“กริ๊ด ไอ้โรคจิต!”
ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องลงมายังเมืองที่แออัดไปด้วยผู้คน เวลานี้ ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีเสียงกรีดร้องที่แสดงถึงความตกใจและความโกรธดังขึ้น พร้อมทั้งมีเสียงบางสิ่งร่วงลงไปที่พื้นอย่างรุนแรง
“บ้าเอ้ย เจ็บชิบ….”
ดูเหมือนมีใครบางคนตกลงมาจากที่สูง และตอนนี้‘เย่เฟิง’ค่อยๆยืนขึ้นอย่างโงนเงน
“แย่แล้ว! อาจารย์ถูกพวกอสูรจับตัวไป เราต้องรีบไปช่วย…..เอ๋ ที่นี่มันที่ไหนกัน?”
แต่เมื่อลืมตาขึ้น เขาพบว่าที่นี้ไม่ใช่ถ้ำมังกรไฟที่เขาเคยอยู่ก่อนหน้านี้ และเขาไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าที่นี่คือที่ไหน ด้านหน้าของเขาคือบ้านหลังหนึ่งและเมื่อหันหลัง เขาก็พบกับบ้านที่ใหญ่โตอีกหลังหนึ่ง ที่แห่งนี้ล้วนสว่างไสวไปด้วยแสงไฟของเมือง ชัดเจนว่ามันคือมหานครที่อึกทึกไปด้วยผู้คนยามค่ำคืน
“เป็นไปได้อย่างไร ก่อนหน้านี้เรากำลังเจอกับ…..”
‘เย่เฟิง’มึนงงไปหมด เขาจำได้ชัดเจนว่าก่อนหน้านี้เขากำลังวิ่งหนีเหล่าอสูรที่ไล่กวดจนเข้าไปในถ้ำมังกรไฟ แต่เพราะดันไปเหยียบกลไกบางอย่างเข้า เขาจึงร่วงหล่นลงไปในหลุม แต่เมื่อเขาลุกขึ้นยืนและหันมองไปรอบๆ กลับพบว่าตัวเขามาโผล่ยังใจกลางมหานครแห่งนี้
ตามความทรงจำ เมืองแห่งนี้ไม่ได้อยู่ใน‘โลกเทวะ’
ทันใดนั้น ปรากฏความทรงจำมหาศาลหลั่งไหลเข้ามาในหัวของเขา จนรู้สึกเหมือนหัวจะระเบิด ตอนนี้เขารู้สึกเจ็บปวดเกินบรรยาย จนอดไม่ได้ที่พยายามส่ายหัวเพื่อไล่ความเจ็บปวดนี้ออกไป
“เจ้าของร่างนี้ก็ชื่อเย่เฟิง? เขาลืมกุญแจไว้ในบ้านเลยพยายามปืนท่อน้ำเพื่อขึ้นไปยังชั้นสอง? แต่พอไปได้ครึ่งทาง เขาได้ยินเสียงกรีดร้องของเด็กสาวเลยตกใจเผลอปล่อยมือเลยตกลงมาตาย?”
‘เย่เฟิง’รับรู้ความทรงจำเหล่านี้หลังจากอาการปวดหัวผ่านไป ในความทรงจำนั้น เขาพบว่า’เย่เฟิง’ในโลกใบนี้ออกจากบ้านไปร้านเกมส์ออนไลน์แต่ดันลืมกุญแจ พอกลับมาบ้านจึงตั้งใจจะปืนเข้าทางหน้าต่างแต่ดันตกลงมาตายเสียก่อน แล้วสิ่งที่น่าเหลือเชื่อคือตัวเขาดันมาอยู่ในร่างของ’เย่เฟิง’ที่เพิ่งตายซะได้
“เดี๋ยวก่อน!”
ใบหน้าของ’เย่เฟิง’เปลี่ยนไปทันทีเมื่อเขานึกได้ว่าในความทรงจำนั้น เขาได้เห็นเรือนร่างอันเปลือยเปล่าที่ขาวดังหิมะของเด็กสาวคนหนึ่งที่กำลังอาบน้ำอยู่ขณะที่เขาปีนกำลังปีนท่อน้ำขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน เขาเป็นคนที่เข้าใจอะไรได้รวดเร็ว และคำเดียวที่ปรากฏขึ้นในหัวของเขาในตอนนี้คือ ซวยแล้ว!
‘เย่เฟิง’อาศัยอยู่ในบ้านของปู่เขาคนเดียว และในบ้านหลังที่ติดกันนั้น เป็นบ้านของเด็กสาวแสนสวยคนหนึ่งซึ่งเป็นถึงดาวโรงเรียนของโรงเรียนที่เขากำลังศึกษาอยู่ในปัจจุบัน และแม้ทั้งสองจะเป็นเพื่อนบ้านกัน แต่พวกเขาแทบจะไม่ได้ข้องแวะอะไรกันเลย
“เย่เฟิง นายตาย!”
ทันใดนั้น มีเสียงใสของเด็กสาวที่น้ำเสียงเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยวดังขึ้น ‘เย่เฟิง’สะดุ้งและหันกลับไปมองด้านหลัง เขาเห็นสาวสวยคนหนึ่งในชุดสีขาว และหน้าตาของเธอเหมือนกับดาวโรงเรียนในความทรงจำของ’เย่เฟิง’คนก่อน อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ เธอถือมีดปอกผลไม้ไว้ในมือขณะวิ่งตามซอยแคบๆเข้ามาหาเขาอย่างน่ากลัว
“อยู่ไม่ได้แล้ว!”
‘เย่เฟิง’รีบวิ่งทันทีเพราะเขารู้ว่าสาวสวยคนนี้เอาเขาตายแน่ หาก’เย่เฟิง’มีพลังเหมือนตอนยังอยู่ในโลกเทวะ เขาย่อมไม่จำเป็นต้องกลัวสาวน้อยคนนี้ แต่ตอนนี้ เขาดันมาสิงอยู่ในร่าง’เย่เฟิง’ในโลกใบนี้ที่ผอมบางและแสนอ่อนแอ ‘เย่เฟิง’จึงตันสินใจวิ่งหนีสิ่งที่เรียกว่าดาวโรงเรียนที่มีมีดอยู่ในมือคนนี้
เขารู้สึกได้ทันทีว่าตอนนี้ตัวเขาต้องรีบบ่มเพาะวรยุทธ์ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เพื่อรับประกันความปลอดภัยของตัวเขาในโลกใบใหม่นี้ ยิ่งไปกว่านั้น เขาต้องรีบหาสาเหตุที่เขามาโผล่ในที่บัดซบนี้ให้ได้
เขาวิ่งไปตามทางที่อยู่ความทรงจำของ’เย่เฟิง’คนก่อน และเนื่องจากไม่มีที่ซ่อนตัวเลยในหมู่บ้านแห่งนี้ เขาจึงตัดสินใจวิ่งไปยังทางออกหมู่บ้าน
ตอนนี้ ดูเหมือนดวงตากลมโตของดาวโรงเรียนคนนี้จะพ่นไฟได้ และเธอกำลังวิ่งไล่เขาอย่างเอาเป็นเอาตาย ก่อนหน้านี้ เธอเข้าห้องน้ำเพื่อเตรียมตัวที่จะอาบน้ำ และขณะที่เธอถอดชุดพร้อมเผยผิวขาวเนียนใสดั่งหยกออกมา เธอได้เหลือบไปเห็นร่างของคนๆหนึ่งกำลังปืนกำแพงของบ้านตรงข้าม ไอบ้านี่ตั้งใจจะแอบดูเธออาบน้ำ? ไร้ยางอายที่สุด!
เธอกรีดร้องขึ้นด้วยความตกใจ ทำให้เขาเผลอปล่อยมือแล้วร่วงลงไป แต่ถึงอย่างนั้นเธอจะลืมได้ยังไงว่าเขาได้เห็นร่างที่เปลือยเปล่าของเธอแล้ว ด้วยความโกรธเกรี้ยว เธอจึงตัดสินใจจะจับไอโรคจิตนี่ส่งตำรวจให้ได้!
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”
สาวสวยดาวโรงเรียนคนนี้ยังคงไล่ตามเย่เฟิงพร้อมด้วยมีดปอกผลไม้ในมืออย่างไม่ลดละ โดยไม่รู้เลยว่าตอนนี้พวกเขากำลังวิ่งออกจากประตูหมู่บ้านแล้ว ในห้องรักษาความปลอดภัย รปภ.หนุ่มคนหนึ่งเห็นเด็กหนุ่มวิ่งออกไปนอกหมู่บ้าน และเห็นเด็กสาวคนหนึ่งกำลังวิ่งไล่จับเขา
แต่เขาไม่จำเป็นต้องสนใจเพราะยังไงเดี๋ยวทั้งคู่ก็คงโต้แย้งกันจนหาข้อสรุปได้ เขาจึงตั้งหน้าตั้งตาดูทีวีต่อไป
“แย่จริง ร่างนี้อ่อนแอแถมยังวิ่งได้ช้าอีก แต่ยังไงเราก็ต้องหนีให้พ้น หึ สำหรับเรื่องการวิ่งหนีแล้ว ใครจะเป็นคู่แข่งของเราได้?”
‘เย่เฟิง’ถอนหายใจ ในโลกเทวะแล้ว ตัวเขาเป็นที่รู้จักในชื่อ‘เทพแห่งการหนี’ซึ่งมักหนีรอดจากการตามล่าของเหล่าอาจารย์เสมอ ถ้าเขาถูกสาวน้อยคนนี้จับได้แล้วเรื่องนี้กระจายออกไป เขาย่อมไม่กล้าเป็นตัวตลกไปหรือไง?
‘เย่เฟิง’วิ่งผ่านถนนหลายสายมาจนถึงยังสถานที่จอแจแห่งหนึ่ง ตามความทรงจำแล้ว ที่แห่งนี้เรียกว่าย่านบาร์ และด้วยที่นี่มีผู้คนอยู่มากมาย เขาจึงตัดสินใจจะหลบซ่อนตัวจากดาวโรงเรียนในที่แห่งนี้ เขามองกลับหลังและเห็นดาวโรงเรียนคนนี้ยังคงวิ่งไล่หลังเขามา แม้เธอจะเก็บมีดปอกผลไม้ในมือเพื่อไม่ให้เป็นที่ดึงดูสายตาของผู้คนแล้วก็เถอะ
“เย่เฟิงคนก่อนก็แค่ปีนท่อน้ำขึ้นไปชั้นสองเพื่อเข้าบ้านทางหน้าต่างเท่านั้นเอง แต่ดันไปเห็นร่างเปลือยของเธอแบบไม่ตั้งใจซะได้ นี่ก็แค่ความเข้าใจผิด ดาวโรงเรียนคนนี้ช่างเป็นสตรีที่ดุร้ายจริงๆ แต่ถึงอย่างนั้น สาวน้อยคนนี้หุ่นดีจังแฮะ แล้วยังผิวขาวดังหิมะนั่นอีก…..”
‘เย่เฟิง’คิดถึงรูปร่างที่น่าหลงไหลนั่นชั่วครู่ เขาจึงก็รีบส่ายหัว เพราะนี่ไม่ใช่เวลาจะมาคิดถึงเรื่องนี้ ‘เย่เฟิง’ตัดสินใจพุ่งเข้าไปในย่ายบาร์ทันทีและหายวับเข้าไปในกลุ่มฝูงชน ‘ซูเหมิงหาน’ยังคงวิ่งไล่หลัง’เย่เฟิง’มาตลอด แต่เมื่อเธอเห็นเขาวิ่งเข้าไปในย่านบาร์ เธอก็เริ่มลังเลเพราะเธอได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ว่าเด็กสาวน่ารักไม่เหมาะจะเข้าไปเดินคนเดียว
แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อคิดถึงเรื่องที่เจ้าโรคจิตนั่นเห็นร่างเปลือยของเธอแล้ว เธอจึงรู้สึกโกรธหนักกว่าเดิม
“วันนี้ ฉันต้องจับเจ้านั่นให้ได้เลยค่อยดู!”
เธอกัดฟันแล้ววิ่งเข้าไปในย่านบาร์ เมื่อสาวสวยอย่างเธอเข้ามายังที่แห่งนี้ แน่นอนว่าเธอย่อมกลายเป็นที่ดึงดูดสายตาของผู้คน สายตาเหล่านั้นล้วนเต็มไปด้วยความกระหายและความหื่นกาม ‘ซูเหมิงหาน’รู้สึกกลัวนิดหน่อย แต่เธอยังพยายามมองหาร่างของเจ้าโรตจิตในกลุ่มฝูงชน
เมื่อเวลาผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง ในที่สุด’เย่เฟิง’ก็มาถึงยังใจกลางของย่านบาร์แห่งนี้ เมื่อเขาแน่ใจว่า’ซูเหมิงหาน’ไม่ตามเขามาแล้ว เขาจึงค่อยโล่งใจ
“เฮ้อ….ช่ายเป็นสตรีที่ดุร้ายจริงๆ เหมือนกับอาจารย์ของเราเลย”
‘เย่เฟิง’ยังคงเดินต่อไปเรื่อยๆ และในเวลาเดียวกัน เขาเห็นสิ่งปลูกสร้างที่ประดับไปด้วยแสงไฟน่ามึนเมาทั้งสองข้างทาง แน่นอนเขาไม่เคยเห็นที่แบบนี้มาก่อนเลยในโลกเทวะ ‘เย่เฟิง’พยายามมองหาสถานที่ที่เขาสามารถจะฝึกวรยุทธ์ได้ แต่มันคงเป็นไปไม่ได้สำหรับในย่านบาร์ที่เต็มไปด้วยความครึกครื้นแห่งนี้
เขาจึงตัดสินใจไปที่อื่นแทน
แต่ก่อนที่เขาจะได้ออกจากที่นี่ ทันใดนั้น เขาได้ยินเสียงร้องอย่างหวาดกลัวของเด็กสาวดังมาจากซอกซอยแห่งหนึ่ง
“ช่วยด้วย…..”
‘เย่เฟิง’ได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือของเด็กสาวคนเดิมอีกครั้ง ชัดเจนว่าคงอยู่ไม่ไกลจากที่เขาอยู่ ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่สามารถได้ยินเสียงของเธอนี้ในสถานที่ที่อึกทึกเช่นนี้ได้
“นี่ไม่ใช่เสียงของดาวโรงเรียนคนนั้นหรือไง?”
เมื่อ’เย่เฟิง’ได้ยินเสียงร้องที่ชัดเจนขึ้น เขาแน่ใจว่าเสียงนี่เป็นของดาวโรงเรียนคนนั้นแน่นอน ซึ่งมันทำให้เขาแปลกใจอย่างยิ่ง เพราะเขาไม่คิดเลยว่าเธอจะถึงขนาดตามเขาเข้ามาในย่านบาร์แห่งนี้ และน้ำเสียงนั้นชัดเจนว่าเธอกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตราย
แม้เขาไม่อยากยุ่งด้วย แต่เมื่อ’เย่เฟิง’ตระหนักได้ว่าเธอเข้ามาในที่แห่งนี้เพราะตามเขามา และต้องพบกันสถานการณ์อันตราย ดังนั้น ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เขาคงไม่อาจให้อภัยตัวเองได้
‘เย่เฟิง’ลังเลเล็กน้อยก่อนตัดสินในเข้าไปในซอยนั้นเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น
ที่มา:
ตอนต่อไป