I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Dragon Martial Emperor ตอนที่ 12 ถูกเหยียบย่ำ

| Dragon Martial Emperor | 2538 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้ว ตอนต่อไป
                

เห็นเหล่าศิษย์ชั้นนอกล้อมวงเข้ามาดูสิ่งที่เกิดขึ้น ปรากฏความภูมิใจขึ้นบนใบหน้า’ถานเยว่’ และนางยิ้มอย่างพึงพอใจ   นางมอง’หลงยี่’อย่างดูถูกและพูดขึ้นว่า

“เจ้าขยะ ควรรู้ไว้ว่าการล่วงเกินสาวงามคนนี้จะพาแกไปยังจุดจบที่ไม่สวย รู้สึกเสียใจหรือยัง?”

ใบหน้าของ’หลงยี่’สงบอย่างยิ่ง เขายืนอย่างมั่นคงและจ้องมองไปยังถานเยว่พร้อมกับพูดว่า

“ข้าจำเป็นต้องเสียใจอัดใด? ถ้าข้าคือขยะ ทำไมเจ้าไม่ลองสู้กับข้าดูเล่า? จะได้เห็นขยะอย่างข้าทำให้เจ้าลงไปนอนกองบนพื้นนั้น”

หลังเขาพูดจบ ก็เกิดเสียงเอะอะขึ้นในฝูงชน และปรากฏสายตาอาฆาตขึ้นบนใบหน้าสวยของ’ถานเยว่’

“แกพูดว่าอะไรนะ?”

นางถึงกับตะลึงที่’หลงยี่’กล้าพูดออกมาแบบนั้น ‘ถานเยว่’ก็ก้าวเท้าออกมาหา’หลงยี่’ด้วยสายตาที่เหมือนกับเห็นเขาเป็นเหยื่อ   ‘หานเจียน’ที่ยืนอยู่ด้านหลังของ’ถานเยว่’ไม่ได้ห้ามนาง เพราะเมื่อมองจากความแข็งแกร่งของนางแล้วการเอาชนะ’หลงยี่’ย่อมไม่ใช่เรื่องยาก

แต่ทันใดนั้น ‘หานเจียน’ก็นึกได้ถึงบางสิ่ง เขาหัวเราะพร้อมกับพูดกับ’ถานเยว่’ว่า

“ศิษย์น้องถานเยว่ ก่อนหน้านี้ ศิษยพี่ถานเจียนได้ส่งศาสตราวุธมาให้เจ้า ทำไมเจ้าไม่ลองเอามาทดสอบดูว่าน่าใช้หรือไม่?”

‘ถานเยว่’ขมวดคิ้วแล้วตอบกลับเสียงดัง

“เจ้าขยะนี่น่ะหรือจะคู่ควรกับศาสตราวุธของข้า”

เหล่าศิษย์นิกายโดยรอบอุทานขึ้นอย่างตื่นตกใจเมื่อพวกเขาได้ยิน   ศาสตราวุธ นางถึงกับมีศาสตราวุธจริงๆ!   สำหรับผู้ฝึกยุทธ์ ถ้าการบ่มเพาะวรยุทธ์คือรากฐานของความแข็งแกร่ง วิทยายุทธ์และศาสตราวุธก็คือสองปัจจัยเสริมที่ช่วยดึงศักยภาพของความแข็งแกร่งมาใช้ให้สูงที่สุดในการต่อสู้

ไม่ว่าใครก็ตามที่มีวรยุทธ์และสามารถควบแน่นซวนฉีภายในร่างได้ คนๆก็สามารถฝึกวิทยายุทธ์ทั่วไปได้ แต่วิทยายุทธ์ขั้นสูงแล้ว จำเป็นต้องใช้ศาสตราวุธในการช่วยแสดงพลังที่แท้จริงออกมา   และศาสตราวุธก็คือสิ่งที่ทำให้ผู้ฝึกยุทธ์สามารถแสดงความแข็งแกร่งออกมาได้สูงกว่าระดับวรยุทธ์ของเดิมตนเอง

ศาสตราวุธอาจจะเป็นอาวุธ เกราะ หรืออุปกรณ์เสริมต่างๆก็ได้ ยิ่งศาสตราวุธมีระดับที่สูงมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเพิ่มความแข็งแกร่งของผู้ใช้ขึ้นเท่านั้น   ในนิกายเจิ้นเทียน มีเพียงศิษย์ชั้นในเท่านั้นที่จะได้รับศาสตราวุธเป็นรางวัลจากการแข่งขันต่างๆ ดังนั้นผู้ที่มีศาสตราวุธในนิกายนี้จึงมีเพียงหยิบมือเดียว

จึงไม่มีใครคาดคิดว่า ศิษย์ชั้นนอกอย่าง’ถานเยว่’จะมีศาสตราวุธจริงๆ   ถึงอย่างนั้น ‘หลงยี่’ก็ยังคงสงบนิ่งและไม่มีท่าทีตื่นตกใจอันใด แน่นอน เขารู้ว่าศาสตราวุธคืออะไร   ก่อนหน้านี้ ‘เฟิงเหยา’ได้กลับมาจากนิกายหาญปิงเพื่อเอากระบี่ของ’เฟิงหลงซ่ง’ไปใช้ กระบี่นั้นคือศาสตราวุธจริงๆ

ซึ่งในตระกูลเฟิง มีศาสตราวุธอยู่ไม่เกินสิบชิ้น ชัดเจนว่าพวกมันเป็นสิ่งที่หายได้ยากยิ่ง

“แต่ทั้งหมดนั้น ศาสตราวุธยังคงเป็นสิ่งภายนอกที่ถูกควบคุมโดยผู้ใช้ การจะแสดงความแข็งแกร่งของศาสตราวุธออกมาได้มากแค่ไหน ยังคงขึ้นกับทักษะและประสบการณ์ของผู้ใช้อยู่ดี สำหรับถานเยว่แล้ว ต่อให้นางใช้ศาสตราวุธก็ย่อมไม่อาจเอาชนะเขาได้อยู่ดี”

‘หลงยี่’คิดในใจ และจ้องมองไปยังถานเยว่ที่กำลังสาวเท้าเข้ามา   สายตาของเขารับรู้ว่า การก้าวเท้าของ’ถานเยว่’นั้นเป็นระเบียบและมีรูปแบบ ซึ่งมันแสดงให้เห็นว่านางกำลังใช้ทักษะย่างก้าวบางอย่าง   เหมือนกับ’หลงยี่’ ‘ถานเยว่’เพิ่งจะเข้าสู่นิกายเจิ้นเทียนได้เพียงวันเดียว คงเป็นไปไม่ได้ที่นางจะสำเร็จวิทยายุทธ์ของนิกาย

ชัดเจนว่าวิทยายุทธ์ที่นางใช้ย่อมมาจะตระกูลถานในเมืองยี่กวน

จากที่ข้าเคยได้ยินมาจากตระกูลเฟิง สมาชิกตระกูลถานจะได้รับการสืบทอดวิทยายุทธ์หลักสามอย่าง

หนึ่งในนั้นคือทักษะ‘ย่างก้าวหมีจ่ง’ ซึ่งมันช่วยเพิ่มพูนความเร็วของผู้ใช้ให้สูงขึ้นอย่างมาก

‘หลงยี่’ค่อยระวังตัวไว้เสมอ ถึงแม้ทั้งคู่จะอยู่ในระดับวู่เต้าลำดับที่ 4 เหมือนกัน แต่นางได้ฝึกฝนทักษะวิทยายุทธ์จากตระกูลถานมาแล้ว ความแข็งแกร่งของนางจึงมิอาจดูแคล้นได้

“อึ่ม”

เมื่อเห็น’หลงยี่’ที่คอยระวังตัว ‘ถานเยว่’หัวเราะเสียงดังด้วยสายตาดูถูก เมื่อนางใช้ย่างก้าวหมีจ่ง ร่างบางของนางมายืนอยู่ต่อหน้า’หลงยี่’ในทันที

“ฝ่ามือซุ่ยคง!” (ฝ่ามือทะลายฟ้า)

‘ถานเยว่’คำรามก้อง และปล่อยฝ่ามือใส่ที่ไหล่ของ’หลงยี่’   ฤทธิ์ของฝ่ามือซุ่ยคง หนึ่งในสามวิทยายุทธ์หลักของตระกูลถานนั้น มิอาจหาที่เปรียบได้   ฝ่ามือของนางนั้นมีความแข็งแกร่งถึง 10,000 จิน มากกว่าความแข็งแกร่งของวู่เต้าลำดับที่ 4 ที่มีอยู่ 8000 จิน ชัดเจนว่าส่วนที่เกินมานั้นเป็นผลของวิทยายุทธ์ที่นางใช้

เมื่อต้องเผชิญกับฝ่ามือที่รวดเร็วของ’ถานเยว่’ ‘หลงยี่’ถึงแม้จะเตรียมตัวเป็นอย่าง แต่เขาไม่คิดเลยว่าความเร็วของนางจะรวดเร็วถึงเพียงนี้!   โชคดีที่ประสบการณ์การต่อสู้ของ’หลงยี่’มีไม่น้อยเช่นกัน เขาตอบสนองอย่างฉับพลัน

“ซวนฉีในร่างข้า จงควบแน่น!”

ภายในตัวเขา ซวนฉีถูกรวบรวมไปไว้ที่ไหล่ในทันที และเตรียมพร้อมรับฝ่ามือของถานเยว่ที่กำลังพุ่งมาตรงหน้า   ในขณะเดียวกัน เขาปลดปล่อยอำนาจแห่งจิตเร้นลับออกมา ขณะฝ่ามือของนางกำลังปะทะเข้ากับไหล่ของเขา ‘หลงยี่’ชิงความได้เปรียบปลดปล่อยจิตเร้นลับห่อหุ้มตัวนางไว้

ปั้ง!

ไหล่ของ’หลงยี่’ถูกปะทะเข้ากับฝ่ามือ แต่เขาเตรียมตัวรับการจู่โจมนี้ไว้แล้ว เขาบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น ซึ่งต่างจากกำปั้นที่เคยแตกหักขณะปะทะกับ’วู่ฉิง’ก่อนหน้านี้   เมื่อ’ถานเยว่’พบว่าฝ่ามือของนางไม่ได้ผล นางตัดสินใจถอนฝ่ามือ และใช้ย่างก้าวหมีจ่งถอนตัวออกมา

ขณะนี้นางไม่กล้าวู่วามต่อหน้า’หลงยี่’อีก   แต่เมื่อนางใช้ย่างก้าวหมีจ่งถอนตัวออกมา ‘ถานเยว่’พบว่าร่างกายของนางถูกหน่วงไว้ด้วยบางสิ่ง มันเหมือนกับแรงกดดันที่หุบเขาเจิ้นเทียนที่ทำให้ความเร็วของนางลดลง   นี่คือโอกาสทองที่’หลงยี่’รอคอยอยู่แล้ว!

เขาคำรามและปล่อยหมัดใส่เข้าที่แก้มของนางอย่างรวดเร็ว ด้วยความแข็งแกร่งถึง 8000 จิน แน่นอนว่าหมัดนี้เรียกเลือดจากใบหน้าละเอียดอ่อนของ’ถานเยว่’ได้

แตะ แตะ แตะ   ‘ถานเยว่’รีบถอยกลับอย่างกระวนกระวาย เมื่อหยุดลง นางเงยหน้าขึ้นแล้วมอง’หลงยี่’ด้วยสายตาอาฆาต

“แกถึงกับกล้าทำร้ายข้าจริงๆ!”

“เจ้าเป็นคนเริ่มจู่โจมด้วยฝ่ามือก่อน แล้วเหตุใดข้าจะทำเพื่อป้องกันตัวไม่ได้?”

‘หลงยี่’พูดอย่างไม่แยแส

“ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าบอกว่าข้าคือขยะแต่กลับถอยหนี เหตุใดเจ้าไม่ให้นิยามสิ่งที่แย่ยิ่งกว่าขยะหน่อยเล่า?”

เมื่อคำพูดเหล่านั้นหลุดออกจากปาก’หลงยี่’ ทุกๆคนกำลังยืนดูถึงกับกลั่นหายใจ   การต่อสู้ระหว่าง’หลงยี่’กับ’ถานเยว่’นั้นรวดเร็วราวกับสายฟ้า ศิษย์ชั้นนอกเหล่านั้นมิอาจตอบสนองกับสิ่งที่เกิดขึ้นได้ทัน

ความจริงแล้ว พวกเขามิอาจมองเห็นการเคลื่อนที่ของทั้งคู่ พวกเขาเห็นเพียงแค่รอยเลือดบนใบหน้า’ถานเยว่’เมื่อนางถอนตัวออกมาเท่านั้น   และชัดเจนว่า การปะทะกันครั้งนี้ ‘ถานเยว่’เป็นฝ่ายแพ้!

การเรียก’หลงยี่’ว่าขยะอย่างเปิดเผยต่อหน้าฝูงชน แต่ผลการต่อสู้กลับออกมาเป็นเช่นนี้ ทำให้’ถานเยว่’ดูน่าอับอายยิ่ง   ทุกๆคนรับรู้ได้ถึงรังสีอาฆาตที่แพร่กระจายออกจากตัวนาง ขณะที่นางจ้องไปยัง’หลงยี่’ที่ยังคงยืนอยู่อย่างสงบนิ่ง

“ก่อนหน้านี้แกแค่โชคดี แต่ความโชคดีจะไม่มีอีกเป็นครั้งที่สอง!”

เมื่อนางพูดจบ กริชยาวประมาณเจ็ดนิ้วปรากฏขึ้นในมือนาง กริชสีเงินที่ส่องประกายเฉียบคมในมือถานเยว่สะท้อนถึงความอาฆาตที่นางแสดงออกมา   ในที่สุด ‘ถานเยว่’ก็ใช้ศาสตราวุธแล้ว!

