ตอนที่แล้วตอนต่อไปบทที่ 357 วิหารเก่าแก่
หลังจากที่ลำแสงเคลื่อนย้ายมืดดับลง ทั้งตำหนักหินกลับเป็นสว่างสลัวๆโดยคบไฟเช่นเดิม ทำให้ราชันปีศาจหั่วอวิ๋นที่ปลอมแปลงเป็นเย่เฟิงโล่งใจ
“โฮะโฮะ ขอให้เจ้าสนุกนะ ข้าหั่วอวิ๋นเยาขอสนุกกับโลกใบนี้ก่อนแล้วกัน”
ราชันหั่วอวิ๋นยิ้มพลางหัวเราะอย่างแปลกประหลาด ก่อนจะเดินวางมาดไปด้านนอกโบราณสถาน
แผนการแรกคือกลับไปยังเหยียนจิง จากนั้นติดต่อหน่วย NSA ราชันปีศาจหั่วอวิ๋นได้ยินมาว่าเย่เฟิงมีสาวงามมากมาย แต่สำหรับราชันปีศาจหั่วอวิ๋นตอนนี้ การฟื้นฟูความแข็งแกร่งเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ดังนั้นเขาไม่มีอารมณ์ที่จะมาสนใจผู้หญิง
นอกจากนี้สำหรับเขา สิ่งที่ชอบที่สุดแท้จริงคือแม่วัว ไม่ใช่มนุษย์ผู้หญิง
เย่เฟิงตัวจริงถูกราชันปีศาจหั่วอวิ๋นเหวี่ยงเข้าไปในลำแสงเคลื่อนย้าย ในระหว่างที่เคลื่อนย้ายรู้สึกราวกับถูกฉีกเป็นชิ้นๆ ทั้งร่างถูกฉีกเป็นล้านๆชิ้นอย่างต่อเนื่อง เหมือนกับสูงเคลื่อนย้ายไปที่ไกลแสนไกล ราวกับข้ามฝ่าโลกมากมายนับไม่ถ้วน
มิรู้ว่าเวลาผ่านไปนานเพียงใด ในที่สุดร่างเขาก็เริ่มก่อตัวขึ้นมาใหม่ ฟื้นฟูสติทีละนิด แต่ร่างกายทุกส่วนต่างด้านชา ดวงตาไม่สามารถลืมขึ้นได้ เพียงรู้สึกถึงพื้นที่เย็นเยียบ
เย่เฟิงรู้สึกอยากจะอ้วก ร่างคดงอ หูไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย จมูกก็ไม่ได้กลิ่นอะไร รสชาติของการที่เคลื่อนย้ายข้ามโลกเป็นเช่นนี้หรือ?
ตอนที่เขาเคลื่อนย้ายจากโลกเทวะไปโลก ร่างกายของเขาตายไปครึ่ง ดังนั้นมันไม่มีความรู้สึกอะไร แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่าการเคลื่อนย้ายมันช่างน่าปวดไข่ ปวดไข่สุดแสนจะทน
โชคดีอย่างยิ่งที่เขามีวรยุธท 20 ปี ถ้าหากต่ำกว่านี้ เขาคาดคิดว่าเป็นไปได้ที่เขาจะตายอีกครั้ง
ตอนนี้ร่างของเขารู้สึกอึดอัดจนไม่สามารถอธิบายได้ มันราวกับมดนับร้อยล้านตัวคืบคลานอยู่ภายในร่างของเขา หลังจากการเคลื่อนย้ายร่างมันควรจะรู้สึกปกติ แต่การเคลื่อนย้ายข้ามโลกนี้เมื่อเทียบกับการเคลื่อนย้ายแต่ละเมืองภายในโลกเทวะมันรุนแรงกว่ามากมาย
ขณะที่เย่เฟิงกำลังวิตก เหมือนกับตอนที่ได้พบอันตราย จู่ๆ แหวนกระบี่มังกรโบราณบนนิ้วก็เริ่มร้อนลวก คล้ายกับว่ามันจะมีสมบัติบางอย่างอยู่แถวนี้ ซึ่งมันทำให้เย่เฟิงตระหนักได้ถึงบางอย่าง แท้จริงเขามายังสถานที่ใดกัน?
ซูเฟยหยิ่ง? ราชันปีศาจหั่วอวิ๋น?
เขารู้สึกมึนงงแต่ภายใต้การแจ้งเตือนของแหวนกระบี่มังกรโบราณ ร่างกายของเขาก็ค่อยๆกลับมาดีขึ้น การได้กลิ่น การได้ยิน และการมองเห็นค่อยๆฟื้นฟูกลับมา
กลิ่นแรกที่เข้ามาในจมูกเขาคือกลิ่นเหม็นอับชื้น ราวกับว่าสถานที่แห่งนี้อยู่ใต้ดินเป็นเวลาหลายปี เย่เฟิงมั่นใจอย่างมาก นี่ไม่ใช่ถ้ำมังกรไฟ เนื่องจากถ้ำมังกรไฟจะอยู่ใกล้กับปล่องภูเขาไฟ อุณหภูมิสูงขึ้นทุกปีอย่างต่อเนื่อง เป็นไปไม่ได้เลยที่จะมีกลิ่นอับชื้น
ทันใดนั้น เสียงใสๆของซูเฟยหยิ่งดังบรรลุมาภายในหูของเขา ติดตามมาพร้อมกับเสียงการต่อสู้ มันมีเสียงแปลกๆราวกับแมลงกำลังคืบคลาน
ซูเฟยหยิ่งกำลังสู้กับใครกัน?
เสียงนี้ทำให้เย่เฟิงพยายามลืมตาขึ้น ก่อนจะพบว่ารอบด้านมืดสนิท แต่สามารถมองเห็นร่างงามขาวหิมะอยู่ห่างออกไปไม่ไกล ลอยไปลอยมา และใช้ออกดาวตกจากฟากฟ้า ซึ่งกำลังต่อสู้อยู่กับกลุ่มเงาสีดำขนาดใหญ่
เมื่อมองดูดีๆแล้ว กลุ่มเงาสีดำขนาดใหญ่ที่ว่ามันคือกลุ่มแมงมุมสีดำขนาดใหญ่
แมงมุมแต่ละตัวมีขนาดเท่าตัวคน แปดตา มันมีท่าทางดุร้ายอย่างมาก นอกจากนี้ยังมีเขี้ยวของมัน ถ้าหากเป็นคนธรรมดาโดนกัดเข้าไปจะต้องจบสิ้นแน่นอน
ถ้าหากซูเฟยหยิ่งไม่ได้คอยคุ้มครองเย่เฟิงอยู่เบื้องหน้า ช่วยเหลือเขาขับไล่กลุ่มแมงมุมเหล่านี้ เขาเกรงว่าจะต้องถูกแมงมุมเหล่านี้กินหมดไม่เหลือภายในพริบตา
“อาจารย์ รับไป!”
เย่เฟิงตื่นขึ้นมาแล้วก็รีบเร่งลุกขึ้น จนแทบจะล้มลงไปบนพื้น แต่โชคดีที่ยั้งเท้าเอาไว้ได้
หยิบเอากระจกหยางบริสุทธิ์จากแหวนมิติและโยนไปให้ซูเฟยหยิ่ง
เมื่อกระจกหยางบริสุทธิ์ปรากฏขึ้น ลำแสงเจิดจ้ามากมายก็ส่องสว่างไปทั่วทิศทาง ทำให้เย่เฟิงเห็นได้ชัดเจนว่าสถานที่แห่งนี้เหมือนกับวิหารที่เก่าแก่ และมีการก่อสร้างคล้ายกับโบราณสถานในทะเลทราย แต่อักขระตัวอักษรบนกำแพงมันดูลึกลับยิ่งกว่า
ที่นี่คือโลกเทวะหรือ?
เย่เฟิงไม่รู้เลย รู้เพียงแต่ว่าโลกนี้พลังวิญญาณหนาแน่นสิบเท่าเมื่อเทียบกับบนโลก ด้วยความหนาแน่นนี้มันไม่น่าแปลกใจเลยที่แมงมุมจะเติบโตได้ขนาดนั้น
เมื่อเห็นกระจกหยางบริสุทธิ์ ซูเฟยหยิ่งสัมผัสได้ทันทีว่ามันคืออาวุธวิเศษ
ภายในโบราณสถานที่ทะเลทราย ซูเฟยหยิ่งรู้สึกตื่นเต้นกับสิ่งของชิ้นนี้ที่เย่เฟิงหยิบออกมา ตื่นตระหนกกับประสิทธิภาพของมัน ขณะที่รับเอากระจกหยางบริสุทธิ์มา ก็ใช้วิชาเซียนผ่านสิ่งนี้ทันที
กลุ่มแมงมุมมุ่งหน้าเข้ามาอย่างต่อเนื่องไม่หยุดหย่อน ราวกับไม่หวาดกลัวความตายแม้จะเจอการโจมตีอันรุนแรงของซูเฟยหยิ่ง มันคงอยากที่จะกลืนนางลงท้อง แต่เมื่อกระจกหยางบริสุทธิ์ปรากฏขึ้น พวกมันเริ่มชะงัก เริ่มที่จะลังเล
โดยไม่รอให้พวกมันได้ตัดสินใจว่าจะเดินหน้าหรือถอยหลัง ซูเฟยหยิ่งก็ปลดปล่อยเพลิงสุดขั่วลูกเบ้อเริ่มผ่านกระจกหยางบริสุทธิ์
กระบวนท่านี้มันไม่ได้เรียกเพลิงสุดขั้ว แต่มันเป็นเพลิงตะวัน มันเป็นเพลิงสุดขั้วและวิชาเซียนของสำนักสุสานดาราหลอมรวมกันจนกลายเป็นวิชาเซียนใหม่ บอลเพลิงสีขาวปรากฏขึ้น ก่อนที่จะแตกตัวออกเป็นบอลเพลิงสีน้ำเงิน คล้ายกับดวงดาราและดวงตะวันผสานหลอมรวมซึ่งกันและกัน
ครึกโครม!
เสียงระเบิดดังสนั่น เปลวเพลิงสว่างวาบไปทั่วห้อง เหล่าแมงมุมสีดำที่เต็มห้องต่างถูกเผาจนสิ้น ในที่สุดเสียงที่คล้ายแมลงกำลังเดินอยู่หายไป ทั้งห้องเงียบกริบราวกับป่าช้า
“อาจารย์ ท่านรู้ไหมว่าที่นี้เป็นที่ไหน?”
เย่เฟิงแอบโล่งอก ปัดก้นตัวเองก่อนจะลุกขึ้น ใช้ทักษะสัมผัสวิญญาณตรวจตอบไปสี่ด้านอย่างต่อเนื่อง พบว่าไม่สามารถตรวจสอบผ่านกำแพงวิหารเก่าแก่นี้ได้ ดูเหมือนว่าผู้ฝึกเซียนในอดีตจะเป็นผู้ก่อสร้าง
“ไม่รู้เช่นกัน”
ซูเฟยหยิ่งที่เพิ่งจัดการกลุ่มแมงมุมไป หันหน้ามา บนโฉมหน้าอันงดงามแสดงให้เห็นถึงความเป็นห่วง “เจ้าเป็นอะไรหรือไม่?”
“มีอาจารย์อยู่ แน่นอนว่าต้องไม่เป็นอะไรอยู่แล้ว”
เย่เฟิงยกยิ้มขึ้น แต่ความจริงท้องของเขายังคงรู้สึกพะอืดพะอมคลื่นไส้อยู่ แต่มันไม่ถือว่าหนักหนาอะไรนัก ไม่ส่งผลต่อการเคลื่อนไหว
เขารู้สึกได้ว่าแหวนกระบี่มังกรโบราณร้อนขึ้นและนำทาง ทันใดนั้นก็เอ่ยปากขึ้น “มีแรงดึงดูดระหว่างแหวนกระบี่มังกรโบราณอยู่ที่นี้ ด้านซ้ายห่างออกไปหนึ่งลี้ มันเหมือนกับมีสมบัติอยู่ พวกเราควรจะไปดูกันไหมครับ?”
ซูเฟยหยิ่งเมื่อเห็นสีหน้าของเขาสบายๆ พลันรู้สึกโล่งอก นางเห็นแหวนกระบี่มังกรโบราณบนนิ้วเย่เฟิงเปล่งประกาย อดมิได้ที่จะรู้สึกตกใจ
แหวนวงนี้ยอมรับเย่เฟิงแล้ว ถ้าหากกลับไปยังโลกเทวะ มันสามารถใช้หาถ้ำกระบี่มังกรโบราณได้ เพื่อตามหามรดกของกระบี่มังกร หากทำได้สำเร็จ ประสิทธิภาพการต่อสู้ของเย่เฟิงอย่างน้อยจะเพิ่มขึ้นถึงสองเท่า
“ระวัง!”
เย่เฟิงพลันร้องเตือน มันเหมือนกับว่าเห็นอะไรบางอย่าง มุ่งไปตรงเบื้องหลังซูเฟยหยิ่ง
ซูเฟยหยิ่งกำลังขบคิดอยู่ในขณะนั้นจึงไม่ได้สังเกต ทันใดนั้นก็ใช้ทักษะสัมผัสวิญญาณ แต่ไม่สามารถสัมผัสอะไรที่อยู่รอบร่างได้เลย แต่ไม่นาน กรงเล็บแมงมุมพลันลอบโจมตีมาจากเบื้องหลังของนาง เสียบหลังทะลุอกนางทันที
โลหิตสดๆสาดกระจายเบื้องหน้าซูเฟยหยิ่ง และเบื้องหลังนาง แท้จริงคือแมงมุมตัวใหญ่ขนาดภูเขาย่อมๆ ลอบโจมตีเข้ามา ก่อนที่จะยกร่างนุ่มนวลบอบบางของนางขึ้นกลางอากาศ
ทักษะสัมผัสวิญญาณของซูเฟยหยิ่ง ไม่สามารถตรวจพบตัวตนของอีกฝ่ายที่เข้ามาใกล้ แต่แล้วจู่ๆก็ถูกลอบโจมตี!
……………………………..
แปลโดย คั่นหนังสือ