ตอนที่แล้วตอนต่อไปบทที่ 340 เพียงหนึ่งกระบี่
จากที่จ้าวอี้เปยสร้างร่างขึ้นมา หลังจากนั้นก็ถีบประตูห้องพักโรงแรม
ด้วยเสียงตะโกนของทั้งสองฝ่าย มันทำให้ห้องพักรอบๆต่างสนใจในทันที ก่อนจะเปิดประตูห้องโผล่หัวออกมาดู
เจ้าของโรงแรมได้ยินเสียงก็เข้ามาดูเช่นกัน แต่เมื่อเห็นเหตุการณ์ที่ห้องแล้วก็ ผงะถอยกลับทันที
เจ้าของโรงแรมรู้ว่าทั้งสี่ในห้องนี้เป็นพวกชั่วร้าย เป็นบุคคลที่ไปยุ่งด้วยไม่ได้! ค่าห้องหลายวันที่ผ่านมา เขายังไม่กล้าไปเก็บ ไม่จำเป็นต้องพูดถึงว่าไปยุ่งเรื่องของอีกฝ่ายเลย
มองดูชายหนุ่มสองคนที่ยืนอยู่หน้าห้อง เจ้าของโรงแรมไม่กล้าเข้าไปห้ามปราม แม้กระทั่งโทรเรียกตำรวจก็ยังไม่กล้า ได้แต่ซ่อนตัวอย่างเงียบๆเท่านั้น
ชายหนุ่มสองคนนั้นแน่นอนว่าคือเย่เฟิงและจ้าวอี้เปย
“แกคือซือถูจางเตาจริงๆ”
เย่เฟิงหัวเราะขึ้นมองไปยังทั้งสี่ที่ท่าทางชั่วร้าย ขบคิดว่าวังดาบสวรรค์ช่างต่ำทรามไปจริงๆ จากรังสีสังหารของพวกเขาทั้งหมด มันบอกได้เลยว่าพวกเขาสังหารคนมามากมายอย่างแน่นอน!
อีกฝ่ายที่ร่างเล็กท่าทางราวกับคนเชือดหมู เปิดปากใหญ่ๆของเขาขึ้น พ่นลมออกมา “หัวเราะเข้าไป เด็กน้อย แกไม่รู้เลยหรือว่าเพิ่งจะเข้ามาหาที่ตาย?”
“อย่าได้ยุ่งกับเขา คนนี้เก็บไว้ให้ฉัน รูปร่างเล็กๆบอบบางเช่นนี้ เป็นของที่ฉันชอบจริงๆ”
ชายอีกคนที่รูปร่างอย่างกับกระบอกไม้ไผ่ หรี่ตามองอย่างหลงใหล สำรวจเย่เฟิงตั้งแต่หัวจรดเท้า ปากเดาะลิ้น “จุ๊ๆ” อย่างไม่หยุด
ท่าทางของพวกวังดาบสวรรค์ต่ำทรามจริงๆ
เย่เฟิงมองไปในตาของอีกฝ่าย เขาคิดว่าคำพูดนี้นับว่าถูกจริงๆ แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนพูดไว้ แต่ขอนับถือว่าคำพูดของเขาถูกจริง
ด้วยความต่ำทราม เพื่อบ่งบอกท่าทางของคนวังดาบสวรรค์ นับว่าน่านับถือ!
ด้วยวรยุทธสี่สิบปีสี่คน และยังใช้กำลังภายในออกภายนอกได้ สำหรับเย่เฟิงมันเป็นเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก
เย่เฟิงคร้านที่จะพูดกับอีกฝ่าย ก้าวเท้าออกไปข้างหน้า กระบี่สีเขียวภายในมือดัง “พรึบ” ระเบิดออกมา
กระบี่หยางลี้ลับ!
เพื่อจัดการกับคนทั้งสี่นี้ เย่เฟิงไม่ต้องการสิ้นเปลืองเจิ้นชี่ถึงขั้นต้องใช้กระบี่ผ่ามิติ เพียงแค่กระบี่หยางลี้ลับของตระกูลเย่ก็เพียงพอแล้ว
เขาพบว่าการใช้วิทยายุทธทุกอย่าง เขาไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองเจิ้นชี่มากมาย แต่ถ้าหากใช้วิชาเซียนมันจะสิ้นเปลืองเจิ้นชี่อย่างมาก
จากคำสั่งสอนของซูเฟยหยิ่ง มันไม่มีความจำเป็น ที่จะต้องใช้วิชาสิ้นเปลืองเกินกว่าเหตุ มิเช่นนั้นแล้วอาจจะพบจุดจบที่น่าเศร้าได้
กระบี่หยางลี้ลับแบ่งออกเป็นสี่กระบวนท่า : ผลาญวิญญาณ ผลาญนที สวรรค์เจิดจรัส และ หยางลี้ลับ
แต่ละกระบวนท่าแตกต่างกัน แต่สำหรับเย่เฟิง มันก็ไม่แตกต่างอะไรกับการใช้ปราณกระบี่เพลิง มีเพียงแค่ยิ่งใช้ออกมากมายเท่าไหร่ ก็ยิ่งสิ้นเปลืองเจิ้นชี่มากเท่านั้นเอง
เมื่อกระบี่หยางลี้ลับใช้ออก ทำให้ทุกคนต่างรู้สึกถึงความร้อน
เย่เฟิงตวัดปราณกระบี่เพลิงปานสายฟ้า อุณหภูมิภายในห้องพุ่งขึ้นสูงถึงห้าเท่าทันที!
“เด็กน้อยถึงกลับกล้าลงมือ!”
ชายที่หน้าตาเหมือนคนเชือดหมูเลียริมฝีปาก หยิบห่อผ้าดาบออกมา ตัวดาบปัดป้องไปยังปราณกระบี่เพลิงที่เย่เฟิงปล่อยออกมา
จากพรสวรรค์ของเย่เฟิง พวกเขาเคยได้ยินมาว่าสามารถ “ปลดปล่อยกำลังภายในออกมาได้” เมื่อเห็นปราณกระบี่นี้ก็ไม่ได้ทำให้เขาตกใจ
เผชิญหน้ากับการกลุ้มรุมสี่คน ปลดปล่อยกำลังภายในออกข้างนอกได้แล้วอย่างไร?
ดาบของชายร่างเล็กที่เหมือนคนเชือดหมูฟันไปยังปราณกระบี่เพลิง!
“ชิบหายแล้ว!”
ชายร่างเล็กกรีดร้องลั่นทันที ตัวดาบเมื่อสัมผัสกับปราณกระบี่เพลิง มันก็ร้อนลวกราวกับเหล็กร้อน อาจารย์วังดาบสวรรค์เคยสั่งสอนว่าดาบห้ามห่างกาย แต่ตอนนี้ดาบหลุดออกจากมือเขาแล้ว
แม้กระทั่งตอนนี้ เขาก็ไม่มีความสามารถที่จะจับดาบขึ้นได้อีก ไม่ต้องพูดถึงการต่อสู้กับเย่เฟิงเลย
“ระวังด้วย มันคือวิชากระบี่หยางลี้ลับของตระกูลเย่ อย่าได้ประมาทเชียว!”
สีหน้าซือถูจางเตาเปลี่ยนเป็นหมองคล้ำทันที
แต่อีกสองคนที่เหลือ ชายร่างกระบอกไม้ไผ่และชายผอมแห้งหน้าตาน่ากลัว แทบจะกระทืบเท้าออกไปทันที พุ่งตรงไปยังเย่เฟิง
ดาบสองเล่มที่อยู่ภายในมือของพวกเขา หนึ่งเล็งไปที่หัว อีกหนึ่งเล็งไปที่ลำตัว ตวัดฟันไปยังเย่เฟิง
“เชื่องช้าเกินไป”
เย่เฟิงกระทืบเท้าออก ด้วยย่างก้าวไร้เงาพุ่งออกไปทันที เมื่อวรยุทธของเขาเพิ่มขึ้น ความเร็วมันก็เหนือกว่าศิษย์วังดาบสวรรค์หลายเท่า
ทิ้งไว้เพียงภาพเลือนราง เย่เฟิงก็จัดการชายผอมบางกระบอกไม้ไผ่ด้านข้างชายหน้าตาน่ากลัวทันที กระบี่สีเขียวภายในมือใช้ออกด้วยวิชากระบี่หยางลี้ลับ ฟาดฟันไปด้วยเปลวเพลิง ตัวกระบี่ฟันลงไปที่ดาบของอีกฝ่าย
เคร้ง!
เสียงดังสนั่น ดาบที่ถูกฟันโดยกระบี่ของเย่เฟิง กระเด็นขึ้นไปบนเพดานอย่างรุนแรง
ด้วยกระบี่เพลิงที่เย่เฟิงใช้ออกมันสามารถฟันดาบหักออก ก่อนจะวาดกระบี่ตัดหัวชายผอมบางกระบอกไม้ไผ่ออกทันที
เมื่อเผชิญหน้ากับคนที่ชั่วร้าย เย่เฟิงไม่จำเป็นต้องเมตตา สังหารพวกเขาเหมือนดั่งที่สังหารเหล่าศิษย์วังไท่จี๋โดยไม่ต้องคิดให้หนักหัว
จำเป็นต้องรู้ว่าความต่ำทรามของวังดาบสวรรค์ อย่างน้อยชีวิตของผู้คนที่ต้องตายตกภายใต้น้ำมือพวกเขาจะต้องมีเป็นโหล
ภายใต้เพลิงที่ร้อนแรง หัวของชายผอมบางไม่มีโลหิตสักหยด โลหิตที่สาดกระเซ็นออกมาถูกเผาผลาญด้วยเปลวเพลิงทันที ด้วยฉากที่แปลกประหลาด ทำให้หลายคนต่างรู้สึกตกใจ
พวกซือถูกจางเตาไม่คาดคิดเลยว่าพวกเขาจะมีเหตุการณ์เช่นวันนี้
มันมีแต่พวกเขาที่คอยสังหารผู้อื่น
แต่วันนี้ พวกเขากลายเป็นแกะน้อยที่เตรียมถูกเชือด!
“รนหาที่ตาย เพลงดาบวายุคลั่ง!”
ชายหน้าตาน่ากลัวพลันคำรามวาดดาบขึ้น โซฟาและโต๊ะภายในห้องต่างปลิวหมุนวนอย่างบ้าคลั่ง ก่อนที่จะถูกฉีกกระชากแตกกระจายเป็นชิ้นๆ
ทันใดนั้น ดาบวายุคลั่งก็กวาดผ่านไปยังทิศทางของเย่เฟิง!
เสียงภายในห้อง ทำให้ผู้คนด้านนอกในโถงทางเดินต่างตกตะลึง มันเกิดอะไรขึ้นภายในห้องนั้นกันแน่?
พวกเขาคงคิดไม่ถึงว่า ภายในห้องขณะจอมยุทธกำลังสู้เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายกันอยู่
เพียงชั่วพริบตาที่เย่เฟิงเผชิญหน้ากับดาบวายุคลั่ง
ยังคงจดจำช่วงเวลาที่ภูเขาฉางไป่ได้อยู่ ตอนที่พบกับหลี่ฮวาและไห่ถัง เขาก็ได้เผชิญหน้ากับดาบวายุคลั่ง จากนั้นก็ถูกกระบี่มังกรฟันแขนขาดก่อนจะตกใจหนีไป
อย่างไรก็ตามเวลานี้ เมื่อเผชิญหน้าดาบวายุคลั่งอีกครั้ง มันก็แตกต่างไปจากตอนนั้น ไม่ใช่เพียงแค่วรยุทธเพิ่มขึ้นเท่านั้น แต่ความแข็งแกร่งวิชาเซียนก็น่ากลัวกว่าหลายเท่า
หนึ่งกระบี่
หนึ่งกระบี่พกพามาด้วยลำแสงเปลวเพลิงทะลวงผ่านดาบวายุคลั่ง ทันใดนั้นชายหน้าตาน่ากลัวที่ใช้เพลงดาบวายุคลั่งก็ตกอยู่ภายใต้ทะเลเพลิง ถูกสังหารในพริบตา!
วิชาวังดาบสวรรค์ไม่เหมือนใคร ยามเมื่อกำลังภายในใช้ออกมามันยากที่จะรับมือ แต่กับเย่เฟิงเบื้องหน้ามันกลายเป็นไร้ประโยชน์
ตายตกไปสองคนแล้ว
ซือถูจางเตาและชายร่างเล็กเหมือนคนเชือดหมูต่างรู้สึกหวาดกลัว
เย่เฟิงคนนี้มันน่ากลัวอย่างยิ่ง ไม่ใช่ว่าเจ้าหนุ่มนี้มีวรยุทธ 20 ปีหรอกหรือ? กับพวกเขาที่มีวรยุทธสี่สิบปีแต่กลับไม่ใช่คู่มือของเขา!
……………………………..
แปลโดย คั่นหนังสือ
เปิดกลุ่มลับแล้วนะครับ ดูรายละเอียดได้ที่ปักมุดในเพจ >>> GSI <<<