เพลงดาบมังกรคลั่งไร้ตัวตน ซ่อนอยู่ที่ไหนสักแห่งในหอคอยไร้ตัวตน
 
แต่มันก็เมื่อหลายพันปีก่อน หลังจากที่ผู้ก่อตั้งสำนักไร้ตัวตน ‘เซินเหลิน’ ตายไปพร้อมกับความแค้น ก็ไม่มีใครเข้าใจทักษะลับที่เขาทิ้งไว้ได้ ในความเป็นจริงไม่มีใครเคยเห็นทักษะนั้นด้วยซ้ำแม้แต่ ‘ชูเฟิง’ ที่เป็นผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณ ที่ใช้เข็มทิศค้นหาไปมาหลายต่อหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่พบร่องรอยใดๆของ เพลงดาบมังกรคลั่งไร้ตัวตน
 
ซึ่งทำให้’ชูเฟิง’แสนจะร้อนใจด้วยสายตาของ ผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณ เขาสามารถบอกได้ว่าหอคอยไร้ตัวตน นั้นพิเศษอย่างมากและเขาก็รู้ว่าต้องมีบางอย่างซ่อนอยู่ภายในหอคอย และหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเจ้าสำนัก ‘ชูเฟิง’ ก็คิดว่าสิ่งที่ซ่อนไว้ คือ เพลงดาบมังกรคลั่งไร้ตัวตน
 
ยังไงก็ตาม ในสายตาของเขา ทักษะนี้สำคัญต่อชีวิตเขาไม่มากก็น้อย แต่เขากับไม่พบแม้แต่ร่องรอยใดๆ ดังนั่นมันทำให้เขารู้สึกกังวลนอกจากนี้ เพลงดาบมังกรคลั่งไร้ตัวตนไม่ใช่ทักษะธรรมดาๆ แต่มันถูกสร้างขึ้นโดยผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรวิญญาณสวรรค์ ที่เป็นทักษะระดับ 7 ที่ไม่มีอยู่ในอาณาจักรมังกรฟ้า
 
อีกทั้งไม่ใช่ทักษะระดับ 7 ที่สามารถฝึกฝนได้ง่าย มันเป็นทักษะระดับ 7 ที่ใกล้เคียงกับทักษะระดับ 8 มากที่สุดแน่นอน ‘ชูเฟิง’เขารู้ว่ามันเป็นทักษะที่ไม่รู้จะมีอยู่จริงหรือเปล่า แต่เขาก็ต้องการจะเอามันมาครอบครอง เพราะตราบใดที่เขาได้ทักษะนี้มา ไม่ต้องสงสัยเลยว่า มันจะเป็นหนึ่งในไพ่ตายที่สามารถปกป้องชีวิตของเขาได้ในวันข้างหน้า
 
เมื่อคิดแบบนั้น ‘ชูเฟิง’ ก็เริ่มทำการค้นหาอีกครั้ง แต่มันก็ไร้ประโยชน์เพราะผ่านไปตลอดทั้งคืน เขาก็ไม่พบอะไรที่เกี่ยวข้อง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงทักษะ เพลงดาบมังกรคลั่งไร้ตัวตน แม้แต่เส้นผมก็ยังไม่เจอ
 

 
” นี้ข้า ชูเฟิง ไร้วาสนาที่จะได้พบเพลงดาบมังกรคลั่งไร้ตัวตนเช่นนั้นเหรอ ? “
 
‘ชูเฟิง’ยืนอยู่บนความเวิ้งว้างของหอคอย ในขณะที่สูดลมแล้วมองไปยังทิศทางตะวันออก ภายในใจของเขาก็เต็มไปด้วยความผิดหวังตลอดทั้งคืน ‘ชูเฟิง’ พยายามใช้ทุกอย่างที่เขามี และทุกวิธีที่เขาจะสามารถนึกได้ แต่ว่า สถานการณ์ในเวลานี้มันไม่อำนวยอีกแล้ว
 
เพราะเหลือเวลาอีกไม่มากในการค้นหาต้านต้านบอกว่า ความสามารถของ ‘ชูเฟิง’ ยังไม่เพียงพออีกอย่างอำนาจพลังฯของเขายังไม่ถึงขั้น ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถค้นหาความลับของหอคอยไร้ตัวตนที่ซ่อนเอาไว้ได้แต่อย่างไรก็ตาม ก็ต้องรออำนาจพลังวิญญาณของ’ชูเฟิง’พัฒนาไปยังจุดที่เขาสามารถมองเห็นสิ่งที่ซ่อนไว้ในหอคอยนี้ได้
 
เขาก็อาจจะได้ทักษะระดับ 7 ไปครอบครอง
 

 
” เจ้าไม่ใช่ ศิษย์ของสำนักไร้ตัวตน!!! “
 
ทันใดนั้น มีเสียงของคนแก่ดังขึ้นมาจากด้านหลังของ ‘ชูเฟิง’
 

 
” นั้นใคร ?  “
 
หลังจากที่ได้ยินเสียง ตกใจอย่างมาก เขารีบกระโดดไปด้านหน้า หลายสิบก้าว จากนั่นก็หันไปมองรอบๆโดยที่กวาดสายตาของเขามองหาถึงแม้ว่าสายตาของเขาจะมองไม่เห็นอะไร ขณะที่เขากำลังโล่งใจ ‘ชูเฟิง’ก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อมีชายชราผมขาวยืนอยู่ตรงหน้าเขาชานชราคนนั่นตัวเล็ก มีริ้วรอยทั่วใบหน้า หน้าตาของเขาดูธรรมดาๆ
 
แต่รอบๆตัวของเขาปล่อยออร่าชนิดพิเศษออกมา มันเป็นออร่าของผู้มีพลังวิญญาณอย่างแน่นอนสื่งที่สำคัญก็คือ ร่างกายของชายชรานั้นโปร่งแสง นั้นหมายความว่า เขาไม่ใช่คนที่มีชีวิตอย่างสมบูรณ์ แต่เป็น สติที่มีจิตใต้สำนึก ที่สามารถหลักเลี่ยง พลังวิญญาณของ ‘ชูเฟิง’ ได้
 

 
” ชูเฟิง ระวังไว้ดีๆ นี้เป็นสติของผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรวิญญาณสวรรค์ มันคงสิงสถิตอยู่ที่นี่เป็นเวลาหลายร้อยปีจึงทำให้มันอ่อนแอลง แต่ยังไงก็ไม่ควรประมาท “
 
‘ต้านต้าน’เตือนอย่างหงุดหงิด
 

 
” อาวุโส ข้าน้อยอยากทราบว่าท่าน . . . . ? “
 
‘ชูเฟิง’เรียนถาม จิตวิญญาณดวงนั่น ที่ปรากฏออกมาโดยไม่มีสาเหตุ หรือ บอกกล่าวใดๆ ขณะที่เขากำลังจะถามจบ ‘ชูเฟิง’ ก็นึกขึ้นมาได้ว่าเขาคนนั้นจะต้องเป็น ผู้ก่อตั้งสำนักไร้ตัวตน เซินเหลินถึงแม้ว่าเขาจะดูประหลาดแต่คงมีแค่จิตของผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรวิญญาณสวรรค์เท่านั้น ที่สามารถอยู่ได้เป็นพันๆปี
 

 
” นานแล้ว ที่ข้าไม่ได้พบคนที่มีความสามารถ แต่น่าเสียดายที่เจ้าไม่เช่นคนของสำนักไร้ตัวตน แต่ก็ช่างมันบางทีนี่อาจเป็นลิขิตของสวรรค์ “
 
ชายชราไม่ตอบคำถาม เขาได้แต่ถอนหายใจแล้วพูดกับ’ชูเฟิง’
 

 
” เจ้าหนู ข้าจะถ่ายถอดเพลงดาบมังกรคลั่งไร้ตัวตนให้แก่เจ้า แต่เจ้าจงจำไว้ว่าจะสำเร็จหรือไม่มันก็ขึ้นอยู่กับความสามารถของเจ้าและโชคชะตา “
 
หลังจากนั้น ชายชราก็เริ่มบอกวิธีการฝึกฝนให้แก่ ‘ชูเฟิง’
 
จากนั้น’ชูเฟิง’ก็รับฟังอย่างตั้งใจ เขาพยายามจดจำทุกอย่างลงไปภายในส่วนลึกของจิตใจ ชายชราไม่ได้พูดเป็นประโยคยาวๆวลีหรือพรรณนา แต่ทุกๆคำที่เขาบอกออกมานั้นแสนสั้น แต่เต็มไปด้วยรายละเอียด ที่จะต้องใช้ความเข้าใจอย่างมาก
 
เมื่อชายชราพูดจบ ‘ชูเฟิง’ แสนจะรู้สึกมีความสุข เพราะเขารู้ดีว่าชายชราคนนั่นถ่ายทอดเพลงดาบมังกรคลั่งไร้ตัวตนให้เขาอย่างไม่ต้องสงสัย
 

 
” อาวุโส ขอบคุณท่านมากที่ถ่ายทอดวิชาท่านให้กับข้า “
 
หลังจากจดจำเนื้อหาได้อย่างละเอียด ‘ชูเฟิง’ ก็แสดงความเคารพให้แก่ชายชรา
 

 
” ไม่ต้องขอบคุณข้า ข้าแค่ไม่ต้องการให้วิชาข้าหายสูบสูญไป นอกจากนี้หากเจ้าไม่มีธุระอะไรแล้วก็ออกไปซะ อย่าได้มารบกวนข้า “
 
หลังจากที่ชายชราพูดจบ เขาก็สะบัดแขนจากนั้นก็หายตัวไป โดยไม่เหลือร่องรอยใดๆ
 

 
” ต้านต้าน ท่านคิดว่าชายชราคนนั้นใช่ เซินเหลิน หรือเปล่า ? “
 
‘ชูเฟิง’ถามขณะที่เดินออกมาจากหอคอยไร้ตัวตน
 

 
” มีแนวโน้มมากว่าอาจเป็นเขา !!! “
 
‘ต้านต้าน’ตอบ
 

 
” แต่ท่านเคยบอกว่าระยะเวลาในการดำรงอยู่ของจิต นั้นถูกจำกัด แม้แต่จิตของผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรวิญญาณสวรรค์ ก็ไม่สามารถอยู่ได้เป็นพันๆปี “
 
‘ชูเฟิง’ถามด้วยความสับสน
 

 
” นั้นก็จริงอยู่ แต่ยังมีข้อยกเว้นสำหรับเหตุผลบางอย่าง หาก สติของเขาเข้าใจปริมาณพลังวิญญาณของตนและคำนวณระยะเวลาในการออกมา หรือบางทีเข้าอาจจะฝังดวงจิตผ่านสมบัติวิเศษบางอย่างหรืออาจจะเป็นเพราะเขาสามารถยืดเวลาในการมีชีวิต “
 
 
” และหอคอยแห่งนี้ก็ค่อนข้างจะพิเศษ อาจเป็นเพราะสาเหตุนี้ จึงทำให้จิตของ เซินเหลิน สามารถอยู่ได้ยาวนานกว่าดวงจิตทั่วไป “
 
 
” แต่ข้ารู้สึกว่าเหตุผลที่ เซินเหลิน ต้องการให้สติตัวเองคงอยู่ นั้นไม่ใช่แค่เข้าต้องการให้ทักษะลับเขาสาปสูญ แต่เป็นเพราะเขานึกถึงตัวเองอีกด้วย “
 
‘ต้านต้าน’ กล่าว
 

 
” นึกถึงตัวเอง ท่านหมายความว่าไง ? “
 
‘ชูเฟิง’ยิ่งอยากรู้มากขึ้น
 

 
” เจ้าก็รู้เรื่องราวของ เซินเหลิน ความคิดแรกของเจ้าคือการได้รับทักษะลับของเขา นั้นคือ เพลงดาบมังกรคลั่งไร้ตัวตน “
 
 
” แต่ความคิดแรกของข้า คือการดูดกลืนแหล่งพลังวิญญาณจากร่างของเขา เขาจึงจะได้พักผ่อนอย่างแท้จริง “
 
‘ต้านต้าน’ที่อยู่ในโลกวิญญาณหัวเราะคิดคัก
 

 
” ท่านหมายความว่า. . . . “
 
‘ชูเฟิง’ก็พอเข้าใจ
 

 
” ใช่แล้ว จิตของ เซินเหลิน นั้นอยู่เพื่อเฝ้าศพของตัวเอง เพราะเขาไม่ต้องการให้แหล่งพลังวิญญาณของเขาถูกแย่งไปโดยผู้เชื่อมต่อโลกวิญญาณหลังจากที่เขาตายไป ดังนั้น ด้วยวิธีบางอย่าง มันจึงทำให้สติของเขาอยู่มาได้ขนาดนี้ “
 
 
” แต่ไม่ว่าดูยังไง ข้าก็คิดว่าเขาคงอยู่ได้อีกไม่นาน ไม่เกินสองปี เขาก็จะหายไป ในตอนนั้นไม่ช้าก็เร็วคงมีคนเอาแหล่งพลังวิญญาณของเขาไป “
 
‘ต้านต้าน’ มีรอยยิ้มแบบปีศาจขณะที่กล่าว
 

 
” แม่นางน้อย เจ้า . . . !!! “
 
‘ชูเฟิง’ถึงกับหมดหนทางหลังจากได้ยินเสียงของต้านต้านและความคิดของนางสำนักไร้ตัวตน รู้ว่า’ชูเฟิง’เป็นคนไปส่งเขามายังที่พัก หลังจากที่ออกมาจากหอคอย ‘ชูเฟิง’ ก็ไม่ได้ตรงกลับที่พัก แต่เขาขอตัวแยกออกมาและมุ่งหน้าไปยังหอคอย
 

 
” เขามายืนอยู่นี่ทำไม หรือว่าเขาเห็นข้าแอบเข้าไปในหอคอย ? “
 
ในตอนที่’ชูเฟิง’จะเดินทางกลับถึงที่พัก ก็ถึงกับต้องตะลึง เพราะด้วยอำนาจวิญญาณของเขาตรวจสอบไดด้ว่าเจ้าสำนักไร้ตัวตนปัจจุบันกำลังยืนอยู่ที่ประตูทางเข้าตำหนักที่พักของเขา ขณะที่ท่าทางของเขาค่อนข้างที่จะกังวล
 
 
 
บักเฟิงซวยแล้ว. . . . . . . .
 
มารอติดตามกัน ว่าเจ้าสำนักจะทำกับ ชูเฟิง ยังไง . . . . . . . . . . .
 
ที่มา: