ตอนที่แล้วตอนต่อไปหลังจากเสียงประกาศของเธอ แมรี่เลื่อนมือเล็กๆของเธอไปด้านหน้าและดึงกริมออกมาไว้ด้านหน้าของเธอ
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาเป็นลูกน้องของฉัน ใครก็ตามที่มีปัญหากับเขา ก็เหมือนกับเป็นศัตรูของฉัน!”
หลังจากที่เธอพูดจบ เธอปล่อยกริมลงและกวาดมือขวาไปใบอากาศ กรงเล็บของเธอตัดผ่านอากาศด้วยความรวดเร็ว ทิ้งภาพติดตาเอาไว้ เมื่อภาพติดตาหายไป เสียงอื้ออึงดังขึ้นมาจากฝูงชน
อะไรกัน…ความเร็วอะไรขนาดนั้น พลังรุนแรงมาก ความเร็วและความแข็งแกร่งขนาดนี้ ถ้าใครร่ายเวทย์ทันถ้าเธอโจมตีเข้ามา?
หลังจากที่ตรวจสอบความแข็งแกร่งของแมรี่ ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความกลัว
กริมไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่ยิ้มเบาๆออกมา นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เขารู้สึกว่า ‘โชคดี’
ปกติแล้วเขาต้องอยู่อย่างยากลำบาก สุดท้ายเขาก็ถูกลากเข้าไปอยู่ในการต่อสู้ระหว่างนักเวทย์ที่แข็งแกร่ง แม้ว่าแมรี่จะเป็นตัวตั้งตัวตีก็ตาม แต่จะหยุดนักเวทย์คนอื่นๆได้หรือ?
ในหอคอยเวทมนตร์นี้ ไม่ว่าใครก็ไม่อาจรู้ได้ มีวิธีมากมายที่จะใครซักคนโดยไม่มีหลักฐาน ในห้องสมุดมีความรู้เรื่องเวทย์คำสาปและยาพิษจำนวนมาก ตราบใดที่มีความพยายามมากพอ ไม่ยากเลยที่จะทำให้นักเวทย์คนหนึ่งตายอย่าง ‘โชคร้าย’ โดยไม่มีใครรู้
ภายในหอคอยที่น่ากลัวนี้ กริมจะไม่ปล่อยให้เลือดหรือเส้นผมตกไปอยู่ในมือคนอื่น มีเวทย์แปลกจำนวนมากที่ใช้เฉพาะเจาะจงได้ ความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยอาจทำให้เขากลายเป็นหุ่นเชิดของคนอื่นได้
นั่นเป็นเหตุผลที่นักเวทย์ส่วนใหญ่อาศัยอยู่ในห้องของตัวเองและไม่ติดต่อกับคนอื่น
สายตาที่ไม่เป็นมิตรจ้องมาที่เขาทุกทิศทาง กริมพูดไม่ออก เขายิ้มออกมาอย่างขมขื่น
ดูเหมือนว่าเขาพบกับวิธีที่จะเป็นศัตรูกับทุกคนพร้อมๆกันแล้ว
ในอดีต เขาเป็นเพียงนักเวทย์ชั้นต่ำไม่เป็นอันตรายในความคิดของคนอื่น ถึงแม้ว่าเขาเคยมีข้อพิพาทกับคนอื่น แต่ก็ไม่มีใครคิดจะฆ่าเขา แต่วันนี้เขาได้สร้างความขุ่นเคืองให้กับนักเวทย์ทุกคนในหอคอยโดยที่ยังไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำเดียว
ไม่ต้องคิดหลายครั้ง เขารู้ดีว่าตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป เขาได้กลายเป็นนกที่มีสีแตกต่างจากบรรดานกทุกตัว ถ้ามีใครพยายามมายุ่งกับเขา ทั้งการสืบค้นข้อมูลของแมรี่หรือการวางแผนจะฆ่า
แม้ตอนนี้กริมกำลังบ่นอยู่ในหัวของเขา แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นได้แต่สวมหน้ากากโป๊กเกอร์และเผชิญหน้ากับความยากลำบากที่จะตามมา
หลังจากที่ได้พูดสิ่งที่เธอต้องการ แมรี่ที่แสดงพลังให้เห็นรีบคว้ากริมและลากเขาออกไปจากโรงอาหารอย่างรวดเร็ว ต่อมาความสง่างามของแมรี่ได้ปรากฏต่อหน้าแอม ซึ่งตอนนี้กำลังทุกข์ทรมานจากการถูกโยนไปกระแทกผนัง
“เอาบัตรลานประลองมาให้ฉัน!”
แมรี่ซึ่งแสดงท่าทีเผด็จการออกมา เธอกระแทกฝ่ามือเล็กๆของเธอลงบนโต๊ะ ทุกอย่างสั่นสะเทือน กบน่าเกลียดตัวเล็กออกมาจากกองหนังสือ กระโดดไปบนไหล่ของแอมและมองไปที่แมรี่ด้วยสายตาแห่งความโกรธ
กบตัวเล็กแต่ตัวมันใหญ่แปลกๆซึ่งด้านหลังของมันมีเมือกลื่นๆเต็มไปด้วยแผลพุพองที่มีสีเขียว มีแกขนาดใหญ่และมีหนวดตั้งอยู่บนตาสองเส้นทำให้เหมือนสัตว์ประหลาดเข้าไปใหญ่
แอมตบไปที่หัวของกบเบาๆและกรนะซิบออกมา กบอ้าปากออกและถ่มน้ำลายออกมาเป็นบัตรเรืองแสงสีทอง
แมรี่ถอนหายใจก่อนจะคว้าไปที่บัตรสีทองและหันไปมองรอบๆก่อนจะลากกริมเข้าไป
ก่อนที่พวกเขาจะออกไป กริมลองมองไปที่กบตัวนั้น
สัตว์อสูรพิทักษ์!
กบนี่อาจจะเป็นสัตว์อสูรพิทักษ์ของของแอม?
นักเวทย์ขั้นต้นแบบพวกเขายังอยู่ที่ชั้นล่างของหอคอยและทุกคนพยายามที่จะแข็งแกร่งขึ้น ไม่ต้องสงสัยนเลยว่าการเพิ่มพลังวิญญาณเป็นเส้นทางที่ยากลำบากมาก หากไม่มียาเพิ่มพลังวิญญาณ การทำสมาธิเป็นวิธีพื้นฐานของเหล่านักเวทย์ในการเพิ่มพลังวิญญาณ พวกเขาทั้งหมดต้องพึ่งพาตัวเองเท่านั้น
ดังนั้นวิธีอื่นที่จะใช้ในการเพิ่มความแข็งแกร่งของตัวเองมีหลายวิธีและสัตว์อสูรพิทักษ์เป็นหนึ่งในวิธีเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับพวกเขา
สัตว์อสูรพิทักษ์เป็นเหมือนสัตว์อสูรปรสิต พวกมันเป็นปีศาจที่ถูกดัดแปลงโดยเวทมนตร์ผ่านพิธีกรรมเวทมนตร์พิเศษ นักเวทย์จะผูกจิตวิญญาณไว้กับสัตว์อสูรชนิดตัวนี้
แน่นอน การทำแบบนี้มีทั้งข้อดีและข้อเสีย ข้อดีก็คือการยืมความสามารถพื้นฐานของปีศาจชนิดนั้นๆ เป็นความสามารถที่คนอื่นไม่มี ข้อเสียก็คือในการผูกจิตวิญญาณนั้น นักเวทย์ต้องแบ่งแบ่งจิตวิญญาณและส่งไปให้กับสัตว์อสูรพิทักษ์ ด้วยเหตุนี้เมื่อสัตว์อสูรได้รับบาดเจ็บหรือตาย นักเวทย์คนนั้นก็จะประสบชะตากรรมเดียวกัน
ถ้าสัตว์อสูรได้รับบาดเจ็บ อาจทำให้นักเวทย์สูญเสียจิตวิญญาณถาวร เมื่อจิตวิญญาณของเขาเสียหาย เป็นที่รู้กันดีว่าเมื่อจิตวิญญาณของนักเวทย์เสียหาย พวกเขาจะกลายเป็นคนปัญญาอ่อน
นี่เป็นกฎพื้นฐานของนักเวทย์ที่ต้องการรู้เมื่อต้องการสร้างสายสัมพันธ์กับสัตว์อสูร แต่ก็ยังมีข้อยกเว้น แมลงพิษเป็นหนึ่งในสามนักเวทย์ที่แข็งแกร่งที่สุด เขาอยู่ในเส้นทางของสัตว์อสูรพิทักษ์ อย่างไรก็ตามเขาได้ข้ามขีดจำกัดและมีแมลงจำนวนมากในร่างกายของเขา
