ตอนที่แล้วตอนต่อไปหลังจากที่รูเดิลเริ่มเดินทางไปยังหอพักหญิง …โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนบางส่วนของพวกเขาเริ่มไม่เห็นด้วย แต่ก็ไม่ใช่ทั้งหมด รูเดิลอยู่ระหว่างทางเพื่อรอคำสั่งของเจ้าหญิงตามปกติ ตั้งแต่เขาได้เข้าในปีที่สาม เขาก็ไม่ได้ไปที่นั่นทุกวัน
แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังมาที่หอพักหญิงอย่างน้อยหนึ่งครั้งต่อสัปดาห์ และในเวลาที่เลวร้ายที่สุด เจ้าหญิงเองก็จะพูดว่า “ เธอสามารถค้างที่นี่สักคืนได้ ” แม้รูเดิลจะจบลงด้วยอีกวิธีหนึ่ง แต่เท้าของเขาก็ยังคงเข้าหอพักหญิงโดยบ่อยครั้ง
“ ฉันได้รับความรู้สึกว่า ฉันใช้เวลาในการอ่านหนังสือหรือการอบรมประสิทธิภาพของฉัน ฉันจะได้รับสิ่งที่ดีขึ้น แต่ฉันถูกเรียกโดยเจ้าหญิงเพื่อการโต้แย้งเนี่ยนะ ”
เขาบ่นกับตัวเอง ขณะเขาเดินไปตามทางของหอพักหญิง
“ ฉันได้กลิ่นพวก… ขุนนางที่นั่น ”
“ เจ้านาย!!! ฉันกำลังจะบอกว่าเธอแย่แล้ว ผู้ชายคนนั้นเป็นคนที่สำคัญมากในหมู่ขุนนาง ”
“ แม้แต่เธอ เขาคือคนที่เธอไม่ควรจะต่อสู้ด้วย เจ้านาย! ”
กับเครื่องแบบที่สวมยุ่งยาก…ที่ไม่ได้ยึดอยู่กับรูปแบบเดิมของพวกเขา สามสาวยืนอยู่ในเส้นทางของรูเดิล ในหมู่ของพวกเขามีหนึ่งคนที่เห็นได้ชัดว่าเขากำลังจ้องมองรูเดิล และเธอก็มีร่างขนาดใหญ่! รูเดิลไม่ได้ตัวสั้นหากแต่เธอนั้นมีความสูงมากกว่าเขาอย่างเห็นได้ชัดเมื่อใกล้ชิดกัน
“ นายมีธุระอะไรกับฉันหรอ? แต่ฉันรีบนิดหน่อยนะ ”
ซึ่งแตกต่างจากยูเนียสที่ดุร้าย เอลฟ์สาวที่มีความดุร้ายป่าเถื่อน และนั่นคือสิ่งที่มันควรจะเป็น…ของสัตว์ครึ่งมนุษย์ตระกูลต่างๆ หญิงสาวของชนเผ่าเสือประกาศให้รู้ว่าเธอคือผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด มีอะไรมากกว่าที่พวกเขารู้ว่ารูเดิลเป็นรุ่นพี่ เหมือนมันจะเป็นหนึ่งตอนที่ไม่ถูกต้อง และแม้รูเดิลเองก็ยังรู้สึกว่าเธอกำลังจะสูญเสียพวกเขา
“ ธุระ? แน่นอนฉันมี ! ไม่มีทางที่มันจะดีสำหรับคนที่อยู่ที่นี่ ! ตอนนี้พวกมีหางเหล่านั้นได้หายไป ขุนนางน้อย! ”
เมื่อมองลงมาที่เขาและตะโกนเสียงดังก็เพียงพอแล้วสำหรับคนร้ายที่จะรู้สึกหวาดกลัว ความเข้มของเธอได้รับคะแนนเต็ม แต่…
“ ที่สำคัญ เสื้อผ้าเหล่านั้นไม่ได้อยู่ในกฎ ฉันขอแนะนำให้เธอเลิกแต่งตัวแบบนั้น กระโปรงที่สั้นของเธอ และ …หน้าอกของเธอ เอ่อ….”
ชุดเผ่าเสือของผู้หญิง รูเดิลผู้ที่มีผู้หญิงสูงศักดิ์มากมายรอบๆ ตัวเธอดูโดดเด่นแม้แต่หัวใจของเขาก็ยังควบคุมอัตราการเต้นของหัวใจตัวเองไม่ได้
“ นายคิดว่านายกำลังบ้าหรอ !? หากนายต้องการให้เราหยุดนัก ก็เรียกอาจารย์หรืออะไรมาก็แล้วกัน ”
เจ้านายของเผ่านั้นพูดและยิ้มอย่างผู้ชนะในขณะเดียวกัน เธอคว้าปกเสื้อของรูเดิลและยกเขาขึ้น แต่รูเดิลได้ฝึกการสัมผัสมาอย่างมากเมื่อไม่นานมานี้ เขายื่นมือของเขาเข้าไปสัมผัสยังหูของเสือสาว เจ้านายผู้นั้นรู้สึกประหลาดใจเพียงครู่ แต่เธอก็พยายามโยนรูเดิลลงไปและ…เธอก็ร่วงไปที่หัวเข่าเช่นกัน
“ อ๊ะ? ดะ..เดียวก่อน นะ..นี่มันคืออะไรกัน? ”
หัวเข่าของเธอติดอยู่กับพื้น ต้นหาของเธอสั่นเบาๆ รูเดิลรู้สึกโล่งใจที่ขาของเขามาถึงพื้นดิน
“ นายทำอะไรเจ้านายของเรา สารเลว!!!? ”
ผู้หญิงเผ่าเสือกระโจนใส่เขา… ไม่มีผู้รอดชีวิต
ooo
“ … ยุ่งยากจริงๆ ”ผู้อยู่เบื้องหลังการลดลงของสถานะของรูเดิลในปัจจุบัน หญิงสาวของชนเผ่าเสือยังคงหมดสติ เขาจะทิ้งพวกเขาไว้ที่นั่น หากแต่เขาต้องการที่พาพวกเธอไป แต่พวกเธอหมดสติ ก็ต้องเลือก…และมันตีเขา
“ ฉันจะไปถามอิซูมิ! ”
รูเดิลมุ่งหน้าไปยังห้องพักของอิซูมิ…พวกเสือสาวถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง และเป็นโชคดีที่จะได้มัน…
“ ความเศร้าโศกที่ท่านอาจารย์? ”
( การปล่อยให้เจ้าหญิงต้องรอ เขาล้มเหลวในการเป็นสุภาพบุรุษ! แต่แม้เขาว่าจะล้มเหลวในเรื่องนั้น ฉันก็ยังคงต้องการที่จะเรียนรู้จากเขาอย่างรวดเร็วให้แก่มี่และเนส )
ฟีน่าเดินลงไปยังห้องโถงของเธอพร้อมกับทหารองครักษ์ ที่มีอัศวินชั้นสูงของเธอลงตามมาด้วย เธอข้ามชนเผ่าเสือสาวที่หมดสติภายในห้องโถง และคิดและได้ข้อสรุปว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือของรูเดิลรูปแบบของเสื้อผาของผู้หญิงเหล่านี้คล้ายกับการแต่งตัวของพวกมี่ และสภาพของเธอก็เหมือนมี่ที่ถูกทิ้งไว้หลังการลูบคลำ
“ ไม่มีใครช่วยอาจารย์ ”
ฟีน่าได้ย้ายผู้หญิงเผ่าเสือสาวมายังห้องของตัวเอง…และหลังจากนั้นเธอก็มีช่วงเวลาที่ยอดเยี่ยมในการสัมผัส
“ ไม่มีใครอยู่ที่นี่รูเดิล ”
“ ห้ะ? แปลกจัง… มีผู้หญิงสลบอยู่ที่นี่เมื่อสักครู่นี้… ”
อิซูมิและรูเดิลที่ปรากฏอยู่ภายหลัง ได้มองไปยังรอบๆของห้องโถง และอิซูมิก็ยิงคำถามที่มันเป็นเรื่องแสนจะธรรมชาติ
“ ว่าแต่ รูเดิล ทำไมถึงมาอยู่ในหอพักหญิง? เกิดอะไรขึ้น… ”
ooo
ในวันถัดไป รูเดิลไม่สามารถไปที่ห้องของเจ้าหญิงเมื่อคืนก่อนหน้านี้ เขาถูกเรียกออกมาอีกครั้ง รูเดิลไปยังหอพักหญิงกับความรู้สึกที่เศร้าโศก ที่นั่นเขาได้พบชนเผ่าเสือสาวที่สวมเครื่องแบบที่ยึดถือกฎระเบียบของโรงเรียน ทั้งกระวนกระวายเล็กน้อย เขาทำท่าทางเขินอายจากเครื่องแต่งกายที่ไม่คุ้นเคยของพวกเขา
ผู้หญิงเหล่านั้นสังเกตเห็นรูเดิลและก็…
“ ระ..เราต้องขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้! เอ่ออ .. เมื่อวานนี้! ”
เหมือนกับผู้หญิงที่ต้องต่อสู้กับคำพูดของพวกเขา รูเดิลคิดว่าพวกเขาอยากให้เขาเงียบเกี่ยวกับเครื่องแต่งกายของเขาจากอัศวินคนอื่นๆ นั่นเป็นวิธีที่เขาใช้มัน พอแน่ใจว่ามันจะถูกกระตุ้น เครื่องแต่งกายและใครๆ ก็ต้องการเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ… รูเดิลคิดอย่างจริงจัง
“ แน่นอน ฉันจะปิดปากเงียบไว้ อย่าได้เป็นกังวล ”
“ …? มะ..ไม่ใช่แบบนั้น? ”
เสือสาวกระสับกระส่าย ขณะที่เธอพยายามจะพูดอะไรบางอย่างกับเขา แต่เจ้าหญิงได้มาเรียกเขาไปยังห้องของเธอและในขณะที่เขามุ่งหน้าไปยังห้องของเจ้าหญิง เนสและมี่รอเขาอยู่…กับปลอกคอ
ooo
“ ได้โปรดทำให้ฉันเป็นทาสของนายสำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของฉัน ”
เนสมองรูเดิลอย่างงงๆ กับคอเสื้อที่มีห่วงโซ่ออกมา เธอบอกให้เขาทำให้เธอเป็นทาสของเขา คนปกติจะกังวลว่าทำได้หรือไม่ …แต่รูเดิล
“ การเป็นทาสถูกยกเลิกใน Courtois ดังนั้นการซื้อ ขาย หรือครอบครองทาส เป็นอาชญากรรม ”
นั่นเป็นคำปฏิเสธที่ตรงไปตรงมาได้อย่างสมบูรณ์
แต่เนสกลับไม่ยอมแพ้ เธอเบียดร่างกายของเธอเพื่ออ้อนวอนเขาในฐานะแมวตัวหนึ่ง
“ นั่นเป็นอุปมาโวหาร ถ้านายจะให้ฉันสำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตฉัน ฉันถึงจะพอใจ ”
“ ไม่ เอลฟ์ไม่ได้พวกประหลาด!… หะ..ห้ะ? นายฟังสิ่งที่ฉันพูดอยู่หรือเปล่า? ”
เนสเริ่มที่จะปลดกระดุมของรูเดิล…รูเดิลเริ่มกลัวและวิ่งออกมา เขาวิ่งออกไปทางห้องของอิซูมิอย่างเต็มแรง
“ ช่วยฉันด้วยยยย อิซูมิ!!!!! ”
จากรอบเท้าของรูเดิลมาทางจากห้องโถง อิซูมิรู้ว่าเขาอยู่ที่นั่นก่อนเขาจะมา … แต่เพื่อนร่วมห้องของเธอรู้สึกประหลาดใจเมื่อเขาออกมาก็เข้ามาในห้อง
“ นายไปทำอะไรมาอีกล่ะ? ”
“ เธอต้องการที่จะเป็นทาสของฉัน ! แมวสีดำกล่าว่าเธอต้องการที่จะเป็นทาสของฉัน! ฉันกำลังจะกลายเป็นอาชญากร! ”
ในคำตอบของรูเดิล อิซูมิเองไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร….เธอทำได้เพียงเปิดหน้าต่างเพื่อให้เขาใช้เป็นทางในการหลบหนี ความผิดของรูเดิลมีมากพอที่คนอื่นจะรายงานต่อพรีเฟ็คของหอพัก
ooo
และฟีน่าต้องการที่จะเรียนรู้เหตุการณ์เหล่านั้น
“ เข้าใจแล้ว อาจารย์ยังไม่มา วันนี้…. ”
( บ้าจริง ก่อนที่ฉันจะสังเกตเห็นเทคนิคนั่น อาจารย์ทำเนสของฉันไป! นี่มันน่ารำคาญที่สุด!!!!! ฉันควรจะทำอะไรสักอย่างในตอนนี้ ก่อนที่พวกขนปุกปุยของฉันจะหายไป … )
เธอได้นั่งคิดเพียงคนเดียว
และทหารรักษาการของเจ้าหญิง โซฟีน่า เพื่อนที่ดีที่สุดของเธอดูผิดหวังเล็กน้อยที่รูเดิลไม่มา ฟีน่ากล่าว
“ ฉันจะวางความหวังไว้ในวันพรุ่งนี้ ”
แต่ความปรารถนาขอ งฟีน่าถูกได้ยินอย่างง่ายดายโดยอิซูมิ. . .