่ตามมายังโดนไปด้วย
 
* บูมมมมมมมมมมมมม *
 
เมื่ออุ้งเท้ากระแทกลงมา เป็นเกิดเป็นหลุ่มขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นพร้อมกับฝุ่นที่กระจุยกระจายไปทั่่ว นอกจาก ‘เฟิงฮ้าว’ คนอื่นๆที่ตามมาต่างจมลงไปในสระเลือด
 
แต่ควันสีขาวนั้นก็ทะลุหน้าออกของเขาไปเช่นกัน ซึ่งตัวเขาเองก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนั้นเลือดค่อยๆไหลอาบลงบนตัวของเขา ออร่าที่ปกคลุมก็ค่อยๆเบาบางลง เหมือนกับชีวิตอยู่ระหว่างความเป็นความตาย
 
หลังจากที่เอาชนะ ‘เฟิงฮ้าว’ และคนอื่นๆ เขาก็สะบัดแขนของเขาอีกคั้ง เพื่อนำยาแก่นแท้ที่จัดการแล้วเก็บเข้าไปในถุงจักรวาล จากนั้นเขาก็ก้่าวขาเตรียมตัวที่จะหนีจากไป หลังจากได้รับของล้ำค่ามามากมาย
 
* บูมมมมมมม *
 
ในตอนนั้นก็มีแรงดันไม่มีที่สิ้นสุดตกลงมาจากฟากฟ้า ผนึกเส้นทางของ ‘ชูเฟิง’ เมื่อเขายกหัวขึ้นไปมอง ใบหน้าของ ‘ชูเฟิง’ ก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก เมื่อมีมือใหญ่ๆในท้องฟ้าซัดลงมา กระแทกใส่เขา ด้วยพลังอำนาจทำลายล้างที่ไม่ธรรมดา
 
* ตูมมมมมมม *
 
ทุ่งหญ้าและข้าวบาเล่ตามพื้น กระจุย กระจาย
 
จนเกิดเป็นโกโกครั้น. . . . . . . . .
 
ชูเฟิง และคนเหล่านั้น จึงตกลงกันว่า จะร่วมมือกันเปิดโรงงาน ผลิตอาหารเช้าซีเรียล. . . . .
 
คนแปลคนนี้แม่งไม่เคยมี สาระ!!!
 
ที่มา: