I-Here.info [ไอ้-เหี้ย ดอท อินโฟ]

Dragon Martial Emperor ตอนที่ 45.2 เจิ้นหลิง

| Dragon Martial Emperor | 752 | 2363 วันที่แล้ว
ตอนที่แล้วตอนต่อไป

“ฮ่าฮ่าฮ่า พวกเจ้าต้องการที่จะหนีแต่ดูสิว่าพวกเจ้าจะหนีไปได้หรือไม่”

หลังจากเสียงหัวเราะแล้วก็มีร่างสามร่างปรากฏขึ้นมา หนึ่งคนเข้าปะทะกับอาวุโสหยู่ และอีกสองคนไล่ตามหลิงหานและหลงยี่ไป

“คนจากพรรคเฉียนซี รีบหนีไปเร็ว!”

หลงยี่เห็นดังนั้นจึงเข้าใจทุกสิ่งอย่าง และได้พูดกับหลิงหานว่า

“พวกมันกล้าทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไร”

หลิงหานรู้สึกตะลึงไปซักพัก เขาไม่นึกเลยว่าคนจากพรรคเฉียนซีจะกล้าทำอะไรเช่นนี้ ซึ่งการทำเช่นนี้หากไม่อาจที่จะฆ่าปิดปากได้ทั้งหมดไม่เกรงว่าจะกลายเป็นสงครามระหว่างพรรคหรอกหรือ

“ด้วยการสนับสนุนจากพวกราชวงศ์เหตุใดพวกมันจึงไม่กล้าทำเล่า”

หลงยี่คาดเดาเล็กน้อยและคำคาดเดาของเขาก็ถูกต้อง ดูเหมือนว่าพวกราชวงศ์จะมีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้

“หลงยี่ เมื่อกี้หยูเชียนหนิงยังบอกว่าจะฆ่าพวกเราในศึกประลองเจ็ดพรรคอยู่เลย แต่จริงๆแล้วข้าว่ามันก็เป็นเพียงคำพูดเพื่อที่จะทำให้พวกเราเผลอและโจมตีอย่างไม่ให้ทันตั้งตัว”

เมื่อหลงยี่ได้ยินดังนั้นจากหลิงหานก็คิดว่า หลิงหานเองก็ไม่ใช่คนโง่!

แต่อย่างไรก็ตาม การคิดอะไรตอนนี้มันเป็นเรื่องที่ไร้ประโยชน์หากไม่อาจมีชีวิตรอดไปได้คนทั้งสองคนยังคงขี่ม้าตามมาทางด้านหลัง และด้วยความเร็วของม้าที่มีมากกว่าของพวกหลงยี่

“ชายทั้งสองนี้อย่างต่ำก็น่าจะวู่เต้าขั้นที่ 9และความแข็งแกร่งคงไม่ห่างชั้นจากชายชุดเกราะคนนั้นเท่าไหร่ พวกเรายังไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของมัน”

หลงยี่คิดอยู่ในใจและมองไปที่ศัตรู ซึ่งได้ใกล้เข้ามาทีละนิด สีหน้าของหลงยี่ตอนนี้เองก็ดูไม่ค่อยสู้ดีนักหากอย่างเป็นเช่นนี้ต่อไป เขากับหลิงหานก็จะถูกไล่ตามทันอย่างแน่นอนทันใดนั้น แรงกดดันมหาศาลที่ปลดปล่อยมาจากตัวผู้อาวุโสหยู่ก็สร้างบรรยากาศที่หนักหน่วงหยุดยั้งพวกคนทั้งสองที่ไล่ตามพวกหลงยี่เอาไว้

“ฝ่ามือเจิ้นเทียน เจิ้นหลิง!”

เสียงที่ดูน่าเกรงขามของผู้อาวุโสหยู่สั่นสะเทือนไปทั้งฟ้าดิน ด้วยฝ่ามือเจิ้นเทียน แรงกดดันจากเงาพลังเจิ้นเทียน สร้างความสะเทือนไปยังสิ่งแวดล้อมรอบด้านและเพียงหนึ่งฝ่ามือเจิ้นเทียนเงาฝ่ามือขนาดใหญ่ที่แต่ละนิ้วมือมีขนาดเท่ากับตัวคนก็พุ่งเข้ามา ดังกับว่าจะสามารถตบพัดคนกลุ่มใหญ่ให้ปลิวไปได้อย่างง่ายดาย

“พวกเจ้าต้องการที่จะไล่ตามพวกข้างั้นหรอ งั้นก็ต้องก้าวข้ามศพข้าไปก่อน!”

อาวุโสหยู่ตะโกนเสียงดัง แต่เขาเพียงแค่ใช้ฝ่ามือของเขาปัดผู้ไล่ล่าหลงยี่และหลิงหาน ด้วยแรงกดดันมหาศาลถึงแม้จะเป็นแค่เงาฝ่ามือแต่ก็ยังทรงพลังมากพอที่จะทำให้ผู้ไล่ล่านั้นลอยตัวบินขึ้นได้

“ที่เป็นทักษะอะไรกัน!”

หลงยี่หันหัวกลับไป รู้สึกตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น วรยุทธ์ของผู้อาวุโสท่านนี้ชั่งมากมายเหลือเกิน พลังของเขาในตอนนี้ไม่อาจเทียบได้แม้แต่ปลายเล็บ

“ไม่ นี่ไม่ใช่ทักษะ แต่เป็นเจิ้นหลิง!”

หลิงหานและหลงยี่ที่กำลังขี่ม้าอยู่เคียงข้างกัน หลิงหานจึงเกล่าขึ้นว่า

“เมื่อผู้ฝึกวรยุทธ์วู่เต้าขั้นที่ 9 สามารถรวบรวมและบีบอัดพลังเจิ้นหลิงได้ ก็จะก้าวขึ้นไปสู่อีกระดับของการฝึกวรยุทธ์ ไม่ว่าพวกนี่ที่เป็นวู่เต้าขั้นที่ 9จะแข็งแกร่งเพียงใดก็ไม่อาจเทียบกับคนที่ได้ผสานเจิ้นหลิงแล้วอย่างแน่นอน”

หลงยี่เมื่อได้ยินดังนั้นในใจกลับคิดว่า เจิ้นหลิงนี่เป็นเรื่องจริงอย่างงั้นหรอการที่นักฝึกยุทธ์วู่เต้าขั้นที่ 9จะต้องผสานเจิ้นหลิงเพื่อก้าวขึ้นสู่ขั้นต่อไปน่ะ

“ผสานเจิ้นหลิงนั้นรูปร่างจะไม่เหมือนกันในแต่ละคน เจิ้นหลิงของผู้อาวุโสนั้นเป็นทักษะของเจิ้นเทียนที่ผสานเข้ากับฝ่ามือเจิ้นเทียน ทำให้เขาสามารถปลดปล่อยพลังกฏแห่งโลกและแก่นแท้ได้มากกว่า”

หลิงหานอธิบาย

“เจิ้นหลิงนี่ชั่งวิเศษจริงๆ!”

ยังมีแสงแววประกายอยู่ภายในตาของหลงยี่แต่สถานการณ์กลับพลิกผันเร็วอย่างยิ่ง

“ไอเฒ่า ในเมื่อเจ้าอยากที่จะตายมาก ข้าก็จะสงเคราะห์ให้”

คนจากพรรคเฉียนซีทั้งสามต่างทรงพลังและแข็งแกร่งเพียงพอขนาด ถึงแม้จะเจอกับฝ่ามือเจิ้นเทียน พวกมันก็ยังสามารถล้อมตัวผู้อาวุโสได้หลังจากนั้นทั้งสามคนจึงผสานเข้ากับเงาด้านหลังของพวกเขา และให้กลิ่นอายที่แปลกประหลาด

“แย่แล้ว พวกมันก็สามารถใช้เจิ้นหลิง!”

หลงยี่เมื่อเห็นเช่นนั้น จึงได้แต่กัดฟัน ไม่แน่ว่าแม้แต่ผู้อาวุโสเองก็ไม่อาจที่จะรับมือพวกมันได้ไหว

“ท่านพี่ รีบหนีไปกันเร็ว!”

หลงยี่พูดพร้อมกับบังคับม้าของเขาให้วิ่งเร็วขึ้นไปอีกในเมื่อผู้อาวุโสต้องการที่จะถ่วงเวลาให้พวกเขา พวกเขาก็ต้องรีบหนีไปใบหน้าของหลิงหานแสดงออกถึงความไม่เต็มใจที่จะหนี

แต่ไม่นานร่างของผู้อาวุโสและพวกคนเฉียนซีก็ไม่อยู่ในสายตาของพวกเขาอีก

“หากมีสิ่งใดเกิดขึ้นกับผู้อาวุโส ข้า, หลิงหานจะลบพรรคเฉียนซีออกไปจากแผนที่ของโลกใบนี้!”

ในสายตาของหลิงหานนั้นเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ไม่เพียงแต่หลิงหาน หลงยี่ก็เช่นกัน แต่ในตอนนี้ พวกเขาทั้งสองต่างอ่อนแอเกินไปที่จะอยู่ที่นั้น เพราะหากยิ่งอยู่ก็ไม่ต่างอะไรกับการลนหาที่ตาย!พวกเขาต้องกลับไปที่พรรคและรายงานเรื่องนี้ให้ท่านประมุขได้ทราบ!!

ที่มา:

ตอนที่แล้วตอนต่อไป
comments