“ถ้าข้าจำไม่ผิด เจ้าบอกว่า ไม่จำเป็นต้องใช้ศาสตราวุธเพื่อเอาจัดการกับขยะอย่างข้ามิใช่รึ?”

‘หลงยี่’เหน็บแนมนาง

“อย่าบอกว่าแกกลัว?”

‘ถานเยว่’เปล่งเสียงทางจมูกขณะกำกริชสีเงินไว้ในมือ นางพูดขึ้นอย่างหยิ่งผยอง

“ถ้าแกมีศาตราวุธก็รีบเอาออกมา แต่ข้าว่า กับขยะอย่างแกน่ะ ศาสตราวุธคงเป็นเพียงแค่สิ่งเพ้อฝัน”

‘ถานเยว่’ได้รับกริชนี้มาจากพี่ชายของนาง ‘ถานเจียน’ และนางก็ภูมิใจในสิ่งนี้อย่างมาก

“แกกล้าทำให้ข้าบาดเจ็บ วันนี้ ข้าจะสับจุดตัดเถียนของแกออกเป็นชิ้นๆ ให้แกรู้ว่าคนที่กล้าล่วงเกินข้าคนนี้ มันจะต้องได้รับผลอย่างไร!”

‘ถานเยว่’เริ่มก้าวเท้าไปมา และร่างของนางเคลื่อนไปรอบๆตัวหลงยี่อย่างรวดเร็ว ความเร็วของ’ถานเยว่’มีมากเสียจนมองเห็นเพียงเงาของนางและในบางครั้งก็มองไม่เห็นสิ่งใดเลย

“ข้าที่ไร้วิทยายุทธ์นี่ช่างเป็นฝ่ายเสียเปรียบจริงๆ…..”

‘หลงยี่’คิดในใจ ขณะสายตาที่เปรียบดังเหยี่ยวของเขาเพ่งมองร่องรอยการเคลื่อนไหวของ’ถานเยว่’ และพร้อมตอบสนองกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นเสมอ

“ตาย!”

ประกายสีเงินฉายวาบขึ้น กริชอันแหลมคมพุ่งมายังเขาโดยห่างตัวเพียงหนึ่งฝ่ามือ

“จิตเร้นลับ!”

‘หลงยี่’ปลดปล่อยจิตเร้นลับออกมาทันใด ส่งผลให้ความเร็วของกริชช้าลงในทันที เขาใช้หมัดปัดไปยังขอบของกริชจนเกิดการระเบิดขึ้นอย่างรุนแรง   ด้วยความแข็งแกร่งถึง 8000 จินในหมัดของเขา มันสามารถเบี่ยงเบนทิศทางของกริชไปทางอื่น แต่กริชนี้มิใช่สิ่งของธรรมดา มันเป็นถึงศาสตราวุธที่มี‘หรูฉี’อยู่ภายใน กำปั้นของ’หลงยี่’จึงได้รับบาดเจ็บอีกครั้ง

แต่เขาไม่จำเป็นต้องสนใจ การปัดคมกริช’ถานเยว่’ออกไปได้ ส่งผลให้นางสูญเสียการทรงตัว ‘หลงยี่’จึงชิงความได้เปรียบนี้ปล่อยหมัดใส่นางอีกครั้งอย่างรวดเร็ว

ปั้ง!

‘ถานเยว่’ล้มลงกับพื้นอย่างรุนแรง ‘หลงยี่’ก้าวมาเหยียบข้อมือของนางข้างที่ถือกริชไว้

“ข้าชนะแล้ว”

หลังจากเหยียบข้อมือ’ถานเยว่’ไว้ สายตาของ’หลงยี่’ปรากฏเจตนาสังหารขึ้น แต่เขารีบยับยั้งเอาไว้ เพราะขณะนี้ยังไม่ถึงเวลาจัดการกับนาง

‘ถานเยว่’เกรี้ยวกราดขึ้นทันที จนดูเหมือนกับสายตาของนางสามารถพ่นไฟออกมาได้   แม้’ถานเยว่’จะใช้ทั้งศาสตราวุธและวิทยายุทธ์ชั้นสูงของตระกูลถาน นางก็ยังคงพ่ายแพ้ให้กับผู้ที่นางเรียกว่า “ขยะ”!

เมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เหล่าศิษย์ชั้นนอกที่มุงดูถึงอ่าปากค้างอย่างโง่งม นี่มันน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว!

 

จริงๆชื่อตอนของตอนนี้คือ ถานเยว่ที่ถูกเหยียบย่ำ แต่เดี๋ยวชื่อตอนจะสปอยผู้อ่านเกินไปผมเลยตัดถานเยว่ออกนะครับ 😀

ที่มา:

ตอนที่แล้ว ตอนต่อไป
comments