ตอนที่แล้วตอนต่อไปด้านบนของแอ่งน้ำ ชายหญิงร่างผอมบางและตันเจี้ยนนั้นได้เข้าปะทะกันอย่างดุเดือด แต่ดูเหมือนว่าพวกมันมิสารมารสัมผัสถึงนักรบผู้กล้าหาญที่กำลังรอโอกาสที่จะออกมาโจมตีพวกมันอยู่(แหมกล้าหาญแล้วมึงหลบทำไม่หึ!)
“ตันเจี้ยน แกบังอาจขโมยโสมโบราณขั้นสุดยอดไป ข้าจะทำให้แกต้องชดใช้”
ชายร่างผอมแค่นเสียงอย่างแหบแห้ง
“ฮ่าๆ!!”
ตันเจี้ยนพยายามต้านการโจมตีของพวกมัน ขณะที่กำลังหัวเราะอย่างล้าคลัั่ง
“ชดใช้? ชดใช้อะไร ขึ้นอยู่กับพลังของพวกแกแล้ว คิดว่าข้าจะยอมพวกแกอย่างง่ายหรือไง!”
“อย่ามาทำอวดดีไปหน่อยเลย เจ้าอยู่แค่ระดับวู่เต้าขั้นที 8 แต่พวกข้ามีกันถึงสองคน และยังมีพลังขั้นเดียวกันกับเจ้า”
หญิงร่างเล็กแค่นเสียงอย่างเย็นชา
“มันเป็นการต่อสู้สองต่อหนึ่ง ยังไงเจ้าก็มิอาจที่จะชนะพวกเรา!”
จากคำพูดของนางนั้นนางพยายามที่จะกดดันตันเจี้ยนด้วยจิตวิทยา และทำให้มันมิอาจสามารถแสดงพลังที่แท้จริงออกมาได้แต่อย่างไรก็ตาม ตันเจี้ยนเป็นผู้ชายที่มีจิตใจแน่วแน่ และแน่นอน คำพูดพวกนี้มิได้ส่งผลต่อมันแต่อย่างใด
“ฮั่วฉิง ฮั่วหยุน พวกเจ้าทั้งสองคิดจริงๆหรือว่า หลังจากที่ข้าได้ดูดซับพลังของโสมโบราณขั้นสุดยอดแล้ว ข้าจะมีพลังอ่อนด้อยไปกว่าพวกเจ้าทั้งสองหรืออย่างไร?”
ขณะที่เสียงเบาลง ซวนชี่ได้เริ่มไปรวมที่เท้าข้างหนึ่งของตันเจี้ยนจนแข็งขึ้นพร้อมกับพื้นดินได้แตกออกในทันทีก่อนที่มันจะรวมเข้าด้วยกันและกลายเป็นกำแพงหินเบื้องหน้าเขา.มันเป็นทักษะการต่อสู้ขั้นสูงจักรพรรดิหิน!!
ในทันที่ก็ปรากฏกำแพงหินขึ้นด้านหน้าของตันเจี้ยนเขาคาดว่าจะในไม่ช้าจะมีการโจมตีจาก ฮัวฉิง และ ฮัวหยุน มันมั่นใจว่าพวกมันมิอาจทำลายมันได้
“ในนิกายหานปิง ศิษย์หลักได้ฝึกทักษะการต่อสู้ที่เหมือนกัน แม้ว่าเจ้าทั้งสองจะอยู่ในหวู่เต้าขั้นแปดแต่ก็ไม่ใช่ศิษย์หลักตันเจี้ยนกล่าวว่ามันต้องการเห็นวิธีการต่างๆที่พวกมันจะสามารทำลายกำแพงหิน!!”
“หึ!”
ฮัวฉิน,ชายร่างผอมหลังจากเห็นกำแพงก็ส่งเสียงหึออกมาอย่างเยือกเย็นมันก้าวไปข้างหน้าและยกมือขึ้นซวนชี่ของมันเริ่มก่อตัวเป็นมังกรทั้ง3ก่อนจะพุ่งเข้าหาตันเจี้ยนด้วยความรวดเร็วมังกรเย็นทำลายล้าง ระดับตาเฉิง ทักษะการต่อสู้ขั้นสูง!!
เหล่ามังกรเย็นที่ส้รางมาจากซวนชี่โจมตีใส่ตันเจี้ยนจาก3ทิศทางมันพลันสบัดมือและมีกำแพงหินปรากฏหลายชั้นและเริ่มปิดกั้นเหล่าฉีมังกรเย็นตูม!ตูม!ตูม!เหล่าฉีมังกรเย็นทลายกำแพงด้านบนแต่ก็มิอาจจะสรา้งผลกระทบใดๆให้กับกำแพงหินอันแข็งแกร่งความแข็งแกร่งของกำแพงหินมิอาจเรียกได้ว่าน่ากลัวแต่มันยังคงตั้งตระหง่านอย่างสงบนิ่ง
อย่างมิคาดคิดถึงกระนั้นผู้หญิงร่างผอมและฮัวฉิงบนใบหน้าของพวกนางมีแต่ความดูหมิ่น.“แม้ว่ากำแพงหินจะแข็งแกร่งแต่ความเร็วในการปรากฏของมันค่อยข้างช้า, จงดูซะทักษะการต่อสู้ของข้าระบำดอกไม้บิน”ระบำดอกไม้บิน!ฮัวฉินเคลื่อนไหวมือซวนชี่ของนางเริ่มก่อตัวเป็นดอกไม้และใบอันแหลมคมนับไม่ถ้วน
“ทักษะการต่อสู้นี้มันอะไรกัน”
ตันเจี้ยนกล่าวทั้งยังคงมีความมั่นใจบนใบหน้าของมันเขาจำได้ดีว่าเขาได้อ่านคัมภีร์ไม้ไผ่ที่ผู้อาวุโสหยู่ได้ให้เขาไว้อย่างระมัดระวัง แต่มันไม่ได้บันทึกทักษะการต่อสู้นี้ไว้ มันอาจจะเป็นทักษะการต่อสู้สมบัติของตระกูลของฮั่วฉิงและฮั่วหยุน?ในเวลาต่อมาดอกไม้และใบไม้นับไม่ถ้วนได้รวมกันที่ปลายนิ้มของ’ฮั่วหยุน’ได้พุ่งดุจมีดสู่ตันเจี้ยนทันทีด้วยความเร็วที่น่ากลัว!
เด็ดมาลาใบไม้ปลิว ทักษะการต่อสู้ระดับสูงไม่เพียงมีประสิทธิภาพสูงอย่างไม่น่าเชื่อ สิ่งสำคัญที่สุดที่เกี่ยวข้องกับมันคือมันเร็ว ที่แผ่ซ่านทั้งหมด และเหมาะสมมากที่จะใช้จัดการกับเคล็ดวิชาต้านหินมโหฬารนั้น!เหล่าดอกไม้ปลิวออกไปทุกที่ไม่เพียงแค่นั้นทุกดอกยังมีความคมเหมือนมีดจากนั้นเหล่าดอกไม้ก็รายล้อมกายของตันเจี้ยนแม้นว่าหินกำแพงเป็นการป้องกันที่แข็งแกร่ง
และในขณะนั้นมันไม่ได้มีผลเล็กน้อยต่อการเคลื่อนไหวแต่ดอกไม้และใบไม้เหล่านี้ในรูปของมีดเร็วมากและไม่แน่นอนและในชั่วกะพริบตา พวกมันได้เปลี่ยนทิศทางและอ้อมกำแพงจนมาถึงหน้าตันเจี้ยน
ฉัวะ!ฉัวะ!ฉัวะ!ฉัวะ!
เสียงโลหะเป็นชุดดังก้องเมื่อดอกไม้และใบไม้เหล่านี้ได้กระทบร่างของตันเจี้ยนอย่างดุเดือดและทำให้เกิดเสียงติ๊ง
“เกราะป้องกัน?”
สีหน้าของ’ฮั่วหยุน’เปลี่ยนแปลงเล็กหน่อย เมื่อนางมองไปยังตันเจี้ยนที่กำลังใส่เกราะป้องกันอยู่ตันเจี้ยนกระโดดขึ้นสู่อากาศและยังสามารถต้านทานกระบวนท่านี้ได้อย่างง่ายดาย
“ตันเจี้ยนเจ้านี่มันช่างแข็งแกร่งสมคำร่ำลือ”
ในขณะเดียวกันที่ด้านข้างนั้น’หลงยี่’ที่กำลังเฝ้าดูสถานการณ์อยู่ก็อดมิได้ที่จะคิดอยู่ในใจว่าหากมันต้องสู้กับตันเจี้ยนในตอนนี้ เขาคงไม่มีทางที่จะทำลายเกราะป้องกันของมันได้บุรุษผู้นี้ดูเหมือนจะได้ฝึกศิลาจักรพรรดิอาจถึงระดับต้าเฉิง อาจจะถึงระดับสูงสุด บวกกับสวมเกราะป้องกัน ทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งอย่างกับกระดองเต่า!
“แล้วมันยังไงล่ะ”
ตันเจี้ยนยืนขึ้นอย่างสง่างามก่อนจะกล่าวกับฮั่วหยุนด้วยสายตาที่กำลังดูหมิ่น
“การโจมตีของเจ้ามันก็ได้แค่นี้ละเจ้ากำลังเสียใจงั้นหรอ งั้นจากนี้ถึงคราวของข้าบ้างล่ะ”
ร่างล่ำสันของตันเจี้ยนยืนหยัดดุจศิลาและทันใดได้ยื่นมือของเขาออกไป ฉับพลันหมอกดำเริ่มก่อตัวและเขาได้กวาดออกไปสู่ฮั่วหยุนครั้งหนึ่ง!
“ระวัง หัตถ์กักวิญญาณ!”
‘ฮั่วฉิง’พูดเตือนน้องสาวของมันเบาๆก่อนที่มันจะดึงอาวุธของมันออกมามันเป็นกระบี่คมสองด้านที่ขอบส่องประกายแสงสีเงิน ซวนชี่ได้เริ่มควบแน่นที่ใบกระบี่ และในทันทีทันใดมันได้ห่อหุ้มด้วยชั้นของหิมะและน้ำแข็งและฤดูหนาวที่เย็นยะเยือกดูราวกับว่าได้มาถึงในดินแดนใกล้เคียง
“แกตาย!!!”
การปล่อยหัตถ์กักวิญญาณของตันเจี้ยนสู่ฮั่วหยุนทำให้ได้เปรียบ ‘ฮั่วฉิง’ได้แสดงทักษะการฟันดาบของเขาและได้นำกระบี่ออกมาเพื่อสังหารตันเจี้ยน!แต่ในแวบเดียวเงาของตันเจี้ยนดุจคลานมาถึงเบื้องหน้าฮั่วหยุนและความเร็วในการตอบโต้ของฮั่วหยุนช้ากว่าตันเจี้ยน นางถูกครอบคลุมจากมันและทันใด ร่างทั้งร่างของนางดูเหมือนถูกมนต์สะกดและไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
“เข้ามา!!”
ตันเจี้ยนตะโกนและเร่งเร้าการโคจรซวนชี่ในร่างกายของเขา หลังจากการฝึกหัตถ์กักวิญญาณถึงระดับสูงสุด เขาสามารถจับวิญญาณทันที และในทันใดเขาคว้าร่างที่นุ่มนวลของฮั่วหยุนได้
“เจ้าอยากจะฆ่าข้าอย่างงั้นรึ งั้นมาดูว่าข้าจะฆ่าเจ้าอย่างไร”
ตันเจี้ยนมองไปด้านข้างและเห็นดาบของ’ฮั่วฉิง’กำลังพุ่งเข้ามา ตันเจี้ยนรีบ คว้าตัวฮั่วหยุนก่อนจะนำเธอมาไว้ด้านหน้าของมันตรงกับทิศทางที่ ดาบของฮั่วฉิงกำลังพุ่งเข้ามาฮั่วฉิงพยายามจะหยุดเล็กน้อยแต่ความเร็วของมันนั้นมากเหลือเกิน
ทำให้ดาบของมันแทงเข้าไปในร่างของฮั่วหยุนเสียแล้ว!ใบหน้าที่มีแต่รอยยิ้มของตันเจี้ยนกลายเป็นสับสนในจังหวะนี้ อย่าบอกนะว่าฮั่วฉิงนั้นมันบ้าถึงขนาดฆ่าน้องสาวด้วยดาบของตัวมันเอง
Tan Tan:เม้นล่างแปลตรูเม้นอย่างไวแล้วWTF!!นี้มันอะไร(•¿•”กับอีก4-5บรรทัดที่ทิ้งๆไว้นี้อะไรokจะเคลียฉากตบให้อย่างไว ผิดพลาดประการใดขอจงอภัย!!อ่านไม่เข้าใจโปรดเม้นไวจะได้แก้นะครับ?
Eins: WTF!!!
Marionette : ผมไม่เกี่ยวผมมาปรับสำนวน
ที่มา: