บทที่ 211 การระเบิดอย่างรุนแรง!
 
 
 
กลายเป็นว่าเรือดำน้ำลำนี้อยู่ในสังกัดของเผ่ยเขิงกรุ๊ป เมื่ออเมริกาค้นพบปรากฏการณ์อันน่าประหลาดใจแถบทะเลจีนตะวันออก เดิมทีพวกเขาต้องการจะส่งกองทัพเข้ามาสำรวจ แต่การเข้ามาในน่านน้ำประเทศจีนนั้นถือว่าเสี่ยงต่อการสูญเสียมาก ฉะนั้นแล้ว กองทัพอเมริกาจึงร้องขอให้เผ่ยเขิงกรุ๊ปช่วยเหลือแทน
 
 
 
ด้วยที่แผนสำคัญของเผ่ยเขิงกรุ๊ปประสบกับความล้มเหลวในประเทศจีน ทั้งบุตรชายของประธานคนหนึ่งในบริษัทยังถูกสังหาร พวกเขาจึงตอบรับคำขอนี้ทันที
 
 
 
ด้วยเหตุนี้เอง เผ่ยเขิงกรุ๊ปจึงส่งเรือดำน้ำพลังงานนิวเคลียร์บุกฝ่ามหาสมุทรแปซิฟิกเข้ามายังแถบทะเลจีนตะวันออกแห่งนี้!
 
 
 
สำหรับผู้หญิงผมสั้นร่างอวบในเรือนั้น เธอคือลูกสาวของประธานบริษัทเผ่ยเขิงกรุ๊ปอีกคนหนึ่ง ที่มีความชื่นชมต่อไซ่เชาหงเป็นอย่างยิ่ง
 
 
 
เผ่ยเขิงกรุ๊ปมีประธานบริษัทอยู่ทั้งหมด 7 คน โดยมีอยู่ 2 คนที่เป็นคนจีน ซึ่งคนหนึ่งคือพ่อของไซ่เชาหง และอีกคนหนึ่งคนพ่อของผู้หญิงผมสั้นร่างอวบคนนี้ที่มีนามว่า สวี่เล่อ
 
 
 
เมื่อได้ฟังบทสนทนาที่แปลแล้วจากหลงหวางเอ๋อ เย่เฟิงก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อย ชื่นชมไซ่เชาหงงั้นหรอ? ไม่น่าแปลกใจว่าทำไมใบหน้าอวบของสวี่เล่อถึงได้ดูมืดมนเช่นนั้น เพราะบุคคลที่ผู้หญิงคนนี้ชื่นชมได้ถูกสังหารในประเทศจีนนั่นเอง
 
 
 
ไม่นานนัก สวี่เล่อก็เริ่มโมโหและทำลายข้าวของ จากนั้นจึงหยิบรีโมทที่แขวนอยู่ในที่เอวขึ้นมา
 
 
 
“ผู้หญิงคนนั้นบอกว่านี่คือโอกาสที่จะทำลายเกาะน้ำแข็ง และหลังจากนั้นก็จะได้จับตัวหลิน….”
 
หลงหวางเอ๋อได้แปลคำพูดต่อไปเรื่อยๆ แต่ทันใดนั้น คำพูดของเธอก็หยุดลงพร้อมกับท่าทางที่แสดงความอึดอัดเล็กน้อย
 
 
 
“จับตัวใครในตระกูลหลิน?”
 
เย่เฟิงรู้สึกชอบกล แต่ก็เอ่ยถามออกไป
 
 
 
“คุณหนูหลิน”
 
หลงหวางเอ๋อส่ายหน้า จากนั้นจึงกล่าวต่อไปด้วยท่าทีสงสัย “ผู้หญิงที่ชื่อสวี่เล่อนั่น โบยว่าการตายของไซ่เชาหงเป็นความผิดของหลินชื่อฉิง ดังนั้น เธอจึงต้องการจะจับตัวหลินชื่อฉิงแล้วโยนให้พวกตัวประหลาดผมยาว……….นอกจากนั้นเธอยังบอกอีกว่า จะไม่มีทางปล่อยให้ประเทศจีนได้พบกับความสงบสุข”
 
 
 
“………”
 
เย่เฟิงได้ยินดังนั้นก็อึ้งไปพักหนึ่ง ยัยสวี่เล่อคนนี้กลายเป็นคนป่วยทางจิตไปแล้วหรือยังไง?
 
 
 
“คนพวกนั้นเรียกตัวประหลาดผมยาวว่านักสู้รุ่นสอง มัน…..น่าสะอิดสะเอียนจริงๆ”
 
หลงหวางเอ๋อกระจายทักษะสัมผัสวิญญาณออกไปยังห้องๆหนึ่งในเรือดำน้ำที่มีตัวประหลาดผมยาวยืนอยู่ทั้งหมด 6 ตัว พวกมันไม่สวมเสื้อผ้าใดๆบนร่างกาย เผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่เต็มไปด้วยกำลังมหาศาล
 
 
 
ถึงอย่างไรหลงหวางเอ๋อก็เป็นผู้หญิง เมื่อรับรู้ได้ถึงพวกตัวประหลาดทั้งหกที่ไม่สวมสิ่งใดบนร่างกาย ก็ทำให้รู้สึกพะอืดพะอมจนแทบจะอาเจียนออกมา เธอไม่อยากจะจินตนาการต่อเลยว่าหากหลินชื่อฉิงถูกสวี่เล่อจับตัวได้จริง แล้วมันจะเกิดอะไรขึ้น……
 
 
 
“ช่างน่าสงสารที่พวกมันไม่มีโอกาสได้ทำแบบนั้นแน่”
 
แววตาเย็นเยียบปรากฏออกมาในดวงตาเย่เฟิง ในเมื่อพวกมันโชคร้ายที่ได้มาเจอกับเขาในวันนี้ เรือดำน้ำลำนี้ย่อมต้องถูกกำจัดที่นี่แน่นอน “เธอรออยู่นี่นะ ฉันจะเข้าไปทำลายมันเอง”
 
 
 
“ระวังด้วยนะ ถ้ามันพบนายเข้าล่ะก็ พวกมันจะยิงตอร์ปิโดใส่ทันที………”
 
หลงหวางเอ๋อรู้สึกกังวลเล็กน้อย
 
 
 
“สบายใจเถอะ ฉันไม่ตายง่ายๆหรอก”
 
เย่เฟิงยิ้ม จากนั้นจึงส่งแววตาหยอกล้อไปให้ “แต่ถ้าฉันตายขึ้นมา เธอจึงเสียใจไหมน้า?”
 
 
 
“รีบไปเลยตาบ้า”
 
หญิงสาวกล่าวต่อไปขณะจ้องมองเขา “นายต้องระวังจริงๆนะ ถ้าเกิดเรือลำนี้พบตัวนายขึ้นมา ด้วยพลังของมัน ฉันกลัวว่าพวกเราก็ไม่อาจหนีรอดได้ทั้งคู่”
 
 
 
“อืม”
 
เย่เฟิงพยักหน้าตอบ
 
 
 
แน่นอนว่าเขาไม่ได้มีแผนจะออกไปเผชิญหน้าโดยตรงกับเรือลำนี้ ความจริงแล้ว ชายหนุ่มตั้งใจจะใช้กระบี่เจินชี่เพื่อเจาะให้น้ำเข้าไปท่วมทุกที่ในเรือดำน้ำแทน
 
 
 
ด้วยการเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วและเงียบเชียบ ในที่สุดเขาก็มาถึงตำแหน่งใต้ท้องเรือ
 
 
 
ชิ้ง!
 
 
 
กระบี่เจินชี่พลันปรากฏขึ้นมาในมือเย่เฟิง สิ่งที่น่าประหลาดใจคือมันได้กลายเป็นสีเขียวเข้มไปแล้ว!
 
 
 
สีแดง,ส้ม,เหลือง,เขียว,น้ำเงิน,และม่วง….
 
 
 
ด้วยที่ตอนนี้ เย่เฟิงมีระดับวรยุทธ์อยู่ที่ 15 ปี สีของกระบี่เจินชี่จึงได้เปลี่ยนไปอีกครั้งซึ่งก่อนหน้านี้มันเป็นสีเหลืองทอง และในตอนนี้มันได้กลายเป็นสีเขียวเข้ม ถึงแม้สีของมันจะไม่ได้แพรวพราวเหมือนเมื่อก่อน แต่เย่เฟิงก็รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่ากระบี่เล่มนี้แข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม
 
 
 
เขาเคลื่อนที่เข้าประชิดใต้ท้องเรือโดยไร้ซุ่มเสียง ใกล้จนสามารถสัมผัสผิวของโลหะเหล็กได้ แต่ชายหนุ่มย่อมไม่โง่ไปจับต้องแบบไร้หัวคิด เพราะหากเป็นเช่นนั้น มันย่อมถูกเรือดำน้ำตรวจพบแน่
 
 
 
เขาต้องทำลายเรือลำนี้ในทีเดียว!
 
 
 
ห้องเครื่องปฏิกรณ์นิวเคลียร์ของเรือดำน้ำรุ่นนี้สมควรจะตั้งอยู่ที่ตำแหน่งใจกลางของตัวเรือ ดังนั้น เย่เฟิงต้องหลีกเลี่ยงตำแหน่งนั้นและลงมือในตำแหน่งอื่นแทน
 
 
 
ผิวโลหะเหล็กชั้นนอกสุด ผิวต้านทานแรงดันน้ำ ผิวเก็บเสียง และผิวชั้นอื่นๆของเรือดำน้ำนิวเคลียร์ หากนำพวกมันมารวมกันทั้งหมด จะมีความหนาไม่ต่ำกว่า 1 เมตร แต่สำหรับกระบี่เจินชี่ของเย่เฟิงแล้ว มันก็ไม่ต่างอะไนจากเต้าหู้ก้อนหนึ่งเท่านั้น
 
 
 
แม้แต่ผิวไทเทเนียมอัลลอยด์ในห้องควบคุมที่เป็นโลหะกำลังสูง ก็ยังไม่อาจทนต่อกระบี่เล่มนี้ได้
 
 
 
ภายใต้การตรวจจับของทักษะสัมผัสวิญญาณ เย่เฟิงพิจารณาอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะตัดสินใจในที่สุด ดูเหมือนว่าตำแหน่งใต้ท้องเรือจะมีห้องสำคัญอยู่ห้องหนึ่ง แต่เมื่อลงมือ อีกฝ่ายจะค้นพบตัวเขาได้ทันที
 
 
 
Shua!
 
 
 
ประกายสีเขียวเข้มของกระบี่สว่างวาบขึ้นมา!
 
 
 
เย่เฟิงกวัดแกว่งกระบี่ในมืออย่างรวดเร็วเข้าใส่ตำแหน่งที่เป็นส่วนของเครื่องกำเนิดไฟฟ้าจากไอน้ำ ซึ่งตั้งอยู่ใจกลางเครื่องยนต์ดีเซลของเรือลำนี้ ชายหนุ่มลากกระบี่จนเกิดเป็นรอยแยกยาวกว่า 20 เมตร!
 
 
 
ด้วยเหตุนี้เอง กระแสน้ำจึงไหลทะลักเข้าสู่ตัวเรือทันที ทั้งมันยังเป็นน้ำที่มีปริมาณมหาศาล!
 
 
 
เสียงดังลั่นที่ห้องท้ายเรือพลันดึงดูดความสนใจของทุกคน ทำให้พวกเขารีบตอบสนองอย่างรวดเร็ว แต่ ณ จุดๆนี้ ไม่มีใครรู้ว่าสิ่งที่เกิดการระเบิดขึ้นมาอย่างฉับพลันคือสิ่งใด
 
 
 
เย่เฟิงนั้นไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับเรือดำน้ำ และไม่รู้ด้วยว่าการทำลายส่วนท้ายของมันจะทำให้เกิดการระเบิดขึ้นมา
 
 
 
แต่ไม่ว่าอย่างไรแผนของเขาก็ต้องเดินหน้าต่อ เย่เฟิงว่ายน้ำไปยังส่วนหน้าของเรือดำน้ำอย่างรวดเร็ว และในเวลาถัดมา กระบี่เจินชี่สีเขียวเข้มก็ถูกตวัดอีกครั้งหนึ่ง!
 
 
 
เมื่อเหล่าลูกเรือที่น่าสงสารรับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องท้ายเรือ พวกเขาก็ได้แต่ตะลึงลานและทำอะไรต่อไปไม่ถูก รอยแยกนั้นถูกลากยาวตั้งแต่ส่วนที่เก็บพลังงานของเรือไปจนถึงห้องเก็บอาวุธ
 
 
 
ในเวลานี้ การระเบิดของห้องท้ายเรือส่งเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ ทำให้เย่เฟิงรู้สึกถึงความผิดปกติ ไม่ดีแล้ว ถ้ายังชักช้าอยู่ เขาต้องถูกแรงระเบิดใส่จนตายแน่
 
 
 
ชายหนุ่มเลิกสนใจเรือดำน้ำที่กำลังระเบิดเป็นส่วนๆ และรีบว่ายน้ำกลับไปยังหลงหวางเอ๋อเพื่อจะรีบน้ำหญิงสาวออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด
 
 
 
“ระวัง ตอร์ปิโด!”
 
หลงหวางเอ๋อมองเห็นตอร์ปิโดสองลูกพุ่งตามหลังชายหนุ่มมา จึงรีบร้องตะโกนเตือน
 
 
 
“ฉันรู้แล้ว”
 
มุมปากของเย่เฟิงโค้งขึ้น การที่เขาเร่งรีบหนีห่างออกมาทำให้ถูกตรวจเจอ พวกมันจึงยิงตอร์ปิโดออกมาใส่เขาสองลูกติดๆกัน
 
 
 
ศรดารา!
 
 
 
เย่เฟิงและหลงหวางเอ๋อรีบควบแน่นศรดาราขึ้นมาสองดอกและยิงเข้าใส่ตอร์ปิโดทั้งสองลูกทันที
 
 
 
“ตูม” ด้วยเสียงดังก้องสองครั้ง ตอร์ปิโดทั้งสองลูกถูกศรดารายิงเข้าใส่จนระเบิด และไม่นาน เสียงนี้ก็ถูกกลบด้วยเสียงระเบิดไปทั่วทั้งลำของเรือดำน้ำ
 
 
 
“อะไรกันเนี่ย!”
 
 
 
เย่เฟิงและหลงหวางเอ๋อว่ายน้ำออกห่างจากตำแหน่งของเรือดำน้ำที่เกิดการระเบิด แต่เมื่อหันกลับไปมอง ทั้งคู่ก็รู้สึกมึนงงเล็กน้อย แค่ฟันกระบี่ออกไปสองที เรือดำน้ำก็ระเบิดไปทั้งลำแบบนี้เลยหรอ?
 
 
 
“มันคงเป็นระบบทำลายตัวเอง”
 
หลงหวางเอ๋อค่อนข้างคุ้นเคยกับสิ่งแบบนี้และคาดเดาว่า การที่อีกฝ่ายบุกมายังประเทศจีน แต่กลับถูกโจมตีใส่อย่างลึกลับ และเพื่อต้องการเก็บเทคโนโลยีของเรือดำน้ำรุ่นนี้ไว้เป็นความลับ ฉะนั้นในช่วงเวลาแบบนี้ มันจึงเริ่มเข้าสู่ระบบทำลายตัวเอง
 
 
 
ทันใดนั้น เปลวเพลิงได้ทะยานขึ้นเหนือผิวน้ำจากใต้ทะเลลึก แต่เย่เฟิงและหลงหวางเอ๋อได้ออกมาอยู่ด้านนอกรัศมีของการระเบิดแล้ว
 
 
 
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ ตกอยู่ในสายตาของกองทัพตลอดจนหน่วย NSA เช่นกัน
 
 
 
ทันทีที่หนิวเหมิ่งได้ยินข่าวนี้จากเบื้องบน ใบหน้าของเขาก็หมองคล้ำลงเล็กน้อย ‘ฉันไม่คิดเลยว่าเจ้าเด็กนั่นจะลงมือได้รวดเร็วขนาดนี้ นี่มันน่าแปลกเกินไป แถมมันยังทำลายเรือดำน้ำด้วยตัวคนเดียวอีก…….’
 
 
 
ในตอนนี้ หนิวเหมิ่งไม่กล้าดูถูกความสามารถของเย่เฟิงอีกต่อไป
 
 
 
……………
 
แปลโดย Solar Spark