ตอนที่แล้วตอนต่อไปชายชุดเกราะแสดงกิริยาที่อ่อนน้อมกับหยูเชียนหนิง ซึ่งแตกต่างกับกิริยาที่เขามีต่อศิษย์คนอื่นๆหลงยี่ที่อยู่ด้านข้างได้เฝ้าดูฉากนี้ด้วยตาตนเองและเข้าใจถ่องแท้ในความสำคัญของพลังและอำนาจในโลกนี้!
ด้วยพลัง มีเอกลักษณ์แม้สมาชิกของตระกูลราชวงศ์ยังหวาดกลัวที่จะเอ่ยปากออกมา!
“น่าแปลกใจ เฟิงเฉียนเฉียนไม่ได้ตายด้วยมือข้า แต่นางตายด้วยน้ำมือองค์หญิงแห่งนิกายเฉียนซี หยู่เฉียนหนิง….”
หลงยี่คิดในใจเขาด้านข้างหลงยี่ คนสองคน ผู้อาวุโสหยู่และหลิงหานขมวดคิ้วอย่างช้า ๆ และมองไปที่ร่างไร้วิญญาณของหญิงสาวผู้ที่เป็นศิษย์นิกายของพวกเขาและถูกสังหารต่อหน้าต่อตาพวกมัน ทั้งสองรู้สึกแย่โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้อาวุโสหยู่!
อย่างไรก็ตามในสีหน้าของชายหนุ่มสวมเกราะกับองค์หญิงแห่งนิกายเฉียนซี ทั้งสองได้แสดงสถานะที่พิเศษ ที่แม้แต่ผู้อาวุโสหยู่ไม่อาจที่จะลุกขึ้นยืนและพูดบางสิ่งต่อพวกเขาได้ถ้าไม่เช่นนั้น เขาก็จำเป็นที่จะต้องทนรับความอับอายและความอัปยศนี้ต่อหน้าทุกๆคนการมีชีวิตอยู่มานานหลายปี
อาวุโสหยู่รู้แจ่มแจ้งว่าตระกูลราชวงศ์ได้แสดงอำนาจและสถานะที่ยิ่งใหญ่แม้ว่า ร่างไร้วิญญาณของเฟิงเฉียนเฉียนที่อยู่เบื้องหน้าเขา แต่ก็ไม่อาจทำสิ่งใดได้หลังจากสังเกตการสายตาของผู้อาวุโสหยู่ หัวใจของหลงยี่เต้มไปด้วยความปรารถนาที่จะได้รับพลังในทันทีทันใดไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม
อย่างน้อยผู้อาวุโสหยู่ เฒ่าดำเฒ่าขาว ทุกๆคนก็เคยดีกับเขามาก และด้วยเหตุนี้ทำให้พรรคเจิ้นเทียนเปรียบเสมือนบ้านของเขา ที่ยิ่งกว่าตระกูลเฟิงซะอีก
“ในเมื่อพวกราชวงศ์ ต้องการหาเรื่องพวกเรา ข้าจะทำให้มันจ่ายค่าตอบแทนร้อยเท่าพันเท่า!”
หลงยี่ตั้งมั่นกับตนเองในใจหยูเชียนเหนิงไม่ได้กล่าวอะไรกับชายชุดเกราะนั้นและเดินออกไปจากอุทยานโสมโบราณแบบไม่สนใจใครขณะที่เธอออกมา เธอมองไปที่หลงยี่ และหลิงหานด้วยสายตาที่ดูถูกและกล่าวขึ้นว่า
“พวกเจ้าทั้งสอง ความแข็งแกร่งของเจ้านั้นไม่ธรรมดา ข้าจะรอพวกเจ้าอยู่ในศึกประลองเจ็ดพรรคและในสายตาของผู้คนทั้งหลาย ข้าจะฆ่าพวกเจ้าทิ้งซะ และทำให้รู้ว่าพรรคเฉียนซีนี่แล่ะแข็งแกร่งที่สุดในอาณาจักรถัง!”
ถ้อยคำเหล่านี้ชั่งดูยโสโอหังและหยิ่งผยองมากนัก ซึ่งคำพูดนั้นไม่ตรงมาหาหลงยี่เพียงคนเดียวแต่ยังส่งไปถึงเฟิงเหยาจากพรรคหาญปิงอีกด้วยสีหน้าของพวกเขาต่างสับสนและไม่พอใจ
เจ้าหยูเชียนหนิงนี่จะไม่อวดดีเกินไปหน่อยหรอศึกประลองยุทธ์เจ็ดพรรค คือเวทีที่จัดขึ้นเพื่อให้พรรคต่างๆในอาณาจักรถังนั้นได้ประลองฝีมือกัน การประลองนี้นั้นปกติจะจัดในทุกๆ 5 ปี
ศิษย์ชั้นนำจากพรรคทั้งเจ็ดต่างก็เข้าร่วมเพื่อชิงชื่อเสียงและเกียรติยศให้กับตัวเองและพรรคของตนสำหรับหยูเชียนหนิงถึงเธอจะแข็งแกร่งแต่ถ้าเทียบกับพวกที่เข้าร่วมการประลองแล้ว ความแข็งแกร่งของเธอในตอนนี้คงยังไม่เพียงพอ
“ท่านพี่ การประลองของเจ็ดพรรคจะจัดขึ้นเมื่อไหร่”
หลงยี่ถามหลิงหานเบาๆ
“หลังจากนี้หกเดือน ศึกประลองยุทธ์จะถูกจัดขึ้นที่เมืองหลวง”
หลิงหานรู้สึกคันไม้คันมือและบอกกับหลงยี่ ด้วยสายตาที่มีความมุ่งมั่นอยู่เต็มเปรี่ยมศึกการประลองของทั้งเจ็ดพรรคคือสงครามระหว่างศิษย์ที่แข็งแกร่งที่สุดของแต่ละพรรคในอาณาจักรถังนี้ หากสามารถขึ้นไปอยู่บนลานประลองแห่งนั้นได้
ก็จะเป็นจุดสนใจกับคนในอาญาจักรทุกคนไม่เพียงแค่นั้น ศึกการประลองนี้ยังมีความหมายที่พิเศษต่อหลิงหานแน่นอนว่ามันเป็นเรื่องที่คนภายนอกไม่มีวันที่จะเข้าใจได้ แม้แต่หลงยี่หลิงหานก็ไม่ได้บอกเรื่องนั้ ไม่ใช่เขาไม่เชื่อใจหลงยี่แต่มันไม่จำเป็นที่จะต้องบอกเพียงเท่านั้นเมื่อหยูเชียนหนิงเดินออกไปซักพักก็มีศิษย์จากพรรคเฉียนซีจำนวนหนึ่งออกมาจากอุทยานโสมโบราณ
แต่อย่างไรก็ตามศิษย์จากพรรคเจิ้นเทียนและพรรคหาญปิงไม่มีร่องรอยว่าจะออกมาเลยสำหรับคนที่มีไหวพริบดีก็เดาเหตุผลได้อย่างไม่ยากเย็นว่าศิษย์จากพรรคเฉียนซีนั้นได้ไล่ฆ่าศิษย์จะพรรคอื่นๆจนหมดหลังจากคิดได้ดังนั้นผู้อาวุโสหยู่ก็รู้สึกไม่ดีในทันที ผู้อาวุโสจากพรรคหาญปิงเองก็ยังโมโห
“พรรคเฉียนซี ข้าจะรายงานสิ่งที่เกิดขึ้นให้กับหัวหน้าพรรคเราอย่างแน่นอน ลาก่อน!”
ผู้อาวุโสพรรคหาญปิงพูดเพียงไม่กี่คำก่อนที่จะแยกย้ายกลับไปพร้อมกับเฟิงเหยาและศิษย์ที่เหลือรอดอยู่ไม่กี่คน
“หมดเวลาแล้ว ข้าไม่คิดว่าใครจะออกมาอีก กลับกันเถอะ”
ผู้อาวุโสหยู่ถอนหายใจและหันหลังเดินออกไปจากอุทยานพร้อมกับหลิงหานและหลงยี่มีศิษย์ทั้งหมด 16คนที่เข้าร่วมการเก็บเกี่ยว แต่ เหลือเพียงแค่สองคนที่กลับมา และคนที่เหลือรอดอีกคนยังถูกหยูเชียนหนิงสังหารต่อหน้าต่อตาไม่ว่าอย่างไรเรื่องนี้ก็ต้องถึงหูของหัวหน้าพรรคอย่างแน่นอน ผู้อาวุโสหยู่เองก็ไม่ยอมที่จะปล่อยพรรคเฉียนซีไปง่ายๆเช่นนี้……
หลงยี่กับหลิงหานต่างขึ้นม้าตามผู้อาวุโสออกจากอุทยานโสมโบราณ
“เร็ว! เพิ่มความเร็วขึ้นอีก”
ผู้อาวุโสเตือนพวกหลงยี่กับหลิงหาน เพราะเขาสัมผัสได้ว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นโดยไม่ต้องพูดอะไร ไม่เพียงแค่ผู้อาวุโส แต่หลงยี้ก็ยังรู้สึกถึงกลิ่นอายแปลกๆอยู่ๆก็มีคนขี่ม้าตามมาหลายคน และดูเหมือนว่าพวกมันจะไม่มีเจตนาที่ดีอย่างแน่นอน
“พวกมันมาแล้ว พวกเจ้า รีบหนีไปรายงานหัวหน้าพรรคเร็ว!!”
ผู้อาวุโสพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังถึงแม้ใบหน้าของเขาจะอยู่ใต้ผ้าคลุมแต่ก็ยังเห็นและสัมผัสได้ถึงความมั่นคงและยืนหยัด
“ผู้อาวุโสแล้วท่านล่ะ!”
หลิงหานไม่อาจเข้าใจในสิ่งที่ผู้อาวุโสจะสื่อได้จึงได้ถามออกไป
“พวกที่ไล่ตามมาจะฆ่าพวกเราทั้งหมด พวกเจ้ารีบหนีไป ข้าจะถ่วงพวกมันไม่ให้ทำร้ายพวกเจ้าเอง!!”
ที่มา: