เมื่อหานซั่วมาถึงด้านหลังของชายร่างอ้วน เขาก็พบว่าในหมู่ทหารรับจ้างประมาณ 10 คนที่กำลังปกป้องชายร่างอ้วนอยู่ สองคนที่แข็งแกร่งที่สุดเป็นทหารระดับกลาง ตามมาด้วยทหารระดับเริ่มต้นหกคน และที่เหลือเป็นทหารฝึกหัด
 
ทุกคนล้วนบาดเจ็บ และเต็มไปด้วยบาดแผลโดยเฉพาะทหารระดับกลางทั้งสองคนที่ดูจะเจ็บหนักมากที่สุด และพวกเขาก็เกือบถึงจุดที่สู้ไม่ไหวเต็มทีแล้ว
 

 
“นายท่านเฟเบียน พวกเราต่างหากที่ควรเป็นคนปกป้องท่าน!”
 
ทหารระดับกลางคนหนึ่งเริ่มกระสับกระส่ายและรีบร้องบอกเมื่อเห็นหานซั่วกำลังเข้ามาใกล้ขณะที่เลือดยังคงไหลทะลักออกมาจากแผลเหวอะแถวชายโครง
 

 
“สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว ตอนนี้ดูยังไงเจ้าก็สู้ต่อไม่ไหว และเจ้าก็ปกป้องข้าได้ไม่เต็มที่ด้วย ข้าจ่ายทองครึ่งหนึ่งให้กลุ่มทหารรับจ้างของเจ้าไปแล้ว แต่ในเมื่อเจ้าคุ้มครองข้าจนกลับไปถึงจักรวรรดิไม่ได้ ข้าก็คงจ่ายอีกครึ่งที่เหลือให้ไม่ได้หรอกนะ”
 
เฟเบียนพูดด้วยสีหน้าจำนน ก่อนจะหันไปยิ้มอย่างอบอุ่น และค่อย ๆ โค้งให้หานซั่ว
 

 
“ท่านนักรบผู้เก่งกล้า ได้โปรดพาข้าออกไปจากที่นี่ทีเถอะ และข้าจะจ่ายให้ท่าน 200 เหรียญทอง”
 
 
“ตกลง งั้นจ่ายให้ข้าก่อน 100 เหรียญทองแล้วข้าจะจัดให้ทันที”
 
หานซั่วตอบด้วยท่าทีสบายอารมณ์พร้อมกับยิ้มเล็กน้อย
 
ในตอนนั้นเอง เมื่อเห็นว่าหานซั่วไม่มีทีท่าจะจากไป หัวหน้าโทรลล์ป่าก็ร้องตะโกนอย่างเดือดดาล
 

 
“มนุษย์ชั่วจอมหลอกลวง ฆ่าพวกมันให้หมด!”
 
เมื่อสิ้นเสียงคำสั่งของหัวหน้า เหล่าโทรลล์นักรบ นักล่า และนักบวชที่กำลังยืนตกตะลึงทำอะไรไม่ถูก ต่างส่งเสียงร้องเป็นภาษาประหลาดของพวกโทรลล์ป่า และรีบวิ่งเข้าใส่เป้าหมายทันที
 

 
“ตกลง นี่เงิน 100 เหรียญทอง เมื่อเจ้าพาข้าหนีไปจากที่นี่ได้อย่างปลอดภัย ข้าจะจ่ายอีกครึ่งที่เหลือให้ บ้าจริง !!! พวกมันมากันแล้ว เจ้าก็รีบ ๆ ทำอะไรสักทีสิ!”
 
เฟเบียนรีบดึงถุงเงินออกมาและเทเงิน 100 เหรียญทองจ่ายให้หานซั่ว และผวาทันทีเห็นว่าฝูงโทรลล์ป่ากำลังพุ่งเข้ามาพร้อมกับหน้าตาน่าเกลียดน่ากลัวของมันและอาวุธในมือ
 
เมื่อได้รับเงิน 100 เหรียญทองมาแล้ว หานซั่วก็ยิ้มให้เฟเบียนทันที ก่อนที่เฟเบียนจะมีโอกาสได้ทำอะไร หานซั่วก็ยกตัวเฟเบียนขึ้นขี่หลัง พร้อมกับฉีกเอาเศษผ้าที่อยู่ในกระเป๋าออกมา และผูกตัวเฟเบียนกับหลังของเขาไว้อย่างแน่นหนาเพื่อจะได้ไม่มีเรื่องต้องกังวลในสถานการณ์หลังจากนี้
 

 
“ไปกันเถอะ ข้าจะพาท่านออกไปจากที่นี่อย่างปลอดภัยเอง แต่ท่านต้องเกาะให้แน่น ๆ นะ ถ้าเกิดร่วงลงไประหว่างทาง ท่านก็โทษตัวท่านเองก็แล้วกัน!”
 
หานซั่วแนะอย่างเร่งรีบ เขาโยนขวานศึกในมือทิ้งไป ก่อนจะหยิบเอาหอกยาวจากด้านข้างขึ้นมาแทน และรีบพุ่งตัวไปทางพื้นที่รอบนอกทันที
 
แต่ทว่า โทรลล์นักรบ 7 ตัวยืนขวางทางอยู่ก่อนแล้ว พร้อมด้วยนักล่าและนักบวชจำนวนหนึ่งยืนสนับสนุนอยู่ด้านหลัง พวกมันเขวี้ยงทั้งหอกยาวและทวนออกมาทันที เมื่อเห็นหานซั่วกำลังวิ่งตรงเข้ามา
 
แม้จะแบกชายร่างอ้วนไว้บนหลัง หานซั่วก็ยังสามารถวิ่งโดยหลบเลี่ยงพื้นที่คดเคี้ยวขรุขระได้อย่างง่ายดาย เขาเปลี่ยนทิศทางด้วยความว่องไว และหลบทั้งหอกและทวนที่พุ่งมาได้อย่างไร้อุปสรรค
 
เมื่อหานซั่ววิ่งไปถึงกลุ่มของโทรลล์นักรบทั้ง 7 ตน พวกมันก็รีบพุ่งใส่เขาพร้อมขวานศึกในมือ หานซั่วกำหอกยาวในมือไว้แน่น เขาเร่งความเร็วขึ้นอีก และเมื่อได้ระยะ เขาก็แทงหอกเข้าที่กลางอกของโทรลล์ตัวแรกที่ใกล้ที่สุด
 
เลือดสาดกระจายออกมาจากบาดแผลลึกบนอกนั้นทันที โทรลล์นักรบผงะเล็กน้อยก่อนจะหงายหลังลงไปกองกับพื้นและตอนนั้นเอง โทรลล์นักบวชที่ยืนอยู่ด้านหลังก็เปล่งเสียงร่ายเวทย์รักษาและเวทย์วิญญาณอัคคี ลำแสงสีเขียวก็ฉายวาบไปที่โทรลล์นักรบทุกตน
 
 
แล้วโทรลล์นักรบที่ร่วงลงไปนอนกระตุกบนพื้นก็ลุกขึ้นได้อีกครั้ง ส่วนโทรลล์นักรบตัวอื่น ๆ ได้รับการเสริมพลังจากเวทย์วิญญาณอัคคี ราวกับมีชั้นผิวโลหะเคลือบหนาลงไปบนผิวหนังสีเขียวที่ทนทานมากอยู่แล้ว จนผิวหนังของพวกมันเปล่งประกายราวโลหะ ประกอบกับความแข็งแกร่งและความเร็วที่เพิ่มขึ้น พวกมันส่งเสียงร้องคำรามดังลั่นขณะวิ่งเข้าใส่มนุษย์ทั้งคู่
 

 
“เร็วเข้าสิ! รีบ ๆ พาข้าออกไปจากตรงนี้สักที!”
 
เฟเบียนหวาดกลัวถึงขีดสุด และเริ่มส่งเสียงร้องด้วยความตระหนกตกใจบนหลังของหานซั่ว
 
แต่ทว่า ท่าทีของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปแม้แต่น้อย หานซั่วเพิกเฉยต่อเสียงร้องตะโกนของเฟเบียน และซัดหอกยาวในมือออกไปให้เสียบทะลุคอหอยของโทรลล์นักรบที่เพิ่งลุกขึ้นมาได้  จนปักร่างของมันตรึงไว้บนพื้นดิน เขาหยิบหอกและทวนที่หล่นเกลื่อนอยู่บนพื้นและเขวี้ยงพวกมันออกไปทีละเล่ม ๆ ใส่กลุ่มโทรลล์นักบวชที่หลบอยู่ในแนวหลัง
 
นักบวชตนหนึ่งที่หลบไม่ทันถูกหอกเสียบจนตายคาที่ พร้อมกับโทรลล์นักล่าอีก 2 ตน ในตอนนั้นเอง หานซั่วสุ่มหยิบหอกยาวขึ้นมา และเริ่มเข้าไปเผชิญหน้ากับโทรลล์นักรบที่อยู่เบื้องหน้าเขา
 
เมื่อได้รับเวทย์วิญญาณอัคคีมาเสริมพลัง ประสิทธิภาพร่างกายของโทรลล์นักรบจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก อย่างไรก็ตาม สภาพของหานซั่วในตอนนี้ก็เพิ่งบรรลุการฝึกฝนเวทมนตร์ขั้นต้นมาหมาด ๆ พร้อมทั้งความถึกทนและยืดหยุ่นของร่างกายที่เหนือกว่าพวกมันหลายขุม เขาปัดหอกยาวและหยุดขวานศึกที่เขวี้ยงมาจนร่วงไปทีละเล่ม
 
ในระหว่างที่เหตุการณ์กำลังดำเนินอยู่นี้ โทรลล์นักรบเขวี้ยงขวานศึกใส่หานซั่วและรีบหยิบหอกและทวนขึ้นมาจากพื้นเพื่อใช้มันป้องกันและขัดขวางหานซั่วที่กำลังเข้ามาใกล้พร้อมด้วยชายร่างอ้วนบนหลัง เขากำลังปะทะกับโทรลล์นักรบถึง 6 ตัว แม้จะสามารถหลบหลีกได้อย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่สามารถหลบเลี่ยงการบาดเจ็บได้ทั้งหมด
 
เมื่อใดก็ตามที่อันตรายเข้ามาใกล้ หานซั่วจะใช้วิธีแสนชั่วร้ายโดยให้เฟเบียนที่อยู่บนหลังเป็นโล่กำบัง เพื่อให้ร่างกายที่อ้วนหนานั้นลดความรุนแรงจากการโจมตีที่เขาได้รับ
 

 
“บ้าที่สุด! เจ้าทำอย่างนี้ไม่ได้นะ ไม่งั้นอย่าหวังจะได้อีก 100 เหรียญทองเลย”
 
ก้นของเฟเบียนถูกหอกยาวแทง และที่หลังก็มีเลือดซึมออกมาหลายแห่งเพราะรอยบากจากทวน เขาร้องคร่ำครวญพร้อมกับบ่นไม่หยุดอยู่บนหลังของหานซั่ว
 
นับว่าโชคร้ายทีเดียว เพราะหานซั่วไม่สนใจฟังคำบ่นของเฟเบียนแม้แต่นิด เขาดึงหอกยาวที่เสียบอยู่บนอกของโทรลล์นักรบตัวหนึ่งออกมา ส่งผลให้เลือดจำนวนมากพุ่งและสาดกระจายใส่หานซั่วเต็มไปหมดทั้งตัว ท่าทีของหานซั่วทั้งเย็นชาและดุร้าย สภาพชุ่มไปด้วยเลือดของเขาในตอนนี้นั้นราวกับเทพผู้กระหายเลือดที่ลงมาจุติ ซึ่งทำให้เฟเบียนตกตะลึงคิดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ และไม่กล้าปริปากบ่นอะไรอีก ทำได้เพียงสะอึกสะอื้นและร้องไห้เงียบ ๆ อยู่บนหลังของเขา
 

 
“ฆ่ามัน ฆ่ามันให้ได้ พุ่งเข้าไปพร้อมกันเลย!”
 
หัวหน้าโทรลล์ป่าระเบิดเสียงคำรามออกมาด้วยโทสะ เมื่อเห็นหานซั่วฆ่าโทรลล์ป่าไปหลายศพแล้ว จากที่เคยเอาแต่ออกคำสั่ง มันถึงกับดึงขวานศึกออกมาจากข้างหลังและพุ่งเข้ามาพร้อมตนอื่น ๆ
 
แม้จะจัดการกับโทรลล์ไปแล้วถึง 5 ตัว เขาก็ไม่มีเหงื่อออกเลยแม้แต่หยดเดียว แต่ก็ยังยากสำหรับเขาอยู่ดีที่จะฝ่าดงพวกมันออกไป ทุกครั้งที่หัวหน้าโทรลล์ออกคำสั่ง ก็จะมีโทรลล์นักรบพุ่งเข้ามาอีกเรื่อย ๆ หานซั่วหลบขวานศึกที่เขวี้ยงมา และถอยหลังไปสองสามก้าว
 

 
“โอ ดวงวิญญาณแห่งทหารกล้าผู้ล่วงลับเอ๋ย จงสดับฟังคำเรียกแห่งสาส์นทมิฬและปรากฏกายเบื้องหน้าข้า!”
 
หานซั่วกางมือออกและเริ่มร่ายเวทย์อัญเชิญทันที
 

 
“คุณพระช่วย! เจ้าก็เป็นนักเวทย์ด้วยรึนี่!”
 
เฟเบียนกำลังร้องไร้สะอึกสะอื้นเบา ๆ อยู่ด้านหลังหานซั่ว แต่ก็ต้องตกตะลึงไปชั่วขณะเมื่อได้ยินเสียงหานซั่วร่ายเวทย์ เขาจ้องมองหานซั่วด้วยสีหน้าประหลาดใจสุดขีดจนอุทานออกมาโดยไม่รู้ตัว
 
หัวหน้าโทรลล์ที่ยังอยู่ห่างออกไปสะดุ้งเล็กน้อย มันรีบเร่งความเร็วทันทีพร้อมกับคำรามสั่งด้วยเสียงอันดัง
 

 
“ฆ่ามันให้ได้ เร็วเข้า ฆ่ามัน!”
 
โครงกระดูกตัวเล็กพร้อมกริชกระดูกในมือก่อร่างขึ้นเบื้องหน้าหานซั่วทันที ร่างกายเล็กและผอมบางของมันยืนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น ขณะที่โพรงลูกตาว่างเปล่าสอดส่ายไปมาเพื่อสำรวจพื้นที่รอบข้างด้วยความงุนงง
 

 
“โธ่ ให้ตายเถอะ แค่โครงกระดูกตัวเล็ก ๆ ผอม ๆ ตัวเดียวเนี่ยนะจะไปมีประโยชน์อะไรกัน?”
 
เฟเบียนร้องอุทานอย่างประหลาดใจเมื่อเห็นหานซั่วอัญเชิญโครงกระดูกผอมบางมาเพียงตัวเดียว
 

 
“วะฮ่าฮ่าฮ่า แค่โครงกระดูกตัวเดียว อุตส่าห์ตกใจแทบตาย… ฆ่ามันให้หมดนั่นแหละ!”
 
เมื่อหัวหน้าโทรลล์ป่าเห็นโครงกระดูกหลังจากตกตะลึงไปครู่หนึ่ง มันก็ร้องตะโกนอย่างดูถูก และสั่งให้โทรลล์นักรบรีบเข้าประชิดทันที
 
รอยยิ้มชั่วร้ายฉายขึ้นบนในหน้าของหานซั่วพร้อมด้วยสายตาเย็นชา เมื่อได้ยินหัวหน้าโทรลล์พูด เขาก็รีบออกคำสั่งเจ้าโครงกระดูกตัวเล็กทันที
 
เมื่อเจ้าโครงกระดูกตัวเล็กได้รับคำสั่ง มันก็ย่อขากระดูกของมันลง และถีบตัวพุ่งออกไปราวดาบที่คมกริบ มันเขวี้ยงกริชกระดูกในมือออกไปพร้อมแสงสีดำวาดเป็นเส้นยาวในอากาศ โทรลล์นักรบตนแรกที่นำหน้ามาถูกกริชเสียบเข้าที่หน้าผากจนมิดด้ามอย่างง่ายดายราวกับตัดกระดาษ และมันก็หงายหลังร่วงลงไปกองบนพื้นทันที
 
แต่กริชกระดูกเล่มเล็กยังไม่หยุดเพียงเท่านั้น หลังจากเสียบทะลุหัวของโทรลล์นักรบตัวแรกไปแล้ว มันก็ลอยขึ้นพร้อมเสียงหวีดหวิวในอากาศไปตามการเคลื่อนไหวของเจ้าโครงกระดูกตัวเล็กราววิญญาณกระหายเลือดทันใดนั้นเอง เกิดเสียงหวีดหวิวบาดแก้วหูดังขึ้นพร้อมกับการเคลื่อนไหวที่ลึกลับและคาดเดาไม่ได้ของกริชกระดูก มันพุ่งเข้าโจมตีอีกครั้งและเสียบทะลุร่างโทรลล์นักรบอีกสองตัวจนตาย และเมื่อเจ้าโครงกระดูกตัวเล็กเข้าไปใกล้ศพของโทรลล์ กริชก็ลอยกลับมาอยู่ในมือของเจ้าโครงกระดูกตัวเล็กอีกครั้ง
 
 
ด้วยความพลิ้วไหวของกริชกระดูกเพียงเล่มเดียวก็คร่าชีวิตโทรลล์นักรบไปแล้วถึง 3 ตน ทั้งเฟเบียนที่สิ้นหวังและหัวหน้าโทรลล์ที่ตะโกนดูถูกเสียงดังเมื่อครู่ ต่างตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออกเมื่อเห็นการโจมตีเพียงครั้งเดียวของเจ้าโครงกระดูกตัวเล็กพร้อมกับจ้องมองมันอย่างไม่เชื่อสายตา ราวกับพยัคฆ์ในฝูงแกะ กริชกระดูกที่มันกำแน่นอยู่ในมือก็ฆ่าโทรลล์ไปถึง 3 ตนในพริบตาเดียว
 

 
“โอ คุณพระช่วย ข้าไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม? นั่นฝีมือของนักรบโครงกระดูกตัวเดียวจริง ๆ น่ะรึ?”
 
ในที่สุดเฟเบียนก็รวบรวมสติได้ และเริ่มโห่ร้องอย่างตื่นเต้นดีใจ ถ้าไม่ใช่เพราะเศษผ้าที่พันแน่นรอบตัว เขาก็คงร่วงลงไปกองบนพื้นเพราะอาการนั้นแล้ว
 

 
“อย่าเข้าไปใกล้มัน ทุกตนอยู่ให้ห่างจากโครงกระดูกนั่น แล้วใช้หอกยาว ทวน และขวานศึกฆ่ามันซะ”
 
เมื่อหัวหน้าโทรลล์หายจากอาการช็อก มันก็สั่งการเสียงดังด้วยท่าทีหวาดกลัว ร่างที่เคยพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วหยุดกึกลงทันที และเริ่มถอยห่างออกไปด้วยความขลาด
 
โทรลล์นักรบที่อยู่ใกล้เจ้าโครงกระดูกตัวเล็กต่างถอยร่นออกไป และทันใดนั้นเอง ที่หอกยาว ทวน และแม้แต่ขวานศึกของโทรลล์นักรบจำนวนมากก็ลอยขึ้นในอากาศ ก่อนจะพุ่งเข้าใส่เจ้าโครงกระดูกตัวเล็กพร้อมกันราวกับห่ากระสุน
 
หานซั่วใจหายวูบ ถึงแม้ว่าเจ้าโครงกระดูกตัวเล็กจะแข็งแกร่งมาก แต่การกระหน่ำโจมตีมากขนาดนั้นต้องโดนมันเข้าแน่ ๆ แม้ว่าเขาจะรีบร่ายเวทย์ตอนนี้ก็ส่งมันกลับไปไม่ทันแล้ว และวินาทีนั้นเอง ที่หานซั่วทวีความวิตกกังวลและเป็นห่วงเจ้าโครงกระดูกตัวเล็กแทบขาดใจ
 
แต่ทว่า ความสามารถอันน่าทึ่งและเหนือจินตนาการบางอย่างของเจ้าโครงกระดูกตัวเล็ก กำลังจะพลิกความเข้าใจของหานซั่วในทุกสิ่งที่เกี่ยวกับมันไปอย่างสิ้นเชิง
 
———————————————————————-
 
ติดตามอัพเดทและอ่านตอนต่อไปทันที ที่นี่ >>> 
 
 
 
 
 


 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 (0 votes)
   0/10