บทที่ 323 กระบวนท่าสังหารที่แท้จริง
 
 
 
ในเมื่อเป็นการลอบโจมตี จะต้องฉับไวราวกับสายลม รวดเร็วปานสายฟ้า
 
 
 
แทบจะในทันทีหลังจากที่หลี่เสวียนใช้มันสายลมออกไป เฉินฮุยก็ตะโกนลั่น และเหล่าศิษย์ของวังไท่จี๋ต่างตื่นตกใจ การลอบโจมตีของเย่เฟิงใช้ออกทั้งหมดทันที ราวกับพายุโจมตีไปยังใจกลางซึ่งคือชายชราชุดขาว หลี่เสวียน
 
 
 
ศรดาราของหลงหวางเอ๋อ คล้ายกับดาวตกยิงตรงไปยังหลี่เสวียนอย่างรวดเร็วปานสายฟ้า!
 
 
 
เธอมีวรยุทธ 25 ปี วิชาศรดารานี้มันบรรลุขั้นชำนาญ ลูกศรมีความหนาแน่นมาก แม้กระทั่งความเร็วยังเหนือกว่าปืนลำแสงของหน่วย NSA พลังของมันยังรุนแรงกว่าหลายเท่าอีกด้วย
 
 
 
ส่วนซูเหมิงหาน วรยุทธของเธอยังไม่สามารถใช้ออกศรดาราได้ แต่สามารถใช้เพลิงสุดขั้ยวที่หนาแน่นได้ มันปลดปล่อยเพลิงที่ร้อนแรง พุ่งออกมาจากป่าอย่างรวดเร็ว ตรงไปยังหลี่เสวียน ซึ่งไม่สามารถดูแคลนได้เลย
 
 
 
นอกจากนี้ยังมีที่ซ่อนตัวอยู่อีกซึ่งก็คือจ้าวอี้เปย 
 
 
 
ผู้ฝึกวิญญาณวรยุทธ 10 ปี เมื่อเทียบกับความสามารถการต่อสู้ของผู้ฝึกเซียนที่มีวรยุทธ 10 ปีแล้ว มันน่ากลัวมากกว่าอย่างยิ่ง
 
 
 
“ฮ้า!”
 
 
 
จ้าวอี้เปยที่เป็นวิญญาณกระพริบขึ้นอย่างต่อเนื่องอยู่เหนือหลี่เสวียน เคลื่อนไหวใช้ออกกระบวนท่า “เสียงคำรามอเวจี”!
 
 
 
นี่เป็นหนึ่งวิชาของควบคุมวิญญาณส่งผลต่อสติปัญญหาของบุคคลเป็นวิชาเซียนที่โจมตีด้วยเสียง ทำให้ผู้คนตื่นตระหนกด้วยความหวาดกลัว มีความเป็นไปได้ที่จะทำให้กลายเป็นคนขลาดเขลา วิธีการแตกต่างจากเสียงคำรามอสุราอย่างสิ้นเชิง
 
 
 
เสียงคำรามอสุราใช้โจมตี จากภายนอกสู่ภายใน! แต่เสียงคำรามอเวจี มันเป็นการดึงเอาความหวาดกลัวของผู้คนออกมา ผลสติปัญญาของบุคคลนั้นจะมีหวาดกลัวจากส่วนลึกที่ปิดกั้นเอาไว้ให้เผยออกมา
 
 
 
หลังจากเสียงคำรามใช้ออกไป หลี่เสวียนที่มีวรยุทธ 95 ปีก็ยังมึนงง โดยไม่รอให้เขาฟื้นสติ จ้าวอี้เปยก็ใช้ออกการโจมตีต่อไปทันที
 
 
 
หอกกระดูกพิษโลกา!
 
 
 
วิชานี้เป็นวิชาที่ผู้ฝึกวิญญาณจะต้องมีวรยุทธ 10 ปี ถึงจะใช้ได้เท่านั้น ซึ่งใช้พลังวิญญาณ เป็นปราณพิษแปรเปลี่ยนอากาศรอบๆ อาการจากหอกกระดูกจะทำให้บาดเจ็บภายในมากขึ้นสองเท่า!
 
 
 
หรือพูดอีกอย่างได้ว่า หอกกระดูกพิษโลกาใช้โจมตีทะลวงการป้องกันได้ อาจจะไม่เห็นผลอะไร แต่เมื่อใช้กับสิ่งมีชีวิตหรือมนุษย์ มันจะมีพลังทะลุทะลวงมากยิ่งขึ้น
 
 
 
ซึ่งมนุษย์ใดจะเหลือรอด? ปราณพิษจากหอกกระดูกพิษโลกา หลังจากที่มนุษย์หรือสิ่งมีชีวิตตายมันก็จะปลดปล่อยออกมาอีก นอกจากผู้ฝึกวิญญาณไม่มีผู้ใดสามารถใช้ได้
 
 
 
หอกกระดูกสีดำเข้มพุ่งมาจากม่านหมอกตรงไปยังเหนือหัวหลี่เสวียน มันคล้ายปรากฏออกมาจากอากาศธาตุ หากเปลี่ยนที่กัน แม้กระทั่งเย่เฟิง ยังไม่อาจที่จะตอบสนองทัน
 
 
 
แต่หลี่เสวียนไม่เป็นเช่นนั้น
 
 
 
เขามีวรยุทธถึง 95 ปีเป็นดั่งสุดยอดฝีมือ เขามีความแข็งแกร่งกว่าฉีหลินจื่อที่เย่เฟิงได้สังหารไป ซึ่งแข็งแกร่งมากกว่าถึง 5-6 เท่าได้เลย!
 
 
 
สัมผัสและสัญชาตญาณการต่อสู้ของเขา มันสุดยอดยิ่งกว่าหลงโมหรันและฉีหลินจื่อทั้งสองเสียอีก ยามเมื่อหอกกระดูกพิษโลกาใกล้ที่จะถึงตัวเขาหนึ่งนิ้ว ทันใดนั้นเขาก็ฟื้นตัวจากเสียงคำรามอเวจี
 
 
 
เอ๋! อะไรกัน! 
 
 
 
หลี่เสวี่ยนเหยียดแขนทั้งสองออกกว้าง วาดเป็นวงกลมเบื้องหน้าอย่างรวดเร็ว พลังปราณสีขาวหนาแน่นครอบคลุมร่างของเขา มันหนาแน่นจนน่ากลัวยิ่งกว่าโล่ปราณของหลงโมหรันและฉีหลินจื่อเสียอีก
 
 
 
พลังไท่จี๋!
 
 
 
[คั่นหนังสือ : ไท่จี๋, ไท่เก็ก, สุดยอดสูงสุด] 
 
 
 
แน่นอนว่าผู้อาวุโสของวังไท่จี๋จะต้องใช้พลังไท่จี๋ได้เป็นปกติ และนี่คือวิทยายุทธที่ขึ้นชื่อของวังไท่จี๋
 
 
 
หลี่เสวียนยกมือทั้งสองขึ้นเหนือหัว จากนั้นกดลงอย่างรวดเร็ว ปราณอันเข้มข้นกระจายออกจากร่างของเขาอย่างรุนแรง พร้อมรับมือกับหอกกระดูกพิษโลกาของจ้าวอี้เปย ศรดาราของหลงหวางเอ๋อ และเพลิงสุดขั้วของซูเหมิงหาน
 
 
 
คลื่นพลังปราณสีขาวกระจายออกไปป้องกันหลี่เสวียนอย่างแน่นหนา!
 
 
 
ไม่ใช่เพียงแค่จ้าวอี้เปยที่ลอบโจมตี แม้กระทั่งเฉินฮุยและศิษย์วังไท่จี๋ที่เหลือ ต่างก็ถูกส่งลอยออกไปโดยคลื่นปราณสีขาว ลอยออกไปราวกับว่าวที่สายป่านขาด
 
 
 
หอกกระดูกพิษโลกา!
 
 
 
หลิงเฉินก็ใช้ออกหอกกระดูกพิษโลกาเช่นกัน พุ่งตรงไปยังหลี่เสวียน แต่คล้ายจะถูกปัดป้องโดยคลื่นปราณสีขาวของหลี่เสวียน ไม่ทะลุแม้แต่นิ้ว
 
 
 
กระทั่งเย่เฟิงยังรู้สึกพอใจและประหลาดใจเล็กน้อย หลิงเฉินกลับกล้าโจมตีจากหลี่เสวียนอย่างไม่คาดคิด รู้สึกมันไม่ค่อยสมเหตุผลไปหรือไม่?
 
 
 
แน่นอนว่า ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เย่เฟิงจะมาขบคิด ควรจะแก้ปัญหาเรื่องหลี่เสวียนก่อน 
 
 
 
โล่ปราณที่แข็งแกร่งกว่าฉีหลินจื่อถึง 5-6 เท่านี้มันจะสามารถทำลายได้หรือไม่?
 
 
 
เย่เฟิงไม่สามารถรู้ได้เลย แต่เขาจะต้องลองทดสอบดู ตอนนี้เขาจะต้องใช้ออกกระบวนท่ากระบี่เริงระบำ ซึ่งรุนแรงกว่าใช้กับฉีหลินจื่อถึงสองเท่า ในตอนนั้นที่สังหารฉีหลินจื่อมันไม่จำเป็นต้องใช้พลังอะไรมาก ตอนนี้หวังว่าการรับมือกับหลี่เสวียนของจะมีประโยชน์ 
 
 
 
นอกจากนี้หลี่เสวียนมีวรยุทธ 95 ปี ซึ่งมันไม่ได้เหนือไปกว่าเจิ้นชี่ 50 ปีของเจ้าสำนักหั่วอวิ๋นเยา เย่เฟิงมีความมั่นใจมาก
 
 
 
กระบี่เริงระบำ!
 
 
 
นี่คือกระบวนท่าสังหารของเย่เฟิง ยามเมื่อคนอื่นถูกหลี่เสวียนส่งกระเด็นออกไปด้วยความงุนงง เย่เฟิงแอบใช้ออกอย่างลับๆ
 
 
 
กระบี่ที่หนึ่ง!
 
 
 
กระบี่สีเขียวมรกตปรากฏขึ้นจากมิติ ฟาดฟันไปยังโล่ปราณสีขาวที่คลุมอยู่บนร่างของหลี่เสวียน ในทันทีมันสลายไปโดยโล่ปราณ ซึ่งไม่สามารถทำลายได้ 
 
 
 
พลังไท่จี๋ มันเป็นไปด้วยความอ่อนหยุ่น คล้ายจะพังทลาย แต่ท้ายที่สุดมันก็สลายหายไป
 
 
 
กระบี่ที่สอง!
 
 
 
กระบี่สีเขียวมรกตสว่างวาบอีกครั้ง เพียงพริบตาเดียวจากกระบี่แรก นอกจากนี้มันยังฟันไปยังตำแหน่งเดียวกับกระบี่แรก
 
 
 
ลำแสงกระบี่รวดเร็วปานสายฟ้า ไม่สามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าอย่างชัดเจน มันราวกับภูติผีปีศาจ ทำให้หลี่เสวียนมีอาการที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เขาไม่รู้เลยว่าตอนนี้เย่เฟิงกำลังใช้วิชากระบี่อะไร
 
 
 
วิชากระบี่ผ่ามิติแม้กระทั่งโลกเทวะยังไม่เป็นสองรองใคร มันไม่จำเป็นต้องกล่าวถึงบนโลกใบนี้
 
 
 
ในตอนนี้เย่เฟิงอยู่ในมิติที่แตกแยก มันไม่มีทางถูกค้นพบหรือถูกโจมตีโดยผู้ใดได้ มีเพียงแค่เขาโจมตีคนอื่นเท่านั้น มันเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยอย่างสิ้นเชิง มันสามารถใช้การโจมตีที่รวดเร็วและรุนแรงได้อย่างอิสระเสรี
 
 
 
กระบี่ที่สาม สี่ และห้า!
 
 
 
ตามติดด้วยอีกสามกระบี่ มันราวกับฟ้าผ่าลงไปที่โล่ปราณสีขาวของหลี่เสวียน โล่ปราณราวกับเยลลี่ที่อ่อนนุ่ม กระเด้งจากซ้ายไปขวา แต่ความหนาของโล่ปราณมันแข็งแกร่งอย่างยิ่ง แม้ว่าแหวนกระบี่มังกรโบราณอันคมกริบของเย่เฟิง มันยังไม่สามารถทำลายได้อย่างง่ายดายนัก
 
 
 
ฟาดฟันอีกห้ากระบี่ มันราวกับห่าฝน โหมกระหน่ำลงบนโล่ปราณที่ตำแหน่งเดิม แต่ละกระบี่รุนแรงและรวดเร็วกว่ากระบี่ก่อนหน้า
 
 
 
จนกระทั่งกระบี่ที่ 11 ฟาดฟันลงไป โล่ปราณของหลี่เสวียนก็เหลือเพียงชั้นบางๆเท่านั้น แต่เย่เฟิงจวนจะใช้ออกกระบี่เริงระบำถึงขีดจำกัดแล้ว เขาปลดปล่อยได้ 13 กระบี่ ซึ่งตอนนี้เหลือเพียงสองกระบี่เท่านั้น
 
 
 
“สลายไปซะ!”
 
 
 
เย่เฟิงคำราม กระบี่ที่ 12 ก็ฟาดฟันลงไปในตำแหน่งเดิมอีกครั้ง ท้ายที่สุดหลี่เสวียนก็ไม่อาจต้านทานต่อไปได้ ปราณของเขาหมดลง จากการสูญเสียพลังที่ใช้กับโล่ปราณปัดป้องกระบี่เย่เฟิง
 
 
 
“เกิดอะไรขึ้นกัน?!”
 
 
 
หลี่เสวียนไม่รู้เลยว่าการโจมตีจากกระบี่ปราณนี้มาจากที่ใด เขาไม่สามารถเห็นแม้กระทั่งเงาของเย่เฟิง!
 
 
 
เมื่อเห็นการโจมตีของกระบี่ทั้ง 12 ของอีกฝ่ายทำลายโล่ปราณของเขาในที่สุด ภายในใจหลี่เสวียนรู้สึกหวาดกลัว ตราบเท่าที่มีปราณกระบี่อีกอัน เขาแน่นอนว่าไม่สามารถรับมือได้ จะต้องตายตกลงเป็นแน่แท้!
 
 
 
กระบี่ที่ 13!
 
 
 
เย่เฟิงใช้มาถึงกระบี่สุดท้ายแล้ว ในที่สุดก็จะสามารถสังหารได้เพียงแค่ลงกระบี่สุดท้ายนี้
 
 
 
……………………………..
 
 
 
แปลโดย คั่นหนังสือ