สำหรับวิธีนั้นไม่มีใครรู้ นักเวทย์บางคนต้องการที่จะไปในเส้นทางของสัตว์อสูรพิทักษ์ แต่ไม่มีใครกล้าไปสอดแนมความลับของเขา เพราะว่าทุกคนที่ไปสอดแนมมักจะตายด้วย ‘อุบัติเหตุ’
แอมเป็นหนึ่งในนักเวทย์ขั้นกลาง เขาเลือกกบพ่นพิษซึ่งมีความสามารถในการพ่นพิษมาเป็นสัตว์อสูรพิทักษ์ของเขา นอกจากพ่นพิษแล้วยังมีความสามารถในการฟื้นฟูในระดับสูง นี่อาจจะเป็นเหตุผลที่แอมเลือกมัน
……
เมื่อประตูหินถูกปิดลง แมรี่และกริมถูกทิ้งไว้ในห้องโถงขนาดใหญ่
ลานประลองมีขนาดใหญ่กว่าห้องฝึกที่กริมเช่าประมาณ 200 ตารางเมตร ดังนั้นนี้ไม่ใช่สถานที่ที่เอาไว้ให้นักเวทย์ฝึกเวทมนตร์ แต่เป็นเวทีต่อสู้ขนาดเล็ก
ถ้าหากนักเวทย์ต้องการแก้ไขข้อพิพาทกัน พวกเขามักจะใช้ลานประลองตัดสินกันเป็นทางเลือกสุดท้าย ถึงแม้ว่าสถานที่แห่งนี้จะมีกฎห้ามไม่ให้ฆ่ากัน แต่ถ้าเกิด ‘อุบัติเหตุ’ ขึ้น ผู้ที่ฆ่าไม่ต้องชดใช้ด้วยชีวิตของพวกเขา แต่พวกเขาต้องจ่ายค่าปรับจำนวนมาก
ดังนั้นนักเวทย์ขั้นต้นมากมายต่างกลัวลานประลองมาก ถึงขนาดได้รับฉายาว่า ‘ลานประลองแห่งความตาย’
ร่างกายที่ผอมบางของแมรี่ยืนอยู่ตรงข้ามกับกริม เธอมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอทำให้กริมรู้สึกว่ามีทั้งมีเสน่ห์และน่ากลัว
“ฉันไม่ต้องการลูกน้องที่ไม่-มี-อะ-ไร-ดี-เลย แสดงออกมาว่านายทำอะไรได้บ้าง!”
หลังจากที่ตะโกนออกไปโดยไม่มีเวลาให้เขาเตรียมพร้อม ร่างที่บอบบางของเธอหายไปพร้อมกับภาพติดตาที่เกิดขึ้นมาพร้อมๆกัน ร่างจริงของเธอรวมกันอยู่ในนั้นและพุ่งมาทางกริมด้วยความเร็วสูง
เธอคือแมรี่จริงๆเหรอ? นี่แมรี่คือท่าทางของแมรี่คนเดิมงั้นเหรอ!
แม้ว่าแมรี่จะสวยงามเหมือนในอดีต แต่เธอเป็นนักเวทย์ขั้นต้นที่อ่อนแอ ทำไมเธอก้าวร้าวและเอาแต่ใจ นับตั้งแต่ที่ถูกปล่อตัวจากจอมเวทย์เอนเดอร์สัน?
เสียงเตือนแจ้งออกมาในหัวของเขาอย่างรวดเร็ว ทำให้เขาตัวสมาธิไม่ทัน
“คำเตือน!คำเตือน! เป้าหมายที่มีความเร็วสูงกำลังเข้าใกล้….การตรวจสอบเบื้องต้นพบว่าเป้าหมายมีค่าความว่องไวมากกว่า 13 โปรดก้าวไปด้านซ้าย 2 ก้าวเพื่อหลบ หลังจากนั้นสวนกลับด้วยเวทย์ฝ่ามือเปลวเพลิง….”
ความเร็วในการโจมตีเร็วมาก กริมที่ไม่รู้ว่าร่างจริงของแมรี่อยู่ที่ไหน สิ่งที่เขาทำได้ตอนนี้ก็คือการฝากความหวังทั้งหมดไว้กับชิพ เขาก้าวเท้าอย่างรวดเร็วและเตรียมใช้เวทย์ฝ่ามือเปลวเพลิง
อย่างไรก็ตาม เคยมีคนบอกว่า ไม่มีแผนที่ตายตัวไว้ใช้กับศัตรู
กริมล้มลงกับพื้นในขณะที่เขาหลบ เสื้อของเขาฉีกขาดเผยให้เห็นหน้าอกและรอบเล็บสามรอย เขาฟาดกลับไปด้วยเวทย์ฝ่ามือเปลวเพลิง แต่การโจมตีกลับพลาด
กริมนำมือมาจับบาดแผลและคิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น เขาเงยหน้ามองไปที่แมรี่ด้วยสายตาโกรธแค้น ในขณะที่แมรี่ยืนอยู่อย่างสบาย เธอเลียเลือดจากเล็บของเธอ
“ดูเหมือนว่าปฏิกิริยาตอบสนองดีนะ….แต่ร่างกายของนายอ่อนแอไปหน่อย ถ้าความเร็วทั้งหมดมีแค่นี้ละก็ วันนี้นายอาจจะลำบากหน่อย!” อาจเป็นยเพราะเธอได้ลิ้มรสเลือดของเขา ดวงตาของเธอจากสีฟ้าครามเริ่มเป็นสีแดง ทำให้เธอดูอันตรายมากขึ้น
“ถ้านายไม่อยากตาย นายต้องเร็วกว่านี้…..”
แมรี่ก้มลงหลังจากที่พูดเสร็จ เธอทำท่าเหมือนเสือดาว เตรียมกระโจนใส่เหยื่อ วินาทีต่อมา เธอพุ่งใส่เขา
บ้าเอ้ย….เขาอาจจะตายจริงๆได้เลยนะเนี่ย
สายตาของเธอเริ่มเป็นสีแดงพร้อมกับเขี้ยวของเธอที่เริ่มยาวออกมา เสียงเตือนดังขึ้นในสมองอย่างบ้าคลั่ง เขาไม่สามารถรักษาบาดแผลที่หน้าอกได้ กริมคำรามออกมาและตบฝ่ามือเข้าหากัน สามวินาทีต่อมาลูกไฟขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมือของเขา ทำให้แมรี่ต้องกระโดดกลับแทบไม่ทัน
“นี่แหละ สิ่งที่ฉันอยากเห็น! ฮิ ฮิ ….นายต้องระวังมากกว่านี้….”
เสียงของแมรี่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น เธอหัวเราะคิกคัก วินาทีต่อมา เธอพุ่งตัวไปด้านหน้าปรากฏเป็นแสงสีฟ้าเป็นเส้น
แม้ว่าการมองทันการเคลื่อนไหว เขามองเห็นรูปร่างของแมรี่ แต่เขาไม่รู้ว่าแมรี่อยู่ที่ไหน ดังนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกประชิด กริมขยับร่างกายและเปลี่ยนท่าทางหลังจากที่ได้เห็นภาพด้านหน้า ขณะเดียวกันเขาโบกฝ่ามือไปมาอย่างบ้าคลั่ง พยายามใช้เปลวเพลิงในการป้องกันการโจมตีทั้งหมด
บอลไฟทั้งสองลูกที่ถูกโบกไปมารอบตัวเขา โชคร้ายที่ความพยายามในการป้องกันของเขาไร้จุดหมาย ไม่ว่าเขาจะพยายามขนาดไหน เขาไม่สามารถรู้ได้ว่าเธออยู่ที่ไหน บางครั้งเขารู้สึกเจ็บแสบเมื่อเกิดแผลใหม่บนร่างของเขา สิ่งเหล่านี้ทำให้เขาโกรธมากขึ้นไปอีก
*****************
แปลเสร็จแล้วเอามาลงให้เลยครับ
ผิดพลาดยังไงขออภัยด้วยนะครับ
อ่านแล้วคิดเห็นอย่างไรไปคอมเมนต์ไว้ในเพจได้นะครับ