ภายนอกเมือง‘หยี่กวน’ ดวงตะวันค่อยๆลอยสูงขึ้นจากปลายขอบฟ้า เด็กหนุ่มรูปงามพร้อมหน้าตาละเอียดอ่อนในชุดสีดำ กำลังวิ่งหนีอะไรบางอย่าง จนมาถึงยังริมฝั่งแม่น้ำที่ไหลเชี่ยว จากนั้นจึงกลับไปถาม
“พวกแกต้องการอะไร?”
ด้านหลังของเขา ปรากฏร่างชายสองคนในชุดสีเทาตามมาด้านหลัง ผู้ที่ตามมาทั้งสองหนึ่งอ้วนหนึ่งผอมวิ่งตามมาอย่างสบาย แสดงให้เห็นถึงการมีวรยุทธ์บางอย่าง พวกเขาวิ่งมายังด้านหนึ่งของแม่น้ำที่ไร้ผู้คนและทันใดนั้น ปรากฏความประสงค์ร้ายขึ้นในสายตาทั้งคู่
“ขยะอย่างแกไปสำนึกเสียใจในนรกซะเถอะ เป็นเพียงแค่เด็กพิการแท้ๆ แต่ริอาจจะเด็ดดอกฟ้าอย่างคุณหนู‘เฟิงเหยา’ของพวกเรา เพราะงั้นจงตายซะ!”
ชายร่ายอ้วนสาปส่งและเดินเข้าใกล้เด็กหนุ่มชุดดำพร้อมกับชายร่างผอม เด็กหนุ่มในชุดดำเปลี่ยนสีหน้า ‘พวกมันต้องการชีวิตเรา?’
เด็กหนุ่มคนนี้มีนามว่า‘หลงหยี่’ ตั้งแต่ยังเด็ก เขาอาศัยในเมืองกับตระกูลเฟิง โดยเป็นบุตรบุญธรรมของหัวหน้าตระกูลนามว่า ‘เฟิงหลงซ่ง’ อย่างไรก็ดีในโลกแห่งวิทยายุทธ์นี้ ตั้งแต่อายุยังน้อย เขาเติบโตมาด้วยเส้นลมปราณที่ถูกปิดกั้น และด้วยเหตุนี้ เขาจึงไม่สามารถฝึกฝนวรยุทธ์ได้
และถึงแม้เขาจะเป็นถึงบุตรบุญธรรมของหัวหน้าตระกูล เขาก็ไม่เคยได้รับความเคารพแต่อย่างใด
(Note: หลงหยี่ = มังกรจักรพรรดิ)
แต่’เฟิงเหยา’คือบุตรสาวทางสายเลือดของ’เฟิงหลงซ่ง’ ที่มีอายุครบ 16 ปีในปีนี้ นางไม่เพียงเกิดมามีรูปโฉมงดงามอย่างหาได้ยาก พร้อมด้วยรูปร่างที่ทรงเสน่ห์ นางยังบรรลุถึงระดับ‘วู่เต้า’ลำดับที่ 7 และยังเป็นศิษย์อัจฉริยะของนิกาย‘หาญปิง’
(Note: “วู่เต้า” เป็นระดับของวรยุทธ์)
“ใครสั่งให้พวกแกมาสังหารข้า?”
‘หลงหยี่’ถามอย่างใจเย็น ในความเป็นจริงแล้วเขาไม่ได้สนใจโฉมงามของตระกูลเฟิงเลยซักนิด
“หึ ข้าจะบอกให้เอาบุญก็ได้ คุณหนูต้องการให้แกตายและแกไม่มีทางหนีรอดแน่นอนเพราะงั้น ตายซะ!”
ชายร่างอ้วนตะโกนลั่นแล้วพุ่งเข้ามาปล่อยหมัดหนักใส่’หลงหยี่’
‘หลงหยี่’นั้นไร้วรยุทธ์ใดๆเพราะงั้น เขาไม่แม้แต่เห็นหมัดของชายร่างอ้วนปล่อยออกมาจนมันมาถึงตัวของเขา เขาถูกต่อยด้วยหมัดหนักราวพันจินที่ไหล่จนกระดูกแตกเป็นเสี่ยงๆจนตัวเขาลงไปนอนกองบนพื้นริมแม่น้ำ
(Note: 1จิน = 0.5 Kg)
“อัก!”
‘หลงหยี่’กระอักเลือดพร้อมทั้งส่งเสียงออกมา เขาต้องไม่จบชีวิตลงแบบนี้! ในโลกใบนี้ ความแข็งแกร่งคือตัวแทนของทุกสิ่ง แม้ชายร่างอ้วนจะมีระดับวรยุทธ์แค่วู่เต้าลำดับที่ 1 หมัดของเขายังหนักถึงพันจิน และแค่หมัดเดียวของเขานั้น สามารถทำให้’หลงหยี่’บาดเจ็บหนักถึงตายได้
“ข้าจะตายไม่ได้”
สายตาของ’หลงหยี่’แดงก่ำ จ้องมองไปยังชายร่างอ้วนและผอมที่กำลังเดินเข้ามา เขาจึงตัดสินในกลิ้งลงไปในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยว เกิดเสียง “ป๋อม” เขาหล่นลงไปในแม่น้ำ
หล่นลงไปในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวด้วยร่างกายที่บาดเจ็บสาหัส แต่เขาไม่มีทางเลือก
ณ ริมฝั่งแม่น้ำ ชายทั้งสองจ้องมองลงไป
“พวกเราควรลงไปงมหามันขึ้นมาหรือไม่?”
ชายร่างอ้วนถามอย่างลังเล ถึงแม้ทั้งคู่จะเป็นเป็นแค่คนรับใช้ของตระกูล แต่ชายร่างผอมนั้นมีวรยุทธ์ในระดับวู่เต้าลำดับที่ 2 และมีสถานะสูงกว่าชายร่างอ้วนในตระกูลเฟิง นัยตาของชายร่างผอมสว่างวาบขึ้น
“ไม่จำเป็น แม่น้ำนี้ไหลเชี่ยวมาก ถ้าเราลงไปก็คงหาไม่เจอ จะดีกว่าถ้าเราไปดักรอที่ปลายลำน้ำ หมัดของเจ้าคงทำให้มันบาดเจ็บสาหัสและเพราะมันมีเส้นลมปราณอุดตัน การที่มันกลิ้งลงไปในแม่น้ำแปลว่ามันไม่เหลือทางหนีแล้ว ถ้าเราไปดักรอมันที่นั่น ข้ามั่นใจว่าเราจะสกัดมันได้แล้วฆ่ามันถ้ามันยังมีชีวิตอยู่!”
“ดี”
ชายร่างอ้วนผยักหน้าในทันที ทั้งคู่รีบวิ่งตามลำน้ำไป ……
ในสายน้ำที่ไหลเชี่ยว ร่างกายของหลงหยี่นั้นอ่อนแรง และถูกพัดพาไปตามลำน้ำพร้อมทั้งกระดูกที่หัก อวัยวะภายในที่ฉีกขาด และร่างกายที่บาดเจ็บสาหัส ความตายกำลังคืบคลานมาหาเขาอย่างช้าๆ
“เราต้องมาตายแบบนี้งั้นรี…”
‘หลงหยี่’กัดฟันแน่น ด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้ร่างกายและจิตใจเขาด้านชา ขณะที่เขาถูกพัดพาไปตามลำน้ำ ตัวเขาไปกระแทกเข้ากับหินยักษ์ก้อนหนึ่งจนกระอักเลือดออกมาเปื้อนก้อนหินไปหมด ในขณะที่สติของเขาเริ่มเลือนลาง
ทันใดนั้นเกิดเสียงคำรามดังก้องในใจเขา และดึงสติเขากลับมา ‘หลงหยี่’คืนสติทันที และรู้สึกงงงวยเมื่อเห็นลำแสงลึกลับสีน้ำเงินเขียวเปล่งออกมาจากอกของเขาและรวมตัวกันเป็นเงาของมังกรฟ้า และมันแหวกสายน้ำออกเพื่อครอบคลุมปกป้องร่างกายของเขา
“นี่มัน…”
‘หลงหยี่’มองไปรอบๆ เขาเห็นรูปร่างหน้าเกรงขามของมังกรฟ้ากำลังหิ้วร่างกายของเขาไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง พลังศักดิ์สิทธิ์ของมังกรฟ้าดูแล้วยิ่งใหญ่และไร้ขอบเขต ในทันที พลังลึกลับพุ่งเข้ามาในร่างกายของเขา และได้รักษาอาการบาดเจ็บรวมทั้งเปิดเส้นลมปราณที่ถูกปิดกั้นออก และด้วยเหตุนี้เอง เขาได้ก้าวเข้าสู่โลกของวู่เต้าจริงๆแล้ว
“นี่มัน….ตรามังกรฟ้า!”
