ตอนที่แล้วตอนต่อไปเมื่อ’หลงยี่’เอาชนะ’เฟิงหยาง’ได้ ผู้คนโดยรอบกลับกลายเป็นโง่งม พวกเขาไม่คาดคิดเลยว่า’หลงยี่’จะสามารถเอาชนะ’เฟิงหยาง’ได้จริงๆ แต่เวลานี้ เมื่อ’ฟางคัง’ที่เดิมค่อยยืนดูอยู่ได้ก้าวออกมา ผู้คนต่างกลับมาจดจ่อกับฉากนี้อีกครั้ง
การที่’เฟิงหยาง’ถูกจัดการโดย’หลงยี่’อาจเรียกได้ว่าเกิดจากการรบกวนของ’เลี่ยวเล่อเล่อ’ แต่คู่มือต่อไปของ’หลงยี่’คือ’ฟางคัง’
ทุกคนล้วนสนใจว่า’หลงยี่’จะทำเช่นไรต่อไป สำหรับ’หลงยี่’ มองเห็นชายหนุ่มร่างดำเดินเข้ามา เขาคลี่ยิ้มอย่างเปิดเผยพร้อมกับพูดขึ้น
“อ่อ ศิษย์พี่ฟางคังนี่เอง ชื่อเสียงเรียงนามของท่านล้วนเป็นที่รู้จักไปทั่วในนิกาย วันนี้ได้เจอตัวจริง ช่างเป็นเกียรติแก่ข้ายิ่งนัก”
แม้ในใจ’ฟางคัง’จะดูถูก’หลงยี่’อย่างยิ่ง แต่เมื่อได้ยินดังนั้นก็อดที่จะยิ้มอย่างพึงพอใจไม่ได้ เจ้านี่พึ่งเข้าสู่นิกายเจิ้นเทียนได้เพียงสองวันก่อน กลับรู้จักชื่อเสียงของเขา นี่หมายความว่าเขาเป็นที่รู้จักในกลุ่มศิษย์ชั้นนอกมิใช่น้อย
‘ฟางคัง’อายุเพียง 20 ปี กลับสำเร็จถึงระดับวู่เต้าลำดับที่ 6 และหลังจากนั้นหนึ่งเดือน เขาได้รับการคัดเลือกเป็นตัวแทนนิกายเจิ้นเทียนเข้าร่วมงาน‘ป่าโสมโบราณแห่งราชวงศ์’ความสำเร็จเหล่านี้นั้นทำให้เขาภูมิใจยิ่ง
“อะแฮ่ม ต่อให้เจ้าพูดยกยอข้าเช่นไรก็ไม่เป็นผล พี่ถานเจียนมอบหน้าที่ให้ข้ามาสั่งสอนเจ้า ดังนั้นอย่าคิดว่าเพียงคำพูดแค่นี้ข้าจะปล่อยเจ้าไป”
‘หลงยี่’ยิ้มพร้อมกับพูดขึ้น
“ข้าเข้าใจ พี่ฟางคังเป็นศิษย์พี่ที่ทั้งเถรตรงและใจกว้าง นอกจากนั้นยังมีความชอบธรรมและเป็นตัวอย่างที่ดีของศิษย์นิกายใหม่อีกด้วย”
“ใช่แล้ว”
‘ฟางคัง’เริ่มตัวลอยกับคำชื่นชมของ’หลงยี่’
“เช่นนั้น ข้าเชื่อว่าพี่ฟางคังคงไม่ใช่คนที่ชอบเอาเปรียบศิษย์ใหม่ใช่หรือไม่?”
‘หลงยี่’รีบพูดต่อไป
“ตอนนี้ ตัวข้ามีระดับเพียงวู่เต้าลำดับที่ 4 แต่ศิษย์พี่นั้นมีระดับถึงวู่เต้าลำดับที่ 6 การที่ศิษย์พี่จะประลองกับข้า ย่อมทำให้ผู้คนจะซุบซิบนินทาท่านในทางที่ไม่ดี และข้าเชื่อว่าท่านคงไม่ต้องการให้เกิดขึ้นใช่หรือไม่? เช่นนั้น ให้ข้าได้ดูดซับยาเม็ดฉิงหัวตันก่อนเป็นอย่างไร หากท่านใจกว้างต่อศิษย์ใหม่คนนี้ นั่นย่อมไม่ทำให้ตัวท่านต้องเกิดข้อครหาในภายหลัง”
ได้ยินดังนั้น ‘เลี่ยวเล่อเล่อ’ที่ยืนลุ้นอยู่ไม่ไกลค่อยสบายใจขึ้น ทีแรก นางคิดว่า’หลงยี่’จะสรรเสริญ’ฟางคัง’เพื่อขอความเมตตา แต่กลับกลายเป็นเขาพูดเอาใจ’ฟางคัง’เพื่อซื้อเวลาในการดูดซับยาเม็ดฉิงหัวตัน ส่วนฝูงชนที่ยืนมุ่งดูอยู่โดยรอบกลับมีสีหน้าประหลาดใจอย่างยิ่ง พวกเขาไม่คิดเลยว่าหลงยี่จะกล่าวว่าจาเช่นนั้น
พวกเขารู้ว่า’หลงยี่’ไม่อาจเอาชนะ’ฟางคัง’ได้อย่างแน่นอน และแม้มีเวลาได้ดูดซับยาเม็ดฉิงหัวตันจนสำเร็จขึ้นเป็นระดับวู่เต้าลำดับที่ 5 มันก็ย่อมต้องถูก’ฟางคัง’จัดการอยู่ดี
‘ฟางคัง’รู้สึกเห็นด้วยกับเรื่องนี้ เมื่อได้ยินข้อเสนอของ’หลงยี่’ เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดูถูก
“ยาเม็ดฉิงหัวตันคือรางวัลของตัวแทนศิษย์ชั้นนอก คุณสมบัติของมันนั้นยอดเยี่ยม แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าจะทำให้เจ้าบรรลุขึ้นเป็นวู่เต้าลำดับที่ 5 ได้ แต่เอาเถอะ ข้าให้เวลาเจ้าเพียงหนึ่งชั่วโมง รีบจัดการซะ”
ด้วยที่’หลงยี่’กล่าวคำยกยอเขาสารพัดต่อหน้าฝูงชน เขาจึงต้องการแสดงความใจกว้างให้คนอื่นๆได้รับรู้ และคู่ต่อสู้ของเขายังเป็นคนที่มีระดับเพียงวู่เต้าลำดับที่ 4 การให้เวลามันได้เตรียมตัวซักหนึ่งชั่วโมงจะมีสิ่งใดต้องเกรงกลัวกัน?
ทางด้าน’ถานเยว่’ที่นั่งอยู่บนแคร่หามไม้ เวลานี้ปรากฏความอึดอัดขึ้นบนใบหน้าสวยและความเกลียดชังในสายตาของนาง แต่ด้วยที่เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงชื่อเสียงของ’ฟางคัง’ สำหรับนางแล้ว ตราบใดที่’ฟางคัง’สามารถจัดการกับเจ้าขยะนั่นได้ นางย่อมไม่ใส่ใจว่าเขาจะทำเช่นไร
“คืนนี้ ถานเยว่คนนี้จะต้องได้เหยียบหน้าเจ้าขยะนั่นจนมันต้องร้องเรียกหาโคตรทวดของมัน!”
สายตานางเปล่งประกายถึงความเกลียดชังเมื่อมองไปยัง’หลงยี่’ที่ยืนอยู่ในลานกว้าง หลังจาก’ฟางคัง’ยินยอม ‘หลงยี่’รู้สึกผ่อนคลายในใจ เขาทิ้งตัวลงนั่งขัดสมาธิทันที และกลืนยาเม็ดฉิงหัวตันลงไปในท้อง
ยาเม็ดฉิงหัวตันจัดเป็นยาทิพย์โอสถในประเภทที่หาได้ยาก เมื่อผู้คนได้เห็นหลงยี่กลืนยาทิพย์โอสถเม็ดนั้นในมือ หากบอกว่าทุกคนไม่เสียดายก็คงจะเป็นเรื่องโกหก ใบหน้าของพวกเขาล้วนมีสีหน้าปั้นยาก เมื่อต้องเห็นยาเม็ดฉิงหัวตันสูญเสียไปกับศิษย์ใหม่คนนั้น
ทุกคนต่างรู้ว่า’หลงยี่’ได้ล่วงเกิน’ถานเจียน’ ต่อให้มันสามารถบรรลุขึ้นเป็นวู่เต้าลำดับที่ 5 ได้แล้วเป็นเช่นไร? มันย่อมต้องถูก’ถานเจียน’สังหารทิ้งในตอนท้ายสุดอยู่ดี ยาทิพย์โอสถเม็ดนั้นช่างเป็นของเสียเปล่าโดยแท้
ยิ่งไปกว่านั้น ‘หลงยี่’คนนั้นไม่มีโอกาสเอาชนะ’ฟางคัง’ได้เลยแม้แต่น้อย ขณะที่’หลงยี่’ยังคงนั่งดูดซับยาเม็ดฉิงหัวตัน ร่างบางของ’เลี่ยวเล่อเล่อ’ก้าวมายืนด้านหน้าเขา นางมองไปยังผู้คนโดยรอบอย่างระมัดระวัง เพื่อให้มั่นใจว่าจะไม่มีการจู่โจมหรือรบกวน’หลงยี่’จากคนอื่นๆ
ในความเป็นจริง ‘เลี่ยวเล่อเล่อ’บรรลุวัตถุประสงค์ของนางแล้ว และไม่จำเป็นต้องยุ่งเกี่ยวใดๆกับเรื่องนี้อีก แต่นางมิใช่คนที่จะปล่อยให้ผู้มีพระคุณต้องถูกทิ้งอย่างโดดเดี่ยวเช่นนี้ ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นศัตรูของ’ถานเจียน’ก็ตาม ยามที่ยาเม็ดฉิงหัวตันไหลลงไปอยู่ในท้อง
‘หลงยี่’รู้สึกถึงตัวยาที่เริ่มแพร่กระจายไปทั่วร่าง และเขาไม่ลังเลที่จะใช้ตรามังกรเพื่อเพิ่มพูนความเร็วในการดูดซับทันที โดยเฉพาะในสถานการณ์เร่งด่วนเช่นนี้ ‘ฟางคัง’ให้เวลาแก่เขาเพียงหนึ่งชั่วโมง เขาต้องดูดซับยาเม็ดนี้ให้สำเร็จภายในเวลาที่กำหนดให้ได้
“ถือว่าเคราะห์ดี ที่หลิงฉีส่วนเกินจากยาเม็ดหยูเหยาตันยังถูกเก็บไว้ในตรามังกร หลังจากดูดซับยาเม็ดฉิงหัวตันทั้งหมด ข้าย่อมบรรลุขึ้นเป็นวู่เต้าลำดับที่ 5 ได้แน่!”
‘หลงยี่’คิดขณะ’หลิงฉี’ที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากยาทิพย์โอสถเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นซวนฉีและถูกดูดซับเข้าสู่เส้นลมปราณ ในเวลานี้ ‘หลงยี่’พบว่าหลังสำเร็จร่างมารทรราชย์ระดับเริ่มต้น เขาสามารถดูดซับยาทิพย์โอสถได้เร็วขึ้นมาก ซึ่งเป็นไปตามหลักการพื้นฐานที่เมื่อเส้นลมปราณของเขาแข็งแกร่งขึ้น มันย่อมทนทานต่อการไหลเวียนของซวนฉีในปริมาณมากได้
เมื่อผ่านไปครึ่งชั่วโมง ความแข็งแกร่งพื้นฐานของเขาเพิ่มขึ้นไปอยู่ที่ขีดจำกัดของวู่เต้าลำดับที่ 4 ที่ 10,000 จิน โดยจุดนี้เป็นเพียงผลจาก’หลิงฉี’สามในสิบส่วนที่เขาดูดซับได้จากยาเม็ดฉิงหัวตันเท่านั้น
จากนั้น ‘หลิงฉี’ส่วนเกินที่ถูกเก็บไว้ในตรามังกรก่อนหน้านี้ค่อยๆถูกปลดปล่อยและเริ่มเพร่กระจายไปทั่วร่าง และไหลเวียนเข้าสู่เส้นลมปราณอย่างรวดเร็ว เมื่อผู้คนได้ยินเสียงการเคลื่อนที่ของบางสิ่งในร่าง’หลงยี่’ ก็ปรากฏความประหลาดใจขึ้นบนใบหน้าพวกเขา ทุกๆคนต่างเริ่มหันหน้าพูดคุยถกเถียงกันถึงสิ่งที่เกิดขึ้น
เจ้าหนุ่มนั่นสามารถเลื่อนลำดับของวู่เต้าจากการดูดซับยาเม็ดฉิงหัวตันได้จริงงั้นรึ? และก่อนจะครบกำหนดเวลาหนึ่งชั่วโมง ในนาทีสุดท้ายนั้น ‘หลงยี่’จัดการดูดซับหลิงฉีส่วนเกินเข้าไปเก็บไว้ในตรามังกร เวลานี้ กลิ่นอายของเขาเปลี่ยนไปอย่างฉับพลัน และด้วยเสียง‘ตึกตึก’ที่ดังออกมาจากภายในร่าง
มันดูเหมือนเขาได้กลายเป็นคนใหม่ที่แข็งแกร่งยิ่งขึ้นกว่าเมื่อก่อน
“สำเร็จเสียที วู่เต้าลำดับที่ 5 ”
‘หลงยี่’ลืมตาขึ้นด้วยประกายแหล่มคมดั่งคมมีด วู่เต้าลำดับที่ 5 นั้นมอบความแข็งแกร่งให้เขาที่ 16,000 จิน ตอนนี้ กำปั้นของเขาแข็งแกร่งดังหินยักษ์ และตัวเขาสามารถกระโดดสูงเป็นระยะสิบก้าวจากพื้นดินได้อย่างสบายๆ
“เหลือเชื่อ! มันสามารถเลื่อนลำดับวู่เต้าได้จริงๆ”
ในเวลานี้ ‘ฟางคัง’ที่นั่งในท่าขัดสมาธิอยู่ด้านหนึ่ง เมื่อเขาลืมตาขึ้นและมองไปยัง’หลงยี่’ที่มีกลิ่นอายแตกต่างไปจากก่อนหน้านี้ ‘ฟางคัง’รับรู้ทันทีว่าหลงยี่ตอนนี้มีระดับอยู่ที่วู่เต้าลำดับที่ 5 แล้ว
แม้เป็นเช่นนั้น ก็ย่อมไม่มีสิ่งใดต้องหวั่นเกรงสำหรับตัวเขาที่อยู่ในระดับวู่เต้าลำดับที่ 6 ที่มีความแข็งแกร่งพื้นฐานถึง 32,000 จิน มากกว่า’หลงยี่’ถึงสองเท่า ยิ่งไปกว่านั้น เขายังสำเร็จวิทยายุทธ์ต่างๆในระดับต้าเฉิง มันย่อมไม่มีโอกาสเอาชนะเขาได้อย่างแน่นอน
เคราะห์ร้ายสำหรับ’ฟางคัง’คือ ‘เฟิงหยาง’ที่สิ้นสติในเวลานี้ ไม่สามารถบอกเรื่องหนึ่งแก่มันได้นั่นคือ ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของ’หลงยี่’ไม่สามารถรับรู้ได้เพียงการสัมผัสจากกลิ่นอาย
“เจ้าเลื่อนลำดับแล้ว?”
‘เลี่ยวเล่อเล่อ’หันกลับมามองกลิ่นอายที่เปลี่ยนไปของ’หลงยี่’ นางกระโดดโลดเต้นอย่างร่าเริงพร้อมกับพูดขึ้น
“แสดงให้พวกมันเห็นเลยว่าเจ้าแข็งแกร่งเพียงใด แล้วอย่าแพ้ซะเล่า”
‘หลงยี่’ได้ยินดังนั้นจึงพยักหน้า เขารับรู้ว่าสาวงามคนนี้ค่อยคุ้มกันให้เขาขณะที่เขากำลังดูดซับยาเม็ดฉิงหัวตัน หลังจากข้ามผ่านมายังโลกใบนี้ นอกจาก’เฟิงหลงซ่ง’แล้ว ไม่มีใครอีกเลยที่ทำดีต่อเขา แต่ในวันนี้ ความกังวัลของ’เลี่ยวเล่อเล่อ’นั้น ช่างทำให้หัวใจของเขารู้สึกเอิบอิ่มอย่างแท้จริง
“เอาละ ตอนนี้เจ้าก็หมดข้ออ้างแล้ว”
‘ฟางคัง’ลุกขึ้นและเดินมายัง’หลงยี่’ด้วยใบหน้าดูแคลน
“แต่ด้วยที่ข้าเป็นถึงศิษย์พี่ เอาแบบนี้เป็นเช่นไร ข้าจะต่อให้เจ้าสามกระบวนท่า ไม่เช่นนั้นผู้คนจะหาว่าข้ารังแกศิษย์น้องมากไป”
“ขอบคุณศิษย์พี่”
‘หลงยี่’ยิ้มบางๆและไม่พูดสิ่งใดอีก ในเมื่อมันยอมให้เขาสามกระบวนท่า เขาก็จะจบการต่อสู้นี้ในสามกระบวนท่าเสีย! เมื่อเขาพร้อม ร่างของ’หลงยี่’กลับกลายเป็นเบาดั่งสายลม และในชั่วพริบตา ร่างของเขาเข้าประชิดฟางคัง
“ท่าแรก!”
