บทที่ 320 เจ้ามันชั่วร้ายเกินไป
 
 
 
ยามเมื่อสาวน้อยรูปสลักน้ำแข็งก่อตัวอยู่เหนือหัวจื่อเจี้ยนหลาน สีหน้าท่าทางของเย่เฟิงพลันเคร่งขรึมด้วยความตื่นเต้น
 
 
 
[คั่นหนังสือ : *สำหรับท่านที่อ่านก่อนทำการแก้ไข จากตอนที่แล้วแปลผิดพลาดครับ แก้ไขจาก รูปสลักน้ำแข็งก่อตัวขึ้น ภายในหัว เป็น เหนือหัว]
 
 
 
นี่มันคือรูปร่างของน้ำแข็งพันปีเร้นลับที่ตื่นขึ้นมางั้นหรือ?
 
 
 
ไม่ว่าจะเป็นโลกเทวะหรือโลกแห่งนี้ มนุษย์ก็เป็นสิ่งมีชีวิตที่สูงส่งที่สุด ดังนั้นมันจึงเปลี่ยนแปลงตัวของมันเองเป็นรูปลักษณ์ของมนุษย์ น้ำแข็งพันปีเร้นลับมีอายุมากมาย มีตัวตนอยู่มาหลายปี ตอนนี้กลับปรากฏเป็นรูปลักษณ์ของสาวน้อยไร้เดียงสาธรรมดา 
 
 
 
มองเห็นสาวน้อยที่ปลดปล่อยกลิ่นอายเย็นเยียบพร้อมกับทรงผมหางม้าที่น่ารัก นัยน์ตาเปล่งประกายของความเฉลียวฉลาด ทั้งร่างมีน้ำแข็งเป็นชั้นๆก่อตัวเป็นเสื้อผ้า มองดูน่ารักแต่เย็นชา ให้ความรู้สึกที่ดูสูงส่ง
 
 
 
สายตาที่เธอมองไปยังเย่เฟิง ปรากฏแววตาของความรังเกียจอย่างชัดเจน
 
 
 
“เจ้าคือเย่เฟิงน่ะหรือ?”
 
 
 
สาวน้อยเอ่ยปากขึ้นก่อน กล่าวถามทันทีด้วยน้ำเสียงที่ขยะแขยง
 
 
 
“ใช่แล้ว”
 
 
 
เย่เฟิงจ้องมองอย่างตกใจพลางพยักหน้า ม้นควรจะเป็นเพราะจื่อเจี้ยนหลานได้พูดตอบโต้กับน้ำแข็งพันปีเร้นลับ ดังนั้นจึงรู้ชื่อของเขา แต่เหตุใดสาวน้อยคนนี้ถึงทำท่ารังเกียจเขาเช่นนี้กัน?
 
 
 
“มันไม่เข้าใจเลย เหตุใดพี่สาวถึงได้ชื่นชอบคนชั่วร้ายเช่นเจ้ากัน”
 
 
 
สีหน้าของสาวน้อยแสดงถึงความรังเกียจ นัยน์ตาที่เปิดเผยถึงความฉลาดสำรวจเย่เฟิงหัวจรดเท้า เห็นได้ว่าไม่มีความรู้สึกที่ดีด้วย
 
 
 
“…”
 
 
 
เย่เฟิงงุนงงเล็กน้อย เขาดูชั่วร้ายตรงไหนกัน? นอกจากนี้ ใครคือพี่สาว? จื่อเจี้ยนหลานน่ะหรือ?
 
 
 
จื่อเจี้ยนหลานชื่นชอบเขาน่ะหรือ?
 
 
 
เรื่องนี้มันก็ฟังดูดีแล้วหนิ
 
 
 
“เอาล่ะ เจ้าฟังข้าให้ดี”
 
 
 
สาวน้อยสูงส่งราวกัยหยกบริสุทธิ์ ขณะที่พูดคุยกับเย่เฟิงเธอมีท่าทางที่ดูอดกลั้นอดทน “ข้าคือน้ำแข็งพันปีเร้นลับที่อย่างที่เห็น เจ้าเรียกข้าปิงเอ๋อก็ได้ แน่นอนว่า ข้าไม่ได้ต้องการมาเสวนากับเจ้า และถึงเจ้าจะไม่จดจำชื่อข้าก็ไม่มีความหมายอะไร ”
 
 
 
สาวสวยเปี่ยมไปด้วยชีวิตชีวามั่นใจและมีท่าทางที่หยิ่งยโส “ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปข้าคือผู้พิทักษ์ของพี่สาว ไม่อนุญาติให้เจ้าแตะต้องนาง”
 
 
 
“…”
 
 
 
เย่เฟิงยังคงไม่ได้พูดจาอะไรพลางเหลือบมองไปยังจื่อเจี้ยนหลานที่นอนอยู่ใกล้ๆ คิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องดี ไม่แตะต้องก็ไม่เป็นไร
 
 
 
“ถ้าเจ้ากล้าแตะต้องเธอ เจ้าเตรียมตัวเป็นรูปปั้นน้ำแข็งหมื่นปีได้เลย!”
 
 
 
สาวน้อยปิงเอ๋อพูดอย่างมีความสุข เหลือบมองไปยังใบหน้าที่เนียนใสของจื่อเจี้ยนหลาน บนใบหน้าน้อยๆของเธอเปิดเผยท่าทางที่หลงใหล
 
 
 
รูปปั้นน้ำแข็งหมื่นปี เหมือนกับซูเฟยหยิ่งที่แข็งอยู่ก่อนหน้าน่ะหรือ?
 
 
 
ภายในใจเย่เฟิงครุ่นคิด เขาไม่ได้หวาดกลัวที่อีกฝ่ายจะแช่แข็งเขาเป็นน้ำแข็งหมื่นปีอะไร แต่สาวน้อยตอนนี้เป็นการดีถ้าไม่ไปล่วงเกินเธอ ถ้าหากน้ำแข็งพันปีเร้นลับยอมรับจื่อเจี้ยนหลาน มันถือว่าเป็นผลที่ดี ในกรณีนี้จื่อเจี้ยนหลานก็ถือเป็นคนของฝั่งเย่เฟิงอยู่แล้ว เมื่อมีเหตุอะไรไม่ใช่ว่าเป็นประโยชน์กับเขาหรอกหรือ?
 
 
 
“อืม เจ้าสบายใจได้”
 
 
 
เย่เฟิงมีสีหน้าจริงจังพลางพยักหน้า “ข้าดูแลนางเหมือนน้องสาว”
 
 
 
“เฮอะ เป็นเช่นนั้นก็ดีแล้ว”
 
 
 
ปิงเอ๋อแค่นเสียงเบาๆ ยกกำปั้นอันเย็นเยียบน้อยๆขึ้น พลางขู่และโอ้อวดบ่งบอกเป็นสัญญาณ ด้วยท่าทางเช่นนั้นมันควรจะเป็นท่าทางที่ข่มขู่ แต่มันกลับกลายเป็นท่าทางที่ดูน่ารักอย่างเหลือล้น แทบจะทำให้ผู้คนเข้าไปหยิกแก้มเธอเล่นเหลือเกิน
 
 
 
“ตอนนี้ที่เจ้าควรเป็นห่วงก็คือ พิษอัคคีในร่างของนางสลายไปหมดแล้วหรือยัง?”
 
 
 
เย่เฟิงพยักหน้าพลางเอ่ยปากถามอย่างรีบเร่ง ปัญหาที่ยากลำบากนี้ปล่อยเป็นหน้าที่ปิงเอ๋อเป็นการดีที่สุดแล้ว
 
 
 
“นั่นเป็นเรื่องง่ายดาย ตราบเท่าที่ข้าสามารถดูดซับพลังวิญญาณได้ข้าก็สามารถกำจัดให้นางได้ แต่ข้าจะต้องหลับใหลเป็นการชั่วคราว”
 
 
 
ปิงเอ๋อมีท่าทางครุ่นคิด จากนั้นพลันจ้องมองไปยังเย่เฟิงอย่างดุร้าย “ข้าจะพักผ่อนแล้ว เจ้าห้ามทำอะไรพี่สาวเด็ดขาด!”
 
 
 
เย่เฟิงได้ยินก็อยากจะหัวเราะ สาวน้อยคนนี้ช่างน่ากลัวจริงๆ ไม่รู้เลยว่าจะรับมือกับสมบัติสวรรค์ที่ไม่ใช่มนุษย์ก็ไม่เชิงเช่นไร เรื่องนี้มันไม่จำเป็นต้องเตือนเย่เฟิงเลย หลังจากที่ปิงเอ๋อหลับใหลไป เย่เฟิงจะทำอะไรเธอจะรับรู้ได้อย่างนั้นหรือ?
 
 
 
แน่นอนว่า เมื่อต้องพบเจอสาวน้อยบริสุทธิ์เช่นนี้ เย่เฟิงค่อนข้างมีความรู้สึกบางอย่าง แต่สิ่งสำคัญที่สุดคือ เขาต้องการเพียงใช้ประโยชน์ของสมบัตินี้เพื่อตัวเองเท่านั้น
 
 
 
อย่างน้อยที่สุด เขาไม่ต้องการทำให้อีกฝ่ายเกลียดชังเขาเป็นการดีที่สุด
 
 
 
นี่คือกำลังเสริมพื้นฐานของสมบัติของเขาในอนาคต!
 
 
 
“ข้ารับปากไม่ได้”
 
 
 
เย่เฟิงพลันยกมือทั้งสองขึ้นพลางทำเป็นรับปากไม่ได้
 
 
 
ปิงเอ๋อพลันมีท่าทางที่เคร่งขรึมพลางกล่าวอย่างจริงจัง “ข้าจะเริ่มกำจัดพิษอัคคีให้นาง”
 
 
 
สาวน้อยก่อตัวของอันอากาศเย็นเยียบ เปล่งประกายระยิบระยับ ก่อนที่จะละลายกลับเข้าไปภายในร่างอันเนียนนุ่มของจื่อเจี้ยนหลาน พลังวิญญาณหยิน เริ่มหลั่งไหลจากทั่วทิศทางไปยังเส้นชีพจรในร่างของจื่อเจี้ยนหลานครั้งแล้วครั้งเล่า มันกำลังขับพิษอัคคีที่กระจายไปทั่วอยู่ภายในร่างของนาง
 
 
 
แม้กระทั่งซูเฟยหยิ่งยังไม่สามารถที่จะขับพิษอัคคีได้อย่างหมดจรด แต่ภายใต้การขับพิษของน้ำแข็งพันปีเร้นลับมันค่อยๆเจือจางไปที่ละน้อยจนกระทั่งมันหายไป!
 
 
 
นอกจากนี้ตัวตนของน้ำแข็งพันปีเร้นลับมันเป็นธาตุน้ำแข็ง และธาตุน้ำข่มไฟได้ น้ำแข็งก็ยิ่งข่มไฟได้มากกว่า การขับพิษอัคคีมันจึงเป็นเรื่องที่ง่ายดาย
 
 
 
เย่เฟิงเหลือบมองไปครั้งหนึ่ง มีท่าทางที่ชื่นชม ขบคิดว่าถ้าหากมันตื่นขึ้นมาเร็วกว่านี้ คงจะรักษาให้กับซูเฟยหยิ่งแล้ว พิษอัคคีภายในร่างซูเฟยหยิ่งคงจะรักษาจนหมด
 
 
 
แต่มันเป็นเรื่องน่าเสียที่น้ำแข็งพันปีเร้นลับมันต้องใช้พลังที่ดูดซับพลังวิญญาณถึงสองเดือน ครั้งต่อไปมันคงจะต้องใช้เวลาอีกสองเดือน 
 
 
 
“นี่ถือได้ว่าสามารถรักษาอาจารย์ได้”
 
 
 
เย่เฟิงคิดเช่นนั้นแต่ก็เปลี่ยนใจ ถ้าหากที่ทะเลทรายพบเจออุปกรณ์วาร์ปแล้ว กลับไปยังโลกเทวะพร้อมกับซื้อส่วนผสมมาปรุงยาที่สามารถรักษาพิษอัคคีของซูเฟยหยิ่งจะง่ายดายกว่า มันไม่จำเป็นต้องใช้น้ำแข็งพันปีเร้นลับ
 
 
 
มองดูจื่อเจี้ยนหลานที่เริ่มกลับมาเป็นปกติ ลมหายใจมั่นคง เย่เฟิงก็ผ่อนคลายลง
 
 
 
ส่วนปิงเอ๋อก็ไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรอีก ดูคล้ายกับว่าจะหลับใหลภายในร่างของจื่อเจี้ยนหลานไปแล้ว เพื่อที่จะขับพิษอัคคีของเจ้าสำนักหั่วอวิ๋นเยา น้ำแข็งพันปีเร้นลับต้องใช้พลังวิญญาณที่สะสมไว้ถึงสองเดือน ก่อนที่จะทำให้มันต้องหลับใหล
 
 
 
เย่เฟิงก้มลงมองไปยังใบหน้าเนียนใสของจื่อเจี้ยนหลาน ก่อนที่จะมีความรู้สึกเศร้าบางอย่าง
 
 
 
น้ำแข็งพันปีเร้นลับชื่นชอบจื่อเจี้ยนหลาน แต่มันกลับไม่ชื่นชอบตัวเขา เขาดูชั่วร้ายขนาดนั้นเลยหรือ?
 
 
 
เย่เฟิงจับคางตัวเอง รู้สึกว่ามันไม่สมเหตุผลไปหรือไม่? มันพูดได้ว่า ซูเฟยหยิ่งก็เป็นผู้ที่บริสุทธิ์ เช่นกัน เหตุใดถึงมันถึงไม่ยอมรับกัน!
 
 
 
เย่เฟิงจดจำได้ว่าในโลกเทวะมันมีสำนักน้ำแข็งพันปีเร้นลับอยู่ ข่าวลือว่ากันว่าน้ำแข็งพันปีเร้นลับคอยปกป้องเหล่าศิษย์ภายในสำนัก นอกจากนี้ยังมีตำนานเกี่ยวกับน้ำแข็งพันปีอยู่อีกว่าน้ำแข็งพันปีเร้นลับค่อนข้างที่จะดื้อดึง ท้ายที่สุดก็มันไม่มีศิษย์หญิงที่ได้ยอมรับ ดังนั้นมันจึงเลือนหายไปรุ่นต่อรุ่น
 
 
 
ส่วนปิงเอ๋อตอนนี้เล่า ครุ่นคิดเท่าไหร่ก็ไม่สามารถเชื่อมโยงกับเรื่องตอนนั้นได้เลย หรือว่าจะเลือกยอมรับที่เข้าตาเท่านั้นกัน?
 
 
 
เย่เฟิงขบคิดว่ามันมีความเป็นไปได้มากที่สุด ซูเฟยหยิ่งเป็นคนพบเจอน้ำแข็งพันปีเร้นลับ ในเวลานั้นน้ำแข็งพันปีต่อต้านอยู่ตลอดมา มันจะต้องต่อต้านตัวตนของซูเฟยหยิ่งเป็นธรรมดา
 
 
 
แต่สองเดือนที่ผ่านมา น้ำแข็งพันปีได้สังเกตการณ์เย่เฟิงทุกค่ำคืน อาจจะรู้ได้ว่าไม่สามารถหนีรอดไปได้แล้ว ดังนั้นจึงไม่มีทางเลือก
 
 
 
ภายในใจเย่เฟิงรู้สึกขบขัน ถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริง เป็นไปได้หรือไม่ว่าที่น้ำแข็งพันปีเร้นลับเลือกจื่อเจี้ยนหลานเพียงเพราะถูกใจเท่านั้น?
 
 
 
……………………………..
 
 
 
แปลโดย คั่นหนังสือ