ตอนที่แล้วตอนต่อไปหลงยี่ได้ทำการดูดซึมโสมโบราณระดับดีที่สุดเสร็จสิ้นจากนั้นเขาได้กระโดดลงจากต้นไม้และพบบ่อน้ำลึกแห่งหนึ่ง เขาได้ทิ้งกระบี่คุณภาพต่ำในมือเขาลงไปในบ่อภายหลังเขาได้เคลื่อนสู่สถานที่ที่เขาได้แยกจากหลิงหาน
“กระบี่ยาวเกรดต่ำนี้ เต็มไปด้วยคาบเลือดของศิษย์พรรคเฉียนซีเมื่อกี้ การเก็บมันไว้จะเรียกให้คนอื่นมาสงสัยซะเปล่าๆ ทางที่ดีควรจะทิ้งมันไป”
หลงยี่ไม่รู้สึกเสียดายเลยที่ทิ้งอาวุธนั้นไปเพราะมันดีกว่าที่จะทิ้งเพียงแค่อาวุธเกรดต่ำธรรมดา เมื่อเทียบกับความเสี่ยงต่อเขาเพื่อที่จะเก็บมันไว้และเป็นที่ต้องสงสัยต่อพวกคนของราชวงศ์ และถูกสังหาร อย่าพูดถึงอาวุธเกรดต่ำเลย
ถึงเป็นอาวุธระดับสูงหลงยี่ก็จะทิ้งมันไปโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อยหลังจากนั้นหลงยี่ได้มาถึงจุดที่เขากับหลิงหานนั้นแยกกันในตอนนั้นหลิงหานรู้สึกว่างหลังจากฝังศพศิษย์จากพรรคเจิ้นเทียนที่ได้ประสบกับความเคราะห์ร้าย และหลังจากนั้นไม่นานหลิงหานก็เห็นหลงยี่วิ่งเข้ามาหา
“หลงยี่ เป็นไงบ้าง”
หลิงหานถาม
“ข้าไม่อาจที่จะไล่มันไปได้ทัน แถมข้ายังเสียดาบยาวเล่มนั้นไปเสียแล้ว”
หลงยี่ตัดสินใจที่จะไม่พูดถึงเรื่องโสมโบราณระดับดีที่สุดกับหลิงหาน
“เจ้าจำได้ไหมว่ามันเป็นใคร?”
หลิงหานกล่าว
“ข้าว่ามันน่าจะเป็นศิษย์จากพรรคเฉียนซี และในป่าโสมโบราณนี่ข้าว่ามีเพียงแค่เจ้าหญิงแห่งเฉียนซีที่ยังพอเป็นคู่มือเจ้าได้ และถ้าคนๆนั้นเป็นเธอจริงๆ เธอก็ไม่น่าจะที่จะหนีพวกเราหายไป“มันเป็นหนึ่งในศิษย์พรรคเฉียนซี ความเร็วของมันเร็วมาก แต่ข้าไม่รู้ว่ามันเป็นใคร”
หลงยี่ส่ายหัวด้วยความเสียดายเมื่อหลงยี่พูดเช่นนั้นหลิงหานก็ไม่อาจถามอะไรได้อีก และกล่าวขึ้นว่า
“น้องชาย ตอนนี้เจ้าได้โสมโบราณมาสามต้น เจ้าควรที่จะรีบออกไปจากอุทยานนี้เพื่อความปลอดภัยของเจ้าเอง”
“ท่านพี่ ที่ผ่านมาท่านช่วยข้าหยุดพวกคนที่ไล่ตามข้ามาทำให้ข้ามีเวลาพอที่จะดูดซึมโสมโบราณระดับสูง”
หลงยี่ยิ้มและส่ายหัวตัวเอง
“และตอนนี้ ข้าจะกล้าออกไปก่อนได้อย่างไร ข้าจะช่วยท่านหาโสมโบราณระดับกลาง ข้าไม่อาจพูดได้ว่าจะหาโสมโบราณระดับสูงได้ เพราะในอุทยานนี้โสมโบราณระดับสูงไม่ได้มีมาก และพวกเราอาจจะหาไม่เจอสักอันก็เป็นได้”
“ดี!! น้องชาย ข้ามองเจ้าไม่ผิดไปจริงๆ”
หลิงหานหัวเราะด้วยความพอใจพวกเขาสองคนพูดคุยกันเล็กน้อยเกี่ยวกับการเดินทางและปีนขึ้นไปที่ต้นไม้ใหญ่ เพื่อที่จะพักในยามค่ำคืนและเตรียมพร้อมที่จะหาโสมโบราณในตอนเช้า (ได้กลิ่นYแปลกๆ)……
สิบวันผ่านไปอย่างรวดเร็วพวกเขาหาและเจอกับโสมโบราณระดับกลาง แต่จนถึงวันสุดท้ายพวกเขาก็ไม่อาจจะหาโสมโบราณระดับสูงได้
“ไม่เป็นไร ลืมมันไปเถอะ แค่โสมโบราณระดับกลางก็เพียงพอที่จะทำให้ข้าก้าวข้ามไปสู้วู่เต้าขั้นที่8แล้ว สำหรับโสมโบราณระดับสูงข้าไม่ได้ต้องการมันขนาดนั้น”
ในขณะที่เดินไปที่ทางออกของอุทยาน หลิงหานกล่าวออกมาพร้อมกับรอยยิ้มเขาคิดว่าหลังจากกลับไปที่พรรคเจิ้นเทียน เขาจะขึ้นสู้วู่เต้าขั้นที่ 8 และทำให้เขามีสิทธ์ที่จะท้าสู้กับศิษย์หลักของสำนักได้หลังจากเขาต่อสู้ชนะ เขาก็จะเป็นศิษย์หลังของพรรคและสามารถที่จะไปที่ห้องสมุดของพรรคเพื่อเรียนรู้กระบวนท่าระดับสูงได้!
ยกตัวอย่าง เมื่อก่อนหน้านี้ เฟิงหยุนได้ทำให้หลงยี่บาดเจ็บด้วยกระบวกท่าดาบคลื่นตัดฟ้า ซึ่งเป็นกระบวนท่าระดับสูงและมีพลังทำลายมากจนน่ากลัวเช่นเดียวกัน หากสามารถฝึกฝนกระบวนท่าดาบคลื่นตัดฟ้าได้ก็จะสามารถตัดผ่านความแข็งแกร่งของท่าศิลาจักรพรรดิของตันเจี้ยนได้ไม่ยากเพราะกระบวกที่ระดับดีที่สุดย่อมดีกว่ากระบวนท่าระดับสูง (ดาบคลื่นตัดฟ้าเป็นกระบวกท่าระดับดีที่สุด ส่วนศิลาจักรพรรดิเป็นแค่ท่าระดับสูง best กับ topgrade อะครับ)
“น้องชาย ครั้งนี้เจ้าเรียนรู้แลัพัฒนาขึ้นมากและยังก้าวขึ้นสู่วู่เต้าขั้นที่ 7 ไม่เพียงแค่นั้นยังสามารถเอาชนะวู่เจ้าขั้นที่ 8ได้อีก การที่เจ้าจะกลายเป็นศิษย์หลักของพรรคก็อยู่อีกไม่ไกลแล้ว”
หลิงหานพูดพร้อมกับรอยยิ้ม
“น่าจะนะ”
หลงยี่พยักหน้า แต่ในใจเขามีความคิดที่จะท้าศิษย์หลังของพรรคจริงๆเมื่อหลงยี่เสร็จสิ้นการดูดซับพลังจากตราเก้ามังกรซ่อนเขาก็จะก้าวขึเนสู้วู่เต้าขั้นที่ 8 และหลังจากนั้นก็จะท้าทายเฟิงหยุนในวันประลอง!
เมื่อตอนแรกที่เขาเข้าพรรคเจิ้นเทียน เขาเอาชนะเฟิงหยางและฟางคัง แต่ด้วยกระบวนท่าเดียวที่เฟิงหยุนโจมตีใส่หลงยี่ทำให้หลงยี่บาดเจ็บสาหัสและหลังจากนั้นหลงยี่ตัดสินใจที่จะเก็บความขมขื่นนี้ไว้และสาบานว่าจะต้องแก้แค้นอย่างแน่นอน
“ใช่แล้ว ท่านพี่”
ก่อนที่จะออกไปจากอุทยานโสมโบราณหลงยี่เหมือนกับจำอะไรบางอย่างได้อย่างกระทันหันก่อนที่จะกระซิบเข้าไปในหูของหลิงหานว่า
“หลังจากนี้ หากพวกคนของราชวงศ์ถามอะไรก็ขอให้ท่านช่วยพูดว่าข้ากับท่านเติบโตมาด้วยกันในบ้านตระกูลหลิง ได้ไหม”
หลิงหานที่เติมโตขึ้นมาในบ้านตระกูลหลิง ที่อยู่บริเวณภูเขาใกล้ๆพรรคเจิ้นเทียนเมื่อหลิงหานได้ยินเช่นนั้นจากหลงยี่ก็รู้สึกแปลกใจ และถามว่า
“เป็นอะไรไปน้องชาย เจ้ากับพวกคนของราชวงศ์เกี่ยวข้องอะไรกันหรือไง ถึงพวกทหารเหมือนกับว่ากำลังหาตัวใครบางคนอยู่ก็ตามแต่ก็น่าจะไม่เกี่ยวกับเจ้าใช่หรือไม่”
“ท่านพี่ข้าพูดตามตรง ข้าจำอดีตของตัวเองไม่ได้และข้าก็สัมผัสได้ว่าข้าเกี่ยวของบางอย่างกับไอชายที่ใส่ชุดเกราะเงินคนนั้นได้ หากมันดันรู้อดีตของข้า ข้ากลัวว่ามันจะทำบางอย่างเพื่อสร้างความลำบากให้ข้าแน่นอน”
หลงยี่อธิบาย
“ใจเย็น เมื่อถึงเวลานั้นข้าจะพูดอย่างที่เจ้าบอกเอง สบายใจได้”
หลิงหานพูดพร้อมกับรอยยิ้มหลงยี่รู้สึกโล่งอกเมื่อได้ยินเช่นนั้นและ พวกเขาก็ถึงบริเวณทางออกของอุทยานแล้วมีทหารอยู่สี่คนอยู่บริเวณทางเข้าของอุทยาน เพื่อปฏิบัติหน้าที่ของตัวเองชายชุดเกราะเงิน ซึ่งมีส่วนคล้ายกับหลงยี่อยู่สามส่วน
และยืนอยู่ด้านหลังทหารทั้งสี่คนและกำลังที่จะตรวจสัมภาระของคนทุกคนที่กำลังออกไปจากอุทยานเมื่อพวกมันเห็นหลงยี่กับหลิงหาน ชายชุดเกราะเงินก็ตะโกนขึ้นมา
“พวกเจ้าทั้งสองหยุด!!”
Eins : ชักไม่ไว้ใจ ไอสองพี่น้องนี่แล้วสิ
ที่มา: