ชายชุดเกราะเงินตะโกนอย่างเย็นชาด้วยความแข็งแกร่งวรยุทธ์ของชายคนนี้ หลงยี่และหลิงหานต่างไม่อาจขัดขืนและๆด้แต่หยุดฝีเท้าตัวเองลง
 

 
“ศิษย์จากพรรคเจิ้นเทียน หลิงหาน และหลงยี่”
 
ชายชุดเกราะคนนั้นมองไปที่พวกเขาทั้งสองและพูดว่า
 

 
“ดูเหมือนว่าการมาอุทยานครั้งนี้จะช่วยพัฒนาพวกเจ้าได้มาก โดยเฉพาะเจ้าหลงยี่”
 
ในขณะที่กำลังพูดชายคนนั้นก็มองหลงยี่ด้วยสายตาที่เหมือนต้องการจะเจาะทะลุตัวหลงยี่
 

 
“จากวู่เต้าขั้นที่ 6 เจ้าเลื่อนขึ้นไปถึงวู่เต้าขั้นที่ 7 ดูเหมือนว่าเจ้าจะเก็บโสมโบราณมาเยอะมิใช่น้อย พูดความจริงมา ว่าเจ้าเก็บไปเท่าไหร่!!”
 
 
“โสมโบราณระดับต่ำ โสมโบราณระดับสูง มีเพียงเท่านี้ที่ข้าเก็บได้”
 
หลงยี่พูดอย่างใจเย็นขณะที่มองไปที่ตาของชายผู้นั้น
 

 
“หึ”
 
ตาของชายชุดเกราะมองมาที่หลงยี่ด้วยสายตาที่ดูถูก ก้าวขึ้นมาข้างหน้าหลงยี่และพูด
 

 
“ใบหน้าเจ้า ชื่อเจ้า ทำให้ข้านึกถึงขยะคนหนึ่ง!”
 
 
“พวกเราเคยเจอกันมาก่อนหรือไง?”
 
หลงยี่เพ่งสายตาและถาม
 

 
“ในตอนนี้ข้าเป็นผู้ที่ถามคำถามได้เพียงคนเดียว!”
 
 
“เจ้าไม่มีสิทธิ์พูดหรือถามอะไรทั้งนั้น หุบปากไปซะ”
 
 
“ผู้ใหญ่ไม่ควรที่จะอารมณ์เช่นนี้”
 
ในตอนนี้ หลิงหานกล่าวออกมา
 

 
“เขาเป็นเพื่อนสมัยเด็กข้าที่หมู่บ้านตระกูลหลิง พวกเราอยู่ด้วยกันตั้งแต่ทารกยันโต เพราะงั้นคงไม่มีทางที่จะเป็นคนที่ท่านกำลังเข้าใจผิดอยู่แน่นอน”
 
 
“ข้าก็หวังไว้เช่นนั้น ไอขยะนั่นไม่สมควรที่จะฝึกวรยุทธ์ได้”
 
ชายคนนั้นกล่าวอย่างมั่นใจก่อนจะตะโกนสั่งทหาร
 

 
“ค้นหา!!”
 
เพียงคำพูดเดียวก็ทำให้หลงยี่เข้าใจได้ว่าอีกฝ่ายต้องการที่จะหาโสมโบราณระดับดีที่สุดแต่ไม่ว่าพวกทหารจะหาเท่าไหร่ก็คงไม่มีทางเจออย่างแน่นอน!……
 
หลังจากหลงยี่และหลิงหานถูกตรวจจนเรียบร้อย และไม่มีของอะไรต้องสงสัย พวกเขาจึงสามารถออกมาจากอุทยานโสมโบราณหลิงหานรู้สึกปลอดโปร่ง แต่หลงยี่กำลังคิดถึงคำที่ชายคนนั้นพูดไว้
 

 
“…..ขยะ…..”
 
 
“ขยะที่ไม่น่าจะฝึกวรยุทธ์ได้..”
 
หลังจากคิดอยู่สักพักหลงยี่ก็รู้ว่าคำพูดนั้นกำลังกล่าวถึงตัวเขาเอง และดูเหมือนว่า พวกเขาทั้งสองคนจะมีอะไรเกี่ยวพันกันสักอย่าง แม้กระทั้งทางสายเลือดแน่นอนชายคนนั้นเป็นแค่องครักษ์ขององค์หญิง
 
ไม่ใช่คนของราชวงศ์ จึงทำให้หลงยี่ไม่อาจที่จะเดาได้ว่า เขามาจากตระกูลใดในขณะที่กำลังคิดอยู่นั้นเองหลงยี่ที่เดินกับหลิงหาน ไม่นานก็พบกับผู้อาวุโสยู่ ใส่ผ้าคุมสีดำยืนอยู่ไม่ห่างจากประตูทางออกมากนักและกำลังรอพวกเขาอยู่
 

 
“ผู้อาวุโสยู่”
 
พวกเขาทั้งสองรีบก้าวเท้าไปหาผู้อาวุโส
 

 
“โอ้ พวกเจ้าออกมาแล้ว เป็นไง ได้อะไรมามากมั้ย”
 
ผู้อาวุโสยู่มองทั้งสองด้วยรอยยิ้ม เขาสามารถรู้ว่าวรยุทธ์ของทั้งสองคนก้าวหน้าขึ้นมากโดยเฉพาะหลงยี่ที่สามารถก้าวข้ามไปอีกขั้นได้สำเร็จ
 

 
“วรยุทธ์ของข้าก็ก้าวหน้าขึ้นมาก ผู้อาวุโส เมื่อข้ากลับไปที่พรรคเจิ้นเทียนข้าจะก้าวขึ้นเป็นวู่เต้าขั้นที่ 8 และขอท้าประลองกับศิษย์หลักของพรรค!”
 
หลิงหานพูดกับผู้อาวุโสตรงๆ โดยไม่ปิดบังใดๆ
 

 
“ไม่เลว!”
 
ผู้อาวุโสพยักหน้าแต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ และจ้องไปที่ทางออกของอุทยานโสมโบราณ สีหน้าของเขาดูไม่สู้ดีนักครั้งนี้ มีศิษย์ทั้งหมด17คนจากพรรคเจิ้นเทียนที่มาเข้าร่วมอุทยานโสมโบราณ แต่ในตอนนี้ มีเพียงแค่สองคนที่ออกมาจากป่าได้ผู้เคราะห์ร้ายในปีนี้ดูเหมือนจะมากกว่าปีที่แล้วซะอีกหากแต่นี่ไม่ใช่เพียงแค่พรรคเจิ้นเทียน
 
อีกสองพรรคที่เหลือก็ประสบเคราะห์เดียวกันสำหรับพรรคหาญปิงดูเหมือนจะเหลือเพียงแค่เฟิงเหยาและศิษย์ที่อยู่ในวู่เตาขั้นที่ 6อีกสองคน ส่วนพรรคเฉียนซี ดูเหมือนที่เหลือรอดจะเป็นแค่วู่เต้าขั้นที่ 6เท่านั้นสี่คนที่แข็งแกร่งที่สุดในรุ่นนี้ยังไม่แม้แต่จะออกมาซักคนแต่ทันใดนั้น เสียงร้องก็ดังขึ้นมาจากทางเข้าอุทยาน
 

 
“ใครก็ได้ช่วยด้วย!!”
 
เสียงผู้หญิงที่ตกอยู่ในความกลัว ตะโกนร้องขอความช่วยเหลือจากคนตรงทางเข้าของอุทยานทุกคนรวมถึงหลงยี่ มองไปทางต้นกำเนิดเสียงตรงทางเข้าอุทยานและเห็นหญิงชุดดำกำลังวิ่งมาทางพวกเขา แต่ดูเหมือนว่าความตายกำลังไล่ตามเธอมา ด้วยเงาเข็มจำนวนมากที่กำลังไล่ตามเธอมาอยู่หญิงคนนั้นคือ เฟิงเชียนเชียน ศิษย์หญิงงามจากพรรคเจิ้นเทียน
 

 
“หยุด!!”
 
ชายชุดเกราะตรงทางเข้าตะโกน แต่ดูเหมือนเสียงเขาจะไม่มีผลกับเธอเลยเงาเข็มจำนวนมากตามเฟิงเชียนเชียนทัน และในทันใดนั้นพวกมันก็เสียบทะลุผ่านร่างของเธอไป เลือดเริ่มที่จะไหลออกมาจากกายเธอสายตาของเธอยังเต็มไปด้วยความหวังที่จะมีชีวิตรอดแต่ด้วยเงาเข็มที่แทงทะลุเธอเข้ามา
 
ได้ช่วงชิงความหวังทั้งหมดและชีวิตของเธอ อย่างง่ายดายร่างของเฟิงเชียนเชียนล้มลงกับพื้น แน่นิ่ง ไร้การเคลื่อนไหวใดๆขณะนั้น ผู้หญิงอีกคน สวมชุดสีเหลืองก้าวออกมาช้าๆพร้อมกับเข็มเลือดที่อยู่ในมือเธอ
 

 
“เจ้าหญิงแห่งพรรคเฉียนซี”
 
ตาของหลงยี่สั่นเทาเล็กน้อย นึกไม่ถึงเลยว่าเจ้าหญิงแห่งพรรคเฉียนซีจะกล้าฆ่าคนต่อหน้าทางเข้าอุทยาน โดยไม่สนใจพวกราชวงศ์เลยแม้แต่น้อยเธอไม่ได้แสดงความรู้สึกหรืออารณ์ใดๆเมื่อเธอฆ่า ดั่งกับว่ามันเป็นเรื่องปกติ และค่อยๆเดินออกจากอุทยานโสมโบราณ
 

 
“ท่าน การที่จะฆ่าคนตรงทางเข้าของอุทยานเช่นนี้ ข้าว่ามันไม่ค่อยดูสมควรนะ”
 
ชายชุดเกราะเหล่ตาก่อนพูดเมื่อเป็นองค์รักษ์ขององค์หญิง เขามีความภาคภูมิใจตัวเองอย่างมาก ไม่ว่าจะเจอศิษย์จากพรรคใหญ่ๆที่ไหนก็จะปฏิบัติเหมือนพวกมันต่ำกว่าเขาเสมอแต่เมื่อต้องเจอกับเจ้าหญิงแห่งพรรคเฉียนซี
 
ถึงแม้ระดับพลังเธอจะต่ำกว่าแต่เขาก็ไม่อาจที่จะไม่เคารพเธอได้ที่เขาเกรงกลัวนั้นเพราะเขาเกรงกลัวสถานะของเธอ นั่นเพราะว่าแม่ของเธอนั้นเป็นจักรพรรดนีของพรรคเฉียนซี!!
 
Eins : อยู่ๆก็อยากให้พระเอกมีพลังsupersaiyan ตบอีชายชุดเกราะนี่มากเลย
 
ที่มา: