ตอนที่แล้วตอนต่อไปบทที่ 332 ความสามารถของผู้ฝึกวิญญาณ
เย่เฟิงและซูเหมิงหานกลับมายังเขตเซียงซาน ภายในใจกลางเมืองแอบซ่อนอยู่ด้านข้าง
ส่วนหลิงเฉินบินวนอยู่รอบๆ เพื่อมองหาเฉินเจี้ยนสงและพรรคพวกของเขา เขาเป็นหนึ่งในศิษย์วังไท่จี๋ ผู้อาวุโสหลายคนและเฉินเจี้ยนสงเป็นคนที่เขารู้จัก การใช้เขาเป็นคนดูลาดเลาถือว่าเหมาะสมที่สุดแล้ว
เขาเป็นผู้ฝึกวิญญาณสามารถล่องหนได้อยู่ตลอดเวลา ดังนั้นการสืบดูลาดเลาจึงเป็นหน้าที่เขา สามารถที่จะทะลุอาคารสิ่งก่อสร้างได้ มันเก่งกาจยิ่งกว่าให้เย่เฟิงล่องหนเองเสียอีก
ไม่นานหลิงเฉินก็ส่งข่าวจากห่างไกลมา บอกกล่าวว่าได้พบร่องรอยของเฉินเจี้ยนสงและพรรคพวกแล้ว
เย่เฟิงและซูเหมิงหานเคลื่อนไหวในทันที มองไปยังถนนตรอกซอยเล็กๆ เห็นชายวัยกลางคนสวมใส่เสื้อโค๊ตหนังสีดำ สูงเกือบสองเมตร สวมแว่นกันแดด รองเท้าหนัง การแต่งกายดูทันสมัยแต่หลงยุคอย่างมาก
หลิงเฉินบอกใบ้มาว่า ชายวัยกลางคนที่สวมใส่เสื้อโค๊ตนี้คือ เฉินเจี้ยนสง
เนื่องจากต้องออกมาข้างนอกบ่อย ดังนั้นเฉินเจี้ยนสงจึงคุ้นเคยกับการแต่งตัวทันสมัย แม้กระทั่งเดินอยู่ท่ามกลางผู้คนยังไม่รู้สึกถึงความแปลกตา มีเพียงดูเหมือนที่แต่งตัวตกยุคนิดหน่อยเท่านั้น
เบื้องหลังของเฉินเจี้ยนสง เป็นศิษย์วังไท่จี๋มือดีสวมใส่ชุดสูทสองคน ส่วนศิษย์หญิงที่สวมเสื้อโค๊ตหนังสีดำ สวมแว่นกันแดดเช่นกัน กลุ่มนี้ทำให้ดูเหมือนกับเป็นมาเฟีย ทำให้คนรอบๆต่างหลีกทางให้ผ่านทันที
ส่วนหลิงเฉินในตอนนี้เพียงต้องการบรรลุเป้าหมายเท่านั้น ดังนั้นจึงหลีกเลี่ยงสายตาของผู้คนที่มองมาเพื่อไม่ให้เป็นปัญหา ไม่มีใครรู้เลยว่าเวลาในตอนนี้ของเขามีค่าเพียงใด?
“กระจกหยางบริสุทธิ์จะต้องอยู่ภายในห่อผ้าที่ผู้หญิงคนนั้น!”
หลิงเฉินที่บินอยู่บนท้องฟ้า หรี่ตามองไปยังหญิงที่โค๊ตหนังสีดำพลางชี้นิ้วไป
“เข้าใจแล้ว เตรียมตัวไว้ให้พร้อม”
เย่เฟิงพยักหน้า พลางหรี่ตามองไปยังผู้หญิงที่สวมใส่เสื้อโค๊ตหนังสีดำ
แม้กระจะสวมใส่แว่นกันแดด แต่ด้วยทักษะสัมผัสวิญญาณของเย่เฟิง มันรู้ได้เลยว่าเป็นผู้หญิงสวยคนหนึ่ง ดูเหมือนมีอายุสูงแต่ไม่มาก แต่เย่เฟิงได้ยินว่าหลิงเฉินบอกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นอาจารย์อาของหลิงเฉิน ซึ่งก็คือศิษย์น้องของชายชราร่างเล็กหลี่เสวียน
ในทางกลับกัน ผู้หญิงคนนี้ประมาณอายุได้ถึง 50 ปี เรื่องนี้ทำให้นัยน์ตาเย่เฟิงสว่างวาบ จากที่มองเพียงผิวเผินเย่เฟิงคาดเดาว่าอายุประมาณ 40 ปีเท่านั้น!
มันดูเหมือนว่าการเป็นจอมยุทธจะทำให้ร่ำรวยมากขึ้น ไม่เช่นนั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีของใช้บำรุงผิวมากมาย ทำให้ตัวเองยังดูสวยเช่นนี้
เย่เฟิงไม่ได้คิดอะไรมาก แต่สำรวจมองขบคิดแผนการในทันที
เฉินเจี้ยนสงมีวรยุทธหนึ่งร้อยปี ขณะที่ผู้หญิงที่เป็นคนถือกระจกหยางบริสุทธิ์เอาไว้เรียกว่าอู๋จินเฟิง มีวรยุทธหกสิบปี ความแข็งแกร่งถือว่าดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งความปราดเปรียวของเธอยอดเยี่ยมที่สุด ดังนั้นเฉินเจี้ยนสงจึงให้เธอเป็นคนถือกระจกหยางบริสุทธิ์เอาไว้
ส่วนผู้ชายอีกสองคนที่เหลือก็มีวรยุทธหกสิบปีหรือเหนือกว่า แต่เรื่องนี้สำหรับเย่เฟิงไม่ถือว่าจะแตกต่างอะไร
ต้องการชิงกระจกหยางบริสุทธิ์ แน่นอนจะต้องเป็นเรื่องยากยิ่ง!
แต่มันเป็นเพียงสำหรับคนธรรมดาเท่านั้น ถ้าเปลี่ยนเป็นเย่เฟิง เมื่อต้องการแล้ว เรื่องนี้มันไม่ถือว่าเป็นไปไม่ได้ ตัวเขาเป็นสุดยอดเรื่องวิชาล่องหน
“เสี่ยวเฉิน เหมิงหาน เตรียมลงมือ!”
เย่เฟิงตัดสินใจอย่างรวดเร็ว ต้องการชิงลงมือก่อนที่อีกฝ่ายจะรู้ตัว เพื่อชิงเอากระจกหยางบริสุทธิ์
ตราบเท่าที่เรื่องนี้เสร็จสิ้น เรื่องที่ทะเลตงไห่นี่ก็ไม่จำเป็นต้องกังวลอีก ก่อนที่จะมุ่งเดินทางไปทะเลทรายทันที! แน่นอนว่า ก่อนจะไปต้องโทรหาหลินชื่อฉิงก่อน และจัดการเรื่องอุปกรณ์ของหน่วย NSA
รายละเอียดแผนการลงมือ เย่เฟิงได้อธิบายบอกแก่หลิงเฉินและซูเหมิงหานด้วยวิชาเซียนจิตสื่อสารด้วยอย่างเชื่อมั่นความสามารถของพวกเขา มันควรที่จะสามารถดึงความสนใจของเฉินเจี้ยนสงเอาไว้ได้
ขณะนั้นเอง เฉินเจี้ยนสงที่สวมใส่โค๊ตสีดำก็โบกมือ เหลือบตามองผ่านแว่นกันแดดมองไปยังสี่แยก ส่งสัญญาณให้สองคนเดินนำหน้าไปตรวจสอบทางข้างหน้าสี่แยก
คนของวังไท่จี๋สี่คนนี้สีหน้าไร้อารมณ์ ราวกับว่าหากเกิดอะไรขึ้นก็ไม่นับเป็นอะไร ราวกับไม่เห็นเย่เฟิงและหลี่เสวียนอยู่ภายในสายตา อันที่จริงแล้ว เนื่องด้วยวรยุทธหนึ่งร้อยปีกับวรยุทธหกสิบปีอีกสามคนรวมกัน ในสถานที่ชานเมืองเช่นนี้ยังสามารถทำอะไรพวกเขาได้อีกหรือ?
เย่เฟิงเป็นเพียงมดปลวก เมื่อพบกับพวกเขา แน่นอนว่าจะต้องถูกโยนทิ้งไปเหมือนนักเลงข้างถนน!
แต่พวกเขาไม่คิดเลยว่าเย่เฟิงกำลังแอบซ่อนอยู่รอบตัวพวกเขา วางแผนอย่างระวังที่จะปล้นชิงเอากระจกหยางบริสุทธิ์ของพวกเขา
ทั้งสี่คนตรงไปยังสี่แยก เตรียมพร้อมจะข้ามถนน เพียงแค่สัญญาณจราจรขึ้นสีแดง พวกเขาทั้งสี่ก็เดินไปตามทางม้าลาย ข้ามผ่านทางม้าลายไป
แม้ว่าบนทางม้าลาย พวกเขาทั้งสี่ก็ยังเป็นที่สะดุดตา แค่เพียงส่วนสูงสองเมตรของเฉินเจี้ยนสง ในความเป็นจริงก็ยากที่จะพบเห็น ไม่จำเป็นต้องพูดถึงการแต่งกายที่ทันสมัยแต่หลงยุคเช่นนี้
บนทางม้าลายผู้คนมากมายที่ข้ามมาด้วย ต่างมองไปยังทั้งสี่อย่างระวัง ตีตัวออกห่าง พวกเขาหวาดกลัวจะเกิดอันตรายอะไรขึ้น มันอาจจะโดนปล้นได้
เฉินเจี้ยนสงยกยิ้มขึ้นมุมปาก นี่เขาน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรือ?
คนธรรมดาพวกนี้มันช่างอ่อนแอ เพียงแค่เหยียบนิดหน่อยก็บี้แบน เปรียบเทียบราวกับ “มดปลวก” ภายในใจเฉินเจี้ยนสงรู้สึกกระปรี้กระเปร่า
แต่จู่ๆ เขาก็รั้งฝีเท้า
เฉินเจี้ยนสงเงยหน้ามอง บนใบหน้าเปิดเผยอาการตื่นเต้น มองไปยังดาดฟ้าของตึกข้างทาง
นี่เป็นห้างสรรพสินค้า สูงประมาณ 20 เมตร ทันใดนั้นมันก็เกิดเสียงประหลาดขึ้น มันราวกับเสียงโหยหวนของภูติผี ก่อนที่จะสว่างวาบขึ้น ก่อตัวเป็นรูปร่างคน
เฉินเจี้ยนสง ถึงเวลาตายของแกแล้ว!
แสงสว่างวาบนี้มันไม่ใช่แสงสว่างธรรมดา แต่มันเป็นแสงสีเหลืองซีดๆ ปรากฏเลือนรางสลัวๆภายใต้แสงยามเที่ยง
มันคืออะไรกัน?
สีหน้าเฉินเจี้ยนสงหมองคล้ำลงทันที
เขาเพิ่งจะมาถึงเขตเซียงซาน แต่กับมีใครบางคนจุดดอกไม้ไฟขึ้น หรือว่ามีใครเล่นตลกกับเขากัน? ถ้าหากเขารู้ว่าใครทำ แน่นอนว่าเขาจะต้องตบสารเลวตัวนั้นแน่!
เขาไม่รู้เลยจริงๆว่า แสงนั้นมันเป็นแสงที่หลิงเฉินก่อตัวสร้างร่างกายขึ้นมา
รูปร่างของผู้ฝึกวิญญาณ มันสามารถที่จะเปลี่ยนแปลงรูปร่างได้ เนื่องจากพวกเขาไม่มีร่างกายไปตัวเป็นตน เมื่อพลังวิญญาณแกร่งขึ้นจนรวมตัวกันได้ มันจะเปลี่ยนเป็นรูปร่างใดก็ได้อย่างง่ายดาย
แต่การก่อสร้างร่างกายมันจำเป็นต้องรวบรวมพลังวิญญาณมาก และเมื่อสร้างร่างกายแล้วมันก็ยิ่งกินพลังวิญญาณมากยิ่งขึ้นอีก ปัจจุบันหลิงเฉินเพียงสามารถสร้างร่างกายต่อวันได้แค่ 5 นาทีเท่านั้น แต่ถ้าหากก่อตัวเป็นแสงสว่างวาบเช่นนี้ มันสามารถคงอยู่ได้หนึ่งนาที
แน่นอนว่าการดึงความสนใจของเฉินเจี้ยนสง แค่หนึ่งนาทีก็เพียงพอแล้ว
ซึ่งนี่คือหนึ่งในความสามารถของผู้ฝึกวิญญาณ
เฉินฮุยกลายเป็นหมู!
หลิงเฉินที่อยู่บนด้านฟ้ายังคงเปลี่ยนแปลงรูปร่างไปเรื่อยคอยตะโกนด่าทอเฉินเจี้ยนสงและพวกที่เหลืออย่างต่อเนื่อง ในเวลานี้มันดูเป็นฉากที่เหลือเชื่อ ดึงดูดสายตาผู้คนที่อยู่ด้านนอกห้างสรรพสินค้า แต่พวกเฉินเจี้ยนสงทั้งสี่คนภายในฝูงชน กลับกลายเป็นโมโหโกรธเกรี้ยว
นั่นมันปาหี่อะไรกัน?
ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าดอกไม้ไฟมันเปลี่ยนรูปร่างได้ด้วย
“หลานชาย!”
ขณะนั้นเอง ก็มีเสียงปรากฏขึ้นจากตรอกซอยด้านข้างดังออกมา
เฉินเจี้ยนสงหันไปมองในทันที แต่พบเห็นเพียงเด็กหนุ่มเสื้อสีดำยืนอยู่ที่ตรอกซอยเล็กๆนั้น นั่นมันเย่เฟิงที่เคยเห็นจากในรูปมาก่อนหน้านี้ไม่ใช่หรือไงกัน?
เมื่อเห็นว่าเป็นเย่เฟิง เฉินเจิ้นสงก็ตระหนักได้ทันทีว่าปาหี่บนดาดฟ้าจะต้องเป็นฝีมือเย่เฟิงแน่นอน ทันใดนั้นความโกรธก็ฉาบอยู่ใบหน้า
นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน!
ด้วยฐานะผู้อาวุโสของวังไท่จี๋ เขากลับถูกเด็กหนุ่มไร้ชื่อเสียงสบประมาท!
……………………………..
แปลโดย คั่นหนังสือ