‘หลงหยี่’ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น?
สิบปีก่อน เขายังคงอยู่ในโลกเดิม และเป็นถึงนักฆ่าอันดับหนึ่ง แต่หลังจากตายด้วยอุบัติเหตุ เขาได้ทะลุมิติมายังโลกใบนี้ที่ต่างออกไปและเกิดใหม่ในร่างของ’หลงหยี่’
หลังจากนั้น มีตรามังกรฟ้าลึกลับปรากฏบนหน้าอกของเขาและเขาไม่รู้ว่ามันคืออะไรจนถึงตอนนี้ ในที่เขาถูกหมัดที่รุนแรงของชายร่างอ้วน มันกระแทกเขากับเส้นลมปราณอย่างแน่นอน และมันทำให้เกิดปฏิกิริยาจากตรามังกรฟ้าในจุดตันเทียนของเขา นี้แสดงให้เห็นแล้วว่าตรานี้คือพรซ่อนเร้นที่สวรรค์ประทานมาให้’หลงหยี่’
เพราะมันไม่เพียงช่วยรักษาอาการบาดเจ็บของเขา แต่มันยังทำให้เขาได้เข้าสู่โลกแห่งวู่เต้า โลกแห่งวรยุทธ์อย่างแท้จริง สำหรับวู่เต้าลำดับแรก ร่างกายจะเชื่อมต่อกับโลกของ’หลิงฉี’ ซึ่งจิตใจ ร่างกาย และเส้นลมปราณจะถูกปรับแต่งใหม่ด้วยพลังฉี มันช่วยเพิ่มความแข็งแกร่งได้ถึง 1000 จิน
สายตาของ’หลงหยี่’เป็นประกาย เป็นเวลานานแล้วที่เขาพยายามคนหาสารพัดวิธีที่จะเข้าสู่โลกแห่งวู่เต้า แต่ไม่เคยสำเร็จสักครั้ง แต่ปัจจุบัน เพราะหมัดของชายร่างอ้วนที่ทำให้เส้นลมปราณของเขาเกิดการเปลี่ยนแปลงส่งผลต่อการเปิดใช้งานตรามังกรที่นิ่งเงียบมานาน
“ถึงแม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าตรามังกรฟ้าคืออะไร แต่ตอนนี้ข้าได้เข้สู่โลกแห่งวู่เต้าแล้ว หึ พวกมันฝันไปเถอะว่าจะสังหารฆ่าได้”
‘หลงหยี่’ได้รับความมั่นใจเหมือนในชาติก่อนคืนมาก
ในชีวิตก่อน เขาคือนักฆ่าที่แข็งแกร่งที่สุดจนกลายมาเป็นนักฆ่าอันดับหนึ่ง แค่ความอดทนและความแข็งแกร่งของจิตใจเขาก็เหนือกว่าคนทั่วไปมากแล้ว และใครก็ตามที่ต้องการสำเร็จในเส้นทางสายวรยุทธ์ หลักสำคัญคือความแข็งแกร่งของจิตใจ
เงาของมังกรฟ้าค่อยๆหายไป และปัจจุบันเมื่อหลงหยี่ได้เข้าสู่โลกวรยุทธ์แล้ว ระดับพลังของเขาคือ วู่เต้าลำดับที่ 1 พร้อมกับความแข็งแกร่งระดับ 1000 จิน
และไม่เพียงแค่นั้น ความสามารถในการตัดสินใจและการตอบสนองของเขาเพิ่มขึ้นเช่นกัน ภายในสายน้ำที่ปั่นป่วน เขาได้ยินเสียงของเหล่าแมลงริมฝั่งแม่น้ำชัดเจน ‘หลงหยี่’มองเห็นเหล่าพืชพันธุ์ใต้น้ำที่ค่อยๆกระเพือมไปตามทิศทางของกระแสน้ำ นี่เป็นผลจากการที่เขามีวิทยายุทธ์และสามารถบ่มเพาะวรยุทธ์ได้แล้ว
วู่เต้าถูกแบ่งออกทั้งหมดเป็น 9 ลำดับ และในแต่ละลำดับที่เพิ่มขึ้นแสดงถึงความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นเช่นกัน ถ้าสามารถบ่มเพาะวรยุทธ์ได้ถึงวู่เต้าลำดับที่ 9 เพียงหนึ่งหมัดนั้นมากพอที่จะระเบิดภูเขา หนึ่งการกระทืบสามารถทำให้แผ่นดินแยกได้ และความแข็งแกร่งอยู่ในระดับทรราชย์เลยทีเดียว
“อะไรกัน?”
‘หลงหยี่’สังเกตุเห็นตรามังกรฟ้าที่อกของเขาอีกครั้ง มันปรากฏขึ้นเมื่อเงามังกรฟ้าหายไป แต่จิตของเขาสามารถสื่อสารกับตรามังกรฟ้านี้ได้
“ปลดปล่อย!”
‘หลงหยี่’พูดในใจ เขารู้สึกว่าตรามังกรฟ้าเริ่มอุ่นขึ้น และพลังในกระจายไปทั่วแขนขา ทำให้เขาอุทานอย่างตกใจ
“2000 จิน!”
ถ้า’หลงหยี่’ปล่อยหมัดออกไป ความแข็งแกร่งของเขาอยู่ในระดับ 2000 จิน เทียบเท่ากับคนที่อยู่ในระดับวู่เต้าลำดับที่ 2 การปลดปล่อยตรามังกรฟ้า เพิ่มความแข็งแกร่งของเขาขึ้น 1000 จิน ทำให้เขาแข็งแกร่งกว่าผู้ที่อยู่ในระดับวู่เต้าลำดับเดียวกับเขา
แต่ไม่นานนัก ‘หลงหยี่’รู้สึกเหนื่อยล้า และดูเหมือนเขาจะเริ่มประคองความร้อนที่ถูกปล่อยจากตรามังกรฟ้าไม่ได้แล้ว ถึงอย่างนั้นเขาก็รู้สึกพอใจกับมันเพราะด้วยที่เขาเคยเป็นนักฆ่าในอดีต เขามั่นใจว่าสามารถลอบสังหารเป้าหมายได้แน่นอนในอนาคต
“อาจเป็นเพราะตัวข้าคนก่อนถือว่าเป็นผู้สืบเชื่อสายมังกร ข้าจึงได้ตรานี้มา…….เอาละข้าควรขึ้นฝั่งก่อนเป็นอับดับแรก”
‘หลงหยี่’เริ่มคุ้นเคยกับพลังแล้ว และเขารู้สึกว่าสายน้ำเริ่มช้าลง เขามาถึงปลายลำน้ำแล้ว
ตู้ม!
เขากระโดดขึ้นฝั่ง และวิ่งเหยาะๆไปบนหญ้าด้วยพลังที่ไหลเวียนไปทั่วร่างกาย ใกล้ๆริมแม่น้ำ ชายร่างอ้วนและผอมถึงกับมึนงงเมื่อเห็นเขา ‘ไอเด็กนั้นรอดได้ไง?’
พวกเขาดักรออยู่เกือบชั่วโมงและคาดว่าจะเห็นร่าง’หลงหยี่’ไหลมาถึงลำน้ำ แต่พวกเขาไม่คิดเลยว่าหลงหยี่จะรอดแถมยังวิ่งได้เหมือนคนปกติ
“ไอขยะนี่มันกระโดดขึ้นจากน้ำได้จริงๆหรือ?”
ชายร่างอ้วนไม่อยากเชื่อสายตา เพราะเขามั่นใจว่าได้ปล่อยหมัดหนักถึง 1000 จินอย่างสุดแรงใส่’หลงหยี่’ จะเป็นไปได้อย่างไรที่หลงหยี่จะต้านทานได้
“เจ้าอ้วน หมัดของแกแค่จัดการไอเด็กเวรคนหนึ่งก็ทำไม่ได้หรือไง? ช่างไร้ประโยชน์ซะจริง”
ชายร่างผอมจ้องไปยังร่างที่เปียกโชกของ’หลงหยี่’ แล้วส่งสายตาให้ชายร่างอ้วนจัดการ
“เอาละ ดูเหมือนข้าจะประมาทไปหน่อย แต่ครั้งนี้ ข้าจะจัดการมันในหมัดเดียว”
ชายร่างอ้วนพุ่งเข้าไปหา’หลงหยี่’ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า
แต่ชายร่างอ้วนไม่รู้เลยว่าตอนนี้ ‘หลงหยี่’สามารถใช้วรยุทธ์ได้แล้ว ทั้งยังมีพลังถึง 2000 จิน มากกว่าเขาถึงสองเท่า!
ที่มา:
ตอนต่อไป