‘หลงยี่’ควบแน่นซวนฉีไว้ที่กำปั้นซึ่งมีความแข็งแกร่ง 16,000 จิน แล้วปล่อยหมัดใส่ส่วนหัวของ’ฟางคัง’
“หึ”
‘ฟางคัง’เห็นดังนั้นก็เปล่งเสียงทางจมูกพร้อมทั้งเงยหน้าขึ้น ด้วยความแข็งแกร่งถึง 30,000 จิน เขาย่อมสามารถหยุดหมัดของ’หลงยี่’ได้อย่างสบาย ความแข็งแกร่งพื้นฐานของ’หลงยี่’นั้นน้อยยิ่งเมื่อเทียบกับความแข็งแกร่งของฟางคังที่อยู่ในวู่เต้าลำดับที่ 6
“เอาละ ท่าที่สอง ปลดปล่อยตรามังกร!”
‘หลงยี่’ถอยหลังมาสองเก่า เขายืนอย่างมั่นคงและมองตรงไปด้านหน้า เป็นอีกครั้งที่เขาเริ่มเข้าจู่โจมใส่ฟางคัง ครั้งนี้กำปั้นของเขามีความแข็งแกร่งถึง 26,000 จิน แม้จะยังคงน้อยกว่าความแข็งแกร่งของ’ฟางคัง’ แต่มันก็ยังสูงกว่าหมัดแรก
เมื่อใช้ก้าวพริบตา ร่างของ’หลงยี่’เข้าประชิด’ฟางคัง’พร้อมทั้งปล่อยหมัดที่ทำให้กระแสลมโดยรอบปั่นป่วน
“บ้าน่า? วิทยายุทธ์ใดกันที่เพิ่มความแข็งแกร่งมากถึงขนาดนี้?”
‘ฟางคัง’ประหลาดใจอย่างยิ่งเมื่อรับรู้ถึงระดับความแข็งแกร่งของหมัดหลงยี่ที่ปล่อยออกมา แต่นั่นยังไม่พอให้เขาต้องกังวลใจ กล้ามเนื้อที่หนาแน่นของฟางคังมีความมากแข็งแกร่งถึง 32,000 จิน เมื่อเขาควบแน่นซวนฉีไว้ที่ฝ่ามือแล้วเข้าปะทะ มันเกิดเสียง ‘ผัวะ’ ขึ้นและหมัดของ’หลงยี่’ได้ถูกเบี่ยงเบนออกไป
แม้’ฟางคัง’จะถอยหลังไปเล็กน้อย แต่ร่างของเขายังคงไม่ได้บาดเจ็บอันใด
“ต่อไป ท่าที่สาม!”
ประกายตาที่แหลมคมของ’หลงยี่’เยียบเย็นขึ้นเมื่อจ้องไปยัง’ฟางคัง’ และทันใดนั้น ร่างของเขาได้หายวับไปจากจุดที่ยืนอยู่ทันที
“ปลดปล่อยจิตเร้นลับ!”
อำนาจแห่งจิตเร้นลับเข้าครอบงำร่างของ’ฟางคัง’อย่างสมบูรณ์ แม้ก่อนนั้นเขาจะมีเวลาเล็กน้อยให้แสดงปฏิกิริยากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ยังนับว่าช้าไปเมื่อเทียบกับความเร็วของจิตเร้นลับ กำปั้นของ’หลงยี่’ปรากฏขึ้นทางด้านข้างของ’ฟางคัง’ และจู่โจมเข้าไปยังมุมอับในส่วนเอวด้วยความแข็งแกร่งทั้งหมดที่มี
การจู่โจมของ’หลงยี่’สองครั้งก่อนหน้านี้ล้วนทำเพื่อประเมิณความสามารถของ’ฟางคัง’ และสำหรับการจู่โจมครั้งสุดท้าย เขาใช้ทักษะก้าวพริบตาระดับต้าเฉิงเพื่อลอบจู่โจมเข้าในมุมอับของมัน ‘ฟางคัง’ไม่คาดคิดว่าจะถูกจู่โจมเข้ามาในมุมอับ และตอนนี้เขาไม่มีเวลาพอที่จะควบแน่นซวนฉีบริเวณเอวเพื่อต้านการโจมตีนี้
ปัง!
อ้ากกกก!
‘ฟางคัง’กรีดร้องอย่างโหยหวนก่อนจะล้มลงพร้อมทั้งสิ้นสติ หมัดของ’หลงยี่’ปะทะเข้ากับส่วนที่ไร้ซึ่งการป้องกันของมัน นั่นทำให้มันบาดเจ็บหนักยิ่งกว่า’เฟิงหยาง’ กล่าวได้ว่ามันคงต้องนอนเป็นผักบนเตียงไปอีกหลายเดือน
“ร…ระดับต้าเฉิง หลงยี่! เหตุใดเจ้าถึงสำเร็จก้าวพริบตาระดับต้าเฉิงได้เร็วอย่างนี้?”
‘เลี่ยวเล่อเล่อ’อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นด้วยความตกตะลึง ‘หลงยี่’ได้ยินดังนั้นก็ยิ้มให้นางเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้กล่าวอะไร ความจริงแล้วเขาใช้เวลาในการดูดซับยาเม็ดฉิงหัวตันเพียงไม่นาน และใช้เวลาก่อนหน้านั้นในการฝึกฝนก้าวพริบตาเพื่อสำเร็จเป็นระดับต้าเฉิง ในระหว่างที่’หลงยี่’ประมือกับ’เฟิงหยาง’
เขาได้สังเกตทักษะ‘ทะยานข้ามเวหา’ของ’เฟิงหยาง’ที่อยู่ในระดับต้าเฉิง ซึ่งมันช่วยให้เขาเข้าใจหลักการหมุนเวียนซวนฉีในร่างของวิทยายุทธ์ประเภทเสริมความว่องไว และด้วยการช่วยเหลือของตรามังกร เขาสามารถสำเร็จก้าวพริบตาระดับต้าเฉิงได้ในที่สุด
บรรยากาศในตอนนี้ถึงกับเงียบกริบจนได้ยินเสียงเข็มตก ใบหน้าของเหล่าศิษย์นิกายที่ยืนดูฉากนี้ล้วนกลายเป็นดูโง่งม พวกเขาไม่อยากเชื่อสายตาตนเองว่า’ฟางคัง’จะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ ‘ฟางคัง’ที่อยู่ในวู่เต้าลำดับที่ 6 ทั้งยังเป็นศิษย์ชั้นในกลับถูกจัดการโดยศิษย์ใหม่ที่พึ่งเข้าสู่นิกายได้เพียงสองวัน
หากไม่ได้มาเห็นด้วยตาตนเองแล้ว ใครมาเล่าเรื่องนี้ให้ฟังในภายหลัง พวกเขาคงคิดว่าคนเล่ามันคงจะสติไม่สมประกอบเป็นแน่ แต่ตอนนี้ เมื่อมันเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตา พวกเขาก็คงหมดทางเลือกนอกจากต้องเชื่อในสิ่งที่เห็น
เวลานี้ ไม่มีใครที่มอง’หลงยี่’ด้วยสายตาที่ดูถูกอีกแล้ว ในโลกใบนี้ ทุกคนล้วนบูชาความแข็งแกร่ง และ’หลงยี่’ที่สามารถเอาชนะ’ฟางคัง’ที่มีระดับสูงกว่าตนเองได้ นี่ทำให้พวกเขาล้วนเปลี่ยนไปมองหลงยี่ใหม่ด้วยสายตานับถือ
ภายใต้แสงจันทร์เวลานี้ ความเงียบยังคงปกคลุมบรรยากาศโดยรอบ จนเหลือเพียงเสียงของสายลมที่พัดผ่านเข้ามา จนกระทั่ง
แปะ! แปะ! แปะ!
ทันใดนั้น มีเสียงปรบมือดังมาจากด้านหนึ่งในความมืดมิด ทุกๆคนรวมทั้ง’หลงยี่’ล้วนหันความสนใจไปยังเสียงปรบมือนั่น ผู้ที่ปรากฏออกมาจากส่วนลึกในความมืด คือชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่งที่เหล่าศิษย์นิกายทุกคนล้วนรู้จักดี
เขาคนนี้มีนามว่า’เฟิงหยุน’ คนจากตระกูลเฟิงที่มีพรสวรรค์ที่สุดและแข็งแกร่งที่สุดของเมืองยี่กวนในปัจจุบัน ทั้งเป็นหนึ่งในกลุ่มศิษย์ชั้นสูงของนิกาย
‘เฟิงหยุน’ปรากฏตัวขึ้นในชุดสีขาว และเวลานี้ เขากำลังเดินเข้าไปหา’หลงยี่’ช้าๆด้วยรอยยิ้มลึกลับที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้า
…………………
ที่มา: