ตอนที่แล้วตอนต่อไปการแช่ร่างในน้ำสมุนไพรของเหลียนเชิงอวี๋ เขาโคจรปราณไปทั่วร่างเพื่อป้องกันร่างกาย
ถึงกระนั้นมันก็ยังเจ็บปวดมาก แต่เมื่อคิดถึงวันที่ได้เข้าสู่อาณาจักรไทอาได้เรียนรู้ “เคล็ดวิชาศักดิ์สิทธิ์ไทอา” กลายเป็นคนเหนือคน เหลียนเชิงอวี๋ทนแรงจูงใจต่อไปไม่ไหว! พลังใจของเขาแข็งแกร่งหาที่เปรียบมิได้
ส่วนผู้มีพลังใจอ่อนแอก็ใช้ประโยชน์จากสถานะของนายน้อยของเผ่า ร่วมกินดีอยู่ดี ร่วมมึนเมา ที่ดีสุด เขาอยากจะเป็นเช่นนายน้อยผู้ยอดเยี่ยม แต่เขาไม่เคยคิดถึงความสูงส่งที่เหลียนเชิงอวี๋ครอบครองอยู่เลย
“นายน้อยเหลียนยอดเยี่ยมที่สุด!”
“นายน้อยเหลียนเป็น Ironman !” [ ฮ่าๆ เป็นดั่งเช่นบุรุษผู้ทนทาน ]
“เป็นไปไม่ได้ที่คนธรรมดาจะแช่ร่างลงในน้ำสมุนไพรเดือด!”
“นายน้อยเหลียนเป็นดั่งมังกรในมวลมนุษย์”
เมื่อเห็นเหลียนเชิงอวี๋ถูกต้มจนตัวแดงราวกุ้งมังกร ในน้ำสมุนไพร
ลูกสมุนรอบๆรวมทั้งเจาเทจู เริ่มประจบสอพลอ วิธีที่พวกเขาพูดไม่เหมือนภาษาน่ารังเกียจที่เคยใช้เป็นประจำ เพื่อการประจบสอพลอพวกเขาเลือกใช้ศัพท์ที่หรูหรา
“เร่งไฟอีกหน่อย!” เหลียนเชิงอวี๋กัดฟันขณะตะโกนออกไป มันเป็นความเจ็บปวดอย่างมากที่ต้องแช่ร่างอยู่ในของเหลวอุณหภูมิกว่าเก้าสิบองศาเซลเซียส เส้นโลหิตที่หน้าผากโป่งออกมา ร่างถูกปกคลุมด้วยผิวสีแดง ยืดออกและหงิกงอ
จากสิ่งที่เห็นนี้ หากใครคนหนึ่งติดป้ายให้เหลียนเชิงอวี๋ เป็น “มังกรในมวลมนุษย์” เขาเป็นได้ดีที่สุดคือกุ้งมังกร
เขาถึงขีดจำกัดแล้ว แต่ผลที่ได้รับจากน้ำสมุนไพรอ่อนกว่าที่คาดหวังไว้! เป็นไปได้อย่างไร?
“เร่งไฟอีก?”
เหล่าลูกสมุนมองตากัน ในดวงตาเต็มไปด้วยความเลื่อมใส
“บัดซบ! นายน้อยเหลียนให้เร่งไฟ?ทำไมยังไม่ไปทำงาน? เจ้าคิดว่า นายน้อยเหลียนจะทนไม่ไหว? พลังใจและความสามารถของนายน้อยเหลียน ไม่ใช่ผู้ที่เจ้าจะสามารถหยั่งถึง!”
เจาเทจูแสดงความเป็นลูกพี่ให้บทเรียนลูกน้อง หลังจากที่ตำหนิพวกลูกน้องแล้ว เขาก็ใส่ฟืนกองใหญ่เข้าเตาด้วยตัวเอง ไฟแตกเปรี๊ยะแล้วเปลวไฟก็มีขนาดใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆ….
เมื่อเห็น เหลียนเชิงอวี๋ อยู่ในช่วงเวลาสำคัญของความก้าวหน้า
ในการบ่มเพาะของเขา เจาเทจูเอาพัดอันใหญ่พัดไปที่เปลวไฟอย่างตั้งใจ ไฟมีขนาดใหญ่ขึ้น เปลวไฟกำลังไล่เลียผมของเหลียนเชิงอวี๋
“นายน้อยเหลียน นี่ดีหรือไม่?” เจาเทจูยิ้มอย่างตื่นเต้น
เหลียนเชิงอวี๋ไม่สามารถพูดอะไรได้แม้สักคำ เขากัดฟันแน่นจนฟันบิ่น นอกจากหมัดที่กำแน่น ผิวของเขาถูกต้มจนถึงจุดแตกล่อน ถึงอย่างนั้น เขาก็ยังไม่ได้ผลตามต้องการ
“เกิดอะไรขึ้น?” เหลียนเชิงอวี๋คิดด้วยความโกรธ
ภายใต้การดูแลอย่างดีของเจาเทจู ร่างกายของเขากำลังจะละลาย
ผิวหนังของมนุษย์จะหดตัวลงภายใต้ความร้อนสูงไปยังจุดแตกล่อน ปรากฏการณ์นี้ ปรากฏอยู่บนร่างของเหลียนเชิงอวี๋ แต่เขาไม่แยแสแม้แต่น้อย
เขากำลังพิจารณาความเป็นไปได้อันน่ากลัวในส่วนลึกของจิตใจ เป็นความกลัวแทบสำลัก
เมื่อมาถึงระดับสูงของการฝึกยุทธและจะต้องก้าวต่อไปยังขอบเขตโลหิตม่วง เหลียนเชิงอวี๋ ให้ความสำคัญมากในการพัฒนาทุกอย่างในร่างกาย เขารู้ว่าแช่ร่างอยู่ในหม้อสมุนไพรคุณภาพสูง แต่อัตราการเต้นของหัวใจกับไม่เร่งขึ้นเลย
ร่างกายของเขาเป็นเงาวาว แต่ผลที่ได้กับไม่เด่นชัด..
เขาดูดซับได้ไม่มากจากถังที่เต็มไปด้วยสมุนไพรที่ดี!
เหลียนเชิงอวี๋ตระหนักได้ว่า เขาอาจจะถึงจุด “คอขวด” !
เหลียนเชิงอวี๋เคยได้ยินจากอาจารย์ของเขา เหยาหยวนว่า เมื่อผู้ฝึกยุทธได้ฝึกวิชายุทธ พวกเขามีแนวโน้มที่จะถึงกับคอขวด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อพวกเขากำลังจะก้าวผ่านเข้าไปสู่ระดับใหม่ บางคนอาจจะติดอยู่ที่คอขวดของพวกเขาตลอดชีวิต! เส้นทางยุทธไร้ทางแก้ไข
ในเส้นทางอันยาวไกลของการฝึกฝนวิชายุทธ หนึ่งในนั้นคือการก้าวผ่านสู่ขอบเขตใหม่อย่างต่อเนื่อง
ในที่สุดคอขวดก็เกิดขึ้น แต่เหลียนเชิงอวี๋ไม่อาจเชื่อได้ เขากำลังเผชิญหน้ากับคอขวดแรกเมื่อเขากำลังจะก้าวผ่านไปสู่ขอบเขตโลหิตม่วง เขาไม่อาจยอมรับมัน!
เขาเป็นเด็กที่สวรรค์โปรดปราน มังกรทองที่ติดอยู่ในน้ำตื้นต้องการกระตุ้นเพียงเล็กน้อย ที่จะทะยานสู่ท้องฟ้า!
คอขวดของเขา! กลายเป็นปัญหาขอบเขตโลหิตม่วงได้อย่างไร!
เขาไม่อาจยอมรับมัน!
“เร่งไฟอีก!” เหลียนเชิงอวี๋ ดิ้นรนต่อสู้ด้วยทั้งหมดที่มี เขาตะโกนออกไปด้วยความโกรธ
“เร่ง….เร่งไฟมากขึ้นอีก?”
เจาเทจูเริ่มรู้สึกถึงสิ่งผิดปกติ เขาเห็นผิวที่แขนและขาของเหลียนเชิงอวี๋ลอกออก
เขาไม่ต้องการที่จะต้มให้สุก
“นาย…นายน้อย หากเร่งไฟมากกว่านี้….จะร้อนเกินไป…”
เหล่าลูกสมุนกล่าวขึ้นอย่างลังเล
“ข้าต้องการเร่งไฟอีก!” เหลียนเชิงอวี๋ คำรามดังราวกับสิงโตโกรธ
เจาเทจูเท่านั้นที่ปฏิบัติตามโดยพัดเปลวไฟให้อย่างเชื่อฟัง เปลวไฟลุกโชนขึ้นอย่างรุนแรง น้ำสมุนไพรเดือดเป็นฟอง หม้อสมุนไพรโดนต้มจนเดือด!
นอกจาก เหลียนเชิงอวี๋ จะมีปัญหากับการอยู่ในน้ำเดือด ร่างกายของเขายังไม่สามารถดูดซับแก่นพลังสมุนไพรเร่งได้อีกแม้แต่น้อย
ในที่สุดเขาก็คำราม ปราณของเขาระเบิดออกมาจากร่าง
“บูม!” ถังสมุนไพรระเบิด กระจายของเหลวร้อนแผดเผา!
“โอ๊ย!” ลูกสมุนรายรอบกรีดร้องทันที ด้วยความเจ็บปวดจากการถูกลวก โชคยังดีที่พวกเขายังสวมเสื้อผ้า แม้ว่ามันจะร้อนลวก แต่เมื่อผ่านเสื้อผ้าลงไป อุณหภูมิก็ลดลงไปมาก นอกจากนี้ พวกเขามีผิวหนังหนา ทนต่อการเผาไหม้
มันร้อนบัดซบเหลือเกิน!
อย่างไรก็ตาม เหล่าลูกสมุนก็เป็นปรมาจารย์ในการประจบสอพลอ พวกเขารู้ว่าเหลียนเชิงอวี๋ จะกลายเป็นผู้ฝึกยุทธของอาณาจักร และผู้กล้าของอาณาจักรไทอาในวันหนึ่งข้างหน้า หากพวกเขาประจบสอพลอ เหลียนเชิงอวี๋ พวกเขาจะมีอนาคตอันรุ่งโรจน์
ด้วยเหตุนี้ เหล่าลูกสมุนรวมทั้งเจาเทจู ต่างละเลยความร้อนลวกและหมอบลงกับพื้นดินตะโกนว่า
“ขอแสดงความยินดี กับความสำเร็จของท่านนายน้อยเหลียน!”
ฉากเหลียนเชิงอวี๋ระเบิดถังสมุนไพรเป็นที่น่าประทับใจ เจาเทจูและคนอื่นๆ ต่างเข้าใจผิดว่า เหลียนเชิงอวี๋ ก้าวผ่านคอขวดได้แล้ว พวกเขาไม่ยอมเสียเวลาที่จะประจบสอพลอ
แต่….เสียงหัวเราะเบิกบานใจของเหลียนเชิงอวี๋ และการให้รางวัลพวกเขาก็ไม่เกิดขึ้น
ในทางตรงข้าม ร่างกายของเหลียนเชิงอวี๋เป็นสีแดงหมด เนื้อของเขาแตกล่อน ทำให้เขามีลักษณะดุร้ายมาก
“ไสหัวไป!” ด้วยความเกรี้ยวกราด เหลียนเชิงอวี๋ เตะเจาเทจูและเหล่าลูกสมุน กระเด็นไปคนละทิศละทาง
เจาเทจูมึนงงจากการเตะ เขาไม่กล้าส่งเสียงใดๆ แม้ว่าก้นจะเจ็บอย่างมาก กับเรื่องที่เกิดขึ้นเขาไม่มีแหตุผลแม้แต่น้อย
“เจ้าทั้งหมดไสหัวไป!” เหลียนเชิงอวี๋ตะโกนเสียงดัง
เหล่าลูกสมุนกลัวจนตัวแข็ง แล้วรีบวิ่งออกไป
ทันใดนั้นเหลียนเชิงอวี๋ยกมือขึ้น
“กลับมา!”
เหลียนเชิงอวี๋จ้องมองอย่างเยียบเย็น
“นำกากสมุนไพรมาให้ข้าดู!”
“ขอรับขอรับ!”
เหล่าลูกสมุนรีบทำตามโดยไม่มีปากเสียง พวกเขาตะเกียกตะกายออกไปนำกากสมุนไพรกลับมา
เหลียนเชิงอวี๋ค้นกากสมุนไพรกระจุยกระจาย และตรวจสอบกระบวนการต้มกลั่น
ใบหน้าของเขากลายเป็นน่าเกลียดมากขึ้น กากสมุนไพรไม่ได้มีปัญหาพวกมันเต็มไปด้วยสมุนไพรที่ดี
ในความเป็นจริงแล้ว แม้แต่หมอจากชนเผ่าใหญ่ก็ไม่สามารถที่จะบอกได้ ใครจะคิดว่ามีบางคนที่สามารถดูดซับแก่นพลังสมุนไพรทั้งหมดได้โดยไร้ซึ่งกระบวนการต้มกลั่นอันเร้นลับ
หลังจากที่ได้เห็นกากสมุนไพร เหลียนเชิงอวี๋ ก็ยืนยันกับตัวเองได้ว่าเขาพบกับคอขวดแล้ว
“บัดซบ!” เหลียนเชิงอวี๋ทุบกำปั้นลงบนผนัง!
เขาแสดงให้เห็นถึงความสามารถในวิชายุทธมาตั้งแต่ยังเด็ก เหยาหยวนเคยบอกว่า แม้อยู่ในชนเผ่าใหญ่เขาก็อยู่ในหมู่ที่ดีที่สุดปัญหาไม่ได้อยู่ที่ร่างกายของเขา แต่เป็นเพราะเผ่าเหลียนนี้
“สมุนไพรที่เผ่าให้ข้าสรรพคุณอ่อนด้อยเกินไป! ผู้เยาว์ที่มีความสามารถในเผ่าใหญ่ แช่ร่างในสมุนไพรแต่เยาว์วัย พวกเขากินกระดูกสัตว์อสูรเป็นอาหาร แล้วข้าจะเทียบพวกเขาได้อย่างไร!”
เหลียนเชิงอวี๋กุมกำปั้นของเขา เขาเกลียด เกลียดที่ไม่ได้เกิดมาในครอบครัวที่มั่งคั่งแต่เป็นสถานที่รกร้างนี้
“เผ่าเหลียนอันน่าสงสารเป็นอุปสรรคและทำให้ข้าเสียเวลามาตั้ง 17 ปี! หากข้าเกิดในราชวงศ์ของอาณาจักรไทอา ข้าคงจะเข้าสู่ขอบเขตโลหิตม่วงได้ดังปรารถนา หรือขอบเขตที่สูงยิ่งไปกว่านั้น…..และยังอาจแย่งชิงราชบัลลังก์แห่งอาณาจักรไทอา!”
ด้วยความคิดนี้ เขาไม่อาจรอเผ่าเหลียนได้นานกว่านี้ เขาเกลียดชนเผ่าเหลียน ทรัพยากรทั้งหมดของเผ่าเหลียนไม่พอจะส่งเสริมเขา!
ทำไมข้าไม่เกิดในราชวงศ์?
ทำไมข้าไม่สามารถเพลิดเพลินไปกับสิ่งที่ต้องการ?
จุดเริ่มต้นอยู่ในที่ ที่เผ่าเหลียนของข้าไม่อาจมองเห็น! แล้วข้ายังต้องปีนขึ้นไปเหมือนสุนัข! ข้าเกลียดมัน!
“มานี่!” เหลียนเชิงอวี๋ตะโกน
เจาเทจูไม่กล้าชักช้า และวิ่งไปหาเหลียนเชิงอวี๋ อย่างไร้ปากเสียง
“นำคำสั่งข้าไป ตั้งหม้อกลั่น และรวบรวมคนร่างกายแข็งแรงในหมู่บ้านเริ่มกลั่นกระดูกสัตว์อสูร!”
หัวใจของเจาเทจูกระโดดโลดเต้น
ในที่สุดมันก็เริ่มแล้ว มันควรเป็นอีกสองสามวัน
“เรื่องสมุนไพร…”
“ไปเก็บมา!” เสียงของเหลียนเชิงอวี๋ ไม่แยแส
ภูเขาสมุนไพรเผ่าเหลียน เป็นสิ่งมีค่าที่สุดที่เผ่าเหลียนครอบครอง การเก็บสมุนไพร มักจะมีการควบคุมป้องกันไม่ให้ถูกเก็บมากเกินไป
แต่ตอนนี้ เหลียนเชิงอวี๋ เตรียมจะออกจากเผ่าเหลียนไปในอีกไม่กี่เดือน ภูเขาสมุนไพรเผ่าเหลียนไม่ได้มีค่ากับเขา ดังนั้นเขาเต็มใจที่จะรีดทุกสิ่งทุกอย่างจากมัน
ถูกขวางกั้นด้วยคอขวด มีสมุนไพรเล็กน้อยก็ยังดีกว่าไม่มีเลย
สำหรับกระดูกสัตว์อสูร…..ตอนนี้สมควรเป็นเวลาที่กระดูกสัตว์อสูร จะช่วยเหลือเขาในการทำลายคอขวด…..