เขาตายแล้วหรอ?   ใจของ’หลงหวางเอ๋อ’สั่นสะท้าน ก่อนหน้านี้เธอพึ่งยุ่งอยู่กับการก่อไฟเลยไม่ได้ให้ความสนใจกับการต่อสู้ระหว่างพวกเขานัก แต่ตอนนี้ใบหน้าสวยของหญิงสาวซีดลงเพราะเธอเห็นว่า’เย่เฟิง’สามารถหลบการโจมตีเมื่อกี้ได้อย่างแน่นอน แต่เขากลับเลือกที่จะยืนปกป้องเธออยู่ตรงหน้า
 
เลือดของ’เย่เฟิง’ที่อยู่ระหว่างหญิงสาวและหลี่ฮวาสาดกระจายจนทำให้โลกใบนี้แดงฉานเหมือนกับนรกบนดิน   ใต้แสงจันทร์และแสงดาว เงาสะท้อนของชายวิปริตที่ใช้กระบี่สะบั้นวายุปรากฎขึ้นมาท่ามกลางความมืดราวกับมาจากนรก
 
อย่างไรก็ตามในเวลาเดียวกัน ทั้งสองคนกลับรู้สึกผิดท่า   ทำไมเลือดที่สาดกระจายไปทั่วถึงได้ดูไม่เหมือนจริงกัน? ตอนที่มันกระเด็นมาโดนร่างพวกเขามันกลับกลายเป็นสายหมอกและค่อยๆสลายไป แม้กระทั่งตอนที่ร่างของ’เย่เฟิง’ถูกตัดเป็นชิ้นๆเขากลับไม่รู้สึกถึงน้ำหนักของมัน
 

 
“เป็นไปไม่ได้ เป็นเงาภาพติดตางั้นรึ?”
 
หัวใจของชายวิปริตสั่นด้วยความตระหนกเมื่อมันรู้ตัวว่าโดนหลอกเสียแล้ว อย่างไรก็ตามมันแย้มยิ้มที่มุมปากอย่างซ่อนเร้นและจ้องไปที่’หลงหวางเอ๋อ’ด้วยความใคร่   ถึงแม้ว่า’เย่เฟิง’จะสามารถหลอกมันด้วยภาพติดตาได้ แต่ความแข็งแกร่งก็คือความแข็งแกร่งอยู่ดี
 
อุบายการหลอกที่น่าขำนี้ไม่สามารถทำให้เจ้าหน้ากากเป็นผู้ชนะไปได้หรอก
 

 
“เจ้าหนู ในเมื่อแกหนีไปแล้ว งั้นฉันขอรับสาวงามคนนี้ไปละกันนะ!”
 
ลิ้นของชายวิปริตเลียไปรอบริมฝีปากมันควงกระบี่สะบั้นวายุอย่างรวดเร็วและพุ่งเข้าหา’หลงหวางเอ๋อ’เตรียมเพื่อเตรียมพร้อมจะสับหญิงสาวเป็นชิ้นๆ!
 
ตอนนี้เองที่ดวงตาของ’หลงหวางเอ๋อ’เห็นชายวิปริตพุ่งเข้ามา หญิงสาวอยากจะกระโดดหลบไปในน้ำแต่สภาพขาของเธอไม่อยู่ในสภาพที่ดีนัก หญิงสาวไม่มีทางเลือกมากแล้ว!
 
ท่ามกลางช่วงเวลาคับขันเช่นนี้ร่างของ’เย่เฟิง’ปรากฎขึ้นอย่างเงียบงันด้านหลังของ’หลี่ฮวา’ไปประมาณสิบเมตร พร้อมกับตวัดกระบี่เจินชี่ ทันใดนั้นปรากฎกระบี่พลังชี่สีน้ำเงินตัดผ่านอากาศเร็วประดุจสายฟ้าฟาดฟันเข้าใส่เป้าหมาย!
 
ฉัวะ!   เสียงกระบี่ตัดผ่านเนื้อดังขึ้นมา
 
ทันใดนั้น หยดเลือดสาดกระเซ็นไปทั่วทุกที่ทันทีที่แสงของกระบี่ฟันผ่านไป ในชั่วพริบตาแสงของกระบี่จางหายไป กระบี่เล่มยาวลอยล่องและตกไปยังพุ่มไม้ที่อยู่ไม่ไกล
 

 
“อ๊ากกกกกก!”
 
เสียงที่น่าสมเพชของ’หลี่ฮวา’พลันดังกึกก้องไปทั่ว   เมื่อแสงของกระบี่หยุดลง ‘หลงหวางเอ๋อ’ถึงพึ่งรับรู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดและนิ่งทึ่งไปพักหนึ่ง หญิงสาวพึ่งพบว่าแขนข้างหนึ่งของ’หลี่ฮวา’ถูกฟันขาดเสมอไหล่ สายเลือดยังคงไหลทะลักออกมาอย่างน่ากลัว
 
มันกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างเหลือแสน!
 

 
“มันเป็นไปได้ยังไง? กระบี่พลังชี่”
 
ขณะที่ร่างกายโซเซ หลี่ฮวาหันรีบกลับไปมอง’เย่เฟิง’ที่สวมหน้ากากอยู่ ความตื่นตระหนกและความหวาดกลัวปรากฎขึ้นบนใบหน้าเขาทันที
 
เมื่อกี้ มันคือกระบี่พลังชี่ไม่ผิดแน่! ในโลกยุทธภพคนส่วนใหญ่จะพยายามหลีกเลี่ยงไม่ต่อสู้กับคนสองพวก จำพวกแรกคือผู้เชี่ยวชาญอาวุธลับ จำพวกสองคือผู้ที่สามารถดึงพลังชี่ออกมาข้างนอกได้ เพราะคนจำพวกนี้มีความสามารถใช้กระบี่พลังชี่ ดาบพลังชี่ และอื่น ๆได้อย่างร้ายกาจ
 
อย่างเช่นพ่อของ’หลงหวางเอ๋อ’ ‘หลงโมหลัน’ซึ่งเป็นหัวหน้าตระกูลมังกร เขาก็สามารถปลดปล่อยกระบี่พลังชี่ออกมาได้อย่างร้ายกาจ เพราะเขามีวรยุทธระดับ 50 ปีซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร   และเพราะว่ามีคนจำนวนน้อยมากในโลกยุทธภพที่มีความสามารถเช่นนี้ ชายสวมหน้ากากคนนี้เป็นใครกันแน่?
 
‘หลี่ฮวา’ยังไม่รู้ว่า’เย่เฟิง’มีความแตกต่างจากคนอื่นเพราะพลังของเขาคือเจินชี่ นอกจากนี้ มันยังไม่รู้ว่าเจินชี่และพลังชี่ภายในนั้นมีความต่างกันมาก   เหตุผลที่พลังชี่ภายในถูกเรียกว่า“พลังชี่ภายใน” ในเพราะมันยากที่จะใช้ออกมาภายนอก มันสามารถไหลเวียนได้เพียงแค่ในร่างกายและในอาวุธของผู้ใช้เท่านั้น
 
แต่สำหรับเจินชี่กลับมีความเป็นธรรมชาติมากกว่า และหลักการของทั้งสองยังมาจากพื้นฐานที่ต่างกัน   ดังนั้น ‘หลี่ฮวา’จึงเกรงกลัวที่จะเผชิญหน้ากับใครที่สามารถใช้กระบี่พลังชี่ได้ ตัวมันเองเป็นแค่มือกระบี่ธรรมดาที่มีระดับวรยุทธ์แค่ 15 ปี มันย่อมไม่อาจต่อกรกับผู้ใช้กระบี่พลังชี่ได้
 
‘หลี่ฮวา’ไม่อยากบอกเรื่องศัตรูของ’ไห่ถัง’ให้ใครรู้ มันจึงรีบห้ามเลือดและคว้ากระบี่ยาวในพุ่มไม้ จากนั้นจึงรีบพุ่งไปยังทางออกของหุบเขาอย่างรวดเร็ว
 
ชายวิปริตเกรงกลัวอย่างยิ่งว่า’เย่เฟิง’จะใช้กระบี่พลังชี่ไล่ล่ามันอีกครั้ง   เคราะห์ดี ‘เย่เฟิง’เพียงแค่มองดูชายวิปริตวิ่งหนีไปโดยที่ไม่ได้ลงมืออะไร   ความจริงแล้ว ชายหนุ่มอยากจัดการคนชั่วอย่างมันให้สิ้นซาก แต่เวลานี้ เขาแทบไม่เหลือพลังอีกแล้ว
 
ข้อมูลเกี่ยวกับกระบี่มังกรไร้หัวท่าแรกก่อนหน้านี้ ถูกส่งมาจากแหวนกระบี่มังกรโบราณเข้าสู่ใจเขา ซึ่งท่าแรกเป็นพื้นฐานของการใช้กระบี่พลังชี่ โดยผู้ฝึกต้องปลดปล่อยเจินชี่ภายในร่างออกมาเคลือบกระบี่ของตนไว้
 

 
“มรดกกระบี่มังกร มาพร้อมกับแหวนดาบมังกรโบราณ…….”
 
‘เย่เฟิง’อ้าปากค้าง กระบี่เจินชี่สีส้มอมแดงในมือเขาพลันหายไปทันที กระบี่มังกรไร้หัวท่าแรก ‘เย่เฟิง’พึ่งจะเข้าใจและสามารถใช้มันออกมาได้ หากใครรู้เรื่องนี้เข้า คนเหล่านั้นย่อมทึ่งในพรสรรค์ของชายหนุ่มคนนี้
 
อย่างไรก็ตาม นี่เป็นแค่เรื่องธรรมดาของ’เย่เฟิง’ ในโลกเทวะ เหตุผลที่เซียนเหมันต์’ซูเฟยหยิ่ง’ชื่นชอบเขาและรับชายหนุ่มเป็นศิษย์มีเพียงเหตุผลเดียวคือ’เย่เฟิง’เป็นอัจริยะนั้นเอง!
 
ในการฝึกวรยุทธ์วิถีเซียน ความแข็งแกร่งของผู้ฝึกหรือระดับวรยุทธ์คือสิ่งสำคัญที่สุด แต่ถึงอย่างนั้น พรสรรค์ของผู้ฝึกก็เป็นสิ่งสำคัญไม่น้อยเช่นกัน
 
บางคนจำเป็นต้องใช้เวลาหลายวันหรือหลายเดือนเพื่อสำเร็จทักษะเซียนทั่วๆไปอย่างเช่น ทักษะอำพราง , สะกดจิต , เต่ามังกรกลั้นใจ และอีกหลายอย่าง แต่กรณีของเย่เฟิง เขาใช้เวลาเพียงไม่นานเท่านั้นในการสำเร็จวิชาเหล่านี้   พรสวรรค์ที่สูงส่งของคนไม่เพียงทำให้สามารถสำเร็จวิชาเซียนอย่างรวดเร็วเท่านั้น มันยังทำให้คนผู้นั้นมีระดับวรยุทธ์ที่สูงขึ้นอย่างรวดเร็ว
 
สำหรับระดับของทักษะเซียนนั้น ผู้ที่ด่อยพรสวรรค์จะสามารถฝึกฝนได้เพียงทักษะระดับแรก ส่วนผู้ที่มีพรสวรรค์สูงจะสามารถฝึกฝนระดับที่สอง สาม สี่ และที่สูงกว่านี้ต่อไปได้อีกเรื่อยๆ
 
‘เย่เฟิง’ไอสองครั้งและไม่สามารถยืนได้อย่างมั่นคง บนตัวเขามีบาดแผลฉกรรจ์สองแห่งที่อกและอีกแห่งที่ต้นขาที่ถูกฟันจนลึกถึงกระดูก ซึ่งเลือดยังคงไหลออกมาไม่หยุด   ดาบคู่วายุของ’หลี่ฮวา’นั้นไม่อาจมองข้ามได้ เพียงแค่ช่วงสั้นๆ ร่างของเขาก็มีบาดแผลปรากฏขึ้นมากมาย
 
หากการต่อสู้นี้ยังคงดำเนินต่อไปอีก ‘เย่เฟิง’ย่อมไม่อาจต่อกรกับมันได้ โชคดีที่แขนของหนึ่งของมันถูกตัดออกไปแล้วด้วยกระบี่เจินชี่ของขา
 

 
“คุณ คุณเป็นอย่างไรบ้าง!”
 
ภายใต้แสงดาวที่สลัว และควันไฟที่ปลกคลุมไปทั่ว เมื่อเห็นท่าทางโซเซของ’เย่เฟิง’ ‘หลงหวางเอ๋อ’รีบวิ่งไปหาชายหนุ่มด้วยความเป็นกังวล   เมื่อ’หลงหวางเอ๋อ’เห็นบาดแผลน้อยใหญ่มากมายบนร่างชายหนุ่ม รวมทั้งบาดแผลฉกรรจ์ที่มองเห็นได้อย่างชัดเจน หญิงสาวก็รู้สึกเจ็บปวดใจราวกับถูกคมมีดนับร้อยเสียดแทง
 

 
“ฉันไม่เป็นอะไรหรอก แค่ก แค่ก……”
 
‘เย่เฟิง’หัวเราะเล็กน้อย สาวสวยคนนี้หลงรักเขาแล้วหรืออย่างไรกัน?
 

 
“เดี๋ยวรอให้พ่อฉันมาถึงที่นี่ แล้วกลับไปตระกูลมังกรกับฉัน”
 
‘หลงหวางเอ๋อ’อยู่ในอารมณ์ไม่ดี คิ้วคู่งามของเธอขมวดเข้าด้วยกัน และพูดด้วยน้ำเสียงที่ห้ามปฏิเสธ บาดแผลเหล่านี้ หากเขากลับไปยังตระกูลมังกรและนอนพักสักเดือน เขาย่อมกลับมาแข็งแรงดังเดิม
 
หญิงสาวตั้งใจจะพาเขากลับไปยังบ้านของเธอ ด้วยพรสวรรค์ของเขา พ่อของเธอย่อมรับในตัวเขาแน่   ส่วนตอนนี้…..
 

 
“ถอดหน้ากากออกได้ไหม ให้ฉันได้เห็นใบหน้าของคุณ ฉันจะไม่ทอดทิ้งคุณไม่ว่าใบหน้าของคุณจะน่าเกลียดแค่ไหนก็ตาม”
 
‘หลงหวางเอ๋อ’พูดขณะจ้องมองมาที่ชายหนุ่ม   น่าเสียดายที่คำขอทั้งสองของหญิงสาว ‘เย่เฟิง’ไม่อาจทำตามได้ หากเขาถอดหน้ากากออก หรือกลับไปกับเธอ คงมีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
 
………………………….
 
แปลโดยทีมงาน GSI
 
ที่มา: